บทที่ 5 จูบได้ไม่เลวนี้

มะลิเก็บของที่ถูกโยนลงไปในสระขึ้นมาจนหมด ตัวเธอเปียกโชกจนเสื้อผ้าที่สวมใส่แนบไปกับทุกสัดส่วนของร่างกาย แต่ด้วยความโมโหเลยไม่ทันได้คิดอะไร ร่างเล็กเปียกปอนพุ่งเข้าไปหาคนที่เป็นสาเหตุให้เธอต้องมีสภาพเหมือนลูกหมาตกน้ำในทันที

“ อีแค่ไม่ไปเอาแอปเปิ้ลมาให้คุณกินเนี่ยนะถึงกับจะไล่ออก ถามหน่อยมีสิทธิ์อะไรฮะ คิดว่ารวยแล้วจะรังแกคนอื่นยังไงก็ได้รึไงวะ ” ร่างเล็กยืนกำหมัดแน่นต่อหน้าภีม ทรวงอกสะท้อนขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ โทสะทำให้มะลิเลือดขึ้นหน้าจนไม่สนว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหนทั้งนั้น เธอสนแค่ว่าตอนนี้เครื่องดูดฝุ่นของเธอเสียหายและเขาเป็นคนทำก็ต้องรับผิดชอบ

“ ใช่ แล้วทำไมฉันถึงจะไม่มีสิทธิ์ล่ะ ในเมื่อโรงแรมนี้ฉันก็เป็นหุ้นส่วน พนักงานที่ไม่ทำตามคำสั่งก็ถือว่ากระด้างกระเดื่องสมควรถูกไล่ออกรึไม่จริง ” ภีมวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแล้วกวาดตามองร่างเล็กแต่อกใหญ่ด้วยดวงตาเป็นประกาย แม่เจ้าโว้ยซ่อนรูปไม่เบาเลย

“ เป็นเหตุผลที่ทุเรศที่สุด ไล่พนักงานออกเพราะไม่เอาแอปเปิ้ลมาถวาย เชิญขี่ม้าสามศอกไปบอกผู้จัดการเล้ย ฉันมาทำงานพิเศษโว้ย ไม่ได้เป็นขี้ข้าที่นี่ไอ้คนรวยเฮงซวย ทีนี้ก่อนจะไล่ฉันออกไปก็เอาเงินค่าเสียหายมาซะดี ๆ ” เธอยกมือขึ้นเท้าเอวว่าเขาฉอด ๆ โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าอีกฝ่ายเริ่มหน้าแดงขึ้น สายตาที่มองมาก็เริ่มร้อนแรงขึ้นเช่นกัน มันผสมปนเปกันระหว่างโกรธกับพิศวาส

“ จะเอาเท่าไหร่ล่ะ หึหึ ที่แท้ก็อยากได้เงิน ” น้ำเสียงเยือกเย็นแต่แววตาราวกับจะเผาร่างเธอซะให้ได้

ก่อนที่เธอจะรู้ตัวว่ากำลังเล่นอยู่กับไฟก็สายไปเสียแล้ว มือใหญ่ดึงร่างบางจนเซถลาลงไปนั่งอยู่บนตัก กอดเอวคอดไว้แน่น ริมฝีปากหยักได้รูปบดเบียดลงกับเรียวปากอิ่มที่ยืนด่าเขาฉอด ๆ เมื่อครู่ เขาดูดริมฝีปากล่างเธอแรง ๆ จนมะลิอ้าปากออกอุทาน ภีมใช้จังหวะนั้นสอดลิ้นเข้าไปดูดรัดควานชิมความหวานในโพลงปากน้อย

“ อื๊อ…อึก ๆ ” มะลิดิ้นไปมาบนตักแกร่งครู่หนึ่งก็ยอมแพ้ต่อจูบร้อนแรงของเขา ความรู้สึกซาบซ่านที่ห่างหายไปนานกลับมาอีกครั้ง มือที่ทุบตีเขาเปลี่ยนเป็นโอบไปรอบลำคอ ที่สำคัญเธอเผลอจูบตอบเขาไปด้วย ให้ตายสิมะลิ!

“ ไม่เลวนี่ ถ้าจะเสียเงินก็ถือว่าคุ้มอยู่นะ ” ภีมถอนริมฝีปากออกมาอย่างพอใจกับการตอบสนองที่ได้ มือใหญ่ที่กุมรอบเอวเปลี่ยนไปลูบไล้อยู่ตรงหว่างขา อีกมือก็เค้นคลึงอกอวบของเธออย่างย่ามใจ ก้นงอนที่ดิ้นไปมาทำเอาเจ้ามังกรที่เธอนั่งทับอยู่ผงาดขึ้นมาจนแข็งชันไปหมด

มะลิร่างระทวยสมองมึนงงด้วยรสจูบ และเมื่อมือเขาสอดเข้าไปในกางเกงวอร์มเพื่อลูบไล้เนินสาวที่เริ่มเปียกชื้นฉ่ำร้อน เธอก็ได้สติขึ้นมาในที่สุด

เพี๊ยะ!

ใบหน้าหล่อเหลาสะบัดไปตามแรงตบ มะลิใช้จังหวะนั้นออกแรงผลักเขาออกแล้วตะเกียกตะกายลงจากตักเขา ภีมหันกลับมามองเธอด้วยดวงตาวาววับจนน่าขนลุก ยกมือขึ้นลูบแก้มที่แดงเป็นรอยมือเธอด้วยความโกรธสุดขีด ตอนนี้ไม่รู้ว่าหน้าเขาหรือหน้าเธอที่แดงกว่ากัน

“ เธอจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้ ” น้ำเสียงเย็นเยือกหลุดออกมาจากริมฝีปากหนา ก่อนที่ร่างใหญ่จะลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเงินบนโต๊ะข้างเตียง

“ ตบทีเดียวยังน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่คุณทำ จ่ายค่าเครื่องดูดฝุ่นมาฉันจะกลับแล้ว ” เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว ทั้ง ๆ ที่ตัวสูงแค่ไหล่เขาเท่านั้น พยศดีจังมันน่าจับกดบนเตียงซะให้เข็ด ภีมขบกรามแน่นพยายามระงับอารมณ์เต็มที่

“ เธอชื่ออะไร ” เขาถามก่อนจะยื่นเงินแบงค์เทาหลายใบให้เธอ มะลิยื่นมือไปรับแต่ไม่ยอมบอก และเขายังคงจับเงินนั้นไว้ไม่ปล่อยเช่นกัน

“ ตอบ! ” ตวาดเสียงหนักจนเธอสะดุ้ง จ้องหน้าเธอราวกับจะบันทึกไว้ในสมองแล้วกระชากเงินเข้ามาอย่างแรงจนมะลิถลาเข้ามาชนแผงอกเขาเข้าอย่างจัง ภีมใช้จังหวะนั้นก้มลงใช้ริมฝีปากดูดตรงซอกคอเธออย่างแรงเพื่อฝากรอยจารึก สักวันแม่นี่ต้องมาขอร้องกราบกรานเขาคอยดูสิ