Mind Games  2.2 - มากินมาม่าที่ห้องฉันไหม

ในขณะที่สมองยังตีรวนกับตัวเอง จนไม่สามารถจัดลำดับขั้นว่าตัวเองควรจะเอายังไงต่อ พอหันซ้ายหันขวาไปหาสองสาวเพื่อนซี้ พวกนางก็หายลับไปจากสายตากันหมดแล้ว

ไม่ได้นะเว้ย พวกนางจะหาสามีก่อนฉันไม่ได้

อา...ละ แล้วเวลาคนจีบผู้ชายต้องพูดยังไงนะ

ละ...แล้วเวลาจะลากผู้ชายไปนอนด้วยเขาพูดกันยังไงนะ

...

...

...

“หลบไป”

“หะ...อะไรนะคะ” ฉันชี้นิ้วจิ้มเข้าหาตัวเองเพราะไม่รู้ว่าเขาพูดกับใคร แต่เพราะน้ำเสียงทุ้มของคนตรงหน้า เจือไปด้วยน้ำเสียงที่ติดจะออกความรำคาญนิด ๆ

“มะ หมายถึงฉันเหรอคะ”

เขาไม่ตอบแต่ใช้สายตามองกลับมาทำนองบอกว่าใช่ เล่นเอาหน้าชาวาบ ยิ้มไม่ออกเป็นรอบสอง

สวยโฮ่งขนาดนี้กล้าเมินได้ไงก่อน

“จะหลบได้หรือยัง”

“อ่า...ขะ ขอโทษค่ะ”

หลบก็หลบ เพราะฉันเป็นคนว่าง่าย ...ทว่าพอหันหลังมองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินจากไป กลับรู้สึกเหมือนมีเงินแสนติดอยู่แผ่นหลังของเขา ซึ่งมันกำลังจะหลุดลอยหายไปด้วย

“ดะ เดี๋ยวค่ะ” ความเสียดายเงินแสน ทำให้รีบหันหลังกลับไป แล้วรีบดึงชายเสื้อของเขาในจังหวะที่เขากำลังจะสวนฉันไปอีกทาง

“มีอะไร”

“เออ...คะ คือ คุณอยากไปกินมาม่าที่ห้องฉันไหมคะ”

“หืม…?”

คนตัวโตขมวดคิ้วมองหน้าฉันอีกรอบ อย่าว่าแต่เขาขมวดคิ้วเลย ฉันเองก็ทำหน้าประหลาดไม่ต่างกัน บอกเลยว่าตอนนี้ตัวเองกำลังช็อกและงงอยู่ว่ากำลังพูดบ้าอะไรออกไป พอเงยหน้าเห็นสายตาเขาที่กำลังงงกับคำพูดของฉัน ก็ยิ่งทำให้อารามรีบร้อนอยากขยายความไม่ให้เขาเข้าใจผิดมากไปกว่านี้

“ฉะ ฉัน มะ หมายถึง คุณอยากไปนอนกับฉันไหม”

โอ๊ะตาเถร …

ยิ่งพูด ยิ่งแย่ไปกันใหญ่ ~.~!

คราวนี้เหมือนตัวเองจะอยากร้องไห้ขึ้นมาจริง ๆ จากตั้งใจจะขอทำความรู้จักไปก่อน แต่ปากดันทำงานไวกว่าสมองส่วนลึกที่ว่า ‘อยากมีผัว’ เลยพูดอะไรข้ามขั้นข้ามตอนไปหมดเลย

แต่ก็นะ พูดออกไปแล้วทำไงได้ จะให้แก้คืนคงไม่ทันแล้ว เพราะสีหน้าของเขามองมาที่ฉัน เต็มไปด้วยแววตาที่เหยียดหยัน

“ขอโทษครับ ผมไม่ชอบผู้หญิงที่มั่วไปทั่ว แต่ถ้าคุณอยากนอนกับผู้ชายขนาดนั้น ผมแนะนำไปคุณไปหาผู้ชายที่บาร์โฮสต์ดีกว่า ที่นั่นคุณสามารถหาคนที่สามารถสนองความต้องการของคุณได้ดีกว่า ผม ขอตัวนะครับ บังเอิญผมมาธุระ”

ชาวาบไปทั้งหน้าเป็นรอบสอง…

คำพูดเหมือนโดนด่ากลาย ๆ ทำให้ฉันกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ แต่พอมานึก ๆ ไป การกระทำของเขากลับทำให้ฉันค่อย ๆ คลายยิ้มออก

เพราะอย่างน้อย การที่เขาปฏิเสธไม่ได้ไปไหนกับผู้หญิงง่าย ๆ ทำให้ฉันมั่นใจได้ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่มั่วไปทั่วเหมือนกัน

ถ้าหักคะแนนมารยาทด้านมนุษยสัมพันธ์ไปอีกนิด นอกนั้นทุกอย่างคือเพอร์เฟค

สุด…ดีเลิศแบบสุด ๆ ขนาดนี้

ใช่…แบบนี้แหละ

เขานี่ช่างเหมาะกับการเป็นพ่อของลูกฉันชัด ๆ

“ผมขอตัวก่อนนะครับ”

เขาพูดพลางทำท่าจะเดินหนี ส่วนฉันก็เข้าขวางทันทีด้วยเหมือนกัน

“คุณสบายใจได้ค่ะ เพราะฉันไม่ได้มั่ว และฉันก็ยังไม่เคยนอนกับใคร...”

“ผม-ไม่-สน-ใจ...จบนะครับ ผมรีบ”

ประโยคที่เข้าพูดเน้น ๆ เจ็บแต่จบ ไม่พอยังทำให้คนฟังอย่างฉันจุก เขารีบเดินเบี่ยงตัวออกไปอีกทาง

ส่วนฉันรู้สึกเหมือนตัวเองหน้าชาอีกรอบ

นี่…หน้ายังมีสีเลือดฝาด ๆ อยู่ไหมนะ ฉันยกมือลูบหน้าตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นกำหมัดแล้วชูนิ้วกลางไปข้างหน้า

แม่ง! เล่นตัวชะมัด!

นี่ครั้งแรกในชีวิตเลยนะเว้ย กับการโดนผู้ชายเทแบบนี้ ทีหลังจะจำไว้เลยว่าจะไม่หาเรื่องใส่ตัวเองด้วยการรับคำท้าในเรื่องที่ทำไม่ได้เด็ดขาด!

สกิลการจีบผู้ชายของฉันเป็นศูนย์ ไม่ศูนย์สิติดลบเลยด้วย (T T)

เป็นเศร้า