4.ทุกปัญหามีทางเข้าเสมอ!

•4•ทุกปัญหามีทางเข้าเสมอ!

หลับตาพริ้มขมวดคิ้วชนกันอยู่กับที่ดังเดิม คล้ายว่าคำขออธิษฐานเหล่านั้น ภายในจิตใจทั้งหมดมันจะเกิดผลแล้ว เมื่อคนที่ต้องการมากที่สุดเวลานี้ เขาเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเอ่ยถามฉัน เรื่องการนั่งนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำ ราวกับเป็นพวกปูนปั้นที่คอยเฝ้าประตู อยู่ตรงช่วงทางเข้าเสียอย่างนั้นแหละ!

ผับCc

ชายผู้มีนัยน์ตาคมกริบดุจนกเหยี่ยว กำลังเดินหามุมเงียบสงบด้านนอกร้าน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมสั่งงานลูกน้อง เปิดปากกล่าวอย่างรีบร้อน เพราะกลัวสาวสวยที่พามาด้วยกัน เธอจะกลับมาหลังจากการเข้าห้องน้ำเสร็จ

โคล่า : ช่วยไปขับรถจากโรงแรม มาจอดเอาไว้ที่บ้านแทนหน่อย! กุญแจฝากเอาไว้อยู่กับผู้จัดการโรงแรมแล้ว เออมึงอย่าลืม! เปิดกล้องวงจรปิดย้อนหลังด้วย ช่วยดูไอ้ผู้ชายคนที่มันยืนเถียง อยู่กับผู้หญิงรูปร่างอวบอ้วนต่อหน้ากูด้วย ตามสืบข้อมูลมาให้ครบ อย่าให้ขาดไปสักนิดเดียวก็ไม่ได้เข้าใจนะ!

น้ำเสียงเคร่งขรึม กล่าวพร้อมกดตัดสายทิ้ง กลับเข้ามายืนรอตรงโต๊ะที่มีผู้คนเบียดเสียด ยิ่งกว่าพวกปลากระป๋องแปรรูปอีกครั้ง รออยู่นานก็ยังไม่พบเธอสักทีนะ ไม่รู้เข้าห้องน้ำขนาดนี้ทำอะไรอยู่กันแน่!

ผมก้าวเดินเตรียมจะไปห้องน้ำหญิง ดันพบเธอนั่งกองอยู่กับพื้นกระเบื้อง ตรงหน้าประตูทางเข้าห้องน้ำเสียอย่างนั้น ขมวดคิ้วมองก้มลงถามทันที

โคล่า : ทำไมเธอมาอยู่ตรงนี้ กำลังจำลองเป็นรูปปั้นเหรอ? เรารออยู่ที่โต๊ะตั้งนานเป็นห่วงรู้บ้างไหม?

โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวอย่างสงสัย ผมเอื้อมมือช้อนปลายคางเธอขึ้น พลิกไปมามองอย่างละเอียดถี่ถ้วน เพราะไม่รู้ที่หายไปนาน มัวแอบมานั่งร้องไห้คนเดียวอยู่หรือเปล่า? แม้จะบอกเธอแข็งแกร่งมาก ซึ่งเป็นแค่พฤติกรรมภายนอก ที่คนอื่นเห็นกันเท่านั้นแหละ!

แคนดี้ : นายฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้! สงสัยจะเมาหนักเดินไม่ไหวแล้ว ช่วยพาไปส่งคอนโดหน่อยจะได้ไหม?

น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวออกมาใบหน้าบู้บี้ เธอคงจะไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่ทว่าผมคนเดียว คงแบกเธอกลับไม่ได้หรอกครับตัวเธอใหญ่ขนาดนี้ ยกมือขึ้นตบหน้าตนเองเบาๆ ลืมคิดถึงเรื่องเมานี้ไปสนิทเลย ตอนแรกอยากให้เธอผ่อนคลาย ถึงได้ชวนมาดื่มจะได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง! กดโทรศัพท์หาลูกน้องอย่างรวดเร็ว รออยู่ไม่นานชายฉกรรจ์นับสิบคน ยืนเรียงแถวเข้ามาทำสีหน้าเคร่งเครียดถาม

'เกิดอะไรขึ้นครับนาย! เรียกคนมาเยอะขนาดนี้จะไปจัดการใคร หรืออยากถล่มแก๊งไหนเหรอครับ?'

ลูกน้องคนสนิทกล่าวถาม พร้อมกวาดสายตามองโดยรอบร้าน อย่างพวกคนจ้องจะหาเรื่อง ส่วนผมหรี่ตาขมวดคิ้วยกนิ้วชี้ไปที่เธอ เป็นคำตอบให้แก่พวกมันที่ยืนทันที

'จะจัดการอย่างไรครับ เผาทิ้งเอากระดูกฝังลงดิน ให้พาไปลอยทะเลหรือลอยแม่น้ำใกล้ๆ ดีครับ?'

น้ำเสียงขึงขังถาม พร้อมยกมือขึ้นมาหักกระดูกตามข้อนิ้ว เม้มริมฝีปากแน่นหนา รังสีอำมหิตแผ่ซ่านปกคลุมไปทั่วบริเวณ ที่พวกเรายืนรวมกันเป็นก้อนกระจุก

โคล่า : มึงประสาทหรือไง! กูไม่ได้สั่งให้ฆ่าเธอสักหน่อย! กูเรียกพวกมึงมาเป็นสิบคน ตั้งใจให้มายกเธอกลับบ้านเข้าใจไหม? เอะอะจะฆ่าแกงคนเป็นผักปลาเชียวนะ! มาเร็วเข้ารีบยกอย่าให้ต้องพูดซ้ำ!

น้ำเสียงเคร่งขรึมด่าทอลูกน้องตนเอง ยกมือขึ้นเตรียมจะโบกหน้าพวกมัน ด้วยความโมโหเพราะพวกมัน พูดจาขวางหูขวางตาเข้า ไอ้พวกนี้ชอบขัดใจจริงเชียวเลย มันน่าโดนนักแต่ละคนเนี่ย!

'ปกตินายไม่พอใจใคร ก็สั่งฆ่าคนยิ่งกว่ามดอีกครับ! ผมพูดอะไรผิดอย่างนั้นเหรอครับ? ก่อนหน้านี้ยังให้ตรวจกล้องวงจรปิดอยู่เลย เธอก็อยู่ในวิดีโอด้วยจะไม่ให้ผมคิด ได้อย่างไรครับตกลงๆ ผมไม่เถียงแล้วครับ'

พูดตะกุกตะกักราวกับน้อยใจนายตนเอง รีบเข้ารุมยกเธอด้วยความเร็ว เมื่อผมถลึงตาดุใส่ราวกับบอกโดยไม่ออกเสียง ว่าถ้ายังขืนชักช้ากูจะฆ่าพวกมึงแทน แล้วสุดท้ายก็พาเธอกลับบ้านผมเนี่ยแหละ! เพราะพยายามปลุกเธอเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น เฮ้อ~

เมื่อลูกน้องพากันยกเธอ แบกขึ้นบันไดหลายร้อยขั้น จนมาถึงหน้าห้องนอนได้สำเร็จ ก็วางเธอบนเตียงนั่งหอบหายใจกันพักใหญ่ ผมสงสารเลยยังไม่อยากไล่พวกมัน ก่อนแกล้งพูดแหย่เหล่าลูกน้องเล่น!

โคล่า : เออกูให้เวลาพวกมึงได้พักนั่งหายใจกัน แต่ถ้ากูออกมาจากห้องน้ำแล้วพวกมึงยังอยู่อีก เตรียมโดนหักเงินเดือนกันได้เลยนะ กูไปอาบน้ำแล้วหึ!

น้ำเสียงเคร่งขรึม กล่าวพร้อมเดินเข้าไปอาบน้ำ แต่เมื่อลูกน้องได้ฟังพากันพยุงตัวลุกขึ้น กุลีกุจอเผ่นแนบออกจากห้องทันที ผมกระตุกยิ้มชอบใจมีความสุขมาก อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย สำหรับทุกคนคงคิดว่ามันแปลกมากใช่ไหม? เรื่องที่ผมดูแลเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดี ดุจดั่งเจ้าหญิงเลย

ผมจะบอกให้ก็ได้ครับ เธอคือรักแรกของผมตอนเรียนนั่นแหละ! แม้ว่าจะผ่านไปนานหลายสิบปีแล้วก็ตาม ผมไม่มีวันลืมเธอได้ลง ภาพจำยังคงฝังลึกอยู่ในดวงใจนี้เสมอ ที่สำคัญผมเองยังไม่เคยลองก้าวข้าม เส้นแบ่งเขตของความเป็นเพื่อนนี้ไปเลย

เพราะตอนนั้น เรียกได้ว่าสลับภาพกับเธอในยามนี้เลยแหละ! ผมอ้วนมากจนไม่มีใครอยากคบหา เพื่อนเพศเดียวกันชอบรังแกพูดจาไม่ดีใส่ตลอด มีแค่เธอและทรายที่อยู่ร่วมเคียงข้างกันมานาน พวกเราสามคนมักไปไหนด้วยกันเสมอ ใครเดือดร้อนก็ช่วยเหลือ ผลัดกันปกป้องอีกฝ่ายตลอด เป็นความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นอีกรูปแบบหนึ่ง

ตอนนี้ผมกลายเป็นผู้ชาย พร้อมมากในหลายด้านแล้วจริงๆ อยากลองเดินหน้าจีบเธอดูแต่ก็ไม่กล้าบอก กลัวความสัมพันธ์นั้นจะจบลง เมื่ออาบน้ำเสร็จก็เดินออกมา สายตาเลื่อนโฟกัสไปรอบห้อง หวังผ่อนคลายอย่างเช่นเคย แต่ต้องหยุดชะงักลง เพราะเธอกำลังทำบางสิ่งอยู่บนเตียง

โคล่า : เฮ้ย! ไม่ได้นะแคนดี้ เธอจะถอดเสื้อผ้าออกหมดแบบนี้ไม่ได้นะยัยบ้า! หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!

ผมโหวกเหวกโวยวายร้องเสียงดังลั่นห้อง ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเธอที่เตียงนอนขนาดใหญ่ หยิบผ้านวมผืนใหญ่ลากมันมา เพื่อคลุมปกปิดร่างกายเธอเอาไว้ ผมยกมือขึ้นลูบแผงอกแกร่งอยู่หลายครั้ง ช่วยลดอัตราการเต้นของชีพจรตนเอง

โคล่า : เธออยากจะทำให้คนอื่น เขาหัวใจวายตายหรืออย่างไรกันเนี่ย? แคนดี้ช่วยตื่นก่อนมีสติหน่อยสิ!

ผมพูดพร้อมจับแขนนุ่มนิ่ม ค้างเอาไว้อยู่เหนือบนศีรษะ ให้เธอหยุดเอาผ้าออกสักที แต่เพราะไม่ได้ออกแรงบีบจับให้แน่นพอ กลัวเธอตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้แล้วจะรู้สึกเจ็บ กลายเป็นว่าเธอดิ้นจนหลุดจากการถูกขึงไว้ แถมยังคว้าแขนผมดึงอย่างแรง จนถลาล้มลงบนที่นอนแทน รั้งร่างกายผมไปกอดจนใบหน้าซุกไซ้ บริเวณบนหน้าอกอึ๋มใหญ่มากนั่น!

หัวใจผมเต้นแรงตึกตัก แทบทะลุออกมากระโดดโลดเต้น กลั้นลมหายใจควบคุมความรู้สึกตัวเองสุดชีวิต พยายามจะผลักดันเธอออกไปไกล มันช่างเปล่าประโยชน์เหลือเกิน แขนที่โอบกอดผมไว้มันเหนียวแน่น ยิ่งกว่ามือของตุ๊กแกเสียอีก

สุดท้ายตบะแห่งความอดกลั้นต่อสิ่งเร้า ภายในห้วงอารมณ์ของผมก็ขาดสะบั้นลง ฝ่ามือเลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นเต้าทั้งสองข้าง ริมฝีปากบางกระจับได้รูปอ้ากัดยอดอกถัน ดูดเลียอย่างว่องไวให้แก้เธอ

คนโดนส่งเสียงร้องอื้ออึงอยู่ภายในลำคอ เชิดใบหน้าแหงนกัดริมฝีปากตนเอง ราวกับสยิวเสียวมาก เกลียวลิ้นร้อนลากเลียเล่นอยู่นาน ก่อนจะเริ่มออกแรงดูดดึง หยอกล้ออย่างสนุกสนาน

จนน้ำลายเยิ้มฉ่ำแฉะรอบจุกนุ่มนิ่ม อ้อมกอดเธอเริ่มผ่อนคลายลงช้าๆ แปรเปลี่ยนเป็นดิ้นดุกดิก ถูไถเรือนร่างบนเตียงนอนแทน ฝ่ามือนุ่มนิ่มสองข้างลงน้ำหนัก กอบกำขย้ำผ้าปูที่นอน เกร็งตัวแข็งทื่อค้างอยู่นาน

นิ้วเรียวยาวกดขยี้คลึงจุดสั่นไหว ทแยงเข้าออกลึกไม่กี่ครั้ง ก็สัมผัสได้ถึงน้ำเมือกใสเหนียวหนืดชุ่มฉ่ำ ยืดหยดเป็นสายจนฉ่ำแฉะเต็มอุ้งมือใหญ่ เธออ้าปากร้องเสียงหลงทันที