Mafia ขโมยหัวใจนายมาเฟีย

INTRO

"เฟย์ คืนนี้อย่าลืมนะไปให้ได้ แกไม่ไปนี่พี่เคืองยันลูกบวชเลยนะ"

"ค่ะพี่ชบา ไปสิคะ แต่เฟย์อาจจะดื่มหนักไม่ได้นะคะ เพราะพรุ่งนี้เช้ามีนัดกับเพื่อนไปเสม็ด"

"ขอแค่แกไปพี่ก็ดีใจแล้ว เจอกันที่ผับนะ "

"ค่ะพี่" ฉันรับปากพี่ชบาก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ พรุ่งนี้เป็นวันหยุด พี่ชบาก็เลยเลือกคืนนี้เป็นคืนเลี้ยงส่ง พี่ชบาได้เลื่อนตำแหน่งใหม่และจะถูกส่งตัวไปสาขาที่ต่างประเทศ ตำแหน่งใหม่สถานที่ทำงานใหม่แถมเงินเดือนยังอัพเพิ่มเป็นเท่าตัวอีกด้วยเห็นแล้วฉันก็อดที่จะอิจฉาไม่ได้ งานคืนนี้ฉันไม่ไปก็คงไม่ได้เพราะถ้าไม่ได้พี่ชบาฉันก็คงไม่ได้เสนอหน้าทำงานอยู่ในบริษัทนี้หรอก เคยเป็นเด็กฝึกงานที่พี่ๆ ร่วมงานรักและเอ็นดู เรียนจบปุ๊บก็เลยได้เข้าทำงานแบบไม่มีเงื่อนไขแบบนี้นี่ไง

"อ่อพี่ลืมบอก คืนนี้คุณนักรบเป็นเจ้าภาพ "

"พี่ชบาแล้วมาบอกเฟย์ทำไมล่ะคะ "

"แต่งตัวให้สวย ไม่แน่คืนนี้แกอาจจะถูกเซอร์ไพรท์คุกเข่าขอเป็นแฟนก็ได้ เอาล่ะเว้ย โอกาสมาถึงแล้ว อย่าให้ต้องพูดมากเจ็บคอ นี่พี่หวังดีกับน้องนะ"คุณนักรบเป็นเจ้าของบริษัทที่ฉันทำงานอยู่ ทุกคนในแผนกรู้ดีว่าฉันกำลังโดนตามจีบโดยบอสใหญ่แห่งเครือมายาบริษัทนำเข้าส่งออกที่ใหญ่ติดอันดับต้นๆ ของโลกอยู่ในตอนนี้ คุณนักรบวางตัวดีมากเป็นสุภาพบุรุษ ที่สำคัญเป็นนักธุรกิจอายุน้อยที่หล่อลากเลือดแถมยังโสดสเปคสาวๆ หลายๆ คนในเวลานี้ รวมถึงตัวฉันเองด้วยหรือเปล่า แค่นี้พนักงานผู้หญิงทั่วทั้งบริษัทก็หมั่นไส้ฉันจะแย่อยู่แล้ว แต่ก็ไม่มีใครกล้ามาหาเรื่องหรือนินทาฉันลับหลังหรอกนะ เพราะเมื่อสองวันก่อนคนที่มันทำแบบนี้ก็เพิ่งจะโดนฉันต่อยเลือดกลบปากไป ไม่รู้ว่าป่านนี้จะมาทำงานไหวหรือยัง

"ค่ะคุณพี่ กลัวจะหน้าแตกเอาหน่ะสิคะ ไม่เอาไม่เพ้อค่ะ "

"ถ้าพี่เป็นแกนะ ทุบหัวแล้วลากเข้าห้องจับทำผัวเลยค่ะ"

"ร้ายมาก ไม่เอาค่ะ เฟย์ไม่ชอบทำร้ายเพศตรงข้ามชอบทำร้ายเพศเดียวกันมากกว่า "

"แกมันโรคจิต ไม่รู้ว่าป่านนี้อีผีแผนกบัญชีที่แกเพิ่งไปซัดหน้ามันไปแก้ปากมาเสร็จแล้วหรือยัง นึกถึงแล้วก็ขำว่ะ " มันเป็นเรื่องทอล์คออฟเดอะทาวน์ของบริษัทเลยก็ว่าได้ ตอนนี้ไม่มีใครกล้าเอาเรื่องฉันไปนินทาแล้วล่ะ ที่จริงแล้วฉันก็ไม่ได้อยากทำตัวแบบนี้หรอกนะ แต่เพราะทนไม่ได้ถ้าพูดเรื่องที่มันดีๆ มันก็ยังพอให้อภัยได้ แต่นี่อะไรเอาฉันไปพูดว่าฉันเอาตัวเข้าแลกกับการที่จะได้เข้ามาทำงานในบริษัทนี้ ทุเรศสิ้นดี งานก็ไม่ทำยังจะทำตัวน่าเกลียดกันอีก

"คุณค่าที่คุณคู่ควรค่ะพี่ชบา"

"กระซิบ เรื่องนี้คุณนักรบรู้นะ"

"เฮ้ย จริงอ่ะพี่ชบา "

"เออดิ เรื่องมันออกจะดัง แต่สิ่งที่ทุกคนพูดมันเข้าข้างแกหมดเลย แกไม่ผิด อีบัญชีนั่นต่างหากที่หาเรื่องใส่ตัวก่อน แล้วที่สำคัญ "

"อะไรคะ" จะมีอะไรสำคัญไปกว่าคุณนักรบรู้เรื่องนี้อีก ฉันเงยหน้าตั้งใจฟังสิ่งที่พี่ชบากำลังจะพูดออกมา

"แผนกบัญชีรับพนักงานใหม่เข้ามาแทนแม่นั่น สงสัยอีกไม่นานพี่ต้องซ้อมเรียกคุณนายไว้ซะและ "

"ไม่ขนาดนั้นหรอค่ะ พี่ชบาไปทำงานได้แล้ว ดูสิชวนเฟย์คุย งานเฟย์ไม่เดินแล้วนะ "

"ได้ค่ะคุณนาย ดิฉันจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดนะคะ"

"พี่ชบา"

..........................

อิตาลี

"นายครับมันหนีไปกบดานอยู่ที่เมืองไทยครับ สายของเรารายงานมาว่าอีกสองวันมันมีนัดส่งของล็อตใหญ่ครับ"

"เตรียมตัว เตรียมคนของเราให้พร้อม กูจะล่าหัวของมันด้วยตัวกูเอง" ฟรานซิสโก้เจ้าพ่อมาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองนี้เอ่ยวาจาที่คับแน่นไปด้วยความแค้นกับลูกน้องคนสนิท แค้นนี้เขาต้องเป็นคนลงมือด้วยตัวเอง ขาดไม่ได้คือเหล่าลูกสมุนเป็นกองทัพที่เฝ้ารอเพียงคำสั่งจากเจ้านาย ฟรานซิสผู้ถูกหักหลังจากหญิงสาวที่ตัวรักดั่งดวงใจ เทิดทูลให้เป็นเมียรักและคู่ชีวิต เขาลงทุนคุกเข่าขอเธอแต่งงานต่อหน้าเหล่าลูกน้องและบอดี้การ์ดรวมทั้งแม่บ้านเรียกเสียงฮือฮาและเสียงปรบมือจนดังไปทั่วคฤหาสน์ นานสักครั้งที่จะมีเรื่องราวที่น่ายินดีแบบนี้ให้เหล่าคนรับใช้และลูกน้องได้เห็น จากนั้นเพียงไม่กี่วันเขาก็โดนหญิงที่รักปานดวงใจหักหลังเหมือนดั่งมีดนับพันเล่มพุ่งแทงมาที่ดวงใจของเขามิหนำซ้ำเธอยังกรีดแผลนั้นไว้ลึกยากเกินจะเยียวยา

"นายไหวนะครับ " เหตุการณ์เพิ่งผ่านพ้นมาได้ไม่นาน มือขวาคู่ใจจึงย้ำถามสภาวะร่างกายและจิตใจจากผู้เป็นเจ้านายอีกครั้ง แต่เขาเชื่อว่ายังไงแล้วแค้นนี้เจ้านายของเขาจะต้องชำระให้แล้วเสร็จ ไอ้คนที่มันทำให้มาเฟียอย่างฟรานซิสแค้นจุดจบของพวกมันคือตายสถานเดียว

"เรื่องฆ่าคนมึงเคยเห็นกูถอยมั้ยล่ะ เรื่องแอนนาไปถึงไหนแล้ว"

"คนของเรากำลังตามแกะรอยอยู่ครับ คาดว่าอีกไม่นาน "

"กูอยากได้เป็นๆ อย่าให้ช้ำ"

"นายยังรักเธออยู่"

"เคยรักต่างหากล่ะ " ลูเซียลูกน้องคนสนิทมองเจ้านายออก ทำงานอยู่เคียงข้างมาเป็นสิบปีตั้งแต่รุ่นพ่อทำไมเขาจะมองไม่ออกว่าเจ้านายยังมีเยื่อใยและความรู้สึกที่ดีๆ ให้กับผู้หญิงแพศยาคนนั้นอยู่ แต่ยังไงแล้วเจ้านายคงไม่กลับไปคว้าผู้หญิงแบบนั้นมาเป็นมาดามเคียงข้างแน่ๆ ถึงยังไงเขาก็ไม่ยอมให้ผู้หญิงอย่างแอนนากลับมามีอิทธิพลต่อเจ้านายของเขาอีกอย่างเด็ดขาด แต่ยังไงซะคนอย่างฟรานซิสก็ฉลาดพอที่จะแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้

"นายจะฆ่าเธอด้วยมือของนายเอง ใช่มั้ยครับ"

"ทำไมวะ วางใจเถอะ กูไม่คิดเอาผู้หญิงแบบนั้นมาเป็นมาดามของพวกมึงหรอก เลิกทำหน้าเป็นห่วงกูได้แล้ว ไปจัดการเรื่องที่สั่งให้เรียบร้อย "

"ครับนาย" ลูเซียโค้งรับคำสั่งก่อนที่จะเดินปลีกตัวออกมาจากห้องทำงาน ปล่อยให้ฟรานซิสโก้อยู่ในห้องเพียงลำพัง ฟรานซิสเหยียดกายลงบนเก้าอี้ทำงานอย่างเหนื่อยล้า เขาใช้เวลาอยู่กับงานเพื่อให้ลืมเรื่องของแอนนาผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจแต่ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ข้างเขาแล้ว เธอจากไปพร้อมกับทิ้งรอยแค้นเอาไว้ให้เขาอย่างเต็มอก ไม่มีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงเธอ มองไปทางไหนก็เห็นแต่รอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราะของเธอ ห้องทำงานคือห้องเดียวที่เธอไม่เคยเข้ามายุ่มย่ามเขาก็เลยเลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่ในห้องนี้มากกว่าส่วนอื่นของคฤหาสน์

"ฉันจะทำยังไงกับเธอดี แอนนา" ซิการ์ในมือของเขาถูกจุดขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่เลิกสูบไปนานแรมเดือน เพราะเธอบอกให้เขาเลิกขาด เธอเวียนหัวทุกครั้งที่ได้กลิ่นของมัน เขากลับมาพึ่งมันอีกครั้ง ได้เวลาที่เขาจะต้องกลับมาเป็นฟรานซิสคนเดิมได้แล้ว

ครืดด ครืดด

"ว่าไง"

"สาวๆ พร้อมแล้วครับนาย " ไอ้ลูกน้องคนนี้มันเอาอีกแล้ว เห็นเจ้านายเป็นคนยังไงกันเฝ้าแต่จะหาสาวๆ สวยๆ มาประเคนให้ถึงห้อง แต่เขาก็บ่ายเบียงไปทุกรอบเพราะยังไม่มีอารมณ์ตอนนี้

"เอาอีกแล้วนะมึง เอากลับไป"

"นายครับ ผ่อนคลายสักหน่อยเถอะครับ คนนี้รับรองว่านายต้องชอบแน่ๆ "

"ไม่! " ร่างกำยำลุกจากเก้าอี้ทำงาน จากนั้นก็เดินไปที่หน้าต่างทอดมองลงไปข้างล่างหญิงสาวใบหน้าสะสวยหุ่นราวกับนางแบบสัดส่วนกลมกลึงไปทุกส่วน แต่ทำไมเขาถึงไม่ได้รู้สึกอยากจะร่วมหลับนอนกับเธอเลยสักนิด

"เอากลับไปซะ"

"ก็ได้ครับนาย" ลูเซียจำใจต้องยอมส่งผู้หญิงคนนั้นกลับไปทั้งๆ ที่ในใจยังแอบเสียดายนิดๆ ในเมื่อเจ้านายไม่สนใจเขาจึงขอแลกเบอร์โทรติดต่อกับนางแบบคนนั้น การผ่อนคลายหลังจากการทำงานหนักก็ถือว่าเป็นเรื่องดี เพราะช่วงนี้เจ้านายของเขากำลังขยายเครือข่ายงานจึงค่อนข้างหนักและเยอะอยู่พอควร

"คืนนี้ฉันะไปหา"

"ได้สิคะ ฉันจะรอ " มือขวาของเจ้าพ่อมาเฟียมองรถสปอร์ตหรูของเธอขับออกไปจากคฤหาสน์จนลับตา ต่อจากนี้ก็ได้เวลาทำงานแล้ว คืนนี้จะได้พักผ่อนเสียที

.................................