Gardener (คนสวนชวนเสียว)

“Gardener”

พิศวาสต่างวัย

นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

ผู้เขียนกาสะลอง

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

“Gardener”

“ดึกแล้ว... นอนได้แล้วนะลูก”

เวลาใกล้เที่ยงคืน ‘ชุลีพร’ สาวใหญ่วัยแตะสี่สิบ หากยังสวยผ่องไม่แพ้สาวรุ่น เดินเข้ามาในห้องนอนของ ‘ลีนา’ ผู้เป็นลูกสาว ก้มลงจุมพิตหน้าผากนูน เอื้อมมือลูบไล้ศีรษะหญิงสาวผู้อ่อนเยาว์กว่าด้วยความรักใคร่

“คุณแม่ไปด้วยกันหรือคะ”

ลีนาชวนมารดา

“คงไม่สะดวก... หนูไปเถอะนะ นานแล้วที่หนูกับพ่อไม่ได้เจอกัน คุณพ่อคงอยากเจอหนู”

ชุลีพรกล่าวถึงอดีตสามี ลีนามีช่วงเวลาของวันหยุดสั้นๆ เพียงสองสัปดาห์เท่านั้น โดยสัปดาห์แรกหล่อนมาพักอยู่ที่บ้านแม่ และสัปดาห์ที่สองลีนาต้องไปพักกับผู้เป็นพ่อ

ลีนาเข้าใจถึงเหตุผลที่ต้องแบ่งเวลาแบบนี้ เพราะว่าทุกวันนี้พ่อกับแม่ของหล่อนแยกทางกันอยู่ หลังจากตัดสินใจหย่าขาดจากกัน จบชีวิตคู่ที่เคยหวานชื่นด้วยความเข้าใจ เพื่อยุติสัมพันธ์ฉันสามีภรรยา หากแต่ยังคงเหลือ ‘ความเป็นเพื่อน’ และยังทำหน้าที่ของพ่อแม่อย่างเสมอต้นเสมอปลาย โดยไม่ก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของกันและกัน

ทุกวันนี้ ‘เสี่ยชัช’ บิดาของลีนาได้ผันตัวมาทำไร่สับปะรดอยู่ที่อำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

ส่วนชุลีพรก็อาศัยอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ในกรุงเทพฯ บ้านซึ่งเป็นสินทรัพย์ที่เสี่ยชัชยกให้ภายหลังหย่า แต่ตอนนี้

ลีนาพักอาศัยอยู่ที่บ้านปู่กับย่าในจังหวัดเชียงใหม่ หลังจากสอบเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยชื่อดังในภาคเหนือ

หลังจาก ชุลีพร กับ เสี่ยชัช แยกทางกัน ทั้งคู่ไม่ได้แต่งงานใหม่ แต่แยกกันใช้ชีวิตตามที่ปรารถนา ด้วยเป็นมนุษย์ที่ยังมีเลือดเนื้อความต้องและกิเลสตัณหา ก็ทำให้อดีตสองสามีภรรยาคู่นี้มีทางออกกับ ‘เซ็กส์’ ที่แตกต่างกันไปตามความชอบส่วนบุคคล โดยไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน

“นอนเถอะนะลูก... พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า”

จมูกโด่งเป็นสันสวยของมารดากดลงบนแก้มเรื่อละมุนไปด้วยเลือดเนื้อวัยสาวสะพรั่งของลูกสาวสุดรัก ห่มผ้าให้แล้วเดินออกไปจากห้องนอน

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

ลีนายังคงพลิกกายกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงกว้าง หญิงสาวพยายามข่มตานอน ครั้นเมื่อรู้ตัวว่าไม่หลับแน่ๆ ก็เดินมาที่หน้าต่าง ทอดสายตาผ่านริ้วม่านลูกไม้สีขาวออกไปยังสนามหญ้าหน้าบ้าน แสงจันทร์นวลอาบพร่างพื้นหน้าสีเขียวเหมือนพรมผืนใหญ่ปูไว้ที่หน้าบ้าน

และพลันนั้นเองที่สายตาบังเอิญเหลือบไปเห็นร่างคุ้นตาของผู้เป็นมารดา

ชุลีพรในลุดนอนพลิ้วบาง กำลังก้าวเดินเลียบๆ เคียงๆ ไปตามถนนโรยกรวด ขนาบไว้ด้วยต้นแก้ว ออกดอกสีขาวสะพรั่ง ส่งกลิ่นหอมอวลไปทั่วบริเวณบ้าน มุ่งหน้าไปยังห้องพักหลังเล็กที่ปลูกสร้างอยู่ด้านหลังโรงจอดรถ

ชุลีพรไปที่นั่นทำไม? นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลีนาแอบเห็น มีหลายครั้งที่หล่อนตื่นนอนมากลางดึก แล้วเห็นนางชุลีพรผู้เป็นมารดารีบเดินลุกลี้ลุกลนจนเป็นพิรุธ ออกมาจากด้านหลังโรงจอดรถซึ่งรู้กันดีว่าตรงนั้นเป็นห้องพักของไอ้เชิดซึ่งเป็นคนขับรถ ทำงานอยู่ในบ้านหลังนี้มาหลายปี

‘ทำไมแม่ไปที่นั่นบ่อยๆ... ทั้งที่เป็นเวลากลางคืน’

ลีนาครุ่นคิดด้วยความสงสัย และความอยากรู้ เร่งเร้าให้หล่อนต้องก้าวเงียบเชียบออกมาจากห้อง เดินตามผู้เป็นมารดาที่หายลับเข้ามาในโรงจอดรถด้วยท่าทางมีพิรุธน่าสงสัย

แค่คิดหัวใจของลีนาก็เต้นแรง หรือว่าเชิดกับชุลีพรมารดาของหล่อนอาจจะ...

ไม่... ไม่คิดดีกว่า ลีนาพยายามสลัดสิ่งที่สมองกำลังครุ่นคิด แต่ก็สลัดความสงสัยไม่หลุดสักที

ยิ่งมองไปที่โรงเก็บรถ ในความมืดและเงียบงัน ยิ่งน่าสงสัย ว่ามารดาแอบลักลอบมีความสัมพันธ์ขั้นลึกซึ้งเกินกว่า ‘นาย’ กับ ‘คนขับรถ’

บ้าฉิบ!

ลีนานึกตำหนิความคิดของตัวเองว่าคงเป็นไปไม่ได้ หล่อนหยุด ทำท่าว่าจะก้าวกลับขึ้นเรือน ทิ้งความสงสัยไว้เบื้องหลัง เปลี่ยนใจว่าจะไม่ไปพิสูจน์ความจริงที่โรงรถ ด้วยตระหนักดีว่าบางครั้ง ‘ความจริง’ บางอย่างก็ทำให้เจ็บปวด บางเรื่องไม่รู้อาจจะดีเสียกว่า