ตอนที่ 10 แค่ไม่ทำให้คุณเห็น

ตอนที่ 10 แค่ไม่ทำให้คุณเห็น

บอดี้การ์ดหนุ่มจัดเตรียมทุกอย่างจนเรียบร้อยแล้ว จึงพาตัวเองออกมาจากสถานการณ์น่าอึดอัดนั้นโดยการออกมายืนรับลมนอกระเบียง เขาหยิบบุหรี่ติดมือออกมาด้วย ซึ่งโดยปกติแล้ว เขาจะสูบเฉพาะช่วงที่เครียดจัดๆ หรือตอนไปเที่ยวสังสรรค์ดื่มกินกับกลุ่มเพื่อนๆ เท่านั้น

คนหล่ออัดบุหรี่ลงปอดหลายครั้งจนรู้สึกผ่อนคลายขึ้นนิดหน่อย จึงทิ้งตัวพิงผนังห้องด้านนอกค่อยๆ อัดควันบุหรี่ลงปอดอย่างช้าๆ จนเกือบหมดมวน

“ไคล์ มาทำอะไรตรงนี้คะ”

ซาร่า สาวเซ็กซี่ที่วันนี้มาในชุดสายเดี๋ยวสีดำ เว้าหลังลงลึกจนถึงบั้นเอว เดินนวยนาดมายืนเคียงข้างเขา เธอก้มมองบุหรี่ที่มือของเขาแล้วต้องเอียงคอเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะตลอดเวลา เธอไม่เคยได้เห็นเขาสูบบุหรี่ หรือได้กลิ่นบุหรี่มาจากตัวเขามาก่อน จึงไม่คิดว่าเขาจะเป็นสิงห์รมควันด้วยเหมือนกัน

“คุณสูบบุหรี่ด้วยหรอคะ ซาร่าไม่เคยเห็น”

“ครับ เป็นบางครั้ง”

“เครียดหรือเหนื่อยคะ”

คนหล่อเลิกคิ้วสูง แทนคำถามว่าทำไมเธอถึงถามเขาแบบนั้น

“ก็วันนี้หน้าตาคุณดูเคร่งเครียดนี่คะ ปกติก็ไม่ค่อยยิ้มอยู่แล้ว วันนี้ยิ่งหน้าดุ๊ดุ ซาร่ากลัวแล้วนะคะ”

เพื่อนรักเจ้านายคนสวยเดินมาประชิดกายแกร่ง มือเล็กยกขึ้นลูบไล้หน้าอกแกร่งภายใต้เสื้อเชิ้ตสีดำที่พับแขนเสื้อมาถึงข้อศอก แถมยังปลดกระดุมลงมาหลายเม็ดจนเห็นแผงอกหนั่นแน่นน่าลูบไล้

เร็วเท่าความคิด มือเล็กยกขึ้นมาลูบไล้หน้าอกแกร่งอย่างแผ่วเบา คนที่ตัวเล็กกว่าเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของคนตัวสูง ดวงตาที่ตกแต่งมาอย่างสวยงามมองสบกับดวงตาคมกริบสีเทาเข้มอย่างมีเลศนัย ซึ่งเขาเองก็เข้าใจความหมายที่เธอต้องการสื่อมาอย่างดี เพราะตลอดเวลาหลายเดือนที่รู้จักกันมา เธอมักใช้สายตาแบบนี้มองเขาเสมอ

คนหล่ออมยิ้มมุมปาก มองสบตากับคนตัวเล็กที่มองสบตากับเขาอย่างไม่ลดละ มือบางก็ลูบไล้แผงอกของเขาไปเรื่อยๆ ก่อนจะทำใจกล้าสอดมือเข้าไปในเสื้อของเขาแล้วลูบคลำสะกิดปลายยอดอกของเขาช้าๆ จนมันแข็งตั้งเป็นไตเพราะสาวสวยมากประสบการณ์ตรงหน้า

เขายกบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกครั้ง ก่อนจะหันหน้าไปอีกทางเพื่อพ่นควันบุหรี่ แต่คนสวยตรงหน้ากลับใช้มือจับใบหน้าของเขาให้หันมาหาเธอ แล้วยืดตัวขึ้นประกบปากเพื่อรับเอาควันบุหรี่ที่เขากำลังพ่นออกมาเข้าปากของตัวเองไป ท่ามกลางความตกตะลึงของคนตัวโตที่ยืนนิ่งงันอย่างทำอะไรไม่ถูก และคนตัวบางในชุดเกาะอกสีแดง ที่เพิ่งเดินมาถึงที่ประตูระเบียงแล้วเห็นฉากสำคัญเข้าพอดิบพอดี

ด้วยสัญชาตญาณที่ถูกฝึกให้ระแวดระวัง เขาจึงเห็นคนตัวบางด้วยปลายหางตา ทำให้สติที่กำลังเตลิดเปิดเปิงกลับเข้าสู่ร่างทันใด จึงขยับตัวออกจากจากคนสวยตรงหน้าอย่างรวดเร็วเหมือนโดนของร้อน

“เอ่อ คุณพลอย ต้องการอะไรครับ”

ซาร่าที่ได้ลิ้มรสริมฝีปากหยักได้รูปที่หมายปองมานานอย่างสมใจ ก็อมยิ้มน้อยๆ พ่นควันบุหรี่ที่เหลือน้อยนิดนั้นออกจากปาก แล้วเดินกลับเข้าห้องไปทันทีเพราะคิดว่าเพื่อนรักคงมีเรื่องอยากคุยอะไรกับบอดี้การ์ด จึงเดินออกมาตามถึงที่นี่

พลอยชมพูมองตามเพื่อนรักจนลับสายตา แล้วหันกลับมาหาเขาอีกครั้ง หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรง รู้สึกไม่พอใจอย่างบอกไม่ถูกที่เขามาทำประเจิดประเจ้อกับเพื่อนรักของเธอที่ริมระเบียง ทั้งๆ ที่ในห้องมีเพื่อนของเธอมาร่วมงานตั้งหลายคน

“ไม่มี ขอโทษด้วยที่เข้ามาขัดจังหวะคุณกับซาร่า”

คนสวยสะบัดหน้าแล้วหันหลังกลับเตรียมจะเดินหนีเขาเข้าห้องไป แต่ก็ต้องเซถลามาชนหน้าอกหนั่นแน่นภายใต้เสื้อเชิ้ตสีดำที่ตอนนี้กระดุมมันหลุดลุ่ยลงมามากกว่าเดิมอีกสองเม็ดด้วยฝีมือของเพื่อนรักเธอ และด้วยความตกใจทำให้เขากอดเธอเอาไว้แนบอกแกร่ง

“ว๊าย ไคล์ ทำอะไร”

เธอตวาดแหว พร้อมกับยกมือน้อยๆ มาทุบอกแกร่งเพื่อระบายอารมณ์ไม่พอใจ ซึ่งก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าไม่พอใจเรื่องอะไรเหมือนกัน

“ขอโทษครับ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง คุณพลอยก็มาเดินหนี ผมแค่จะดึงคุณไว้ แต่มันแรงไปหน่อย เจ็บตรงไหนไหมครับ”

คนตัวโตเอ่ยขอโทษ เพราะความตกใจที่เธอยังเข้าใจเขากับเพื่อนรักของเธอผิด แล้วยังจะมาเดินหนีกันไป ไม่ถามความจริง หรือแม้แต่ด่าว่าเขาสักคำ เลยทำให้เขารีบรั้งเธอเอาไว้ แต่เพราะขนาดร่างกายที่ใหญ่กว่าเธอมาก จึงทำให้เธอกระเด็นมาชนเขาเต็มแรงขนาดนี้

“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแล้ว แค่มาตามหา เห็นว่าทั้งคุณและซาร่าหายมานาน ไม่คิดว่าจะมาแอบจูบกันแบบนี้”

เธอตวัดสายตาขึ้นมองเขาอย่างเอาเรื่องในประโยคสุดท้ายที่หลุดออกจากปากของตัวเอง แล้วขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเขา ซึ่งเขาเองก็ยอมปล่อยร่างบอบบางนุ่มนิ่มหอมกรุ่นแต่โดยดี

“ผมไม่ได้แอบมาจูบกับคุณซาร่า คุณกำลังเข้าใจผิด”

“ฉันเห็นกับตา”

“ผมแค่ออกมาสูบบุหรี่ ออกมานานแล้วด้วย ก่อนที่คุณซาร่าจะมาซะอีก”

เธอก้มมองที่มือของเขา ก็เห็นบุหรี่ที่ใกล้จะหมดมวนแล้วจริงๆ

“ฉันไม่เคยเห็นคุณสูบ”

“ผมแค่ไม่สูบให้คุณเห็น”

เธอมองหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่ง อยากจะออกคำสั่งให้เขาเลิกสูบบุหรี่ เพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ แต่พอคิดอีกที มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา และเธอไม่มีสิทธิ์ไปห้าม

“ฉันเข้าข้างในก่อน”

เธอหมุนตัวหันหลังให้เขา เตรียมก้าวเดินกลับเข้าไปร่วมสนุกกับเพื่อนที่เริ่มทยอยมากันจนเกือบครบแล้วอีกครั้ง แต่ก็ต้องหยุดชะงักยืนอยู่กับที่ เมื่อได้ยินประโยคที่เหมือนจะร้อนรนของเขา

“ผมไม่ได้จูบคุณซาร่า”

“ฉันเห็นกับตา และไม่คิดว่าตาฝาด คุณจะบอกว่าคุณไม่ได้จูบเพื่อนฉัน แต่เพื่อนฉันดึงคุณเข้าไปจูบเองอย่างนั้นหรอ”

ใช่ ความจริงมันเป็นแบบนั้น เขายังพ่นควันบุหรี่ออกมายังไม่หมดเลยด้วยซ้ำ

“ผมบอกได้แค่ว่า ผมกำลังสูบบุหรี่อยู่ และไม่ได้จูบคุณซาร่า เธอเป็นเพื่อนคุณ คงไม่เหมาะถ้าผมจะมาทำรุ่มร่ามกับเพื่อนของเจ้านาย”

เขาดับบุหรี่ แล้วเดินเข้าห้องไป โดยที่คนตัวบางยังยืนอึ้งอยู่กับที่เพราะก้าวขาไม่ออก ไคเลอร์ค่อนข้างเป็นสุภาพบุรุษมาก แม้จะดุดัน เข้มงวด ปากร้าย วุ่นวาย ขี้บ่น และบางครั้งก็ดูนิ่งเงียบเฉยชาจนแทบไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ก็ตาม แต่เขาไม่ใช่คนขี้โกหก นั่นก็แปลว่าเพื่อนรักที่คอยจ้องจะงาบเขามาตลอด เป็นฝ่ายรุกจริงๆ สินะ

เธอส่ายหน้าน้อยๆ เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องอะไรของเธอเลย แม้ไคเลอร์จะเป็นบอดี้การ์ด แต่มันก็แค่สองปีนี้เท่านั้น พอเธอเรียนจบ เขาก็จะมีฐานะเป็นถึงที่ปรึกษาและผู้ช่วยกิตติมศักดิ์ของเธอ แม้อาจจะยังควบตำแหน่งคอยดูแลความปลอดภัยให้เธอด้วยก็ตาม แน่นอนว่า เขาก็ไม่ได้มีฐานะขี้เหร่ สามารถคบหากับเพื่อนรักของเธอได้อย่างไม่น่าเกลียดเลย

เวลาล่วงเลยผ่านไปจนดึกแล้ว หนุ่มสาวดื่มกินพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็จับคู่กันเต้นรำไปตามจังหวะเพลงเร้าใจ ในคืนนี้ริชาร์ดนั่งเคียงข้างพลอยชมพูไม่ยอมห่าง ในขณะที่ไคเลอร์ก็ถูกซาร่าดึงมานั่งข้างๆ กับเธอตลอดทั้งคืน

สาวเซ็กซี่ที่เริ่มเมาได้ที่ เอนตัวไปซบที่แขนแข็งแรงของบอดี้การ์ดของเพื่อนรัก เธอกอดแขนของเขาจนแน่น หน้าอกอวบอิ่มถูไถที่ต้นแขนของเขาจนสัมผัสได้ถึงความนุ่มหยุ่นเด้งดึ๋ง

“เอ่อ คุณซาร่า เมาหรอครับ”

ไคเลอร์พยายามขยับแขนออกจากการกอดรัดของสาวทรงโต แต่ทำเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล เมื่อเธอกอดเขาแน่นขึ้นจนเขาไม่อาจเสียมารยาทหักหาญน้ำใจเธอได้

“ไม่เมาค่ะ คืนนี้สนุกจังเลยนะคะ”

พลอยชมพูมองทั้งคู่ที่กอดแขนออดอ้อนกันเสียงเบาที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ รู้สึกขัดหูขัดตาอย่างบอกไม่ถูก จึงกระดกไวน์ลงคอจนหมดแก้ว แล้วขอตัวไปห้องน้ำ

เมื่อพลอยชมพูลุกไปแล้ว ริชาร์ดก็ลุกตามไปทันที เขารอเธออยู่หน้าห้องน้ำ ในมือถือแก้วไวน์อยู่สองใบ

“อ้าวริชาร์ด เข้าห้องน้ำหรอคะ”

“เปล่าครับ ผมมารอคุณ เราออกไปสูดอากาศนอกระเบียงดีไหม ผมรินไวน์มาเผื่อคุณแล้ว”

เธอเดินตามเขาออกไปแต่โดยดี เพราะก็ไม่ค่อยอยากไปนั่งเป็นก้างขวางคอของคนสองคนที่กำลังสวีตกันอยู่ที่โซฟา

“อากาศดีนะครับ”

“ค่ะ ออกมาข้างนอกค่อยสดชื่นหน่อย สงสัยฉันจะเมาแล้ว”