Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 4
“ภาคิน ฉันรู้ว่าแกหวังดี”
“แต่มินต์ไม่ใช่แบบที่แกคิด เธอใสจนเหมือนกระดาษขาวแผ่นหนึ่ง”
ทุกครั้งที่พูดถึงผู้หญิงคนนั้น น้ำเสียงชยพลจะอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว
แต่พอพูดถึงฉัน กลับเต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายสะสม
“ฉันยอมรับว่าศศิลาเป็นผู้หญิงที่ดี แต่ต่อให้สวยแค่ไหน อยู่ด้วยกันสิบปี ใครมันจะไม่เบื่อบ้าง ฉันกับเธอยังแทบไม่แตะกันแล้วด้วยซ้ำ”
“เธอมีแต่เรื่องบ้าน เรื่องลูก คอยห้ามฉันกินของเย็น คอยดุฉันเรื่องเหล้าเรื่องบุหรี่
ชีวิตที่มองไปไกลสุดแค่พรุ่งนี้แบบนั้น มันอึดอัดเหมือนน้ำในบ่อนิ่ง ฉันฝันอยากหนีทุกคืน”
“แต่กับมินต์ไม่เหมือน เธอกล้าลงทะเลไปวิ่งไล่น้ำกับฉัน กล้าขอจูบกลางถนนตอนหิมะตก ฝนตกก็ทำเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ ดึงฉันไปเหยียบแอ่งน้ำเล่นเหมือนเด็กบ้า ๆ ดี ๆ”
“อยู่กับเธอ ฉันไม่ใช่พ่อของญาญ่า ไม่ใช่สามีของศศิลา ไม่ใช่ลูกชายที่ต้องทำตัวดี”
“ฉันคือชยพล ที่อยากทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น”
ภาคินได้ยินแล้วก็พูดไม่ออก ได้แต่ตบบ่าเขาเบา ๆ น้ำเสียงเหมือนคนที่ผ่านอะไรมาเยอะ
“ชยพล คนเราจะรักกันยังไงก็ต้องมีวันลงดินจริง ๆ”
“คบกันมันโรแมนติกได้ แต่งงานแล้วก็มีแต่เรื่องจุกจิกเต็มมือทั้งนั้น”
“ฉันพูดตรงนี้เลยนะ ถ้าเสียศศิลา มันจะเป็นเรื่องที่แกเสียใจที่สุดในชีวิต”
ชยพลสูดหายใจ เคาะบุหรี่ดับอย่างหงุดหงิด
“ไม่ต้องห่วง ชีวิตฉันไม่เคยมีคำว่าเสียใจ”
“ฉันหาเงินเลี้ยงบ้านมาตลอด เขากินของฉัน ใช้ของฉัน ถ้าไม่มีฉัน เธอจะมีชีวิตแบบนี้ได้ที่ไหน ฉันก็ไม่ได้ใจดำอะไร”
“ครึ่งหลังของชีวิต ฉันอยากอยู่เพื่อฉันบ้าง”
ยังไม่ทันที่เขาพูดจบ ฉันก็ผลักประตูเข้าไป
บรรยากาศในห้องเหมือนโดนดึงออกจากอากาศ
สายตาทุกคู่หันมามองฉัน ชยพลและเด็กผู้หญิงคนนั้นสลับกันไปมา
ฉันทำเหมือนไม่เห็นทั้งหมด ถือเค้กวันเกิด เดินตรงไปหาจีน่า
“สุขสันต์วันเกิดนะที่รัก”
จีน่าเป็นผู้หญิงตรง ๆ ใจถึง กล้าพูดกล้าทำ
เราเป็นเพื่อนสนิทกัน
ตอนกินข้าว เธอถึงกับจงใจหาเรื่องมินต์ เพื่อช่วยฉันระบายความอัดอั้น
“น้องมินต์จ้ะ ในวงเรามีกติกานะ คนที่เพิ่งเข้ากลุ่ม ต้องลุกขึ้นยกแก้วให้ทุกคนทีละคน”
“แก้วแรก—เธอต้องให้ศศิลาก่อน”
อากาศเหมือนหยุดหมุน ทุกคู่สายตาหยุดที่เธอ
ฉันเองก็เพิ่งได้เห็นหน้าเธอชัด ๆ คืนนี้
ชุดเดรสสีชมพูอ่อน ผมยาวนุ่มดูเป็นเด็กดีไร้พิษภัย
เธอจับขอบแก้วเบา ๆ เสียงเล็กจนแทบฟังไม่ได้ “คือ…หนูดื่มเหล้าไม่เป็นค่ะ”
จีน่าหัวเราะหยัน “ไม่เป็นก็หัดได้ เธอก็มาเป็นคนของชยพลแล้วนี่ ต่อไปเราก็คงได้เจอกันบ่อย”
สีหน้าเธอเปลี่ยนทันที ริมฝีปากสั่นเหมือนจะร้องไห้
ชยพลขยับตัวทันทีเหมือนถูกแทง
“จีน่า เธออย่ากดดันน้องเลย”
“น้องเขาอาย เข้าใจบ้างสิ ฉันดื่มแทนก็ได้”
ฉันเงยตาขึ้นมองเขา สายตาเขาหลบวูบหนึ่ง ก่อนจะฝืนสบกลับมา
“โอ้โห ปกป้องกันขนาดนี้เชียว?”
จีน่าวางแก้วลงบนโต๊ะดัง ตึง เสียงดังจนคนทั้งโต๊ะสะดุ้ง
“ชยพล แกนี่มันรู้จักสงสารผู้หญิงดีจังเลยนะ แต่ทำไมฉันไม่เคยเห็นแกสงสารเมียแกบ้าง?”
เขาขมวดคิ้ว น้ำเสียงเริ่มแข็ง
“จีน่า เรื่องนี้เป็นเรื่องในบ้านของฉัน เธออย่ายุ่ง”
ภาคินแอบดึงชายเสื้อจีน่า แต่เธอสลัดออกทันที “เรื่องในบ้านงั้นเหรอ?”
น้ำเสียงของเธอสูงขึ้นจนสะเทือนทั้งห้อง
“แกพาชู้มานั่งกลางวง แล้วบอกว่านี่เป็นเรื่องในบ้าน?”
“ชยพล แกไม่อายคนอื่น แต่ไม่อายตัวเองบ้างเลยเหรอ?”
ห้องทั้งห้องนิ่งเป็นหิน บางคนก้มหน้ากินอาหาร บางคนแอบมองฉันอย่างกลัว ๆ อยากรู้ว่าฉันจะระเบิดไหม
แต่ฉันยังนั่งนิ่ง หน้าเรียบ เหมือนไม่มีอะไรแตะต้องฉันได้
กลับเป็นมินต์ที่น้ำตาร่วง เสียงสั่นเครือ
“ขอโทษค่ะลุง ทุกอย่างเป็นความผิดของหนู…หนูไม่ควรมาเลย…”
พูดจบก็ลุกขึ้นร้องไห้วิ่งออกไป
ชยพลมองฉันแวบหนึ่ง—แรงจนเหมือนกล่าวหาฉัน แล้วรีบลุกตามไปทันที
จีน่าหันกลับมาหาฉัน“ศศิลา เธอไหวไหม?”
ฉันส่ายหัวเบา ๆ“ขอบคุณนะจีน่า”
เธอถอนหายใจ “ถ้าเป็นฉัน คงปัดโต๊ะให้กระจายไปแล้ว เธอใจแข็งเกินไปแล้ว ศศิลา…”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
