My Lover Headstrong รักนะคนเอาแต่ใจ

L University คณะบริหารธุรกิจ 12.50 น.

เห้อออออ!!! ชีวิตเด็กบัญชีอย่างฉันวันๆมีแต่เดบิตกับเครดิตแล้วก็ตัวเลขเต็มหัวไปหมด เรียนตั้งแต่แปดโมงเช้ายาวจนถึงเที่ยง นี่ขนาดวันศุกร์นะ อาจารย์แม่งก็สั่งงานเยอะชิบ!!!!กว่าจะยอมเลิกคลาส ลูก(พยาธิ)ในท้องฉันประท้วงไปหลายรอบแล้ว >*<

โครก !!!! นั่นไงพูดถึงก็มาอีกละYOY

คือหิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวอยู่แล้วมั้ย ระหว่างรอยัยพลอยใสกับยัยใบเฟิร์นเข้าห้องน้ำขอถ่ายรูปอัพไอจีหน่อยดีกว่า ช่วงนี้ต้องเช็คเรทติ้งกันหน่อยเพราะห่างหายจากโซเชียลไปนาน พอถ่ายรูปเสร็จฉันก็จัดการโพสต์ทันที หุหุ :)

พูดมาตั้งนานฉันขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการก่อนละกันนะ ฉันชื่อน้ำขิง อายุยี่สิบปี ตอนนี้เรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจ เอกบัญชีปี2 มหาวิยาลัย L ฉันเป็นผู้หญิงที่จัดว่าสวยคนนึงนะ แถมยังเคยครองตำแหน่งดาวคณะอีกด้วย แต่สถานะตอนนี้โสดค่ะ ^_^

ฉันมีเพื่อนสาวที่สนิทมากๆอยู่สองคน ชื่อพลอยใสกับใบเฟิร์นคือแบบว่าเราสามคนคุยกันทุกเรื่องไม่เคยมีเรื่องปิดบังกันเลยเอาจริงๆ

"อีขิง ไปหาไรแดกกันเถอะกูหิวมากตอนนี้" เสียงยัยใบเฟิร์นที่เดินมาจากข้างหลังดังขึ้น คงจะทำธุระกันเสร็จแล้วสินะ

แล้วดูมันเรียกชื่อฉัน!! >IIII<

"กูชื่อน้ำขิงค่ะอีใบ เรียกให้มันครบๆได้ไหมมึง" คือชื่อฉันออกจะน่ารักมั้ย หู้ยยย แล้วมันก็ชอบเรียกว่าอีขิง อีขิง เงี้ย

"จ๊ะ อีขิง มึงก็เรียกกู อีใบ กูไม่เห็นซีเลย" :)

"มึงไม่ซีแต่กูซีไง ชื่อกูออกจะน่ารัก....เชอะ"

"โอ้ยยยยย พวกแกจะเถียงกันอีกนานไหม กูหิวข้าว วุ้ว อย่าให้มีน้ำโหเดี๋ยวจะโดน"

หน้าฉัน>> 0.0

หน้าใบเฟิร์น >> 0//0

ยัยพลอยใสที่เงียบอยู่นานโวยวายขึ้นมา ยัยนี่เห็นหน้าหวานๆแบบนี้ แต่อย่าให้มันได้โมโหนะ หื้ย ไม่อยากจะคิด

"เออๆ เดี๋ยวกูพามึงไปแดกควายจะได้หายหงุดหงิดดีมั้ย รับรองมึงอิ่มถึงชาติหน้าเลย" ยัยเฟิร์นพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้ายัยพลอยอย่างกวนตีน

"ไม่ขำ....เดี๋ยวกูจะกินหัวมึงแทนอีเฟิร์น"

คนที่กำลังหงุดหงิดอยู่ตอนนี้หันหน้าไปมองค้อนพร้อมกับแยกเขี้ยวใส่ยัยเฟิร์นทันที ซึ่งพอพวกฉันเห็นหน้ามันแบบนั้นก็พากันระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆๆๆ”

คือยัยพลอยมันเป็นคนหน้าหวานนะ แล้วก็น่ารักมากด้วย พอมันทำหน้าตาแบบนั้น มันเหมือนลูกแมวที่กำลังขู่ฟ่อๆ ซึงไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด

“จะหัวเราะกันอีกนานไหม” รอบนี้มันเริ่มทำเสียงดุแล้วค่ะ ฉันก็เข้าใจมันนะเพราะฉันเองก็หิวมากๆเหมือนกัน อีกอย่างอาจารย์ก็ปล่อยเลทเกือบจะชั่วโมงเลย

“ป่ะๆ ไม่หัวเราะแล้วก็ได้ เราไปกินข้าวกันเถอะเพื่อนรัก” ยัยเฟิร์นรีบเข้าไปกอดคอยัยพลอยแล้วลากมันเดินไปยังศูนย์อาหารที่อยู่ใกล้ๆกับคณะ ซึ่งฉันก็เดินตามพวกมันไปติดๆ

หลังจากที่พวกเรากินข้าวกันเสร็จต่างก็แยกย้ายกันกลับคอนโดทันที

.

.

.

ด้านอัลฟ่า

คณะวิศวกรรมศาสตร์ 13.30 น.

สวัสดีครับ ผมชื่ออัลฟ่า อายุยี่สิบเอ็ดปี ตอนนี้พวกผมเรียนวิศวะโยธาปี3 ที่มหาลัย Lกลุ่มผมมีทั้งหมดห้าคน ชายสี่ หญิงหนึ่ง คือไอ้กองทัพ ไอ้ภูผา ไอ้เซน ลลิล แล้วก็ผม นี่ผมยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมสาวสวยอย่างลลิลถึงได้มาเรียนวิศวะ แถมยังเป็นผู้หญิงคนเดียวในรุ่นอีกด้วย พ่วงด้วยตำแหน่งดาวมหาลัยอีก

บอกตามตรงเจอครั้งแรกนี่คิดว่าคนนี้แม่ของลูกแล้วนะ คือแบบโคตรสวยแต่ช่างแม่งเถอะ……

(ยัยคนเขียนมันไม่ให้ผมคู่เธออะดิ)

คือพวกเรารู้จักกันตอนเข้าปีหนึ่ง เริ่มสนิทกันก็ตอนรับน้องนั่นแหละตอนนั้นยังเฟรชชี่อยู่ น้องใหม่ไงใครใครก็ตกหลุมรักแต่ตอนนี้หนังเริ่มเหนียว แต่ยิ่งเคี้ยวยิ่งมันนะบอกเลย *-*

"ไงพวกมึง วันนี้อาจารย์เลื่อนคลาสเหรอวะ" เสียงไอ้เซนที่เพิ่งจะโผล่หัวมาดังขึ้น ก่อนที่มันจะเดินมานั่งข้างผม

"เอ่อดิ แม่งกูไม่น่ารีบมาเลย สัส" ผมหันไปตอบมัน

คือวันนี้พวกผมมีเรียนกันตอนบ่ายโมงไง แต่อาจารย์ขอเลื่อนสอน พอดีแกติดธุระแล้วอาจารย์แม่งก็เพิ่งจะมาบอกเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาพวกผมเลยพากันมาสิงสถิตอยู่ที่โต๊ะประจำของกลุ่มรอขึ้นเรียนอีกทีตอนบ่ายสองโมง

"เห้ยพวกมึง คืนนี้ไปผับกูป่ะ รับรองมีแต่สวยๆ เด็ดๆ ทั้งนั้นเลยเว้ย" ไอ้เซนเอ่ยถามพวกผมที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์กันอยู่ตอนนี้

ที่มันว่าสวยๆเด็ดๆก็เด็กที่มันพามานั่งกับพวกผมทุกทีเวลาที่ไปดื่มกันนั่นแหละ

"ถ้าไม่เด็ดจริง มึงเจอตีนกูนะไอ้เซน" ไอ้ผาพูดก่อนจะก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ของมันต่อ

"มีผู้หล่อๆ กล้ามโตๆ ให้ฉันบ้างป่ะ" เสียงยัยลลิลผู้หญิงที่เฟรนลี่กับทุกคนดังขึ้นมา พร้อมกับยิ้มหวานนั่งมองหน้าไอ้เซนอย่างรอคำตอบ (ยิ้มสยามคืองานของลลิล)

"ถามแบบนี้ ปรึกษาว่าที่ผัวมึงก่อนมั้ยลิล" ไอ้เซนพูดก่อนจะพยักพเยิดหน้าไปทางไอ้ทัพ

"ไหนใครว่าที่ผัวกู ไม่มี้" ทำไมยัยลิลมันต้องทำเสียงสูงด้วยวะ

“หึ”เอ่ออออ….นั่นเสียงไอ้ทัพนะคือฟังจากเสียงแค่นหัวเราะในลำคอของมันแล้วรู้สึกขนลุกหวะ

"เอาที่มึงสบายใจเลยครับคนสวย แล้วสรุปยังไงจะไปป่ะ นี่กูคัดแบบสวยๆ เด็ดๆ มาให้พวกมึงจริงๆ นะเว้ย"

​ “ไป/ไปดิ/กูไป/อืม” เสียงพวกผมสี่คนดังขึ้นพร้อมกัน

"ว่าแต่จะสวยแค่ไหนกันวะ เพราะสวยกว่าดารากูก็ฟันมาแล้วเหอะ" ไอ้ภูผามันว่าก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก

"ฟันแล้วทิ้งว่างั้น สันดานมึงนี่ไม่เคยเปลี่ยนเลย" ยัยลิลพูดขึ้นมาอีกคน

"มึงอยากโดนกูฟันป่ะ เดี๋ยวจัดให้ จะเอาท่าไหนบอกภูผาคนนี้มาเลย" ไอ้เชี่ยผาปากหมาแม่งกวนตีน

"ไอ้หน้าผา กูเพื่อนมึงป่ะ เชี่ย" ยัยลิลพูดพร้อมกับถลึงตาใส่มัน

"เอ้า กูก็นึกว่ามึงอยากจะลองเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนมาเป็นเมียกูซะอีก แล้วกูก็ชื่อ ภูผา ครับ เมียของเพื่อน"

ไอ้ผาว่าก่อนจะหันไปมองหน้าและยักคิ้วกวนประสาท คือพวกมันเล่นกันแต่ไม่ดูหน้าไอ้คนที่นั่งข้างๆเลย เห้ออออ

"บ้านป้ามึงดิ ไอ้หน้าผา"

"โอ๊ย! เจ็บนะโว้ย มึงฟาดมาได้ แขนกูแดงหมดแล้ว”

เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!

“นี่แหนะ นี่แหนะ นี่แหนะ จะฟาดให้แขนหักเลย” ยัง ยังไม่หยุดกันอีกเดี๋ยวรู้เรื่อง

“ยัยลิล ถ้ายังไม่หยุดเดี๋ยวกูจับกดลงโต๊ะนะ"

“กล้าก็ลองดิ”

โครม!!!!!!! (เสียงถีบโต๊ะ)

"โทษทีส้นตีนกูกระตุก" :( นั่นไงกูว่าละ ไอ้ทัพมันพูดออกมาเสียงนิ่ง

หน้ายัยลิล O_O

หน้าผม O///O

หน้าไอ้เซน O_O

หน้าไอ้ผา :) มันก็ยังจะทำหน้ากวนตีนอีก

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรกันอีกเลยต่างคนต่างก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ของตัวเองไปจนถึงเวลาขึ้นเรียนพวกผมก็ไปเรียนตามปกติ พอเรียนเสร็จก็พากันกลับแล้วนัดเจอกันที่ผับของไอ้เซนคืนนี้