ตอนที่5 มือที่3 เริ่มแล้ว

ตอนที่5 มือที่3 เริ่มแล้ว

ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนเหลือเกิน ได้แต่ภาวนาให้เขารีบออกไปจากที่นี่เร็วๆ ให้ฉันได้พักหายใจหน่อยเหอะ

แต่เขายืนนิ่งเฉยอยู่ตรงหน้าฉัน และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถามอย่างเยือกเย็นว่า “ ใคร ? ผู้ชายคนไหนมันทำให้เธอรู้สึกอยากลาออกจากงานประจำนี้ และยังตกลงเงื่อนไขของชยรพเพื่อปกป้องเขา “

ลำคอเขาขยับไปมา เหมือนมันร้อนอยู่ข้างใน จนทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ

“เธอต้องพูดให้ชัดเจนก่อน “

เขาขมวดคิ้วเหมือนโกรธมาก เหมือนกับจะฆ่าฉันในทันที

ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะรู้ว่าฉันขอใบลาออกจากหัวหน้า

ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกราวกับว่าฉันมีผู้ปกครองคนนึง คนที่คุ้มครองฉันทุกฝีก้าว

ทำให้ฉันคิดถึงพ่อ..........

ก่อนที่พ่อจะปิดตาอย่างสงบ พ่อได้จับมือของคุณธรณ์ไว้ เสียงของพ่อพูดขอร้องเบามาก “ ธรณ์ ถ้าหากวันหนึ่งชนาหมดหนทางไปแล้ว ขอร้องธรณ์ช่วยสอดส่องดูแลเธอ ให้เธอได้เรียนรู้ น้าไม่ขออะไรอีก แค่หวังว่าเธอจะเอาตัวรอดได้

ฉันเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง และไม่มีทรัพย์สมบัติให้เธอได้ปกป้องตัวเอง เธอก็แค่เด็กผู้หญิงคนนึง ที่ไม่มีครอบครัวแล้ว..... ฉันกลัวว่าเธอจะถูกครอบครัวของสามีรังแก..... ธรณ์ หัวใจของน้ามีแค่นี้ อาวางใจไม่ได้...ธรณ์ช่วยอาสอดส่องดูแลเธอจะได้ไหม ? “

คุณธรณ์เป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว เลยตอบไปคำเดียว “ ได้ครับ “

การจากลาในปีที่แล้วมันยังคงติดตาอยู่ ฉันยังคงรู้สึกเจ็บและทนไม่ไหวจนน้ำตาแทบไหลออกมา

คุณธรณ์เขายังรักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับพ่อฉัน เขาคอยดูแลฉัน บังคับให้ฉันเรียนสิ่งต่างๆ เพื่อที่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น

บ้านคชวงศ์ดูแลฉันอย่างดี ยิ่งในเรื่องของการทำงาน คุณธรณ์จะดูแลฉันดีมาก

อนาคตของเขากำลังสดใส เขาควรอยู่ห่างจากฉันนะ

ฉันกับเขา เหมือนกับก้อนเมฆกับขี้โคลนอ่ะ

ฉันกลั้นใจแล้วเงยหน้ามองเขา

“ นี่มันเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณเลยสักนิด “

“ เธอแต่งงาน มันไม่เกี่ยวกับฉัน ! เธอแอบมีกิ๊กในโรงพยาบาลฉัน มันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ! ดี ดีมากก ไม่เกี่ยวเลยสักอย่าง ! ตกลงมันเป็นใคร ไหนเธอบอกมาซิ ว่ามันชื่ออะไร ? “

น้ำเสียงคุณธรณ์แสดงออกว่าโกรธได้อย่างชัดเจนมาก

ฉันตกใจคุณธรณ์เวอร์ชั่นนี้ จนถอยหลังไปก้าวนึง

ปกติเขาจะเป็นคนเงียบๆ คุยน้อย ไม่เคยถามถึงชีวิตฉันเลยด้วยซ้ำ แต่คำถามที่เขาถามวันนี้ เป้นเรื่องส่วนตัวของฉันทั้งนั้น !

ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกว่านี่ไม่ใช่คุณธรณ์คนที่ฉันรู้จัก

เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไรนะ ?

นิ้วของฉันเกร็งไปหมด “ คุณสนใจได้กว้างจริงๆ ! คุณมันน่ารำคาญตั้งแต่เด็กเลย ! ฉันแต่งงาน จนฉันจะหย่าแล้ว คุณก็ยังคงน่ารำคาญ ! คุณจะเอายังไง ! ฉันเกลียดคุณที่สุดเลย ! “

ฉันตะคอกใส่เขา ! หลังจากนั้นฉันรู้สึกเหมือนกับว่าแน่นๆที่หัว และขนลุกซู่ขึ้นมาทันที

ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้ฉันโกรธจนตัวสั่น น้ำตาก็ไหลท่วมใบหน้า

ฉันเกลียดเขา ใช่ ฉันแน่ใจมาตั้งแต่เด็กว่าฉันเกลียดเขา

พ่อแม่ชอบเอาฉันไปเปรียบกับเขา เขาดีไปหมดทุกอย่าง

“ เธอดูพี่ธรณ์สิ ขนาดพ่อแม่เขาไม่เข้มงวดนะ ทำไมเขาได้100คะแนนทุกวิชา ? ตั้งใจเรียนดี ก็ได้ดี ดูเขาสิ เปียโน ไวโอลิน วาดภาพ เขาเก่งทุกอย่าง ! “

“ เธอดูพี่ธรณ์สิ อายุน้อยขนาดนี้ยังได้เป็นตัวแทนของโรงเรียน ไปประกวดที่ต่างประเทศ “

“ เธอดูพี่เขาสิ ทำไมเธอไม่เอาพี่เขาเป็นแบบอย่าง ? “

เขาไม่ใช่แบบอย่างของฉัน แต่เขาเป็นศัตรูของฉันต่างหาก

ในสายตาพ่อแม่ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ถูกไปหมด สนับสนุนให้เขาเรียนหมอ พวกเขาไม่สนใจในพรสวรรค์ของฉันเลย ในขณะเดียวกันยังบังคับให้ฉันสอบเป็นหมอซ้ำตั้ง2ครั้ง เหตุผลคือเด็กเรียนดีอนาคตต้องดีกว่าแน่นอน !

ความเด่นในเรื่องการเรียนของเขา ทำให้คนที่ไม่ตั้งใจเรียนอย่างฉัน ต้องอดมื้อกินมื้อ

แต่ฉันก็รู้แหละว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ ฉันเองที่แย่ ดังนั้นฉันก็ไม่ได้เกลียดเขาเลย

แต่ว่าตอนนี้ฉันพูดออกไปว่าฉันเกลียดเขา

เขาใส่เสื้อคลุมสีขาว เอื้อมมือมาบีบไหล่ของฉันอย่างแรง มันให้ฉันรู้สึกเจ็บมาก ถ้าหากจะบีบแรงแบบนี้ต่อไปฉันคงไม่มีชีวิตเหลือแน่ มันเจ็บจนต้องกัดฟัน

ริมฝีปากของเขาปิดแน่น และเหมือนมีพลังบางอย่าง พร้อมที่จะระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

ฉันกลัวแทบตายยย แต่เมื่อฉันพร้อมที่จะรับผิดและให้เขาอภัยให้ เขาก็ค่อยๆปล่อยมือ แล้วยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก “ คุณควรตัดขาดกับชายคนนั้นซะ...มิฉะนั้น !”

คำพูดและสายตาของเขา เหมือนกำลังเตือนฉันอยู่.. จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกไป

มิฉะนั้น ?

มิฉันนั้นเขาจะทำอย่างไร ?

เขาจะจับชายคนที่นอนกับฉันสับเป็นชิ้นๆเหรอ ?

เขากำลังจะฆ่าตัวเอง ？

ฉันอารมณ์เสียจริงๆ ลงชั้นล่างไปหาหัวหน้าขอลาหยุด1วัน บอกเขาว่าฉันเวียนหัวอยากอาเจียน ช่วงบ่ายไม่สามารถตรวจคนไข้ได้ เผื่อเดี๋ยวจ่ายยาผิด เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ

วันนี้คุณจินดามาก่อเรื่องใหญ่โต สายตาของหัวหน้ากำลังมองฉันแบบไม่แน่ใจ เหมือนกำลังเดาว่า เพื่อนร่วมงานคนไหนที่เป็นกิ๊กฉัน ฉันรู้สึกหงุดหงิดกับสายตาที่เหมือนกำลังจับผิด ฉันก็เลยหันหน้าไปมองด้านข้าง

หัวหน้าพูดอย่างจริงจังว่า “ ชนา อย่าไปกังวลเรื่องครอบครัวเลย สามีเธอไปต่างประเทศ2ปีไม่เคยกลับมาเลยด้วยซ้ำ พวกเราต่างก็รู้ ผู้หญิงทั้งสาวและสวย ต้องอยู่คนเดียวในบ้าน พวกเราเข้าใจเธอนะ บ่ายนี้ก็พักผ่อนซะนะ พรุ่งนี้ค่อยมาทำงานปกติละกัน “

หัวหน้าดูเหมือนจะเข้าใจนะ แต่ที่จริงแล้วคำพูดเขาเหมือนเอาน้ำเน่ามาสาดฉันซ้ำเติมไปอีก สำหรับฉันนี่มันก็ความจริงไม่ใช่เหรอ?

ฉันกัดริมฝีปากแน่น อยากจะแก้ตัว แต่ก็อดไว้

ฉันคงไม่สามารถพูดออกไปได้ว่าฉันไม่ได้นอกใจ ก็แค่นอนกับคุณธรณ์แค่นั้น

ฉันเอาใบลาที่หัวหน้าเซ็นต์เสร็จ และนั่งอยู่บนแท็กซี่กำลังออกจากโรงพยาบาล และฉันก็รับสายจากเอริกา เพื่อนรักที่สนิทที่สุดสมัยมัธยมต้นนั่นเอง

“ ชนา ! เธอรีบมาประกันสังคมแผนกสูติของจังหวัดเร็ว”

“ เกิดอะไรขึ้น “

เอริกาดูร้อนรนมาก “ เธอทายซิ ว่าฉันเห็นใคร “

“ ใคร “

“ ชยรพ ! เขาไม่ใช่อยู่แอฟริกาเหรอ ? แต่ทำไมฉันเห็นเขากับแม่และพี่สาวของเขา พาผู้หญิงท้องแก่คนนึงมาตรวจครรภ์ ! อีกอย่างเขายังเอาหูแนบที่ท้องของผู้หญิงคนนั้นเพื่อฟังเสียงดิ้นในครรภ์ ! เขาต้องมีเมียน้อยแน่ๆ !”