EPISODE 02: ยอมรับข้อตกลง

“คุ… คุณคู่หมั้น มาหอมแก้มน้องหนูแบบนี้ไม่ได้นะคะ” งั้นตกใจเรื่องนี้ก่อนแล้วกัน

“ยัยซื่อบื้อ แบบนี้เขาไม่เรียกหอมแก้ม แล้วเธอก็เอาแก้มกลม ๆ หน้าบาน ๆ ของเธอมาโดนจมูกฉันเอง” คุณคู่หมั้นส่ายหน้าพร้อมโวยวายใส่ฉัน

“จะอะไรก็แล้วแต่ ยังไงซะคุณคู่หมั้นก็เหมือนหอมแก้มน้องหนูอยู่ดี แล้วยังไงคะ มีคนรักแล้วทำไมต้องมาหมั้นกับน้องหนูด้วย”

“เธอไม่จำเป็นต้องรู้”

“จำเป็นสิ เพราะน้องหนูเป็นคนที่จะหมั้น และน้องหนูก็ไม่อยากได้คนปากร้ายมาเป็นสามีในอนาคตด้วย”

“เธอไม่ต้องห่วง เชิญเธอกินตามใจชอบเธอไปเถอะ กินให้พองเหมือนตุ่มใส่น้ำเดินได้ไปเลย เพราะฉันต้องได้แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น” น้ำเสียงและดวงตาอ่อนโยนขึ้นมาทันทีที่พูดถึงงานแต่งกับใครอีกคน

“งั้นก็แค่หมั้นแป๊ปเดียวใช่มั้ยคะ น้องหนูไม่ต้องลดน้ำหนักใช่มั้ยอ่า”

“อืม ไม่นาน เธออย่าพยายามสร้างปัญหาให้ฉันปวดสมองก็แล้วกัน”

“อื้ม ได้ค่ะ งั้นมาแลกไลน์กันค่ะ ถือว่าน้องหนูตกลง และขอให้คุณคู่หมั้นสมหวังกับผู้หญิงคนนั้น น้องหนูจะได้ไม่ต้องได้คุณคู่หมั้นมาเป็นสามี” น้องหนูก็ว่าดีนะ คุณคู่หมั้นสมหวังน้องหนูก็ไม่ต้องหมั้น ไม่ต้องมาพะวงว่าคุณแม่จะให้ลดความอ้วนอีก ก็คุณแม่น่ะ ถ้าได้มุ่งมั่นน้องหนูขัดได้ที่ไหนกันเล่า

“ทำไมฉันต้องให้ไลน์เธอ” คุณคู่หมั้นมุ่นคิ้วสงสัย

“น้องหนูไม่ได้จะเอามาจีบหรอกน่า ก็แค่เอาไว้ไลน์เรียกให้พาไปกินขนมหวานบ้างอะไรบ้างทำนองนั้น”

“ฉันเพิ่งบอกเธอไปว่าอย่าสร้างความวุ่นวาย”

“ง่ะ แค่พาไปกินขนมหวานไม่ได้สร้างความวุ่นวายนะคะ แลกเปลี่ยนกันไงคะ”

“แลกเปลี่ยนอะไรของเธอยัยบื้อ”

“ก็แลกเปลี่ยนกับการไม่สร้างความวุ่นวายไง น้องหนูขออาทิตย์ละหนึ่งวัน คุณคู่หมั้นจะมาเองหรือจะให้ใครมาก็ได้ แต่น้องหนูต้องได้ออกไปกินขนมร้านที่อยากไป โดยที่คุณแม่ไม่บ่น”

“ที่พูดแน่ใจเหรอ ไม่ใช่อยากไลน์จีบฉัน”

“อะไรทำให้คุณคู่หมั้นคิดแบบนี้คะ” ไปเอาความมั่นใจมาจากไหนกันอะ

“ก็แม่เธอตามใจปากเธอยิ่งกว่าอะไร เหตุผลอะไรที่เธอต้องมาขอไลน์ฉันใช่มั้ยล่ะ”

“นั่นมันก่อนหน้าที่คุณคู่หมั้นจะปรากฏตัวค่ะ ตอนนี้คุณแม่กำลังไปรื้อขนมหวานที่น้องหนูตุนไว้ในตู้เย็นไปทิ้งแล้ว และยื่นคำขาดมาว่าน้องหนูต้องลดความอ้วนเพื่อเป็นเจ้าสาวของคุณคู่หมั้น ทั้งหมดเป็นเพราะคุณคู่หมั้นค่ะ เพราะงั้นต้องรับผิดชอบ”

“อะ ๆ พูดมาก เอาโทรศัพท์เธอมาสิ มัวยืนอ้วนพูดพล่ามอยู่ได้” คุณคู่หมั้นทำหน้ารำคาญ

ส่วนฉันยิ้มหน้าบาน “งั้นรอน้องหนูแป๊ปเดียวนะคะ เดี๋ยวไปเอาโทรศัพท์ก่อน”

“อย่าช้า”

“ค่า” วิ่งสิคะ เดี๋ยวเขาจะไม่รอ น้องหนูรีบหมุนตัวแล้ววิ่งอย่างเร็ว ได้โทรศัพท์แล้วก็รีบวิ่งกลับมาหาคุณคู่หมั้น

“เดินก็ได้มั้ย วิ่ง ๆ อยู่เกิดล้มขึ้นมากระเบื้องแตกได้เสียเงินเปลี่ยน”

“ถ้าล้มมาก็ต้องห่วงน้องหนูมั้ยคะ ปากร้ายจริง ๆ เลย” เราสองคนแลกไลน์กันเรียบร้อยค่ะ

“อย่าสร้างปัญหาให้ฉันนะ”

“รับทราบค่า อย่าลืมที่เราตกลงกันนะคะ”

“ทักมาแล้วกัน เดี๋ยวฉันจัดการให้”

“ห้ามบอกคุณแม่ด้วยนะคะ”

“ฉันรู้”

“โอเคค่า บายค่ะคุณคู่หมั้น”

“หึ” น้องหนูได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของคุณคู่หมั้นก่อนที่เขาจะเข้าไปนั่งในรถ แต่น้องหนูไม่สนค่ะ ยืนโบกมือบ๊ายบายกระทั่งรถขับออกจากรั้วบ้านไป

‘น้องหนู’ คือชื่อของฉันค่ะ น้องหนูกำลังเรียนชั้นมัธยมปลาย ม.4 ค่ะ น้องหนูมีเพื่อนเยอะ เพื่อนทุกคนก็จะว่าใจดีก็ใจดีอยู่นะ จะพูดยังไงดีอะ เอาไว้ถ้าเจอเมื่อไหร่ก็จะรู้กันเองเนอะ ก็หลาย ๆ คนชอบขำเวลาที่น้องหนูเดินผ่าน บางคนก็หัวเราะเสียงดัง ซึ่งน้องหนูเดาว่าเขาคงมีความสุข น้องหนูไม่สนที่ใครชอบซุบซิบ ไม่เก็บเอามาคิด มีปากก็พูดกันไปเรื่อย ถึงน้องหนูจะอ้วน ก็อ้วนที่ตัวน้องหนู อ้วนด้วยเงินของคุณแม่ ไม่ได้ไปอ้วนบนหัวใคร น้องหนูจะไม่สนใจ ไม่สิ ไม่ให้ค่ามากกว่า ความจริงน้องหนูก็ไม่ได้อ้วนเท่าไหร่ค่ะ ถ้าไม่เอาส่วนสูงมาเป็นเกณฑ์วัดด้วยอ่านะ ก็น้องหนูหนัก 70 กิโลกรัม ในขณะที่สูง 150 เซนติเมตร

ก็เลยดูเหมือนคนอ้วนตันไงคะ ซึ่งรูปร่างไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว เพราะน้องหนูมีความสุขกับการกินค่ะ

“ไปรบกวนอะไรไทเกอร์ลูก ไปพูดอะไรไม่งามหรือเปล่า” เสียงคุณแม่ค่ะ น้องหนูเดินกลับเข้ามาในบ้าน คุณแม่ก็ถาม คุณแม่กำลังขนขนมหวานที่น้องหนูซื้อไว้ออกมากองที่โต๊ะ ซึ่งมันเยอะมาก

“เปล่าค่ะ คุณแม่คะ เราจะล้มละลายจริงเหรอ” บ้านเรารวยมาก ทำไมถึงมีคำว่าล้มลาย

“น้องหนูยังเด็กอยู่ ไม่ต้องคิดมากนะลูก เดี๋ยวแม่จัดการทุกอย่างเอง แม่สัญญาว่าจะไม่ทำให้น้องหนูลำบาก ขอแค่น้องหนูลดของหวาน ออกกำลังกาย เตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของไทเกอร์ก็พอ”

“คุณแม่อ่า” คุณแม่มักมีความลับกับน้องหนูเสมอ และเมื่อน้องหนูถามก็จะบอกว่าน้องหนูยังเด็ก ไม่จำเป็นต้องรู้ ใช้ชีวิตให้มีความสุขก็พอ เป็นแบบนี้อยู่เสมอ น้องหนูก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น บางเรื่องก็ลืมเลือน บางเรื่องก็จำได้ ทว่าไม่พูดมันออกมาก็เท่านั้นเอง

“คุณแม่อ่าอะไรคะ”

“ก็น้องหนูไม่พร้อมจะลดหุ่นนี่คะ น้องหนูกำลังโตนะคะ วัยกำลังกิน” พูดพลางหยิบเครปเค้กหนึ่งกล่องกับซอสช็อกโกแลต แล้วแกะราดตักกิน อร่อยมากเลย ฟินอ่า

“น้องหนู ห้ามค่ะห้าม ห้ามกินเด็ดขาด” คุณแม่กำลังจะเดินมาแย่งขนมจากมือน้องหนู

อยู่ทำไมละคะ วิ่งสิวิ่ง ถือขนมหวานวิ่งสุดแรงเลยค่า “พรุ่งนี้ค่อยลดค่าคุณแม่”