KAY 5 เลิก!

@ TWO NIGHT CLUB

# ห้องวีไอพี

ผมนั่งดื่มอยู่กับกลุ่มเพื่อนในห้องโคตรวีไอพี เพราะพวกผมจัดเตรียมอะไรพิเศษๆไว้หลายอย่าง อย่างเช่นสาวๆที่คัดเฉพาะตัวท็อปของวงการทั้งนางแบบพริตตี้ และเน็ตไอดอล มารวมอยู่ในนี้หมด บอกเลยว่าใครไม่มาวันนี้ ถือว่าพลาดมาก

พรึบ!!

อยู่ๆกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆก็ถูกโยนมาบนตักผม พร้อมคำโปรโมทที่ฟังแล้วซี๊ดสุดๆ

“บางเฉียบ เหมือนเสียบสด”

พอหยิบขึ้นมาดูก็รู้ว่ามันเป็นถุงยางชนิดพิเศษ หึ! เตรียมมาพร้อมเชียวนะมึง ผมยกยิ้มให้ภีมก่อนจะเก็บใส่กระเป๋ากางแล้วดื่มต่อ พกไว้ก็ไม่เสียหาย

....

“ใครวะ! โคตรสวย”อยู่ๆไอ้บอสมันพูดขึ้นมาด้วยท่าทางตื่นเต้น ทำเอาผมต้องหันไปมองด้วย

“นมใหญ่โคตร!”

“หุ่นก็เอ็กซ์ ! คนนี้กูจอง!”

“จองเหี้ยไร! ใครดีใครได้ดิวะ”

“ไหนวะ!”ผมถามออกไปด้วยความสนใจ ใครจะไม่สนใจคนสวยๆหล่ะ จริงมั๊ย? แต่ไม่เห็นจะมีใครเลย

“หลอกกูนี่หว่า”ผมหันกลับไปด่ามัน

“หายไปไหนแล้ววะ”มันยังคงมองหาต่อ คนเยอะขนาดนั้น จะไปเห็นได้ยังไง

“แล้ววันนี้เมียมึงไม่มาเหรอ”

พอได้ยินคำถามของไอ้โฟร์ค ผมก็หงุดหงิดขึ้นมาทันทีเลย มาสนุกทั้งที ใครเขาพูดถึงเมียวะ เมียก็อยู่ส่วนเมียดิ!

“กูไม่มีเมีย ที่พวกมึงเห็นก็แค่เด็กเว้ย!!”

ผมแกล้งพูดออกไปด้วยน้ำเสียงทะเล้นแล้วหันไปสั่งเด็กชงเหล้าให้

“พูดแบบนี้ แสดงว่ากูเอาต่อได้?”

แต่ไอ้เชี่ยโฟร์คมันก็ยังกวนตีนผมไม่เลิก เอาต่อเชี่ยไร!

..

> อีกด้าน

ตึก! ตึก! ตึก!

ฉันก้าวเดินเข้ามาในผับพร้อมหัวใจที่เต้นแรง และรู้สึกได้ถึงความบีบรัดของหัวใจจนจุกหน่วงไปหมด อีกทั้งสมองก็คิดจินตนาการไปไกลจนหัวแทบระเบิด แคปชั่นที่โพสต์ลงไอจีและเพื่อนๆที่มาคอมเมนท์ของผู้หญิงคนนั้นยังคงติดอยู่ในหัวของฉันตลอดเวลา ฉันยอมรับว่าที่ฉันมาวันนี้เพราะฉันระแวงเขา และอยากจะพิสูจน์ให้ชัดเจนไปเลยว่าเขานอกใจฉันหรือแค่มาทำงาน

แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป ทำไมผู้คนในผับถึงได้แต่งตัวโป้เปลือยขนาดนี้ แล้วระหว่างก็มืดผิดปกติ อีกทั้งยังมีเสียงครางดังออกมาจากมุมมืด ไม่เห็นภาพ..ฉันก็พอจะรู้ว่าเขาทำอะไรกัน เพราะฉะนั้น ฉันต้องรีบเดินออกไปจากตรงนี้

ตึก! ตึก! ตึก!

ฉันรีบเดินขึ้นไปบนห้องที่คิดว่าเขาต้องอยู่ นั่นคือห้องทำงานของเขา แต่พอเปิดประตูเข้าไปกลับพบแต่ความว่างเปล่า พี่หวานก็ไม่อยู่ ไม่มีใครอยู่สักคน ไปไหนกันหมดนะ!

เมื่อไม่เห็นใคร ฉันจึงเดินกลับลงมาในโซนปกติอีกครั้ง แล้วพยายามวอดส่องมองหาเขา แต่วันนี้คนเยอะมาก ฉันก็เลยคิดว่าฉันต้องกลับออกไปตั้งหลักก่อน

“พี่หวาน!”

และแล้วฉันก็โชคดีที่เจอพี่หวานเข้าพอดี แต่ทำไมวันนี้พี่หวานแต่งตัวสวยจัง แล้วยังเซ็กซี่ด้วย

“พี่หวานเห็นคุณเคย์มั๊ยคะ”ฉันเลิกสนใจอย่างอื่นแล้วเข้าเรื่องสำคัญทันที

“วันนี้พี่ยังไม่เห็นเขาเลย ให้พี่โทรถามให้ไหม”พี่หวานพูดออกมาด้วยท่าทางใจดีเช่นเคย

“อย่าโทรนะคะ”ฉันบอกพี่หวานไปด้วยท่าทางร้อนรน เพราะฉันมาเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง

“อยากรู้ไหมล่ะ ว่าหมอนั่นอยู่ไหน”

พี่ที่ยืนอยู่ข้างๆพี่หวานพูดขึ้นมา ฉันรู้ว่าพี่เขาเป็นเพื่อนของคุณเคย์ แต่ฉันไม่ได้สนิทกับพี่เขา เหมือนที่สนิทกับพี่หวาน

“พี่พาหนูไปหาคุณเคย์ได้ไหมคะ” แต่ฉันก็อยากจะรู้ว่าเขาอยู่ไหน

“แน่ใจนะ ว่าอยากเจอหมอนั่นตอนนี้”

“ค่ะ”ฉันพยักหน้าเบาๆแทนคำตอบ บอกตามตรงว่าตอนนี้ฉันเริ่ม เพราะคำพูดแปลกๆของพี่มะนาว

“งั้นก็ตามมา”

พี่มะนาวเดินนำไปยังทางที่ฉันไม่เคยไปเข้าไปสักครั้ง ถึงแม้ว่าจะมาที่ผับกับเขาหลายครั้งก็ตาม ระหว่างทางมันดูมืดมากๆ และตลอดทางก็มีคู่หญิงชายยืนนัวเนียกันอย่างถึงพริกถึงขิง จนมาถึงห้องที่อยู่สุดทางเดิน

“เข้าไปสิ!! หมอนั่นอยู่ในห้องนี้”

“ขอบคุณนะคะ”ฉันเอ่ยขอบคุณไป พร้อมก้มหัวให้พี่มะนาว ก่อนที่พี่มะนาวจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“ทำใจไว้หน่อยละกัน”

ทำใจอย่างนั้นเหรอ ทำไมต้องพูดอย่างนั้นด้วยนะ หรือว่าเขากำลังทำอะไรไม่ดีอย่างที่ฉันคิด ตอนนี้ในหัวของฉันจินตนาการไปไกลจนแทบจะก้าวขาไม่ออก

“พี่ไปรออยู่ข้างบนนะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาพี่ก็ได้”

พี่หวานบอกฉันขณะที่ฉันเปิดประตูเข้าไปข้างในห้องที่ค่อนข้างมืดและมีคนอยู่หลายคน ฉันกวาดสายตามมองไปรอบๆห้อง เพราะหาจุดโฟกัสยังไม่ได้ ในห้องนี้มีคู่หนุ่มสาวหลายคู่ที่กำลังดื่มกัน และบางคู่กำลังนัวเนียกัน แต่พอโฟกัสได้ฉันก็แทบจะล้มทั้งยืน เมื่อแฟนของฉันกำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิงสองอยู่บนโซฟาขณะที่ข้างๆมีเพื่อนของเขานั่งอยู่ เรียกได้ว่าทำกันแบบไม่อายเพื่อนเลยสักนิด

“ใครวะ!”

ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา ทำให้ทุกคนในห้องมองมาที่ฉัน รวมถึงเขาด้วย

“เห้ย!! มาไงวะ!!”

เขารีบผลักผู้หญิงพวกนั้นออกไปแล้วลุกขึ้นมาหาฉันทันที โดยไม่ดูสภาพของตัวเอง เสื้อเชิ้ตที่หลุดลุ่ยไม่ติดกระดุมเลยสักเม็ดแถมยังมีรอยลิปสติกตามตัวอีกทุเรศสิ้นดี! ฉันรีบหันหลังกลับออกไปทันที แต่เขาก็ฉุดแขนฉันไว้!

“อย่ามาแตะต้องตัวหนูนะ”

ฉันปัดมือเขาออกจากร่างกายฉันด้วยท่าทางขยะแขยง หัวใจบีบรัดแน่นจนจุดอก บอกเลยว่าตอนนี้ฉันเสียใจที่สุด เสียใจจนไม่รู้จะทำยังไง มันสั่นไปหมด! ทำได้แค่ร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้นและพยายามสลัดแขนออก

“ทำไมจะเตะไม่ได้วะ มากกว่าเตะก็ทำมาแล้ว”เขาพูดออกมาเสียงเข้ม เหมือนไม่พอใจที่ฉันมาเห็นการกระทำเลวๆของตัวเอง

“นั่นมันเมื่อก่อน แต่นับจากวันนี้ไป คุณไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวหนู”

ฉันตะคอกกลับไปเสียงดัง แล้วมองหน้าเขาด้วยสายตาโกรธจัด ถึงแม้ว่าน้ำตาจะเอ่อล้นจนมองแทบไม่เห็นหน้าของเขาก็ตาม แต่ตอนนี้สิ่งเดียวที่ฉันควรจะทำก็คือ...

“เราเลิกกัน!!”

เพลี๊ย!!!

ฉันสติหลุดจนกล้าตบหน้าเขา แต่มันน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับสิ่งที่เขาทำกับฉัน ฉันเป็นแฟนเขา แต่เขากลับไม่เคยแคร์คนฉันเลย เขาปล่อยให้ฉันนอนอยู่ห้องคนเดียวเหมือนของตาย ส่วนเขากลับมาทำอะไรๆทุเรศๆแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น

อึก!! ฉันสะอื้นจนจุกอก พยายามดิ้นออกจากการจับกุมของเขาให้ได้ แต่เขาก็ยังบีบรัดข้อมือฉันแน่น

“เลิกอย่างนั้นเหรอ พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่าวะ!!!”

เขาพูดออกมาด้วยท่าทางดุดัน แล้วฉุดกระชากร่างฉันเข้าไปหาเขา เข้าไปหาร่างกายที่พึ่งจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับคนอื่นมา ทุเรศสุดๆ

“ปล่อยหนูนะ อย่าเอามือสกปรกมาจับตัวหนู”

ผลัก!!

ด้วยความโมโหและรังเกียจทำให้ฉันผลักเขาออกอย่างแรง แล้วรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที