DELTA_7 เข้าห้องผู้ชาย

หลังจากเรียนภาคเช้าเสร็จ เราสามคนเพื่อนรักก็ออกมาทานข้าวที่ร้านอาหารข้างมหาลัยและใกล้คอนโดใหม่ที่ฉันพึ่งย้ายเข้ามา อ้อ! ลืมบอกไปว่าฉันย้ายมาอยู่คอนโดผู้ชายได้สองวันแล้วนะ (ที่พูดอย่างนั้นเพราะเขาเป็นเจ้าของ อิอิ)

พอพูดถึงผู้ชาย หัวใจของฉันก็กระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันที อยากรู้จังเลยว่าสุดที่รักของฉันกำลังทำอะไรอยู่นะ คิดได้เช่นนั้น..ฉันก็หยิบมือถือในกระเป๋าขึ้นมาทันที แต่ก็ต้องหยุดชะงักไป เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาบล็อกเบอร์โทรฉัน -_-! งือ! ที่รักไม่น่ารักเลย ทำแบบนี้กับผู้หญิงตาดำๆ ได้ยังไงกัน

"เป็นอะไรยะ! อยู่ๆ ก็หน้าบึ้ง "อาเธอร์ถามขึ้นมาเมื่อเห็นฉันทำหน้าบึ้ง ส่วนยัยซินก็กำลังมองหน้าฉันด้วยความสงสัยเช่นกัน แต่ฉันยังไม่ทันตอบคำถามของเพื่อน สมองอันน้อยนิดของฉันก็นึกอะไรขึ้นมาได้

"เดี๋ยวมานะ! "

ฉันรีบเดินออกมาจากโต๊ะแล้วต่อสายหาใครบางคนที่จะช่วยฉันได้ และเป็นคนเดียวที่รู้ความเคลื่อนไหวของที่รักของฉัน

(ประวิทย์รับสายครับ)

รับแล้ว! เอาไงดียัยวา ฉันลุกลี้ลุกลนอยู่สักพักก่อนจะกรอกเสียงผ่านสายไปด้วยน้ำเสียงสดใส เพื่อกลบเกลื่อนความประหม่า

"สวัสดีค่ะคุณลุง หนูวาเลนเองนะคะ คนที่คุยเรื่องคอนโดกับคุณลุงเมื่อสองวันก่อน "ฉันรีบแสดงตัวตนออกไปทันที เพื่อป้องกันการหน้าแตก ถ้าเกิดคุณลุงบอกว่าจำไม่ได้ แฮร่ๆ

(อ๋อครับ ห้องใหม่อยู่สบายมั๊ยครับ หรือว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า) คุณลุงถามด้วยน้ำเสียงใจดี และฉันก็คิดว่าคุณลุงต้องใจดีมากแน่ๆ

"อยู่สบายมากค่ะ ขอบคุณคุณลุงมากนะคะที่จัดการเรื่องห้องให้หนู " ฉันพูดออกไปด้วยท่าทางสนิทสนมราวกับรู้จักกันมานาน ทั้งๆ ที่พึ่งจะคุยกันเป็นครั้งที่สอง สงสัยกันใช่มั๊ยหล่ะ ว่าฉันมีเบอร์คุณลุงได้ยังไง เพราะฉันขอเบอร์ส่วนตัวคุณลุงตอนคุยเรื่องคอนโดกันยังไงหล่ะ จะได้โทรถามเรื่องคิวงานของสุดที่รักว่าแต่ละวัน เขาทำอะไรและอยู่ไหนบ้าง ฉลาดใช่มั๊ยหล่ะ!

(เต็มใจบริการอยู่แล้วครับ)

"คุณลุงนี่ใจดีจังเลยนะคะ ไม่เหมือนเจ้านายของคุณลุงที่ใจร้ายมากๆ "ฉันแสร้งทำเสียงเศร้าเมื่อพูดถึงใครบางคน

(ใจร้ายยังไงเหรอครับ)

"รุ่นพี่บล็อกเบอร์โทรหนูค่ะคุณลุง สงสัยเขาจะเกลียดหนูมาก หนูคงวุ่นวายเกินไปจนรุ่นพี่รำคาญ "ฉันทำเสียงนอย (ที่มาจากความรู้สึกจริงๆ ไม่ได้แสร้งทำ)

(ท่านประธานคงไม่อยากให้ใครโทรไปรบกวนเวลาพักผ่อนมั้งครับ เพราะเมื่อคืนก็หักโหมทำงานจนเช้า)

"จริงเหรอคะ " ทำไมต้องทำงานหนักขนาดนั้นด้วยนะ

(จริงครับ)

"แสดงว่าวันนี้รุ่นพี่ไม่มีงานเหรอคะ แล้วพรุ่งนี้รุ่นพี่มีงานที่ไหนคะ"

(เรื่องงานผมคงไม่ได้หรอกครับ ถ้าคุณอยากรู้ก็คงจะต้องถามเจ้านายผมเอง)

"อ๋อค่ะ ถ้าอย่างนั้น..หนูไม่รบกวนคุณลุงแล้วค่ะ "

(ครับ)

"สวัสดีค่ะ "

อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าวันนี้รุ่นพี่หยุดพักผ่อน เพราะฉะนั้น..วาเลนคนนี้จะไปอยู่เป็นเพื่อน อุ๊ย! ไม่ใช่สิ จะไปอยู่เป็นว่าที่แฟนรุ่นพี่เอง

@ DT- condominiums2

หลังจากโทรกลับไปถามคุณลุงว่ารุ่นพี่ชอบทานอะไร ร้านไหน ฉันก็รีบไปจัดการมาให้ทันที และตอนนี้ฉันก็มาถึงคอนโดแล้วด้วย

‘ว่าแต่..รุ่นพี่อยู่หรือในห้องเปล่านะ?’ ฉันถามตัวเองขณะที่เดินออกมาจากลิฟต์ตรงไปยังห้องของรุ่นพี่อย่างทุลักทุเล เพราะของกินในมือมันเยอะแยะไปหมด เยอะจนไม่รู้จะทานหมดหรือเปล่า

ฟู่ววว! ในที่สุด..ฉันก็มายืนอยู่หน้าห้องของรุ่นพี่แล้ว แล้วฉันก็ไม่รอช้ารีบกดออดหน้าห้องทันที ‘ทำอะไรอยู่นะ หรือว่านอนหลับ’ ฉันเริ่มคิดหนักเมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากคนในห้อง แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ ฉันยื่นมือไปกดออดอีกครั้ง และอีกครั้ง ..

จนกระทั่ง...

แอดดด~

ประตูห้องหรูถูกเปิดออกก่อนจะปรากฎร่างสูงที่ใส่แค่บล็อกเซอร์ตัวเดียวปกปิดช่วงล่าง ส่วนช่วงบนเปลือยเปล่า ซึ่งเป็นลุคที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

OxO!

ตอนนี้ฉันตกตลึงกับร่างกำยำตรงหน้าจนลืมสิ่งที่ตั้งใจจะทำ ผู้ชายอะไรหุ่นแซ่บมาก ทั้งหล่อทั่งแซ่บ น่ากินมากเจ้าค่ะ หน้าท้องเป็นลอนๆ นี่คือ หืมม~~ นี่มันโอปป้าที่ฉันตามหาชัดๆ เลือดกำเดาไหลหรือเปล่านะ ทำไมรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวเลย

"จะจ้องอีกนานมั้ย"

เสียงทุ่มต่ำที่บ่งบอกถึงอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนักเรียกสติของฉันคืนกลับมา ฉันยกยิ้มให้กับซิกแพ๊ค เอ้ย! ให้กับรุ่นพี่ ก่อนจะยกถึงของกินให้รุ่นพี่ดู

"เที่ยงแล้ว..ไปทานข้าวกันดีกว่าค่ะ ร้านโปรดของรุ่นพี่เลยนะคะ"

ฉันบอกออกไปด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมกับก้าวตรงไปยังประตูอย่างเนียนๆ แต่...

หมับ!!

มือหนาคว้าแขนฉันไว้ แล้วถามเสียงดุ!

"ใครอนุญาตให้เข้า "

"แค่นี้ทำไมต้องดุด้วยคะ หนูแค่ซื้อข้าวมาให้ รุ่นพี่ต้องขอบคุณหนูหรือเปล่า? จริงๆ แล้วไม่ต้องขอบคุณก็ได้ค่ะ เพราะหนูเต็มใจทำให้ว่าที่แฟนอยู่แล้ว "ฉันบอกออกไปพร้อมรอยยิ้ม แล้วใช้โอกาสที่รุ่นพี่กำลังตลึงในความหน้าไม่อายของฉัน รีบเดินเข้าไปในห้องทันที อาเธอร์บอกว่า ‘ด้านได้อายอด’ แล้วผู้ชายเพอร์เฟคแบบรุ่นพี่ไม่ได้หากันง่ายๆ นะคะ

ปัง!!

เสียงปิดประตูห้องดังขึ้น ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงฝีเท้าตามเข้ามา ฉันพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อลบความประหม่า แล้วตรงไปยังห้องครัวทันที ที่ฉันรู้ว่าตรงไหนคือห้องครัว เพราะห้องทุกห้องออกแบบเหมือนกันหมด

...

ตึก! ตึก! ตึก!

ร่างสูงเดินตามร่างเล็กเข้ามาในครัวด้วยความคิดหลากหลาย แต่ไม่ใช่ความคิดพิสวาทแต่อย่างใด เขาแค่คิดว่ายัยเด็กนี่ไม่เข็ดกับสิ่งที่เขาทำเมื่อเช้าเลยใช่มั๊ย ถึงได้กล้าเข้ามาหาเขาถึงห้อง ‘สงสัยอยากลองดี’

สายตาคมจับจ้องที่ร่างเล็กในชุดนักศึกษาที่รัดแน่นราวกับใส่ผิดไซด์ด้วยสายตานิ่งเรียบ แต่ในหัวกลับจินตนาการไปถึงเต้าอวบที่ใหญ่เกินตัวของเธอ นี่ถ้าไม่ได้สัมผัสกับมือคงพูดได้ไม่เต็มปาก

"รุ่นพี่จะทานเลยมั๊ย..อุ้ย!! "

อยู่ๆ ร่างเล็กก็หันมาอย่างแรง จนใบหน้าสวยกระแทกกับหน้าอกแกร่งของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเต็มๆ

"งือ~เจ็บ! " ใบหน้าสวยเชิ่ดขึ้นมองใบหน้านิ่งขณะมือเล็กยกขึ้นมาจมูกเล็กเบาๆ แต่ไม่ใช่เรื่องที่ชายหนุ่มจะต้องสนใจ

"ต้องการอะไร? "ชายหนุ่มถามเสียงเข้ม

"ไม่ได้ต้องการอะไรค่ะ หนูแค่ซื้อข้าวมาให้รุ่นพี่ก็เท่านั้น "หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้ม

"หึ! มันเชื่ออยากนะ ที่คนอย่างเธอจะต้องการแค่นั้น "

"คนอย่างหนู..มันทำไมเหรอคะ? " หญิงสาวเชิ่ดหน้าถามด้วยท่าทางท้าทายแล้วเลื่อนมือขึ้นมาวางทาบลงที่หน้าอกแกร่ง ทันทีที่ได้สัมผัส..หญิงสาวก็รับรู้ได้ถึงความแข็งแรง มือเล็กเริ่มเคลื่อนไหวลูบไล้ไปมาราวกับเด็กอยากรู้อยากเห็น

แต่แล้ว..สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น..

หมับ!!

ชายหนุ่มก้าวเข้าไปประชิดร่างเล็กอย่างรวดเร็วพร้อมกับจับขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นสูงจนกระโปกถลกขึ้นเห็นขาขาวๆ รวมไปถึงแพนตี้สีครีมอ่อน หญิงสาวเบิกตากว้างหัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าตอนอยู่ในลิฟต์ซะอีก

ตักตักๆ

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อใบหน้าหล่อเลื่อนเช้ามาใกล้ๆ ตากลมโตหลับลงโดยอัตโนมัติเมื่อสมองจินตนาการไปถึงจูบอันเร่าร้อนเหมือนในซีรี่ย์ที่เธอชอบดู ใบหน้าสวยแดงซ่านเชิ่ดขึ้นพร้อมรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น..

"ถ้าไม่อยากท้องก่อนเรียนจบ! อย่ายั่ว! "

ชายหนุ่มกระซิบข้างหูของหญิงสาวด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วเน้นย้ำคำพูดด้วยการดันต้นขาให้บดเบียดกับโหนกนูนตรงหว่างขาเรียว จนร่างเล็กสั่นระริกใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาจนน่าขำ ‘หึ! คงจะเริ่มกลัวแล้วสินะ’

หมับ!

แขนเรียวยกขึ้นสวมกอดเอวหนาแล้วซบหน้ากับหน้าอกแกร่งอย่างออดอ้อน จนชายหนุ่มตกใจอยู่ไม่น้อย แต่คงไม่ตกใจเท่าคำพูดสิ้นคิดของเธอ

"ถ้าท้องกับรุ่นพี่..หนูยอมดรอปเรียนเลยค่ะ "หญิงสาวตอบไปด้วยน้ำเสียงยั่วยวนขณะที่กดจมูกลงที่หน้าอกแกร่ง เพื่อสูดดมกลิ่นอบอุ่นประจำตัวชายหนุ่มอย่างหลงใหล

"ที่พูดออกมา ใช้สมองคิดบ้างหรือเปล่า "ชายหนุ่มถามเสียงเย็นชาแต่ก็ยอมให้หญิงสาวกอดอยู่อย่างนั้น

"ทำไมต้องคิดด้วยหล่ะคะ หนูเห็นคนอื่นๆ เขาทำกันเยอะแยะ "

คำตอบของหญิงสาวทำชายหนุ่มอึ้งไปชั่วขณะ และเริ่มจะปวดหัวกับลูกตื้อของเธอแล้ว เพราะฉะนั้น..เขาต้องจัดการเธอให้เข็ด จะได้ไม่กล้ามาวุ่นวายกับเขาอีก

"แล้วเธอรู้มั้ย..ว่าก่อนที่จะตั้งท้อง เขาทำอะไรกัน "