Close friend หยุดรักเพื่อน

Close friend 01

Intro

ครืด~ ครืด~

ระบบสั่นเตือนของโทรศัพท์ดังขึ้นรบกวนขณะที่ฉันยังคงหลับสบายอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา ฉันใช้มือควานหามันทั้งที่ดวงตาคู่สวยยังปิดสนิท ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาแล้วหรี่ตามองชื่อของคนโทรเข้า

‘เฟย์'

"อืม..." ฉันรับสายจากเพื่อนสนิทอย่างเป็นกันเองด้วยเสียงงัวเงีย

(ยัยฟาร์ฉันกลับมาแล้ว~) เสียงของเฟย์ดังขึ้นจากปลายสายด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี

"อืม~ จะเข้าคณะไหม"

ฉันหาววอด ๆ แล้วถามออกไป เพราะวันนี้เป็นวันก่อนเปิดเทอมหนึ่งวันปกติเพื่อนจะนัดเจอกันที่สาขาเพื่อปรึกษาหารือกันเรื่องวิชาที่เรียน

(เอาไว้ก่อนเถอะ แต่วันนี้มีนัดที่LGHนี่) เฟย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

"อืม แกจะไปไหม"

(ขี้เกียจจัง แต่กลัวเพื่อนว่าเอา)

"พูดขนาดนี้ก็ไปเถอะ"

ฉันบอกเพื่อนสนิทพร้อมกับยิ้มออกมาใส่โทรศัพท์มือถือของตัวเอง เพราะสาขาที่เรียนเพื่อนมักจะนัดกันร้านเหล้าตลอด ซึ่งส่วนใหญ่เพื่อนสาขาที่เรียนจะเป็นผู้ชายทั้งนั้นผู้หญิงมีแค่ไม่กี่คน

(ไม่อยากไปเจอยัยลี่เลย นางต้องแต่งตัวไปอ่อยวินอีกละ) เฟย์พูดขึ้นจิบปากจิบคอเหมือนไม่ชอบใจนัก

ลี่คือเพื่อนคนหนึ่งในสาขาฉันค่อนข้างจะถูกเพื่อนผู้หญิงหมั่นไส้อยู่บ่อย ๆ  ด้วยนิสัยบางอย่างที่ไม่เข้าตาใครหลายคน แต่กับฉันขอเรียกว่าเฉย ๆ คงดีกว่าเพราะฉันไม่ได้คิดอคติอะไรกับยัยนั่น

ส่วนอีกคนคือผู้ชายที่ค่อนข้างฮอตคนหนึ่งของคณะ หน้าตาดีท่าทางดูแบดแต่รักเพื่อน และใจดีกับเพื่อนทุกอย่างจนมันดูขัดกันยังไงก็ไม่รู้ สำหรับคนอื่นเขาคือคนที่น่าระวังที่สุดโดยเฉพาะผู้หญิงหลาย ๆ คน

"ใจเย็น แกก็แค่แต่งสู้ไปเลย" ฉันหัวเราะในลำคอแล้วบอกเพื่อนออกไป

(ฉันส่งแกไปสู้แล้วกัน เพราะยัยนั่นสู้แกไม่ได้หรอก ฮ่า ๆ )

เฟย์หัวเราะขึ้นมาเหมือนนางร้ายในละคร จนฉันไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทของตัวเองกับลี่ใครน่ากลัวกว่ากัน

"แกนี่มันไร้สาระจริง ๆ "

(เออ งั้นเจอกันค่ำ ๆ นะ ไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยไป อาหารที่นั่นแพงฉันไปซดเหล้าอย่างเดียวพอ)

"อืม เจอกัน"

ฉันกดวางสายแล้วนอนเช็คโทรศัพท์มือถือเหมือนทุกครั้งที่ตื่นนอน ไม่มีการแจ้งเตือนใด ๆ เลยนอกจากคอมเม้นต่าง ๆ นานาของเพื่อนที่แท็กรูปมาให้กล่องข้อความในเฟสบุ๊คเงียบกว่าป่าช้า

ไม่มีสายโทรเข้าหรือสายที่ไม่ได้รับ

นี่เหรอคนมีแฟน

หกเดือนมาแล้วที่ฉันคบกับพี่ทอย เขาคือผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง แต่พอช่วงสองเดือนที่ผ่านมาหลังจากเขาเรียนจบและกลับบ้าน เขาก็ไม่ค่อยโทรหา เขาบอกกับฉันว่าอยากมีเวลาอยู่กับครอบครัว

ก่อนที่จะกลับมาหางานทำในเมืองที่ฉันกำลังเรียนอยู่

ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วจัดการทำความสะอาดห้อง ซักผ้า แล้วกลับมานั่งดูรายโทรทัศน์จนถึงเย็น แล้วจึงไปอาบน้ำ เพื่อรอไปตามนัดกับเพื่อนในสาขาที่นัดกันในกลุ่มเมื่อคืน เพราะพรุ่งนี้คือวันเปิดเรียนเทอมแรกของการเรียนปีชั้นปีที่สาม เพื่อนเลยนัดกันมาพูดคุยสังสรรค์กันแบบที่เคยทำ

สาขาที่ฉันมีนักศึกษาอยู่ยี่สิบกว่าคนค่อนข้างจะสนิทกันทั้งผู้ชายผู้หญิงเพราะรับน้องมาด้วยกันหลายเดือนช่วงปีหนึ่ง ผู้หญิงมีแค่ห้าคนเท่านั้นเลยทำให้ได้รับการดูแลจากผู้ชายเป็นอย่างดี อีกอย่างคือคณะที่เรียนค่อนข้างต้องใช้แรงงานพอสมควร

ครืด~ ครืด~

เฟย์

(ยัยฟาร์แต่งตัวยัง เดี๋ยวฉันไปหาแกที่ห้องนะ)

“อืม ยังไม่ได้ทำอะไรเลย”

(อะไรของแกเนี่ย ทุ่มนึงแล้วนะ ด่วนเลย) เฟย์บ่นแล้วรีบวางสายไป

ฉันจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของตัวเองแล้วมองหาชุดสวย ๆ ของตัวเอง ก่อนจะหยิบเอาเสื้อสายเดียวสีดำกับกระโปรงทรงเอสั้นสีเดียวกันที่แต่งรูดขึ้นด้านข้างขึ้นมา

ฉันจัดการแต่งหน้าแต่งตัว ปล่อยผมยาวสลวยถึงกลางหลังลงมา

ก๊อก ๆ  

“เปิดเลย” ฉันพูดออกไปเพราะรู้ว่าคนที่มาใหม่คือเฟย์อย่างแน่นอน

“เสร็จยัง” เฟย์เอ่ยถามทันทีที่เปิดประตู ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วพูดออกไป “เริ่ดค่ะคุณเพื่อน ลี่ก็ลี่เถอะ เจอฟาร์เข้าไปชิดขอบฟุตบาทไปเลยจ๊ะ!”

“เว่อไปแล้ว พอเลย”