ตอนที่1

ตอนที่1

อุ๋มอิ๋มมองโลงศพของแม่และพ่อเลี้ยงที่กำลังเคลื่อนย้ายเข้ามาในพิธีเพื่อฝั่งร่างคืนสู่พื้นดิน พิธีศพถูกดำเนินการตามหลักศาสนาที่พ่อเลี้ยงชาวอเมริกานับถือ

ร่างบางในชุดสีดำ มองดินที่ค่อยๆ กลบโรงศพ สองร่างได้นอนเคียงกันแม้จะสิ้นลมหายใจไปแล้ว

เธอตามแม่มาอยู่ที่อเมริกาหลังจากที่แม่แต่งงานใหม่ เมืองไทยเธอแทบจะไร้ญาติขาดมิตร เหลือเพียงญาติห่างๆ เท่านั้น ส่วนที่อเมริกาไม่ต้องพูดถึง ญาติทางฝั่งพ่อเลี้ยงเธอแทบจะไม่ยุ่งเกี่ยว ด้วยสังคมที่ใช้ชีวิตใครชีวิตมัน เด็กอเมริกาพออายุ 18 ก็แทบจะออกจากบ้านออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองหมด และเธอที่มาอยู่ที่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อก็เป็นแบบนั้นเช่นเดียวกัน

สายเรียกเข้าจากต่างแดน ทำเอาร่างบางหลุดจากห่วงความโศกเศร้า คนที่เปรียบเสมือนครอบครัวแม้ไม่ได้สายเลือดเดียวกัน เพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น เราสองคนยังติดต่อกันเสมอ และยังเที่ยวด้วยกันหากวันหยุดตรงกัน ความสัมพันธ์ยิ่งกว่าพี่น้องคลานตามกันมา นั้นเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เธอเก็บความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายคนหนึ่งไว้ในใจเสมอมา

เธอแอบรักพี่ตาว พี่ชายของตาลตั้งแต่เธอยังตัดผมทรงเสมอติ่งหู แต่ไม่กล้าที่จะก้าวผ่านเขตแดนไปบอกรักหรือแสดงความในใจ เพราะกลัวเสียตาลไป และกลัวว่าผู้ชายที่เพอร์เฟคทุกอย่างแบบพี่ตาวจะปฏิเสธเธอ ความรักแบบเด็กๆ เก็บไว้ในใจแบบนี้มันดีอยู่แล้ว

(เสียใจด้วยนะตัว เค้าอยากไปร่วมงานศพของคุณป้า แต่หาตั๋วไม่ได้เลย)

ตาลน้ำตาคลอ มารดาของเพื่อนสนิท ที่เธอรักไม่ต่างจากแม่อีกคน ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ทุกครั้งที่ไปเที่ยวอเมริกาก็ได้ไปกินนอนที่บ้านของอุ๋มอิ๋มเสมอ เธอไม่ต่างจากลูกสาวอีกคนของป้าพรเลย

“ไม่เป็นไรตาล”

(ตัวเค้ารักตัวน่ะ อย่าคิดมาก ตัวยังมีเค้า มีอะไรโทรหาเค้าน่ะ ฮึกๆ)

“ตัวอย่าร้องไห้ เค้าจะร้องตาม” อุ๋มอิ๋ม เดินกลับไปขึ้นรถ แขกที่มาร่วมงานมีเพียงไม่มีกี่คน และเธอก็ไม่ใช่เจ้าภาพหลัก ญาติทางฝ่ายพ่อเลี้ยงจัดการทั้งหมด เธอพยายามเข็มแข็ง การสูญเสียครั้งนี้หนักหนาเหลือเกิน

(เค้าอยากไปอยู่ข้างๆ ตัว) เสียงสะอื้นดังมาตามสาย

“เค้าไหว”

(ถ้าเค้าจองตั๋วได้เค้าจะรีบไปหาน่ะ)

“ตาล เค้าว่าจะลาพักร้อนกลับเมืองไทย ตาลไม่ต้องบินมาแล้ว ตาลรอเค้าที่นั้นแหละเดี๋ยวเค้ากลับไปหา”

(จริงน่ะ)

“จริงสิ นี้เค้าส่งใบลาแล้ว เหลือแค่จองตั๋ว ได้ไฟท์แล้วจะข้อความไปบอกน่ะ ตัวมารับเค้าด้วยล่ะ”

ตาลปาดน้ำตาออก ละล่ำละลักรีบพูด เธออยากอยู่ใกล้ๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนรัก

(ได้ๆ เค้าจะไปรับตัวที่สนามบินเอง ไม่ต้องจองโรงแรมน่ะมานอนที่เพ้นเฮ้าท์ของเค้าน่ะ”

(จ๊ะ ตาลเค้าต้องวางแล้ว ไว้ค่อยคุยกัน รักนะ)

อุ๋มอิ๋มมองมือถือในมือ น้ำตาค่อยๆ หยด ไหลอาบใบหน้า การกลับไปเมืองไทยครั้งนี้ เธออยากกลับไปบ้านเก่า บ้านเดิมที่เคยใช้ชีวิตร่วมกับแม่มาตั้งแต่เด็ก กลับไปอยู่ในสถานที่ที่คุ้นเคย เผื่อจะบรรเทาความคิดถึงที่มีต่อมารดาได้ซักนิดก็ยังดี