ตอนที่18 XVI

ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ภาคิน ด้วยค่ะ

ท่านสามารถยึดเมืองฟาลันได้สำเร็จ

กรุณาตวรจสอบสิทธิต่างๆเกี่ยวกับเมืองของท่านได้ที่หน้าต่างของระบบค่ะ

เมื่อผมทำการสังหารราชาเพื่อนเก่าไปแล้ว ใช้เวลาไม่นานเขาก็ฟื้นขึ้นมาใหม่ด้วยใบหน้าที่แจ่มใสกว่าเดิม ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองวุ่นวายกันยกใหญ่เนื่องจากทราบข่าวถึงการยึดเมือง โดยผมใช้นามแฝงคือ ราชันย์แดง เพื่อปกปิดชื่อจริงเอาไว้

ผม และพระราชา รวมถึงทหารภายในพระราชวังที่เปลี่ยนฝ่ายกะทันหันได้ต่อสู้ และขับไล่กับพวกผู้เล่นจากกิลด์ Tragedy และด้วยระดับฝีมือ รวมถึงจำนวนคนที่ห่างกันเกินไปจึงทำให้ผู้เล่นล่าถอยกันไปตั้งหลักที่กิลด์กันยกใหญ่

พวกเราจึงเริ่มคุยเรื่องการจัดการระบบการปกครองต่างๆภายในเมือง ผมเปิดหน้าต่างการจัดการเมืองขึ้นมาเพื่อปรับลดคาภาษีให้น้อยลง ทำการปรับปรุงภูมิทัศน์ภายในเมืองรวมถึงรอบๆเมืองให้ดีขึ้น ทำการปรับปรุง พัฒนากร ตึกราบ้านช่องให้ทันสมัยมากขึ้นเพื่อรับรองผู้เล่นที่จะเข้าเมืองมาใหม่ ผมทำการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆขึ้นมาเพื่อช่วยเหลือ และตอบสนองคามต้องการของผู้เล่นในยามจำเป็น แต่ทั้งหมดนี้มันต้องใช้เวลาในการสร้างขึ้นมาจริงๆ เพราะมันไม่ได้ถูกสร้างโดยระบบ แต่ถูกสร้างด้วยแรงงานคนจริงๆ และผมก็ไม่ลืมที่จะนำเงินกว่า 1 KM(พันล้านเหรียญ) ให้พระราชาเพื่อนำไปบริหารบ้านเมืองต่อไป แรกๆพระราชาเองก็ปฏิเสธ แต่ผมคะยั้นคะยอจะเอาให้จนได้เขาจึงยอมแต่โดยดี และสิ่งต่อไปที่ผมจะทำก็คือสร้างบาเรียป้องกันพระราชวังเอาไว้เพื่อกันไม่ให้เกิดเหตุการชิงเมืองซ้ำสอง

ที่ผมเลือกสร้างบาเรียแทนสร้างกำแพงสูงเพราะความเร็ซในการสร้าง อีกทั้งบาเรียยังคลอบคลุมกว่าทั้งใต้ดิน และบนฟ้า โดยบาเรียคลุมพระราชวังสามารถสร้างตั้งแต่ระดับ A ขึ้นไปจนถึง ระดับ L ทั้งนี้ต้นทุนในการสร้าง ราคา จำนวนความยากของวัตถุดิบต่างๆก็จะสูงขึ้นตาม

ผมเลือกสร้างเพียงแค่บาเรียระดับ SS เท่านั้น เพราะถ้าเอาระดับสูงกว่านี้คงได้หมดตัวไปจริงๆแน่ แค่ระดับ SS ก็ผลาญเงินไปกว่าหมื่นล้านเหรียญแล้ว ผมวาปเข้าคลังของตัวเองเพื่อเอาวัตถุดิบที่ต้องการออกมาแทบหมด จากนั้นจึงให้ระบบเริ่มกระบวนการสร้างทันที มันใช้เวลาการสร้างนานอยู่ประมาณสองสามชั่วโมง ซึ่งในระหว่างนั้นผมก็พูดกับพระราชาเรื่องต่างๆมากมาย ก่อนจะขอตัวออกไปข้างนอกเพื่อจัดการเรื่องนี้ให้จบ

กิลด์ Tragedy เป็นกิลสาขาย่อยของ กิลด์ Punishment ที่อ้างชื่อเป็นราชันย์แดงเป็นผมอยู่ที่เมืองหลวงของอาณาจักรอัคคี ที่ผมจะทำตอนนี้คือการลบกิลด์ย่อยของมันออกไปจากเมืองของผม แต่การทำแบบนี้คงไม่พอจะลากตูดมันออกมาจากลังของมันแน่นอน แต่ถ้าวันหน้าหากผมเตรียมการอะไรพร้อมเรียบร้อยแล้ว ไม่แน่อาจจะไปเยี่ยมมันถึงที่ก็เป็นได้

ผมใช้ Sonic พุ่งออกมาจากพระราชวังเพื่อมุ่งหน้าไปยังตึกกิลด์ Tragedy ที่อยู่ไม่ไกลจากที่ผมอยู่มากนัก ใช้เวลาเพียงไม่นานผมก็มาถึงจุดหมาย ด้านหน้าของผมในตอนนี้คือตึกกิลด์เป้าหมาย ตัวอาคารเป็นตึกไม้สูง 3 ชั้น ตกแต่งเรียบง่ายไม่หวือหวา และมีป้ายสัญลักษณ์กิลด์ติดอยู่ที่ตัวอาคาร สมาชิกกิลด์ต่างพากันเข้าๆออกๆ กันผิดปกติ มีการวางกำลังคนแน่นหนาอยู่รอบๆกิลด์อย่างเห็นได้ชัดราวกับกำลังเตรียมการรับมือกับอะไรบางอย่างอยู่

"หัวหน้าครับ เราจำเป็นต้องวางกำลังแน่นหนาขนาดนี้เลยหรอ!?" ผู้เล่นคนหนึ่งถามขึ้นมา

"เราจะประมาทไม่ได้! พวกแกก็รู้ว่าศัตรูคราวนี้เป็นถึงราชันย์แดง หลังจากที่มันยึดเมืองคืนไปได้ มันคงไม่ปล่อยให้พวกเราเป็นงูไปแว้งกัดมันแน่!" หัวหน้าของพวกเขาตอบร้อนรน พวกมันเป็นเพัยงแค่กิลด์สาขาย่อยที่ถูกส่งมาประจำการที่นี่ มันที่เป็นหัวหน้าได้ร้องขอความช่วยเหลือไปที่กิลด์แม่แล้ว แต่กลับโดนปฏิเสธความช่วยเหลืออย่างไร้เยื่อใย สิ่งที่มันทำได้ตอนนี้ก็คือการช่วยเหลือตัวเองเท่านั้นไม่มีทางเลือกอื่น

"แต่การ PK ในเมืองมีโทษสูงสุดถึงขั้นจำคุกเลยนะครับ" ลูกน้องคนหนึ่งอ้างกฎเหล็กของการฆ่าคนขึ้นมา

"นั่นก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ทำให้เราสบายใจได้ แต่มันยังมีช่องโหว่ให้ทำอีกมากที่เรายังไม่รู้ เลิกถามได้แล้ว และกลับไปประจำตำแหน่งซะ!"

"ได้ครับ!"

.

.

โทษของการ PK(Player kill) หรือ การฆ่าผู้เล่นด้วยกันเอง ด้วยกันทั้งหมด 4 ระดับ

ระดับที่ 1 ชื่อเป็นสีส้ม เป็นการทำร้ายร่างกายโดยเจตนา หรือไม่เจตนาก็ได้แต่ยังไม่ถึงตาย

โทษ - ไม่สามารถคุยกับ NPC ไม่สามารถทำภารกิจหรือใช้ร้านค้า และเก็บไอเทมได้ เป็นเวลา 1 วัน

ระดับที่ 2 ชื่อเป็นสีแดง เป็นการฆ่าผู้เล่นโดยเจตนา หรือไม่เจตนาก็ได้ตั้งแต่ 10 คน ขึ้นไป

โทษ - ไม่สามารถคุยกับ NPC ไม่สามารถทำภารกิจหรือใช้ร้านค้า และเก็บไอเทมได้ ผู้เล่นผู้อื่นสามารถ PK และฆ่าผู้เล่นชื่อแดงได้โดยไม่เสียค่าชื่อเสียงอีกทั้งยังได้รับการละเว้นโทษการ PK และอัตราการดรอปไอเทมของผู้เล่นชื่อแดงเมื่อตายจะเพิ่มมากขึ้น 3 เท่าตัว เป็นระยะเวลา 3 วัน

ระดับที่ 3 ชื่อเป็นสีแดงดำเข้ม เมื่อทำการฆ่าผู้เล่นโดยเจตนา หรือไม่เจตนาก็ได้ 50 คน

โทษ - ไม่สามารถคุยกับ NPC ไม่สามารถทำภารกิจ หรือใช้ร้านค้า และเก็บไอเทมได้ ผู้เล่นผู้อื่นสามารถ PK และฆ่าผู้เล่นชื่อแดงดำได้โดยไม่เสียค่าชื่อเสียอีกทั้งยังไม่ติดโทษการ PK และอัตราการดรอปไอเทมของผู้เล่นชื่อแดงดำเมื่อตายเพิ่มขึ้น 3 เท่าตัว เป็นระยะเวลา 7 วัน และเมื่อทำการฆ่าเพิ่ม อีก 1 คน เป็น 51 คน จะถูกคุมขังทันที เป็นระยะเวลาอีก 3 วัน ถึงจะได้รับการล้างโทษทั้งหมดออก

**ระยะเวลาลงโทษจะนับแค่ตอนออนไลน์ในเกมเท่านั้น**

**ค่าชื่อเสียงจะได้รับเมื่อทำภารกิจสำคัญสำเร็จ ยิ่งมีเยอะยิ่งมีผลเป็นปฏิสัมพันธ์เชิงบวกกับ NPC อีกทั้งยังใช้เป็นแต้มแลกไอเทมต่างๆ หรือทำธุรกรรมต่างๆได้มากมาย**

**โทษจะเพิ่มเป็นสองเท่าเมื่อทำการ PK ภายในเมือง**

**กฎการ PK ที่เข้มงวดเพื่อป้องกันผู้เล่นคลาสสูง กดขี่ผู้เล่นคลาสต่ำกว่า**

.

.

ผมในตอนนี้ซุ่มอยู่ไม่ไกลนัก พลันคิดวิธีที่จะทำให้เกิดการสูญเสียน้อยที่สุด ใช้เวลาน้อยที่สุด และต้องไม่มีใครจับได้ว่าใครเป็นคนลงมือ เพื่อหลีกเลี่ยงกฏของการ PK ในเมือง แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องสั่งสอนซักหน่อย

พลันความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว คันธนูสีแดงเพลิงถูกยกเล็งไปที่อาคารกิลด์ Tragedy เปลวเพลิงสีแดงเข้มถูกจุดขึ้นที่ปลายศร มันค่อยๆลุกลามจนครอบคลุมทั้งตัวคันธนู พลังความกดดันของมันรุนแรงจนที่ผู้เล่นรอบๆรู้สึกได้ และตอนนี้มันพร้อมที่จะได้รับการปลดปล่อยแล้ว

"ขออนุญาตเผานะค๊าบบบ...."

ฟิ้วววว..พรึบบ...

"อ๊ากก แย่ๆแล้ว ไฟไหม้แล้วว!!"

"รีบช่วยกันดับไฟเร็วเข้า! นักเวทย์มีไหน รีบร่ายเวทย์น้ำดับไฟเซ่!"

"อ๊ากก โอ้ยๆ ฉันกำลังจะโดนไฟคลอกตาย ช่วยด้วยย"

"เฮ้ยๆ เจ้านั่นโดนไปไหม้แล้ว รีบไปช่วยกันดับเร็ว!"

เกิดความโกลหลครั้งใหญ่เกิดขึ้น ผู้เล่นเล่นกิลด์ Tragedy ต่างช่วยกันดับไฟตึกกิลด์ของตัวเองที่จู่ๆไฟก็ลุกลามไปทั่วทั้งตึกอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถควบคุมมันไว้ได้ พวกเขาต้องทนดูตึกกิลด์ของตัวเองไหม้จนไม่เหลือเศษซากเค้าโครงโครงสร้างเดิมพร้อมกับก้นด่าสาปแช่งผู้ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น และแน่นอนว่าคนที่พวกเขาสงสัยก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจาก ราชันย์แดง!

.

.

.

รุ่งเช้าต่อมาข่าวการยึดเมืองฟาลัน และการทำลายกิลด์ Tragedy ได้แพร่กระจายออกไปทั่วถึงทั้งเกม มีข่าวลือหนาหูว่าราชันย์แดงตัวจริงเป็นผู้ทำเรื่องดังกล่าว ผู้เล่นระดับสูงส่วนใหญ่ต่างเคลื่อนไหวเมื่อทราบข่าวนี้ ส่วนผู้เล่นและเหล่า NPC ที่เคยโดนกดขี่ภายในเมืองฟาลันก็ยิ้มออกในทันทีเมื่อทราบข่าวการยึดเมืองสำเร็จ ส่วนเหล่ากิลด์ Tragedy เมื่อโดนทำลายอาคารกิลด์แล้ว นึกอยากแก้แค้นจึงพยายามบุกเข้าไปสังหารพระราชาเพื่อชิงเมืองคืน แต่กลับต้องคอตกกลับไปเมืองอื่นในทันทีเนื่องจากไม่สามารถทำลายบาเรียไฟระดับ SS ที่ผมได้สร้างไว้ได้ และเรื่องราวมันก็จบง่ายๆแบบนี้แล

.

.

.

ณ ดันเจียนระดับ SSS แห่งหนึ่ง

ขึ้นชื่อว่าดันเจียนระดับ SSS ซึ่งเป็นดันเจียนระดับสูงสุดหากไม่นับดันเจียนระดับ L ที่เป็นดันเจียนลึกลับให้ผู้เล่นค้นหาด้วยตัวเอง ในความยากระดับ SSS ภายในดันเจียนล้วนมีกลไกล ปริศนาคอยให้แก้ตลอดทาง รวมถึงกับดักมากมายที่ซ่อนอยู่ อีกทั้งมอนสเตอร์ภายในย่อมไม่กระจอกงอกง่อย และบอสของดันเจียนยิ่งไม่ต้องพูดถึงความโหดของมันเลย ด้วยเหตุผลนี้เองจึงทำให้เป็นดันเจียนที่ยากต่อการเคลียร์

เสียงการต่อสู้ดังขึ้นระงม ผู้คลาส 9 นับ 10 กับผู้เล่นคลาส 8 นับร้อย กำลังช่วยกันรุมตบบอสของดันเจียนระดับ SSS นี้อยู่ รูปร่างของมันดูคล้ายมังกรขนาดใหญ่ ตัวมีเกร็ดหนามันวาวสวยงาม มีหนามแหลมขึ้นกลางหลังไปจนถึงหาง พร้อมกับปีกที่สยายออกไปรอบข้างจนดูน่าเกรงขามอย่างมาก แต่ในเวลานี้ มันกำลังสูงผู้เล่นระดับไฮคลาสนับร้อยคนรุมสะกำอยู่ และหนึ่งในนั้นก็คือผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนี้

“พรีซรีบฮิวแนวหน้าเร็วเข้า อย่าลืมใส่ดีบัพให้บอสด้วย!”

“เร่งมือเข้า มันใกล้ตายแล้ว!”

“แทงค์ล่อบอสไว้ให้ดี หมั่นดูเลือดตัวเองด้วย ถ้าไม่ไหวก็ถอยออกมาสลับให้ชุดใหม่เขาไป!”

“ไม่นะ มันทะลุแนวป้องกันมาได้แล้ว ช่วยสกัดมันไว้ก่อนเร็วที่มันจะไปถึงหน่วยสนับสนุน เร็วๆเข้า!”

“รีบทำดาเมจเร็วเข้า แทงค์เริ่มจะต้านเอาไว้ไม่อยู่แล้ว!”

“บลาๆ”

และไม่ไกลจากจุดที่เกิดการต่อสู้นัก มีกลุ่มผู้เล่นกำลังพักกันอยู่อย่างสบายใจราวกับอยู่คนละโลกกับเมื่อการต่อสู้ครู่ ตรงจุดพักมีชายหนุ่มผมสั้นสีเงินยืนอยู่อย่างสง่า เขาสวมเกราะเบาสีเงินลวดลายสวยงามสลักอยู่ตรงชุดเกราะ มือซ้ายถือดาบคาตานะยาวกว่าสองเมตร บนหัวมีฉายาสีขาวส่องแสงรองอยู่ว่า ‘ราชันย์แห่งแสง’ .. .. . . เขายืนมองสถานการณ์อย่างสุขุมเยือกเย็นได้ซักพักก็มีคนวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาด้วยท่าทีร้อนรน

“เกิดเรื่องขึ้นแล้วครับ คุณคริส!” ผู้เล่นระดับสูงคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“มีเรื่องอะไร!?” คริสราชันย์แสงตอบกลับไป

“เมืองฟาลันถูกยึดไปแล้วครับ......”

“เรื่องแค่นี้มาบอกฉันทำไม ก็แค่เมืองเล็กๆเมืองหนึ่ง จำเป็นต้องร้อนรนขนาดนั้นด้วยเรอะ!”

“ครับ ก็จริงอยู่ที่ว่ามันเป็นเมืองเล็กๆ แต่คนที่ยึดไป คือราชันย์แดงนะครับ..!” เมื่อได้ยินชื่อนั้นเข้ามาในหู คริสพลันเปลี่ยนสีหน้าทันที เขานิ่งพลางใช้ความคิดครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกไปด้วยท่าทางที่นิ่งสุขุมดังเดิม

“ส่งคนของเราตามดูอยู่ห่างๆไว้ ยังไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น”

“ได้ครับ!”

คริสไม่พูดอะไรต่อ เขากำคาตานะในมือไว้แน่น สายตาพลันจ้องไปไปบอสมังกรที่กำลังสู้กับผู้เล่นนับร้อยเพื่อเอาชีวิตของมันให้รอดอย่างสุดใจ เขาเริ่มตั้งท่าโจมตีบางอย่าง เท้าซ้ายเหยีบไปด้านหน้า เท้าขวาถอยหลังเพื่อค้ำจุนร่างกายเอาไว้พร้อมพร้อมลำตัวที่ค่อยๆย่อลงมาเกือบถึงพื้นดิน ก่อนที่คาตานะในมือจะเริ่มเรืองแสงสีขาวจากอ่อนๆไปจนเข้มสุดๆ และท้ายที่สุดมันก็ส่องแสงจ้าไปทั่วจนส่งผลให้ทั้งผู้เล่น และบอสถึงกับหลี่ตาลงทันทีเมื่อเห็นแสงสว่างจ้าขนาดนั้น

ฟิ้ว... ฉัวะ .... ตุบ... คริสพุ่งออกไปจากจุดเดิมด้วยความไวแสงพร้อมกับพื้นดินที่แตกละเอียดจากแรงส่งตัวอันมหาศาล

คมดาบคาตะนะที่ยาวกว่าสองเมตรถูกชักออกจากฝักได้วาดผ่านไปทั่วทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดหางของตัวบอสมังกรอย่างง่ายดาย และรวดเร็วจนมันไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่าตัวของมันได้ขาดเป็นเป็นชิ้นๆไปเรียบร้อยแล้ว

ตุบ...บอสมังกรล้มลงสู่พื้นดินท่ามกลางความตะลึง และความปิติยินดีของผู้เล่นในกิลด์ ทุกคนไม่เคยมีข้อกังขาเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของหัวหน้ากิลด์พวกเขาเลย และพวกเขาก็คิดเสมอว่าชายคนนี้แหละ สมควรที่จะถูกขนานนามว่าผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก KoE โดยหาใครเทียบมิได้

“ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดรุ่นก่อนงั้นหรอ อยากจะลองวัดฝีมือกันดูซักครั้ง ว่าใครกันแน่ที่จะเป็นคนยืนอยู่บนจุดสูงสุด!” คริสพูดลอยๆพลางเหม่อมองบอสที่ค่อยๆกลายเป็นแสงหายไป