EP.1 HATE YOUR LOVE แค้นร้ายพ่ายรัก

EP.1 HATE YOUR LOVE แค้นร้ายพ่ายรัก

ปั๊กกกก! ส้นสูงถล่มกลางวงรับน้องของคณะวิศวะการบินในบาร์ชื่อดัง ที่เหมือนถูกปิดร้านเหมาเอาไว้ทุกโต๊ะ

“แพร/แพริส/งานพังอีกแล้วเหรอวะ” เสียงคนในคณะต่างร้องเรียกชื่อฉันอย่างคุ้นเคยและส่ายหน้ากันเป็นแถว

ฟุบบบบ! ฉันเดินเข้าไปกระชากหัวผู้หญิงชุดนักศึกษาปีหนึ่งซึ่งใส่กระโปรงทรงพีทดูเรียบร้อยแต่กำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าลายการ์ตูนถูไถไปที่ต้นขาของพีท

“กินเลี้ยงคณะหรือซ่องกันแน่ ฮะ!” ฉันหันไปตวาดถามผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของตัวเอง

“อื้อออ ฮืออออ ปล่อยเถอะค่ะ หนูเจ็บ” เสียงนังเด็กคนนั้นร้องอย่างตกใจและกลัวจนน้ำตาไหล

“ปล่อยน้องเขาก่อน แพร! นี่สายรหัสพีทเอง” พีทพยายามจะงัดมือของฉันออกจากหัวนังเด็กนั่นที่เอาแต่ร้องไห้และสั่นไปทั้งตัว

“สายรหัสเหรอ แล้วที่ลูบถูไถเมื่อกี้คืออะไร” ฉันตวาดพีทเสียงดังอย่างที่เคย ๆ ทำ

“แพร ใจเย็นก่อน นี่งานเลี้ยงสายรหัสจริง ๆ เมื่อกี้น้องซินเขาทำเหล้าหกใส่พีท ทียืนยันได้” นาที เพื่อนสนิทของพีทและฉันก็ขอร้องให้ปล่อยนังเด็กนี่

แทบจะทุกคนในคณะมองมาอย่างไม่พอใจเท่าไหร่ เพราะฉันไม่เคยเป็นมิตรกับใครเหมือนกัน

“วิธีอ่อยโบราณมาก ขอบอก” ฉันกระชากหัวของนังเด็กคนนั้นมากระซิบที่ข้างหู

ฟับบบ ก่อนจะปล่อยมือพลางหันไปมองตาขวางใส่พีทและนาที

“หนูทำอะไรผิดหรือคะ” ยายเด็กนั่นยังคงร้องไห้ สายตามองไปทางพีทและนาทีอย่างเรียกร้องความสงสาร

พวกเพื่อนในคณะของพีทก็รีบวิ่งเข้ามาปลอบยายเด็กขวัญกระเจิงนั่นอย่างเอ็นดู

“พีท พาแฟนมึงกลับไป” เสียงผู้ชายคนหนึ่งในคณะพูดขึ้นเชิงไล่ฉัน

ฉันก็ได้แต่หันกลับไปชูนิ้วกลางสวย ๆ ให้เท่านั้นแหละ เพราะยังไงพีทก็เลือกฉันอยู่ดี ก่อนมองเด็กนั่นอย่างเหยียดหยาม

“แพร! กลับ!” พีทคว้าข้อมือของฉันและลากออกจากบาร์ โดยมีเสียงซุบซิบนินทาตามหลังอื้ออึง

พอออกมาถึงลานจอดรถ

พีทไม่ยอมพูดกับฉันเลยแม้กระทั่งคำเดียว เอาแต่นิ่งใส่

“พีท พีท” ฉันกระชากแขนอีกฝ่ายอย่างหาเรื่องเพราะเขาเดินไม่รอและยังทำท่าเหมือนโกรธกันอีก

พีทหลับตาและถอนหายใจยาว ๆ ก่อนจะหันหน้ามามองฉัน

เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ! ฉันสะบัดมือตบหน้าพีททันที จนมันขึ้นรอยแดงเต็มไปหมด

“ทำไม นี่ฉันมาขัดจังหวะนายกับอีเด็กนั่นเหรอ” ฉันตวาดถามพีทอย่างโมโห

พีทหลับตาลง ขบกรามสั่นด้วยอารมณ์ที่โกรธไม่แพ้กัน

“มันไม่ได้มีอะไรแพร ซินเขาเป็นหลานรหัสของพีท เข้าใจบ้างสิ” พีทลืมตาขึ้นก่อนจะอธิบายอย่างใจเย็น

ฉันนิ่งสงบลง แล้วพยายามหายใจเข้าออกลึก ๆ

“หายโกรธได้รึยัง” พีทถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ

ฟุบบบบ จากนั้นจึงดึงฉันเข้าไปกอดแน่น ๆ

“พีทมีแค่แพรนะและพีทก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีด้วย นี่มันแค่งานเลี้ยงสายรหัสเท่านั้น” พีทลูบหลังฉันอย่างปลอบใจ

ฉันยังคงนิ่งไม่ตอบอะไร พลั่กก แล้วผลักอกของพีทอย่างแรงและมองไปทางอื่น เพราะยังมีอารมณ์โกรธอยู่บ้าง แต่ก็เบาลงกว่าตอนแรก ก่อนจะทุบอกเขาไป อีกที

“แน่ใจนะว่าไม่มีอะไร” ฉันถามพีทเสียงเข้ม

“ไม่มี” พีทส่ายหน้าและมองฉันด้วยแววตาที่มั่นใจ

เขาถอดรองเท้าตัวเองให้ฉันใส่แทน เพราะว่าฉันปาทิ้งไปแล้วข้างหนึ่ง แถมยังคงเปิดประตูรถให้เหมือนทุกครั้ง

ฟังเรื่องราวของฉันจบ คงพอจะรู้ว่าฉันน่ะ นิสัยดีมากแค่ไหน งั้นมารู้จักกันอีกหน่อย

ฉันชื่อแพริส หรือจะเรียกสั้น ๆ ว่าแพรก็ได้ ถ้าเราสนิทกัน

ฉันเป็นนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์ มหาลัย IAU international ส่วนคนที่นั่งข้าง ๆ ตอนนี้ก็คือ พีท แฟนสุดหล่อแสนดีที่เขาทนคบฉันมาได้ถึง 5 ปี จริง ๆ ตัวพีทเองไม่เคยมีปัญหาเจ้าชู้หรอก เพียงแต่ผู้หญิงส่วนใหญ่เนี่ย ชอบเข้าหาอีกฝ่ายซะเหลือเกิน

“หิวไหมแพร” พีทหันมาถามฉันขณะที่เขากำลังขับรถกลับคอนโด

“ไม่ละ ลดความอ้วนอยู่” ฉันตอบไปก่อนจะนั่งพิมพ์แชตกับเพื่อนในโทรศัพท์

“ไม่เห็นต้องลดเลย แค่นี้ก็ดีอยู่แล้ว” พีทบีบพุงของฉันเล่นนิด ๆ

ฉันวางโทรศัพท์และหันไปมองพีทอย่างขู่ ๆ เชิงหยอกล้อ จนเขาหัวเราะออกมาได้

ฉันไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าคนเจ้าอารมณ์ โมโหร้าย ขี้หึงขี้เหวี่ยงแบบฉัน จะมีผู้ชายดี ๆ แบบพีทมาเป็นแฟนได้ตั้งห้าปี

นั่นทำให้ฉันหวงพีทเอามาก ๆ เพราะเขาทั้งแสนดี ทั้งอนาคตไกล เป็นคนเดียวที่เข้าใจและยอมฉันมาตลอด

@คอนโด

เนื่องจากฉันเนี่ยอยู่คอนโดกับยายมิรา น้องสาวแท้ ๆ ของตัวเอง

ฉันจึงไม่อยากทำพฤติกรรมไม่ดีอย่างการย้ายไปอยู่กับผู้ชายให้น้องเห็น กลัวว่ามิราจะเอาแบบอย่างน่ะ อย่างน้อยฉันก็มีความคิดด้านดี ๆ อยู่บ้าง

แม้ว่าพีทจะเคยขอในสิ่งนั้น แต่ฉันยังยืนยันหนักแน่นว่าให้เขารอในวันที่ฉันพร้อม ซึ่งเจ้าตัวก็โอเค

“เข้าห้องแล้วล็อกประตูดี ๆ นะ” พีทเดินมาส่งฉันถึงหน้าห้อง

“คอนโดเราปลอดภัยจะตาย” ฉันตอบพีทและยักไหล่เล็กน้อย

“ฝันดีนะแพร” พีทดึงฉันเข้าไปจูบเบา ๆ

“เข้ามาในห้องก่อนก็ได้นะคะ” เสียงของยายมิราตะโกนมาจากโซนห้องรับแขก

“หวัดดีมิรา ไว้พรุ่งนี้พี่แวะมา วันนี้ขอตัวไปปั่นโปรเจกต์ก่อนนะ” พีทก็ตะโกนตอบอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะยิ้มให้ฉันและโบกมือบ๊ายบาย

“นี่พี่ไปพังงานเลี้ยงสายรหัสของคณะพี่พีทอีกแล้วเหรอ” เสียงยายมิราดังขึ้นขณะเดินถือไอแพดเข้ามาหาฉันและมองอย่างตำหนิ

“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก ไปเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัยเถอะ” ฉันตอบก่อนถอดรองเท้าแล้วโยนกระเป๋าสะพายไว้บนโซฟาอย่างเซ็ง ๆ

“พี่แพร” มิราเดินเก็บกระเป๋าและรองเท้าให้ฉัน เพราะยายนี่ได้นิสัยกุลสตรีผู้เรียบร้อยมาจากแม่เต็ม ๆ ต่างกับฉันที่เลือดร้อนได้พ่อ

“อะๆ อยากจะพูดอะไรก็พูดมา” ฉันถอนหายใจพลางกลอกตามองบน เพื่อฟังยายน้องจอมเฉิ่มบ่นต่อ

“นี่เป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั้ง ที่พี่ไปหักหน้าพี่พีทแบบนั้น ไม่สงสารเขาบ้างเหรอ” มิรายังคงบ่นฉันเหมือนกับแม่

“เฮ้อออ” ฉันก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างไม่ใส่ใจ

“มิราอยากให้พี่แพรใจเย็นกว่านี้และก็ให้เกียรติคนอื่นบ้าง” มิรานั่งลงข้าง ๆ พร้อมกับหนังสือเรียนเล่มหนาของเธอ

“แม่สั่งให้มาพูดใช่ไหม” ฉันแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ก็ใช่ แต่มิราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” น้องตอบมาสั้น ๆ

“อืม จะพยายาม” ฉันเลยพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบไวน์มาจิบ ๆ เพื่อผ่อนคลาย ในขณะที่ยายมิรานั่งอ่านหนังสือเรียน

เช้าวันต่อมา

ฉันกับพีทก็ไปเรียนตามปกติ ฉันก็อยู่ตึกคณะตัวเอง ส่วนพีทก็ไปคณะของเขา

“ไง ยายแพร มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวันเลยนะ” เสียงยายลิปดาดังขึ้นตอนเดินเข้ามานั่งข้างฉันในห้องเรียน

“แต่อีลิป กูว่ายายเด็กนั่นไม่ธรรมดาเลยนะ” ฉันตอบก่อนจะแบะปากเล็กน้อย

“ถ้ามึงเอา กูก็เอา” ยายลิปดาคือมือตบคู่บุญบารมีของฉันเอง

“มีสักวันไหมที่พวกมึงจะไม่เป็นนักเลงโตฮะ ยายชะนี” เสียงโวยวายของอีเอม ตุ๊ดตัวล่ำบึกพูดขึ้นอย่างเอือมระอา

“เรียนวิศวะการบินได้ก็แสดงว่ารวยมาก ระวังเถอะ ไปเล่นพวกลูกมาฟงมาเฟียเข้า” แล้วยายเอมก็พูดต่อก่อนจะทิ้งตัวนั่งขนาบข้างฉันเอาไว้

“ไม่ธรรมดาที่ว่าไม่ใช่เรื่องรวยแต่เป็นแรดมากกว่า อีกอย่างกูไม่กลัวหรอก” ฉันว่าพลางกดส่องไอจีของพีทที่มีเด็กสาวหน้าเนิร์ดคนหนึ่งฟอลโล่มา

ซึ่งมันก็คือยายเด็กจอมแอ๊บนั่น ฉันเลยโชว์ให้เพื่อนดู

“นางฟอลแฟนมึงทั้งที่เพิ่งโดนจิกกบาลไปเมื่อวานเนี่ยนะ เสี่ยงตายมากลูก” ลิปดาขมวดคิ้วเล็กน้อยและแบะปาก

“พวกมึงก็ คริสส มากกกก” ยายเอมเองก็หันมามองฉันแล้วคว่ำปากเล็กน้อย

“กูบอกแล้วว่ายายนี่ไม่ธรรมดา สงสัยอยากจะลองดี” ฉันพูดพร้อมกำไม้กำมือ

​