น้ำแตกแล้วแยกทาง

"คุณหมอคะมีเคสด่วนเชิญที่ห้องฉุกเฉินค่ะ" เสียงจากพยาบาลสาวเอ่ยขึ้นหมอหนุ่มจึงรีบลุกจากเก้าอี้หยิบเสื้อกราวขึ้นมาสวมทับเสื้อเชิ้ตแล้วเดินออกจากห้องพักตรงไปยังห้องฉุกเฉิน เขาคนนั้นก็คือ

หมอนนท์ หรือ ชานนท์ วิโรจน์รัตนเรืองเดช ชายหนุ่มวัย 28 ปี ภายนอกดูอบอุ่นอ่อนโยน แต่ลึกๆแล้วเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ชอบปลดปล่อยหลังเลิกงาน แต่ก็ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเขาจึงเลือกที่จะซื้อกินข้างนอกเพราะไม่ชอบผูกมัด ถือคติ "น้ำแตกแล้วแยกทาง"

"คนไข้เป็นอะไรมาครับ?

"คนไข้ตกเลือดค่ะสาเหตุยังไม่แน่ใจ" คุณหมอหนุ่มสุดหล่อดีกรีทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเเห่งนี้เดินตรงไปยังคนไข้ที่นอนบนเตียงสนามเพื่อทำการรักษา

"น้องแพรวา" หมอหนุ่มเอ่ยชื่อคนรู้จักด้วยเสียงที่แผ่วเบา พยาบาลก็ช่วยกันเสียบสายน้ำเกลือและใช้เครื่องช่วยหายใจเพื่อให้คนป่วยหายใจได้สะดวก เวลาผ่านไปเกือบสี่สิบนาที หมอหนุ่มก็เปิดประตูออกจากห้องฉุกเฉิน

แกร่ก!

"คุณหมอครับเอ่อ... ไอ้หมอ! เสียงเปิดประตูออกมาจากห้องฉุกเฉินออกมาทำให้ร่างสูงเบือนความสนใจไปที่คนที่ใส่ชุดกราวเดินออกมา แต่ก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นเป็นลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง

"แพรวาเป็นยังไงบ้าง?

"น้องแพรปลอดภัยดี .. แต่....?

"แต่อะไรว่ะไอ้หมอ มึงพูดมาสิ! แพรเป็นอะไร? อีกคนถามขึ้นอย่างร้อนรนใจ ส่วนเก่งกล้าที่ได้ยินแค่นั้นก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เก่งกล้าทรุดตัวลงที่เก้าอี้อยากจะสาดหมัดใส่หน้าเพื่อนให้มันหายโง่สักทีสองทีแต่ติดว่านี่คือโรงพยาบาล

"ไอ้เหี้ยหมอ,! ถ้ามึงไม่พูดก็ต่อยน่ะเว้ย เมียกูเป็นอะไร?

"เมียมึงเหรอว่ะ? พี่หมอเริ่มพูดกวนประสาทญาติผู้น้องที่เหี้ยจนไม่รู้ผิดชอบชั่วดี

"ไอ้หมอ!

"เมียมึงไม่เป็นไร แต่กูเสียด้วยที่รักษาลูกมึงไว้ไม่ได้" พูดจบก็สาวเท้ายาวออกไปไม่สนใจว่าคนฟังจะเป็นยังไงเลยด้วยซ้ำ

"ละ..ลูก! ลูกเหรอ? ร่างสูงพึมพรำกับตัวเอง ทรุดตัวนั่งทับเข่าลงกับพื้นหน้าห้องฉุกเฉิน น้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่มีใครเคยเห็นตอนนี้มันกับไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ หัวใจแกร่งกระตุกวูบเหมือนใจจะขาดตรงนี้ ร่างสูงได้แต่ฟูมฟายออกมาจ้องมองที่หน้าห้องฉุกเฉิน

"อึกก! ละ. ลูก! เขายังคงพำพรำแต่คำว่าลูกออกมา น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุดปานจะเป็นสายเลือด หัวใจที่เคยเเข็งแกร่งตอนนี้มันอ่อนแรงจนแทบจะหยุดเต้นไปแล้ว เหมันต์ไม่รู้ต้องทำยังไง หากย้อนเวลากับไปได้เขาก็คงจะทำแบบนี้อีกนั่นแหละ เพราะความเลือดร้อนในตัวเขาเองถึงทำให้เขาต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ ถ้าเขายอมลดศักดิ์ศรีลงมายอมง้อคนตัวเล็กตั้งแต่แรกเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น

ก่อนหน้านี้ ........

"น้องแพรวาฟื้นแล้วเหรอครับ?

"ค่ะพี่หมอ ..เอ่อ" หญิงสาวพูดพร้อมกับเอามือลูบที่หน้าท้องของเธอ

"เด็กยังอยู่ครับ" หมอหนุ่มเอ่ยขึ้นน้ำเสียงนุ่มนวลราวกับเทพบุตรก็ไม่ปาน

"น้องเเพรวาพักผ่อนเถอะครับพี่ไม่รบกวนแล้ว"

"เอ่อพี่หมอคะ แพรมีเรื่องอยากขอร้อง" ..

"เรื่องอะไรเหรอครับ ?

"เรื่องลูกของเเพรพี่หมออย่าบอกใครได้ไหมว่าเขายังอยู่"

"เอ่อ! น้องแพรจะเอาอย่างงั้นเหรอครับ?

"ค่ะ! แพรขอร้อง"

"ก็ได้ครับ ถ้าเป็นความต้องการของน้องแพร"

@ปัจจุบัน

หลังจากจบเคสด่วนหมอหนุ่มก็กลับเข้าห้องพักของตัวเองทันที หย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้เอนหลังพิงพนักเเหงนหน้าขึ้นเพดานแล้วหลับตาลงช้ายกมือขึ้นมานวดขมับเพื่อให้คลายความเหนื่อยหลังจากสู้รบกับคนไข้มาทั้งวัน

พาพี่หมอมาส่งแย้ววววววว ฝากกดไลค์กดติดตามให้ด้วยนะคะ #อยู่เป็นกำลังใจให้กันตลอดไปน๊าา.....