02 My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก

 02 

(ลิ้นกับฟัน) 

***** 

Per. 

“อย่าบอกนะว่านายเป็นลูกยัยเมียน้อยนั่น!” 

"...."  กุนซือมองหน้าณิชานิ่งเงียบ ก่อนจะโพล่งเสียงดุดันออกมาอย่างเริ่มหมดความอดทน “หยุดก้าวร้าว พูดถึงน้าฉันแบบนี้”  

“อ้อ..ที่แท้ก็เป็นหลานของยัยเมียน้อยสินะ” ริมฝีปากเรียวเล็กแสยะยิ้มใส่ อย่าคิดว่าเธอจะกลัวความดุดันของเขา นอกจากไม่กลัว ยังมองเขาด้วยสายตาเหยียดอีกต่างหาก  

"...."  แววตาคมกริบซ่อนความดุดันมองหน้าหญิงสาว พยายามควบคุมอารมณ์ด้านมืดของตัวเองเอาไว้ คำนึงเอาไว้ว่าคนตรงหน้าคือผู้หญิง  

“บอกน้าของนายซะ อย่ามายุ่งกับคุณพ่อของฉัน ฉันถือว่าเตือนแล้วนะ” เจ้าของใบหน้าสวยในนัยน์ตาร้ายกาจเงยมองใบหน้าหล่อคม ริมฝีปากบางเหยียดยิ้ม ก่อนหันหลัง กำลังสาวเท้าเดินไปที่พอร์ชคันหรู 

แกร็ก ประตูรถถูกเปิด ทว่า..เสียงเล็กก็ต้องโพล่งออกมาอย่างตกใจ “เฮ้ย!..” 

ฟรั่บ!! ปั่ง!! บานประตูรถหรูถูกปิดด้วยความแรง โดยฝีมือของคนที่เดินตามหญิงสาวมา 

  “อะ ทำบ้าอะไร”  ข้อมือเรียวถูกกระชากบีบแน่น...แน่นจนริมฝีปากบางเม้มแน่นด้วยความเจ็บ  

“อย่าได้คิดมาทำร้ายน้าอร..ถ้าเมื่อไหร่ที่เธอทำร้ายน้าฉัน..เธอเจอดีกับฉันแน่น” เขาเตือนเธอเสียงดุดัน พร้อมปล่อยข้อมือเรียวที่เกิดรอยแดงจากแรงบีบ 

ณิชากำมือแน่น ถึงภายนอกจะเจ็บ ก็ไม่เท่ากับเจ็บใจหรอก ตอนนี้เธอมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความเกลียดชัง ก่อนจะสะบัดหน้าเชิดใส่ เปิดประตูขึ้นรถขับออกไปด้วยความเร็วเกินกำหนดทางกฎหมาย 

"...." กุนซือมองรถพอร์ชที่ขับออกไปด้วยความเร็ว ตอนแรกที่เขาเจอเธอที่บ้านฐานทัพ หญิงสาวยังไม่มีความก้าวร้าวเท่าขนาดนี้เลย นางมารร้ายคงเกิดได้ในตัวผู้หญิงทุกคนสินะ ถ้าหากได้ถูกแย่งของที่ตัวเองรักไป อย่างณัทพล

 “เอ้า..แล้วหนูณิชาล่ะตาธีร์?” อิงอรโพล่งถามหลานชาย เมื่อเห็นคนตัวสูงเดินกลับเข้ามาเพียงคนเดียว  

"...." กุนซือไม่ตอบน้าสาวกับตวัดใบหน้าจ้องณัทพลที่กำลังนั่งอยู่ในสีหน้าเคร่งเครียด เพราะเมื่อกี้พลั้งมือตบลูกสาวไป  

“ถ้าอยากคิดจะสร้างครอบครัวกับน้าของผม ต้องไปเคลียร์กับลูกสาวคุณให้เข้าใจ น้าอรไม่ควรถูกกล่าวหาว่าเป็นเมียน้อยของใคร” เสียงขรึมบอกณัทพลด้วยสีหน้าดุดัน 

“ผม..” ณัทพลกำลังอ้าปากเอ่ยพูดบ้างอย่าง 

“ผมลา” กุนซือยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง ร่างสูงหันหลังเดินออกจากร้านไปทันที  ไม่ต้องการฟังอะไรจากปากณัทพลทั้งนั้น สิ่งที่ณัทพลควรทำ คือสื่อสารให้ลูกสาวของตนเองให้เข้าใจ 

@Kimhan House 

เสียงเพลงEDM เปิดบรรเลงในปาร์ตี้ภายในคฤหาสน์หรูหราของคิมหันต์มาเฟียหนุ่มรูปหล่อวัยยี่สิบห้ากว่า ทว่า..ในความหล่อของเขากลับไม่ได้เป็นสิ่งที่สาวๆกับอยากเข้าหาเขาสักเท่าไหร่ เพราะผู้ชายที่ชื่อว่าคิมหันต์ดูร้ายกาจ และอันตรายเกินกว่าใครจะกล้าเข้าใกล้ หากไม่เป็นคนสำคัญของเขา ก็ไม่มีสิทธิ์

 “เฮ้ย..” เสียงเคร่งขรึมของภารัณเพื่อนสนิทที่เรียนต่อมาด้วยกันดังอยู่ด้านหลัง   

“ไงว่ะ..พึ่งกลับไทยมาเหมือนกันหรอ?” คิมหันต์รับขวดไวน์ราคาหกหลังจากมือภารัณ พลางยักคิ้วกวนๆให้ 

“เออ..กูกลับมาช่วยป๊าเขาดูงานหน่อย” ภารัณกล่าว พลางทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามคิมหันต์ 

“แล้วไอ้คินไม่มาด้วยหรอไง..ตั้งแต่กลับมาไทยกูยังไม่เห็นหัวมันเลย”  

“มันติดเมีย” ภารัณเอ่ยถึงน้องชายสุดกวนเพียงสั้นๆ พร้อมยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม 

“หึ” คิมหันต์ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย  

“งานนี้ตั้งแต่กูเดินเข้ามา..ไม่เห็นมีสาวๆเลยวะ” ภารัณกวาดสายตารอบๆงาน เห็นแต่แขกผู้ชายในงาน เงาบางๆของผู้หญิงสักคนยังไม่มีให้เห็นเลย 

“ทำกับมี..แล้วมึงจะหิ้วกลับบ้านอะ”  

“หึ..หรือที่จริงมึงไม่อยากให้มีสาวอื่นในงาน..นอกจาก..” ไม่ทันที่ภารัณได้กล่าวจบ 

“คิมหันต์” เสียงหวานของร่างบอบบางในชุดเดรสสีเทาราคาแพง เดินหอบช่อกุหลาบสีเหลืองมายื่นให้มาเฟียหนุ่มตรงหน้า  

“ยินดีตอนรับกลับไทยนะ” 

“เธอนี่ชอบให้ดอกกุหลาบสีเหลืองกับฉันจริงๆนะ” คิมหันต์เอ่ยพลางดึงเจ้าของร่างลงมานั่งตักแกร่งของตัวเอง 

“หน้าเธอไปโดนใครฟาดมาว่ะ” ภารัณเลิกคิ้วถามหญิงสาว เมื่อแสงสปอร์ตไลท์ส่องมาตกกระทบใบหน้าสวยพอดี 

หมั่บ!! มือหนาของคิมหันต์รับจับใบหน้าสวยมามอง ในนัยน์ตาดุดัน 

“ใครทำเธอณิชา!” เสียงดุดันถามทันที 

“พ่อ..” ณิชาตอบเพียงสั้นๆก่อนจะแย่งแก้วไวน์จากมือภารัณมายกดื่มจนหมดแก้ว ซึ่งภารัณก็มองด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่ได้ต่อว่าอะไรเธอ 

“ทำไม ท่านถึงทำแบบนี้กับเธอ?” คิมหันต์เอ่ยถาม ปกติเท่าที่รู้มาณัทพลเป็นคนรักลูกสาวของตัวเองมาก ตนจำความได้ดีในวัยเด็ก ณิชาไม่เคยโดนผู้เป็นพ่อตีสักแปะ

"...." 

“เล่ามาณิชา” รอบนี้ภารัณเป็นคนเค้นจะเอาคำตอบจากณิชา

"...." 

“ถ้าไม่เล่า..พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปเผาบ้านเธอ” คิมหันต์ขู่หญิงสาวในสีหน้าเอาจริง ยิ่งเห็นหน้าบวมเป่งของณิชาก็ยิ่งโมโห 

“คิมหันต์นั่นก็บ้านฉันเหมือนกันนะ” ณิชาตวัดหน้าไปโวย คนอย่างคิมหันต์นี่มันจริงๆเลย

“ฉันก็ด้วย..จะเอาระเบิดไปปาบ้านเธอ” ภารัณขู่เสียงดุดันขึ้นมาอีกคน  

“ภารัณนี่นายก็เอาด้วยหรอ..โอ้ย..พวกนายนี่มันจริงๆ” 

“จะเล่าหรือไม่เล่า” คิมหันต์กดดันหญิงสาวบนตัก ยังไงเขาก็ต้องรู้เหตุผลที่ณัทพลลงไม้ลงมือกับเธอให้ได้ 

“เออๆ..เล่าก็ได้” ณิชาว่าออกมาด้วยความเบื่อหน่ายให้กับความเอาแต่ใจของสองมาเฟีย

อีกด้านทางหน้างานปาร์ตี้ ร่างสูงของนายตำรวจทั้งสองเดินเข้ามาในงานตามบัตรเชิญที่ได้รับจากเจ้าของงาน เมื่อมาเฟียหนุ่มกล้าส่ง พวกเขาก็กล้ามาเหยียบตามคำเชิญเสียหน่อย  

“สารวัตรครับ..สายตาของพวกการ์ดของนายคิมหันต์เนี่ย..มันมองเรากันทุกฝีก้าวเลยเนอะ” รชตบ่นด้วยความรำคาญ ไม่น่ามาเหยียบให้เท้ามีราคีเลยจริงๆ 

“ในเมื่อเขาเชิญ เราก็ต้องมา” กุนซือตวัดหน้าเรียบนิ่งมาตอบ พลางสอดส่องสายตาคมกริบของตัวเองมองไปรอบๆงาน  

“สารวัตร..ผู้หญิงที่นั่งตักนายคิมหันต์..ดูคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนเลยนะครับ” 

"...." ดวงตาคมกริบหันมอง เห็นภาพหญิงสาวที่นั่งอยู่ตักมาเฟียหนุ่ม เป็นคนเดียวกับที่เขามีเรื่องกับเธอไปเมื่อตอนกลางวัน 

“โอ้ยเนอะ ไม่สิงร่างกันไปให้รู้แล้วรู้รอดเลยล่ะว่ะนั่น” 

"...." 

************************** 

เอ็นดูผู้กองรชต พี่กุนซือมองไว้ๆ นั่นอนาคตเมียพี่ไง??