ENGINEER 9 | ประกวดดาว |

ENGINEER 9

| ประกวดดาว |

ด้านแคร์

@คอนโดหรูใจกลางเมือง

#ชั้นเก้าห้องหนึ่งศูนย์หนึ่ง

"ที่ผมคุยไว้กับคุณพอร์ชตอนแรก น้องสาวผมอยากได้แบบตามในรูปภาพ" พี่คริสบอกหลังจากที่อินทีเรียเดินสำรวจภายในตัวห้องแล้วเสร็จ

"ครับ แต่ถึงอย่างนั้น ผมจะออกแบบตกแต่งภายในให้เลือกเพิ่มจะได้มีตัวเลือกอื่นๆด้วย เพราะถ้าอยากได้ตามแบบนี้เลยแค่หาซื้อเฟอร์นิเจอร์ก็เข้าอยู่ได้เลยครับ"

"งั้น...ผมขอเสนอตรงนี้มีบาร์นั่งด้วยดีไหมครับ ได้บรรยากาศเหมือนไปร้านแฮงค์เอาท์กับเพื่อนถ้าไม่อยากไปนั่งร้านข้างนอก" พี่พอร์ชชี้นำเสนอก่อนจะหันมาถามฉัน

"หรือว่าน้องแคร์อยากได้ห้องเป็นแบบลักชัวรี่ไหมครับหรือว่าแบบเจ้าหญิง ที่พี่เสนอเพราะเห็นจากบุคลิกของน้อง พี่เลยอยากออกแบบห้องให้เหมือนกับเจ้าของ"

"พี่พอร์ชลองออกแบบมาให้ก่อนก็ได้ค่ะ" ถึงจะเป็นห้องของฉัน แต่ฉันก็เคารพการตัดสินใจของอินทีเรีย ที่พี่พอร์ชพูดเมื่อครู่ฉันก็เห็นด้วย แต่เพราะตอนนั้นที่เห็นแบบห้องตัวอย่างมันก็ถูกใจมากอยู่แล้ว แต่ในเมื่อมีตัวเลือกมาให้เพิ่มก็เป็นเรื่องดี เพราะยังไงคอนโดที่นี่เปรียบเสมือนเป็นบ้านหลังที่สองของฉัน ก็ต้องเลือกสรรสิ่งที่ดีที่สุด

"แคร์อยากได้ห้องโทนสีฟ้าตัดสลับกับสีขาวด้วยได้ไหมคะ"

"ได้สิครับ ถ้ายังไงภายในวันสองวันนี้พี่จะออกแบบแล้วส่งให้ดู ขอไลน์น้องแคร์ไว้หน่อยได้ไหมครับ พี่จะได้ส่งให้เราจะได้คุยรายละเอียดกัน"

"คุยกับผมก็ได้ครับคุณพอร์ช เดี๋ยวผมจะส่งให้น้องสาวเอง" พี่คริสบอก ทำให้พี่พอร์ชหน้าม้านไป เพราะความหวงน้องสาวของพี่ชาย

"เอ่อ...ครับ" พี่พอร์ชตอบรับอย่างอายๆ ที่โดนพี่คริสสกัด

ถ้าวันนี้พี่คริสไม่ได้มาด้วย ฉันอาจจะกลัวพี่พอร์ชก็ได้ รู้ว่าเขาจะจีบ แต่ดีหน่อยที่ไม่เหมือนพี่เดล รายนั้นเจอกันครั้งแรกก็จู่โจมกันเกินไป นั่นสิน่ากลัว แต่ทว่าคงไม่น่ากลัวเท่ากับคนที่อยู่ชั้นหกหรอก ถึงเขาจะไม่ได้จีบฉัน แต่สายตาเวลามองมา ปฏิกิริยาการตอบสนองของเขา มันช่างน่ากลัว ไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนน่ากลัวเท่าพี่เขามาก่อนเลย

#วันต่อมา

@มหาลัยA ตึกคณะแพทย์

ฉันกับโดนัทที่เดินออกจากห้องเรียนมีนักศึกษาหญิงคนหนึ่งเดินตรงมาหาฉันก่อนจะทักเสียงหวาน "สวัสดีค่ะ น้องแคร์ใช่ไหมคะ" เรียกฉันว่าน้อง แสดงว่าเป็นรุ่นพี่ "ใช่ค่ะ"

"คืองี้นะคะ พี่อยากจะขอความร่วมมือให้น้องแคร์ลงประกวดดาวมหาลัยเป็นตัวแทนของคณะค่ะ ได้ไหมคะ" ฉันหันไปมองโดนัทที่ยืนอยู่ข้างๆเพื่อขอความเห็น

"ได้สิคะ พี่นี่ตาถึงจริงๆเลย เพื่อนหนูอ่ะสวยที่สุด ยังไงก็ได้ตำแหน่งนี้ไปแน่นอน" อวยเพื่อนไม่ลืมหูลืมตา คนอื่นๆที่สวยกว่าก็มีตั้งเยอะ

"โดนัทเกินไป" เกินไปที่ว่าคืออวยฉันได้เวอร์มากๆ ไม่ได้ให้ตอบตกลงซะหน่อย

"แล้วเพื่อนหนูต้องทำอะไรบ้างคะ" โดนัทถามรุ่นพี่คนสวย

"งั้นให้เพื่อนแคร์ลงประกวดดีกว่าค่ะ รายนี้กล้าแสดงออก"

"พี่เขาเลือกแคร์ ไม่ได้เลือกเรา"

"อย่าเพิ่งเถียงกันค่ะ คืออย่างนี้พวกพี่ๆจะต้องคัดเลือกน้องๆก่อนลงประกวดค่ะ ดูความสามารถ บุคลิก รูปร่างหน้าตา ความกล้าแสดงออก"

"แคร์ลองดูเถอะ ไม่สียหาย" โดนัทรบเร้าจะให้ฉันลงประกวดให้ได้

"ใช่ค่ะ นะคะ" รุ่นพี่สาวเสริม

"เอ่อ...แล้วแคร์ต้องทำอะไรบ้างหรอคะ"

"เตรียมการแสดงมาหนึ่งอย่าง หรือความสามารถพิเศษอะไรก็ได้"

"ตะ ต้องแสดงหรอคะ มะ ไม่เอาค่ะ ให้โดนัทดีกว่า" ฉันดึงตัวโดนัทให้ขึ้นมายืนอยู่หน้าฉัน ฉันทำไม่ได้หรอก ถ้าเป็นโดนัทนะ รายนี้ได้หมดทุกอย่าง

"โอ้ยย แคร์ พี่คนสวยก็บอกอยู่ว่าขอความร่วมมือ ยังไม่ได้ประกวดเลยเมื่อไหร่ พวกพี่ๆต้องคัดอีก"

"แต่ว่า...เราอาย"

"ดีด กีตาร์ร้องเพลงไง แคร์ถนัด" ก็จริงที่ฉันเล่นกีตาร์เป็น แต่ฉันไม่เคยเล่นต่อหน้าคนอื่นๆไง แล้วต้องมาแสดงให้พวกพี่ๆดูก่อน ยังไงฉันทำไม่ได้หรอก พวกพี่ๆจะเสียเวลาเปล่าๆ เกิดฉันแสดงไม่ออกทำไงหล่ะ

"แคร์ ทำกิจกรรม เข้าสังคมบ้าง" โดนัทขึ้นเสียงดุ ฉันเลยหน้าหงอยลงทันตา

"ก็ได้ แต่โดนัทต้องอยู่กับเรานะ"

"อยู่สิ ไม่อยู่ได้ไง"

"งั้นตกลงตามนี้นะคะ พี่ขอไลน์น้องแคร์หน่อยค่ะ" ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเข้าแอพพลิเคชั่นไลน์ แล้วกดQR code ให้รุ่นพี่สแกน

"โอเคค่ะ ยังไงเดี๋ยวพี่ทักไลน์ไปนะคะ ว่าจะให้มาคัดเลือกวันไหน ที่ไหน กี่โมง"

"ค่ะ"

"เราจะมีเพื่อนเป็นดาวมหาลัย ขอเกาะความดังไปด้วยนะ" โดนัทเกาะแขนฉันอย่างออดอ้อน

"ยังไม่ทันที่พี่เขาจะคัดเลือกเลย แต่เราว่าเราไม่ได้หรอก"

"โถ่ หมดความมั่นใจตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม แคร์นี้จริงๆ จะเรียนอย่างเดียวหรือไง หาอะไรสนุกๆทำบ้าง"

"ก็ตกลงพี่เขาไปแล้วไง"

"เอางี้ วันนี้เราไปส่งแคร์ที่บ้าน เริ่มซ้อมกันเลย แคร์จะได้ไม่ประหม่า"

"วันนี้เลยหรอ ไวไปมั้ง"

"ไม่ม้งไม่มั้งหรอก วันนี้แหล่ะ ฤกษ์ดี" ตกลงใครประกวดกันแน่ ฉันได้แต่ส่ายหัวยิ้มๆให้

°°°°°°°°°