02 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่

02

(ท่านผู้กำกับ...)

@โรงพัก

"ถ้าให้ข้อมูลกับทางเรา ว่าแม่หมออนิกาหลบหนีไปอยู่ไหน โทษที่คุณครอบครองยาเสพติดสามารถช่วยหย่อนโทษให้กลายเป็นเบาได้นะครับ" ผู้กองหนุ่มหน้าตาดี พูดเกลี้ยกล่อมดาราสาว ด้วยหลักฐานในมือเป็นสารเสพติด คาหนังคาเขามีของกลางอยู่ที่ตัวซะขนาดนี้ ให้เชื่อคงยาก ในสำนักดูดวงกล้องวงจรปิดไม่มีสักตัว จะเอาอะไรมายืนยัน เชื่อได้ยาก!

"เอ๊ะ! ฉันก็บอกไปแล้วนะ ว่ามาดูดวง ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว" ดาด้าปรี๊ดแตกลุกพรวดจ้องหน้าตำรวจหนุ่ม แววตากลมโตไม่ได้มีความเกรงกลัว นี่มันคราวซวยอะไรของเธอ

"น้องดาด้าใจเย็นๆก่อนนะคะ นั่งลงค่ะ" เอมมี่รีบจับตัวดาราสาวให้นั่งลง กลัวตำรวจจะยัดข้อหาให้เพิ่มอีกกระทงเป็นอย่างมาก

"จะให้ใจเย็นได้ยังไงพี่เอมมี่ ในเมื่อเราสองคนไม่ได้ทำความผิดอะ" ดาด้าว่าอย่างใส่อารมณ์ หากเธอไม่ผิดเธอสู้สุดชีวิต

"คุณตำรวจขา ดิฉันยืนยันเหมือนกันนะคะ เราสองคนไปแค่ดูดวงจริงๆ อีกอย่างน้องดาด้าก็เป็นดาราดังระดับแถวหน้า จะเล่นยานรกพวกนี้ให้เสียชื่อเสียง ทำไมละคร้า" เอมมี่อธิบายทำตาปริบๆใส่นายตำรวจทั้งสาม

"เอายังไงดีครับ สารวัตร" รชตผู้กองหนุ่มหันไปปรึกษากับนายตำรวจยศเยอะกว่า เริ่มลังเลดูดาด้าจะไม่ได้ทำจริงๆ ดาราสาววีนแตกซะขนาดนี้ แววตากลมโตของเธอก็ดูแข็งกร้าวไม่ได้หลบสายตาในระหว่างสอบปากคำเพียงสักนิดนึง

"..." สารวัตรหนุ่มนามว่ากุนชือ จ้องมองหน้าสวยของดาด้าแววตาเรียบนิ่ง

พรึ่บ!! ดาด้าถึงกับกอดอกนั่งไขว่ห้างจ้องมองนายตำรวจเรียงคน สองชั่วโมงกว่าที่เธอต้องอยู่โรงพัก วันหยุดแทนที่จะได้พัก นานๆจะได้หยุดด้วยคิวงานเธอแน่น

"ผลตรวจปัสสาวะออกหรือยัง?" กุนซือหันใบหน้านิ่งถามนายตำรวจชั้นผู้น้อยที่กำลังยืนทำหน้าเลิ่กลั่ก เพราะดาด้าถลึงตาใส่

ก็ใครใช้ให้มาจ้องหน้าเธอนานๆล่ะ มองอยู่ได้!!

"อะ..เอ่อ..คือ..ออกแล้วครับ"

"..." กุนซือรับเอกสารมาเปิดดู เมื่อเห็นผลตรวจก็ขมวคคิ้วเป็นปม คนทั้งสองไม่มีสารเสพติดในตัว?

"เป็นไง มีสารเสพติดไหมคะ" ดาด้ายักคิ้วใส่กุนซือ ถ้าหากเขาบอกว่าฉี่เธอม่วงล่ะก็เธอไม่ยอมแน่ จะทำเรื่องขอตรวจที่โรงพยาบาลเอกชน!!

"ไม่มี แต่คุณก็ยังเป็นผู้ต้องสงสัยเหมือนเดิม"

ปรึบ!! ดาด้าลุกยืนทันที ปกติในจอทีวีเป็นนางร้าย แต่วันเธอจะเป็นนางร้ายนอกจอให้ดู ดาด้าโมโหแล้วนะ!

"ฉันบอกว่าฉันแค่มาดูดวงไง! คุณตำรวจ! ฉี่ก็ตรวจแล้ว! สอบปากคำก็สอบแล้ว จะมาสงสัยอะไรนักหนาฮะ!" ดาด้าปรี๊ดแตกพ้นเสียงอารมณ์ขึ้นกล่าวออกมาเป็นชุดๆ

"หูผม" นายตำรวจรีบเอามืออุดหูแทบจะแตก ถ้าเสียงดาด้าจะทรงพลังมากขนาดนี้ไม่ต้องหรอกดารา ไปนักร้องเถอะแม่คุณ

แกร็ก!! ประตูถูกผลักเปิดเข้ามา เสียงดังไปถึงข้างนอกขนาดนี้ โดยตำรวจหนุ่มชั้นผู้ใหญ่ ที่ก้าวเดินเข้ามาในใบหน้าที่สุขุม เขาจ้องมองดาราสาวกดสายตาดุเล็กน้อย

"ผู้กำกับ" รชตเอ่ยก่อนตะเบ๊ะคำนับให้ชายร่างสูง ที่ยศสูงกว่า รวมถึงตำรวจท่านอื่นๆที่พากันทำความเคารพ

"จิ้" ดาด้าเผยอปากรำคาญ เมื่อเห็นฐานทัพชายคนเดิมที่เจอเมื่อปีก่อน

"...." ฐานทัพมองริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงอ่อนด้วยแววตาเรียบนิ่ง เดาได้ยากว่าเขานั้นกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ที่รู้ๆผู้หญิงตรงหน้าเขาก็จำได้แม่นเช่นกัน

"คุณน้องคะ หล่อน่าหม่ำมาก" เอมมี้ขยับตัวยืนหน้ามากระซิบด้วยความดี๊ด๊า ปกติเห็นท่านผู้กำกับแก่ๆ พึ่งเคยเห็นผู้กำกับหล่องานดีก็วันนี้

"มันใช่เวลาไหม..พี่เอมมี่" ดาด้าตวัดหน้าหงึกไปว่าผู้จัดการตัวดี แต่เธอก็ไม่ได้โทษโกรธอะไรเอมมี่หรอก ต้องโทษยัยหมอดูลวงโลกนั่นต่างหาก อย่าให้เจอตัวนะ

"เธอไปทำความผิดอะไรมา" ฐานทัพเอ่ยถามกุนชือ แต่สายตาคมนิ่งกับจดจ้องหน้าสวยของดาราสาวที่นั่งหน้าหงึก หงุดหงิดเป็นอย่างมาก

-_- กุนซืออยากถอนหายใจออกมาดังๆ ด้วยนิสัยไม่ชอบเอ่ยพูดอะไรซ้ำๆ ท่านผู้กำกับจะเข้ามายุ่งทำไม รอเขาเขียนสรุปรายงานให้ก็ได้ไหม?

"น่าเบื่อ" ดาด้าสบถออกมาแล้วนั่งไขว่ห้างเท้าคางเซ็งหนัก เมื่อไหร่เธอจะถูกปล่อยตัวให้กลับบ้าน เธออยากกลับบ้าน!

ช่วงเวลาต่อมา..

"...." ฐานทัพกอดอกพิงผนัง คอยดูการสอบปากคำของดาราสาวอีกครั้ง ซึ่งเธอก็ยืนยันคำเดิมคือมาดูดวงแล้วหมดดูทำยาตกไว้

"โอ๊ย ฉันชักหงุดหงิดแล้วนะ เมื่อไหร่ฉันจะได้กลับ หรืออยากได้เงินใต้โต๊ะคะ เรียกมาเลยค่ะ จ่ายเท่ากับเรื่องจบ โอเคไหมคะ" ดาด้าเอ่ย เธอทนไม่ไหวแล้ว ให้ปากคำจนปากเปียกปากแฉะก็ไม่เชื่อ

"ว้ายยย ตายแล้วคร้า ไม่พูดอย่างนี้นะคะ" เอมมี่ถึงกับตกใจกับสิ่งที่ดาด้าพูด

"พวกผมไม่ใช่ตำรวจแบบที่คุณเข้าใจ หากคุณทำผิดก็ว่าไปตามความผิด เงินไม่สามารถช่วยคุณได้" กุนซือเอ่ยบอกดาราสาวที่กำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยง

"หึ" ฐานทัพก้มหน้าแอบยกยิ้มมุมปาก พอใจในสิ่งที่ลูกน้องตอบดาราสาว เมื่อปีก่อนได้พบเธอยังดูดื้อดึง เหมือนเดิม

"แล้วพวกคุณจะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อยานั่นไม่ใช่ของฉัน มันไม่ใช่ของฉัน" น้ำเสียงเริ่มสั่นเครือเหมือนคนกำลังจะร้องไห้

"น้องดาด้า โธ่ลูกสาว" เอมมี่ตบหลังดาราสาวเบาๆ ถ้าจนมุมทำอะไรไม่ได้ ดาด้าก็บ่อน้ำตาแตกได้ง่ายเหมือนกัน

"...." ตำรวจทุกคนเงียบกันหมด เมื่อเห็นหญิงสาวจะร้องไห้ แต่หลักฐานมันก็มัดมือมาที่เธอคนเดียวพวกเขาก็ต้องทำตามหน้าที่เหมือนกัน

"ผมให้คุณพักสิบห้านาที แล้วค่อยให้การใหม่อีกครั้งก็ได้ครับ" กุนซือเอ่ยในสีหน้าเรียบนิ่ง

"ฉันไม่มีอารมณ์มาพักหรอก ฉันอยากกลับบ้าน! พวกคุณได้ยินไหมว่าฉันอยากกลับบ้าน ฮะ..ฮือ!" สุดท้ายดาด้าก็บ่อน้ำตาแตกออกมาให้พวกเหล่าบรรดาตำรวจได้เห็น

"โอ๋ๆ อย่าร้องนะคะ คุณน้องถ้าเราสองคนต้องติดคุกก็ต้องติดด้วยกัน" เอมมี่รีบดึงดาด้าเข้ามากอดน้ำตาคลอๆ ไม่หน้าพาดาด้ามาเจออะไรแบบนี้เลย

"..." ฐานทัพกอดอกมองคนร้องไห้ในสายตานิ่งเงียบ ปีที่แล้วเธอก็ร้องไห้ตัวสั่นเป็นลูกนก เช่นเดียวกับปีนี้ ไม่ต่างกันเลย ร้องไห้เก่งเหมือนเดิม

"สารวัตร ปล่อยเธอ"

"...!"

"ผู้กำกับว่ายังไงนะครับ" เสียงตกตะลึงของกุนซือดังขึ้น นี่มันอะไรกัน มึนงงหัวหนักมาก ให้ปล่อยตัวง่ายๆแบบนี้เลยหรอ?!

**************************