EP.4 - หนังสด NC25+++

EP. 4

"หึ" มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปากเพียงนิดก่อนจะดึงแก่นกายมันวาวเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดออกจากช่องทางรักคับแคบ สายตาคมกริบจ้องมองเลือดบริสุทธิ์ค่อยๆ ไหลออกมาจากบาดแผลที่กลางหว่างขาของคู่หมั้นสาวก่อนจะสอดนิ้วกลางกระทุ้งเข้าไปภายในช่องทางรัก

ก้มหน้าลงไปเสมอความเป็นสาว ตวัดลิ้นสากเลียหยาดเลือดกำลังไหลออกมาจากช่องทางรักบวมช้ำ ดูดดุนอย่างมูมมามราวกับฆาตกรโรคจิต ฟันคมขบเม้มกัดเข้าที่ติ่งเกสรบวมช้ำอย่างแรงจนร่างบางสะดุ้งด้วยความเจ็บ

"อื้ออออ!!" ความรุนแรงของอัคคีทำนิสาดิ้นพล่านอย่างหนัก ยิ่งเธอดิ้นอัคคียิ่งกัดติ่งเกสรของเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ นิสาเนื้อตัวสั่นเทาอย่างหนัก ความเจ็บปวดที่อัคคีมอบให้เธออย่างโหดเหี้ยมเธอจะจดจำไปจนวันตายจะไม่มีวันลืม

"อื้มม..." อัคคีส่งเสียงครางในลำคอหนาออกมาเบาๆ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นไปจ้องมองดวงหน้าหวานเปื้อนน้ำตา ลิ้นสากตวัดเลียคราบเลือดของนิสาติดอยู่บนริมฝีปากหนาอย่างใจเย็น

"อึก ไอ้สารเลว ฉันเกลียดแก" คำว่า ฉันเกลียดแกที่เธอก่นด่าเขาเป็นตัวจุดชนวนความโกรธ ทำให้อารมณ์ดุร้ายของอัคคีลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

"อื้อ!!" นิสาใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง เมื่อถูกมือหนาของอัคคีบีบเข้าที่ปลายคางมนอย่างแรง มือหนาอีกข้างบีบขยำเคล้นคลึงเต้านมใหญ่อย่างรุนแรงก่อนจะเลื่อนมือลงไปสัมผัสที่ใจกลางความเป็นสาว

"หึ" อัคคีปรายตาลงมองคราบเลือดเกรอะกรังติดอยู่กลางหว่างขาของเธอและหน้าท้องแกร่งของเขาเพียงนิดก่อนจะสอดนิ้วยาวแกร่งกระทุ้งเข้าไปในกายของเธออย่างไร้ความปราณี

ความเจ็บปวดทรมาน ไร้ซึ่งหนทางหนีทำให้นิสาหยุดดิ้น ไม่ขัดขืน มีเพียงแค่เสียงสะอื้นไห้และเสียงลมหายใจรวยรินเท่านั้นที่อัคคีได้ยิน

"ไหนบอกว่าเกลียดฉัน...ไม่ปากเก่งแล้วรึไง" อัคคีเอ่ยถามอย่างเย้ยหยันพลางดึงนิ้วยาวแกร่งออกจากช่องทางรักบวมช้ำ จากนั้นจึงยัดนิ้วเปื้อนเลือดกระทุ้งเข้าไปในโพรงปากเล็กของเธอ กระทุ้งลึกสุดลำคอจนเธอจุกตาเหลือก เขาดึงนิ้วมือออกมาใช้ลิ้นสากปาดเลียน้ำลายสีใสผสมกับเลือดสีแดงสดจากช่องทางรักของเธอบนนิ้วของเขา

"ลองปากเก่งอีกสิ" อัคคีเหยียดยิ้มให้เธอ นิสากำหมัดแน่นด้วยความโกรธแค้นเกลียดชัง

"รังเกียจเลือดตัวเอง?" อัคคีเลิกคิ้วเข้มข้างขวาขึ้นเล็กน้อยพลางเอ่ยถาม มือหนาบีบปลายคางมนอย่างแรง บังคับให้เธออ้าปากกว้าง เพื่อที่จะสอดนิ้วยาวทั้งห้าเข้าไปในโพรงปากของเธอ

ความเจ็บปวดที่ได้รับจากแรงบีบรัดของมือหนาทำให้นิสาจำใจต้องอ้าปากกว้าง อัคคีปล่อยมือหนาออกจากปลายคางมน เลื่อนไปบีบลำคอระหงแทน บังคับให้เธอดูดนิ้วเปื้อนเลือดของเขา

ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องเชือดดังขึ้นสองครั้งติดทำให้อัคคีขบกรามแน่นจนสันกรามปูด บ่งบอกว่าตอนนี้เขากำลังอารมณ์เสียอย่างมาก ไม่ชอบใจที่มีคนมาเคาะประตูขัดจังหวะ

"มีอะไร" อัคคีเอ่ยถามคนด้านนอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พลางดึงนิ้วออกจากโพรงปากของนิสา

"ชู้ของคู่หมั้นมึงบอกว่ามารับคู่หมั้นของมึงกลับพร้อมกัน" เป็นการันต์ที่เอ่ยบอกพี่ชายจากด้านนอกของประตู

"หึ เธออยากให้มันเข้ามาดูหนังสดของเราไหม?" อัคคีเค้นหัวเราะในลำคอหนาอย่างเย้ยหยัน เขาจ้องมองดวงหน้าเปื้อนน้ำตาของเธออย่างร้ายกาจ

"ฮึก...มะ..ไม่" นิสารีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน เธอไม่อยากให้เรียวมะเข้ามาเห็นเธอในสภาพนี้ตอนนี้เธอละอายใจที่จะมองหน้าของเรียวมะ

"ไม่อยากรู้เหรอว่ามันจะทำหน้ายังไงเวลาที่เห็นเธอครางอยู่ใต้ร่างของฉัน"

"อึก...ไม่..อย่าทำอะไรบ้าๆ นะอัคคี" หัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นไหวเมื่ออัคคีปลดพันธนาการออกให้เธอก่อนจะผลักเธอนอนหงายบนเตียงนอน ก้าวขายาวแกร่งขึ้นมาบนเตียง ท่อนขาแกร่งดันเรียวขาสวยแยกออกจากกันกว้างแล้วแทรกลำตัวหนาเข้ามานั่งตรงกลางหว่างขาของเธอ

"ให้มันเข้ามา" อัคคีเอ่ยบอกคนด้านนอก นิสาได้ยินอย่างนั้นจึงรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมเรือนร่างของเธอเอาไว้อย่างหวงแหน

"นิสา" เรียวมะตาเบิกกว้างด้วยความตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า ก่อนจะถูกลูกน้องของอัคคีใช้กุญแจมือล็อกแขนล็อกข้อเท้าของเรียวมะติดเสา ลูกน้องของอัคคีพันธนาการเรียวมะเสร็จแล้วรีบเดินออกไปรอผู้เป็นนายด้านนอกห้องอย่างรู้งาน

"มึงทำอะไรนิสา" เรียวมะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นไหวอัคคีใช้มือหนากระชากผ้าห่มออกจากร่างของนิสาอย่างแรง

"หึ มีตาก็ดูเองสิ" อัคคีกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจสุดๆ โน้มใบหน้าลงไปดูดซอกคอระหงอย่างแรงจนผิวขาวๆ บริเวณลำคอเต็มไปด้วยรอยดูดของอัคคี มือหนาจับแก่นกายขนาดใหญ่เกินมาตรฐานจ้วงแทงเข้าไปในตัวของนิสาอย่างแรงในคราวเดียวจนมิดลำ

"โอ๊ย!" นิสาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ครั้งนี้อัคคีถาโถมความป่าเถื่อนเข้าใส่รุนแรงมากกว่าครั้งแรก

"นิสา!!" เรียวมะตะเบ็งเสียงเรียกชื่อเล่นของนิสาดังลั่นห้อง ยิ่งเห็นเธอดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวด พยายามหนีออกจากอัคคี เรียวมะก็ยิ่งรู้สึกว่าตนเองนั้นไร้ค่า คนรักถูกข่มขืนอยู่ต่อหน้าแท้ๆ แต่เขากลับไม่มีความสามารถมากพอที่จะช่วยเธอออกไปได้

เรียวมะมองภาพเคลื่อนไหวแสนโหดร้ายตรงหน้าด้วยหัวใจที่เจ็บปวดราวกับถูกมีดแหลมคมนับพันเล่มจ้วงแทงเข้าที่กลางหัวใจซ้ำๆ

"ไอ้อัคคีกูจะฆ่ามึง!!" เรียวมะตะเบ็งเสียงดังลั่นราวกับคนสติแตก สะอื้นไห้กับภาพตรงหน้าก่อนจะหลับตาลงไม่มองภาพโหดเหี้ยมตรงหน้า แต่ถึงแม้เขาจะหลับตาลง ทว่าเสียงลามกของเนื้อกระทบกันดังกังวานทั่วห้องอยู่ดี

"อึก...เรียว" นิสาสะอื้นไห้จนตัวโยน เธอนอนหายใจรวยรินจ้องมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของแฟนหนุ่มด้วยหัวใจบอกช้ำเช่นเดียวกัน โดยกลางหว่างขาของเธอมีอัคคีเคลื่อนไหวสะโพกสอบเข้าใส่รุนแรงอย่างสัตว์เดรัจฉาน