ENGINEER 13 | ขึ้นรถ |

ENGINEER 13

| ขึ้นรถ |

อีกด้าน

"ฮัลโหล ไอเตอร์อยู่ไหนวะ" เลโอโทรถาม เพราะตอนนี้พวกกลุ่มเพื่อนๆเขานั่งอยู่ที่ตึกวิศวะ แต่ไม่เห็นว่าคาร์เตอร์อยู่ไหนเลโอเลยเป็นคนโทรหา

(ลานจอดรถ)

"ลานจอดรถไหน"

(โรงยิม หลังมอ)

"ไอเหี้ย มึงยังไม่ออกมากอีกหรอวะ

(อืม แค่นี้ก่อนกูมีธุระ) คาร์เตอร์กดวางสาย เลโอเลยถอนหายใจก่อนจะหันไปบอกเพื่อนๆในกลุ่ม

"มันบอกมีธุระ อยู่ลานจอดรถด้านหลัง"

"ธุระกับหญิงอ่ะดิ" ล็อคเอ่ย

"คงงั้น แยกย้ายเจอกันพรุ่งนี้" หนุ่มๆทั้งสี่เลยแยกย้ายกันกลับ เพราะตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้ว หลังจากที่พวกเขาดูการแสดงของหญิงสาวที่ชื่อแคร์เสร็จเป็นคนสุดท้าย

°°°°°°°°°

#วันต่อมา

ฉันนั่งรอโดนัทอยู่ในห้องเรียน เธอโทรมาบอกโดนรถชนท้าย ตอนนี้กำลังรอประกันอยู่ แล้วรถก็ติดมากด้วย ไม่รู้จะถึงมหาลัยกี่โมง วันนี้มีเรียนแค่ช่วงบ่ายวิชาเดียว

(เสียงโทรไลน์)

"ฮัลโหล"

(แคร์ ฝากเก็บชีทให้หน่อยนะ จดงานให้ที พลีสส ตอนนี้เรายังไม่เสร็จเลย คงไปไม่ทันเรียนแล้วหล่ะ)

"อืม เดี๋ยวเราเก็บชีทไว้ให้"

(แต๊งกิ้วมาก ถ้าเสร็จแล้วเราจะโทรไปหานะ ขอโทษนะที่ปล่อยให้เรียนคนเดียว)

"ไม่เป็นไร สุดวิสัย พรุ่งนี้เจอกัน"

(ค่าแม่ดาวมหาลัย)

"ฉันยังไม่ได้เป็นสักหน่อย โดนัทแค่นี้ก่อนนะ อาจารย์มาแล้ว"

ดีที่วันนี้เรียนแค่ตัวเดียวและเป็นช่วงบ่าย พี่คริสไลน์มาบอกว่าจะมารับด้วย เรียนเสร็จจะได้กลับเลย

#เลิกคลาส

ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าตึกแพทย์ กำลังโทรหาพี่คริสแต่ก็ไม่รับสาย หรือว่ากำลังขับรถอยู่ งั้นไลน์ไว้แล้วกัน ฉันจะได้เดินไปนั่งรอใต้ตึกก่อน

Line

พี่คริส : น้องแคร์ พี่มีเคสด่วนเข้ามาคงไปรับไม่ทัน วันนี้น้องนั่งแท็กซี่กลับเองนะ

แคร์ : ค่ะ

พี่คริสไลน์มาบอกไว้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนแต่ฉันไม่เห็น

เห้อ! วันนี้เรียนก็เรียนคนเดียว กลับบ้านก็ต้องกลับคนเดียวอีก แย่จัง ฉันเลยต้องเดินจากตึกคณะแพทย์ไปยังหน้ามหาลัยเพื่อเรียกแท็กซี่กลับ แต่ในขณะที่กำลังจะเดินไปหน้ามหาลัย เสียงทุ้มจากชายคนหนึ่งเอ่ยเรียก "น้องแคร์ครับ" ฉันหันไปตามเสียงก็พบว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งมาหาฉัน

"เพื่อนไปไหนหรอครับ ปกติเห็นเดินตัวติดกัน" ฉันยืนมองหน้าผู้ชายที่ยืนตรงหน้าแล้วนึกว่าฉันเคยรู้จักหรือเปล่า แต่ก็ไม่มีคำตอบในหัว แต่เขากลับรู้จักชื่อฉัน

"จำพี่ไม่ได้หรอ" ฉันส่ายหัว

"โอเคครับ ไม่เป็นไร พี่ชื่อก้อง เรียนแพทย์ปีสาม พี่ยืนล้อมเราตอนงานรับน้องวันแรก"

"..."

"พอจะจำได้ไหม" วันรับน้องคนเยอะแยะ ฉันจำไม่ได้หรอกใครเป็นใคร แต่กับบางคนก็อาจจะคุ้นๆตา แต่กับคนที่ชื่อก้องทำไมไม่คุ้นเลย

"ขอโทษค่ะ แคร์จำไม่ได้"

"ไม่เป็นไรครับ แล้วนี่กำลังจะกลับหรอ"

"ค่ะ"

"กลับยังไงครับ"

"แท็กซี่ค่ะ"

"แล้วไม่มีแฟน...หรือผู้ปกครองมารับหรอครับ"

"จริงๆพี่ชายจะมารับค่ะ แต่ไม่ว่างแล้ว"

"แล้วแฟน..."

"ไม่มีค่ะ"

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งนะครับ บ้านแคร์อยู่ไหน"

"ไม่เป็นไรค่ะ แคร์กลับเองได้"

"ให้พี่ไปส่งดีกว่านะ ผู้หญิงนั่งแท็กซี่คนเดียวอันตราย" แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าพี่ที่ชื่อก้องคนนี้จะไม่เป็นอันตราย เราไม่ได้รู้จักกันมาก่อน

"แคร์กลับเองได้ค่ะ ไม่รบกวน"

"ไม่รบกวนหรอกครับ ให้โอกาสพี่ได้ไปส่งนะครับ"

"เอ่อ...คือไม่..." ฉันยังไม่ทันจะตอบปฏิเสธพี่ที่ชื่อก้องอีกครั้ง ก็มีเสียงทุ้มของผู้ชายคนหนึ่งจอดรถคันสีแดงเทียบอยู่ตรงหน้า

"ขึ้นรถ" ฉันหันไปดูว่าเป็นใคร ถึงกับเบิกตาโต "พี่คาร์เตอร์"

"ขึ้นรถ" เขากดเสียงต่ำพูดย้ำอีกครั้ง

"เอ่อ..."

"จะยืนอีกนานไหม" คิ้วหนาขมวดชนกันก่อนจะถามเสียงแข็ง ทำเอาฉันสะดุ้งรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งตามคำสั่ง

°°°°°°°°°