LOST IN LOVE พ่ายรักประธานร้าย

"ฉันอยากให้คุณทำลายไรอันกรุ๊ปค่ะ" ปลายฝนพูดออกไปเต็มเสียง ทำเอาคนฟังที่นิ่งในตอนแรกชะงักนิ่งกว่าเดิม

"ฉันต้องการเห็นไรอันกรุ๊ปพังพินาศ มีคุณคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยฉันได้" สายตาของปลายฝนเต็มเปี่ยมไปด้วยความเคียดแค้น มือบางกำกำปั้นไว้แน่นภาพรอยยิ้มของพี่สาวฉายเข้ามาในหัวของเธอ ยิ่งตอนที่นึกได้ว่าจะในชีวิตได้สูญเสียรอยยิ้มแบบนี้ไปแล้วก็ยิ่งทำให้ไฟแค้นราคะแรงมาคุกว่าเดิม

"ทำไม?" ดีแลนสังเกตใบหน้าที่มักจะเต็มไปด้วยรอยยิ้มทว่าตอนนี้กำลังแปรเปลี่ยนเป็นคนละคนราวกับไม่ใช่เลขาของเขาที่รู้จักตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา

"ฉันไม่สะดวกใจที่จะเล่าค่ะ"

"ทำไมถึงต้องเป็นผม"

"ฉันรู้ค่ะว่าคุณมีอำนาจมากกว่าที่ฉันคิด และคิดว่าเดรโกมีอำนาจมากกว่าไรอัน คุณเป็นทางเลือกที่เหมาะสมที่สุด"

"ผมไม่ใช่มาเฟียที่จะหาเรื่องคนไปทั่ว ผมไม่ใช่อันธพาล"

"แลกกับเงินห้าล้านบาทค่ะ" เงินห้าล้านที่ได้มาจากการขายบ้านที่เป็นมรดกเดียวที่พ่อกับแม่ของเธอเหลือไว้ให้ บ้านที่เธอเคยอยู่กำลังจะถูกแลกกับการแก้แค้นแทนพี่สาวอันเป็นที่รัก แม้จะเสียดายและใช้เวลาตระหนักคิดอยู่นานพอสมควรแต่สุดท้ายปลายฝนก็ตัดสินใจจะขายบ้านหลังนั้น เธอคุยกับนายหน้าไว้แล้วบ้านหลังนั้นมีคนให้ราคาสูงถึงห้าล้าน เพราะเป็นที่ทำเลทองเพียงแค่เธอโทรไปยืนยันเงินห้าล้านก็จะตกเป็นของเธอในทันที

"เงินแค่ห้าล้าน?" ปลายฝนเริ่มหน้าเจื่อนลงเมื่อเขาใช้คำว่าแค่กับเงินห้าล้านที่เธอคาดว่าหาทั้งชีวิตคงไม่พอ

"…"

"ทำลายไรอันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เดรโกมีอำนาจมากกว่าก็จริง แต่ก็คงเสียผลประโยชน์ไม่น้อยเหมือนกัน"

"ต้องการจะพูดอะไรคะ?" คำถามเดิมถูกย้อนถามดีแลนที่เอาแต่พูดอ้อมไปมา ปลายฝนเองก็อึดอัดไม่แพ้กัน เธอแค่ต้องการข้อสรุป

"คนฉลาด ๆ แบบเธอลองเสนอมาสิ เผื่อฉันจะเปลี่ยนใจมาช่วยเธอ"

"เงินสิบล้าน"

"เงินไม่ได้อยู่ในตัวเลือกที่ฉันต้องการ" ดีแลนกระตุกยิ้มตอบเสียงเรียบ เขาไม่ได้ต้องการเงิน ร้อยล้านเขาหามาได้ง่าย ๆ แค่พริบตาเดียว กับแค่สิบล้านจากเธอจะเปลี่ยนใจเขาได้อย่างไร

"ตกลงคุณต้องการอะไรกันแน่" ทุกคนก็ล้วนอยากได้เงินไม่ใช่เหรอ…ฉลาดแค่ไหนตอนนี้เธอก็จนปัญญาเหมือนกัน

"ลองเสนอร่างกายของเธอสิ เผื่อจะเปลี่ยนใจให้ฉันช่วยคุณกำจัดมันให้สิ้นซาก"

"…" ร่างเล็กใจกระตุกวูบทันทีที่ได้ยินข้อเสนอจากอีกฝั่ง เสนอร่างกายที่แปลว่ายอมตกเป็นของเขางั้นหรือ…

"กลัวฉันเหรอ?" ก่อนหน้านี้ไม่ได้มีทีท่าว่าเขาจะสนใจเธอเลยสักนิด ทำไมตอนนี้เขาถึงแสดงออกว่าอยากได้เธอกัน

"คุณล้อฉันเล่นหรือเปล่า" ปลายฝนรู้สึกแบบนั้น เขาดูไม่ได้พิสวาทในตัวเธอเลยสักนิด

"ลองเสนอมาสิ เธอจะได้รู้ว่าฉันล้อเล่นหรือพูดจริง"

"…" ปลายฝนเงียบลงอีกครั้ง ถ้าเขาพูดจริง เธอจะยอมให้ใช้ตัวเองเพื่อแลกกับการแก้แค้นงั้นหรือ

"หึ ฉันไม่มีเวลามาคุยเล่นกับเธอแล้ว" ดีแลนพูดจบก็รีบลุกขึ้นจะเดินออกจากห้อง ทันทีที่แผ่นหลังเดินพ้นร่างเล็กที่ยืนคิดอย่างหนักก็พ่นเสียงหวานที่พูดขึ้นทำให้เท้าหนักต้องหยุดเดิน

"แลกกับร่างกายของฉัน คุณจะช่วยทำให้พวกมันพังพินาศได้หรือเปล่า"

"ตกลง" ดีแลนกระตุกยิ้มร้ายก่อนที่จะรีบตอบโดยไม่ได้หันกลับไปมองเปิดประตูออกไปจากห้องทำงานทิ้งให้คนที่ยื่นข้อเสนอด้วยตัวเองถึงกับเข่าทรุดหมดแรงกับการตัดสินใจที่บ้าบิ่น

"กรี๊ดดดดด ยัยปลายฝนแกเสียสติไปแล้วใช่ไหม!"