PROLOGUE

 (Prologue)

กลิ่นอายของดอกไม้และน้ำหอมต่าง ๆ ลอยคลุ้งทั่วห้องนอน บนเตียงมีกลีบดอกกุหลาบสวยโรยเป็นรูปหัวใจ มาลัยบ่าวสาววางที่หมอน สวยจัง ทุกอย่างสวยไปหมด

ยกเว้นเจ้าสาวเช่นฉัน ที่ไม่สวย

แต่น่ารักอยู่นะ

“กราบพี่สิน้องหนู” เสียงคุณแม่ดังขึ้นพร้อมส่งสายตามาที่ฉัน ฉันหันมายิ้มให้คุณคู่หมั้นที่ได้เปลี่ยนเป็นสามีเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ก้มลงกราบที่อกของเขาด้วยความลำบากเล็กน้อยเพราะชุดที่สวมใส่มันฟิตเปี๊ยะ นั่งพับเพียบตะเข็บแทบแตก ดีหน่อยชุดซื้อไม่ใช่เช่า

“ฝากเอ็นดูน้องหนูด้วยนะไทเกอร์” คุณแม่ก็ยังคงเกร็ง ๆ เช่นเคย จะไม่ให้เกร็งได้อย่างไร ในเมื่อคุณคู่หมั้น เอ้ย! คุณสามีของฉันตีหน้านิ่งอยู่ตลอดเวลา เข้าใจ ๆ ก็คนโดนบังคับนี่เนอะ

“อย่าห่วงเลยหยก ไทมันต้องดูแลน้องหนูดีอยู่แล้ว พี่รับประกัน” พ่อของคุณสามีพูดกับคุณแม่ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ถ้าอย่างนั้นแม่กลับนะน้องหนู อย่าดื้อกับพี่ ทำตัวให้น่ารักน่าเอ็นดู พี่พูดอะไรก็ต้องเชื่อฟังเข้าใจใช่มั้ย”

“ค่ะคุณแม่” คุณแม่และลุงสมิงและเดินออกจากห้องไป ภายในห้องเหลือน้องหนูกับคุณไทเกอร์

“อย่าคาดหวังว่าฉันจะเป็นสามีที่ดีของเธอนะยัยอ้วนซื่อบื้อ” พอเปิดปากพูดก็พ่นความร้ายออกมาเลยนะ เสียดายเบ้าหน้าฟ้าประทานจริง ๆ ทำไมคนหล่อน่ารักถึงได้ปากหมากันนะ

“คุณคู่หมั้น เอ้ย! เราแต่งกันแล้วนี่นา คุณไทเกอร์ก็อย่ายุ่งกับน้องหนูแล้วกัน”

“ไขมันเยอะจนอุดตันรอยหยักในสมองเธอเหรอ ถึงได้ลืมว่าฉันเป็นผู้ปกครองของเธอ” จริงด้วย คุณแม่นะคุณแม่ ยกน้องหนูให้เป็นเด็กในปกครองของคนปากร้ายเพียงเพราะท่านจะไปเที่ยวรอบโลกเป็นเพื่อนคนที่รู้จักกันมานาน

“ทำไมชอบยุ่งกับความอ้วนของน้องหนู น้องหนูทำอะไรแล้วมีความสุขน้องหนูก็จะทำ แค่นั้นเอง”

“งั้นแต่งงานกับฉันเธอคงมีความสุขสินะ เธอถึงได้ทำ แต่จะบอกให้นะ ฉันเกลียดที่สุด อึดอัดเป็นบ้า ที่ต้องมีเธอเข้ามาเป็นภาระ” คุณไทเกอร์โยนเสื้อสูทมาทางฉัน ฉันรีบรับไว้ก่อนที่มันจะฟาดเข้าที่หน้า เขาเดินชนไหล่ฉันไปทางห้องน้ำ

ด้วยความโมโห เพราะน้องหนูก็มีหัวใจเหมือนกัน น้องหนูจึงพูดเรื่องที่มันฝังใจคุณไทเกอน์ซะเลย “รักกันไม่ได้อย่ามาพาลคนอื่นสิคะ น้องหนูก็ไม่ได้อยากจะแต่งกับคุณไทสักนิด ที่ต้องแต่งกันเร็วแบบนี้เพราะคุณไทพลาดไม่ใช่หรือไง เลยต้องลากน้องหนูมาอยู่จุดนี้ด้วย เลอะเลือนจนจำไม่ได้เหรอคะ”

และประโยคที่น้องหนูพูด ทำให้คุณไทเกอร์หยุดเดิน ภายในห้องเงียบสงบ เสียงพูดเบาหวิวน้องหนูได้ยินอย่างชัดเจนทำให้น้องหนูเงียบปากอย่างไว “อย่าเสือกพูดถึงเรื่องนั้นอีก ไม่งั้นเธอจะหาว่าฉันใจร้ายไม่ได้นะ”

จบประโยคเสียงฝีเท้าดังขึ้น และมีเสียงเปิดปิดประตูห้องน้ำ

“เหมือนตอนนี้ใจดีนักงั้นแหละ คำก็อ้วน สองคำก็บื้อ น้องหนูสวยขึ้นมาเมื่อไหร่ จากคลั่งรักน้องสาวตัวเองจะทำให้หันมาคลั่งน้องหนูเลยคอยดู” รำพึงรำพันอยู่คนเดียวด้วยความโมโห พอหายโกรธก็สไตล์เดิมค่ะ ต้องเป็นเด็กดี ไม่งั้นไม่ได้ค่าขนม ก็เขาเป็นธนาคารของน้องหนูนี่คะ

“เพ้อเจ้ออะไรอีก” รีบหันมองตามเสียงด้วยความเร็วไว ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดไปแล้วนี่ จะมาอยู่ด้านหลังได้ไง

หรือน้องหนูหูแว่ว

“อุ้ย!” มายืนหน้าหล่อในโหมดผู้ร้ายด้านหลังทำไมเล่า แบบนี้เค้าตกใจนะ

“จะเปลี่ยนมั้ยชุด”

“?” เมื่อฉันทำหน้าสงสัย ปากปีจอก็เริ่มทำงาน

“ก็ซิปมันอยู่ด้านหลังมั้ย แขนอ้วน ๆ สั้น ๆ ของเธอมันเอื้อมถึงหรือไง จะถอดมั้ย ถ้าไม่ถอดก็ตามใจ แล้วจะถอดทีหลังแต่ถอดไม่ได้ก็เรื่องของเธอ เพราะฉันจะไปธุระ โทรไปงอแงให้ฉันมาช่วยฉันไม่มาหรอกนะ”

“ไปไหนคะ นี่คืนเข้าหอนะ คุณลุงกับคุณแม่บอกว่า…”

“ช่างหัวคนพูดมันสิ ฉันไม่สน เธอจะถอดหรือจะยังไง มัวยืดยาด ก็นอนอืดมันทั้งแบบนี้ ฉันจะไปแล้ว”

“ถอดค่ะ ถอดสิ” รีบหันหลังให้คุณคู่หมั้นรูดซิปลงให้ จะให้นอนทั้งชุดฟูฟ่องแบบนี้ไม่เอาด้วยนะ คันยุบยิบเกินไปค่ะ ระหว่างที่เขากำลังช่วย จึงลองถามเขาอีกครั้ง “ว่าแต่คุณไทจะไปไหนคะ บอกน้องหนูได้มั้ย”

“นิเนลกำลังมีปัญหา”

“…” อ่อ เดินออกจากห้องในคืนเข้าหอ เพื่อไปหาคนที่รัก ก็เข้าใจว่ารักมาก แต่นี่มันคืนเข้าหอนะ แต่ก็ดีเหมือนกัน คืนนี้มีซีรีย์วายเรื่องใหม่ด้วย “ขากลับขอทาร์ตไข่นะคะ”

“มันดึกแล้ว”

“แต่น้องหนูหิวนี่คะ”

“…”

“คุณไท น้องหนูหิวจริง ๆ นะคะ เนี่ย ๆ เหมือนน้องหนูจะซูบลงเพราะคุณแม่บังคับให้น้องหนูอดอาหารหลายวันมาก ๆ เพราะกลัวน้องหนูจะใส่ชุดไม่ได้ น้องหนูคิดถึงทาร์ตไข่ค่ะ คุณไทเอ็นดูน้องหนูหน่อยจิ ขอทาร์ตไข่ 6 ชิ้นนะคะ แล้วน้องหนูสัญญาเลยว่าจะเป็นเด็กดีของคุณไท”

“…”

“คุณไทอ่า หนีออกจากห้องในคืนเข้าหอ ปล่อยน้องหนูไว้คนเดียว แล้วยังใจร้ายไม่ซื้อทาร์ตไข่ให้น้องหนูอีก”

“เฮ้อ… เรื่องของกินฉันจะตามใจเธอเป็นครั้งสุดท้าย เพราะแม่เธอฝากบอกให้เธอควบคุมอาหารอย่างจริงจัง ถามจริงไม่กลัวเป็นเบาหวาน ความดันหรือไง เดี๋ยวได้ตายบนกองของหวาน”

“คุณไทน่ารักที่สุดเลยค่ะ คุณคู่หมั้น ไม่สิคุณสามีของน้องหนู” ไม่สนคำบ่นหรอกค่ะ กรีดยิ้มให้กว้างเท่าที่จะกว้างได้ค่ะ ถึงจะปากร้าย แต่โมเมนต์ใจดีตามใจน้องหนูเรื่องของกินคุณไทมีให้บ่อยเสมอ และครั้งสุดท้ายกับของกินมักไม่จริงสำหรับน้องหนูและคุณไท

“หึ ยัยบื้อ”