EPISODE 03

“เครียดแบบนี้ต้องปลดปล่อยสักหน่อยดีไหมครับพ่อแผน เดี๋ยวเพื่อนศิเตรียมให้” ศิลาหาทางแก้เครียดให้กับเพื่อน และผู้ชายเพลย์บอยเช่นศิลาทางแก้จึงมีทางเดียว นั่นก็คือ ‘ผู้หญิง’

“ไม่มีอารมณ์ว่ะ” ขุนแผนบอกกับศิลาก่อนจะยกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มหมดรวดเดียว

ขุนแผนไม่ได้ชอบใช้ร่างกายพร่ำเพื่อ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ใช้มันเลย เพราะอย่างไรเสียเขาก็เป็นผู้ชาย ความต้องการทางเพศย่อมมีเป็นเรื่องปกติ

“อารมณ์น่ะเด็กมันสร้างได้ พ่อแผนแค่นั่งนอนเฉย ๆ ก็พอครับ” ศิลาไม่เพียงพูดเปล่า เขายังยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเรียกพนักงานสาวเข้ามาบริการขุนแผนด้วย

ศิลารู้สเปกที่ขุนแผนชอบ เขาจัดให้ตามความชอบของเพื่อนได้เสมอ

“มึงนี่ก็ชอบยัดเยียดให้มันซะจริง ชอบให้เพื่อนเลวตามนะมึง” แอร์พูดพลางส่ายหน้าให้กับการกระทำของศิลา

“โอ้ว... มึงก็พูดเกินไปไอ้แอร์ คนอย่างกูเลวได้ไม่เท่าพ่อแผนของกูหรอกครับ”

“กูหมายถึงเลวเรื่องผู้หญิง”

“อันนี้มึงก็พูดเกินไป กูแค่แบ่งปันความสุขให้พ่อแผนเท่านั้น มึงจะเอาด้วยไหมล่ะครับ”

สองเพื่อนซี้ศิลาและแอร์ยังคงต่อปากต่อคำใส่กัน ส่วนขุนแผนและเอ็มเจนั่งดื่มกันเงียบ ๆ ไม่คิดห้ามปรามเพื่อนอีกสองคน เพราะนี่ถือเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว

ผ่านไปประมาณสิบนาทีประตูห้องถูกเปิดออก ร่างอรชรของหญิงสาวตามแบบที่ขุนแผนถูกใจคลานเข่ามานั่งที่พื้นตรงหน้าของขุนแผน

“ขออนุญาตนะคะ” หญิงสาวเอ่ยเบา ๆ ก่อนจะยื่นมือแตะที่หน้าขาของขุนแผน

ขุนแผนนิ่ง นั่นเป็นคำตอบว่าเขาอนุญาต แม้ว่าสีหน้าในตอนนี้ของขุนแผนจะนิ่งขรึมก็ตาม

เมื่อได้รับอนุญาตหญิงสาวเริ่มจับลูบไล้ตามขาของขุนแผน หล่อนเล้าโลมเหมือนที่เคยทำให้แขกคนอื่น ๆ ที่เคยผ่านมา

ขุนแผนขยับตัวเอนหลังพิงพนักโซฟา หญิงสาวผู้รู้งานยกยิ้มถูกใจ หล่อนเอื้อมมือปลดกระดุม รูดซิปกางเกงของขุนแผนลง มือเล็กบอบบางควักท่อนเอ็นลำใหญ่ที่ยังไม่แข็งเต็มที่ออกมาลูบคลำ ปลายนิ้วไล้ที่ปลายหัวบาน ท่อนเอ็นลำใหญ่เริ่มเปลี่ยนแปลงสภาพเมื่อหญิงสาวเล้าโลมถูกจุด ริมฝีปากแดงระเรื่อกรีดยิ้มก่อนขยับตัวก้มหน้าลงที่ตรงท่อนเอ็นลำใหญ่ หล่อนใช้ปากอมท่อนเอ็นของชายหนุ่ม พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ขุนแผนติดใจ เพราะหล่อนรู้ดีว่าผู้ชายที่หล่อนกำลังบำเรอนั้นคือใคร และในใจลึก ๆ หล่อนอยากจะเป็นผู้หญิงของเขา

ขุนแผนปล่อยให้หญิงสาวที่อยู่หว่างขาของเขาช่วยให้เขาสำเร็จความใคร่ที่หล่อนเป็นคนปลุกมันขึ้นมา

ด้วยความเป็นผู้ชาย และเป็นเพื่อนที่ทำเรื่องชั่ว ๆ ด้วยกันมานาน การเห็นของลับ เห็นการบำเรอความใคร่ต่อหน้าต่อตาจึงไม่ใช่เรื่องผิดแผกอะไรสำหรับกลุ่มของขุนแผน

นับเป็นเรื่องปกติเสียด้วยซ้ำ

ร้านเหล้าริมทะเลแห่งหนึ่งในจังหวัดระยอง ร่างบางในชุดพนักงานเสิร์ฟของร้านกำลังชงเครื่องดื่มให้กับโต๊ะลูกค้าประจำ

“นอกรอบกับเสี่ยไหมจ๊ะน้องแอ้ม” เสี่ยอิฐวัย 40 ปีเอ่ยชวนพนักงานชงเหล้าสาวสวยวัยเพียง 20 ปีไปต่อเรื่องอย่างว่า

“แอ้มยังรับแค่ชงเหล้าค่ะเสี่ย เอาไว้เมื่อไหร่ที่แอ้มรับนอกรอบ แอ้มจะบอกเสี่ยคนแรกเลยดีไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงหวาน ไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมาแต่อย่างใด แม้ว่าภายในใจของเธอแสนจะสะอิดสะเอียนตาลุงแก่บ้ากามก็ตาม

“ว้า เสียดายจริง เสี่ยเล็งหนูแอ้มมานานแล้วรู้ใช่ไหมจ๊ะ แต่ไม่เป็นไรจ๊ะ เสี่ยเชื่อว่าสักวันหนูแอ้มคงมีเรื่องเดือดร้อน หวังว่าวันนั้นหนูแอ้มจะคิดถึงเสี่ยเป็นคนแรกนะจ๊ะ”

“ค่ะเสี่ย แอ้มจะคิดถึงเสี่ยคนแรกเลยค่ะ”

“แบบนี้สิน่ารัก เสี่ยอยากแอ้มหนูแอ้มมากเลยนะจ๊ะ” เสี่ยอิฐวัย 40 ปีควักแบงค์พันสามใบยัดใส่มือของหญิงสาว หญิงสาวเผยยิ้มก่อนจะค่อย ๆ ดึงมือออกจากมือของเสี่ยและยกมือไหว้แทน

เสี่ยอิฐยกมือลูบศีรษะของหญิงสาวสองสามทีก่อนจะเอามือของตนข้างที่ลูบศีรษะของหญิงสาวมาสูดดมเช่นลุงแก่บ้ากาม

แอ้มพนักงานสาวชงเหล้า หลานสาวเจ้าของร้านเหล้าแห่งนี้ ชื่อแอ้มเป็นชื่อเวลาทำงาน ป้าของเธอต้องการให้ชื่อของเธอเชิญชวนแขกจึงตั้งว่า ‘แอ้ม’

ซึ่งเดิมทีแล้วเธอชื่อ ‘อ้อมรัก’ ชื่อนี้ยายของเธอตั้งให้

อ้อมรักเป็นคนสวย หุ่นดี สัดส่วนรูปร่างของเธอดูโตก่อนวัย เธอจึงถูกบังคับให้เข้ามาทำงานในร้านเหล้าตั้งแต่อายุ 17 ปี คนที่บังคับก็คือเจ้าของร้าน ซึ่งเป็นป้าแท้ ๆ ของอ้อมรัก

เดิมทีอ้อมรักอาศัยอยู่ป้าและยาย ยายของเธอเพิ่งเสียไปเมื่อเดือนก่อนด้วยโรคร้าย เธอจึงต้องอยู่กับป้าที่มีนิสัยค่อนข้างงก เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้

อ้อมรักไม่มีพ่อ เพราะแม่ของเธอไม่รู้ว่าท้องกับใคร ส่วนแม่ของเธอจากไปตั้งแต่เธอยังเด็ก แม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้อ้อมรักต้องอาศัยยายและป้าเป็นคนเลี้ยงดู

อ้อมรักไม่เคยได้ทำตามสิ่งที่เธอใฝ่ฝันต้องการจะทำจริง ๆ ชีวิตนี้เธอทำตามที่ป้าของเธอบอกทุกอย่าง ด้วยคำพูดของป้าที่พร่ำบอกเสมอว่า ‘กูทนเลี้ยงมึงมาตั้งกี่ปี ถ้าไม่อยากได้ชื่อว่าอกตัญญู เนรคุณ เลี้ยงเปลืองข้าวสุก ก็ทำตามที่กูบอก เพราะกูคือคนที่เสียเงินเลี้ยงมึง’

คือคำพูดของป้าแท้ ๆ ที่พูดปลูกฝังให้กับอ้อมรัก ในขณะที่ยายของอ้อมรักก็บอกว่า ‘ช่วยป้าเขานะลูก ป้าอดทนทำงานเหนื่อยเพื่อครอบครัว อ้อมต้องช่วยป้าเขาแบ่งเบาภาระนะลูก ถือว่ายายขอร้อง’

สิ่งใดเล่าจะเท่าคำพูดของผู้มีพระคุณที่เลี้ยงดู แม้ว่าเธอจะไม่เคยได้รับความรักจากป้าของเธอ แต่ป้าก็ไม่เคยปล่อยให้เธอได้อด ไม่ปล่อยให้เธอขาดการศึกษา เพียงแต่บังคับให้เธอศึกษาเล่าเรียนตามที่วิชาชีพป้าต้องการ ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่สิ่งที่อ้อมรักอยากเรียน

แม้บางเรื่องป้าจะชอบบังคับ แต่บางทีป้าก็ดีกับเธอ และเธอไม่อยากเป็นคนเนรคุณ เธอจึงพร้อมตอบแทนพระคุณของป้าให้ได้มากที่สุด

ชาวบ้านจะได้ไม่ตราหน้าเธอ

“กูได้ยินเด็กในร้านมาพูดว่าเสี่ยอิฐถามซื้อมึงอีกแล้วเหรอ” พริตา ป้าของอ้อมรักเอ่ยถามหลานสาว ระหว่างที่อ้อมรักหลานสาวของเธอกำลังทำบัญชีรายรับรายจ่ายของคืนนี้

“ค่ะ แต่อ้อมปฏิเสธ”

“มึงก็ 20 แล้วนะ ถ้าจะมีผัวกูไม่ว่า แต่ก็เลือกหน่อยแล้วกัน แล้วก็เลือกคนที่มันรวย ๆ ด้วย ถ้าไม่รวย ไม่มีเงินค่าสินสอด และเลี้ยงมึงไม่ได้ มึงก็ไม่ต้องเอา อยู่กับกูนี่แหละ แต่ถ้ามึงคันมาก กูจะหาคนรวย ๆ ให้เอาไหม” พริตาถามหลานสาวตรง ๆ เธอเป็นคนไม่อ้อมค้อม อยากได้ หรือต้องการสิ่งใดเธอมักพูดออกมาตลอด เพื่อให้ได้สิ่งนั้นมา

“ไม่จ้ะป้า อ้อมยังอยากทำงาน ยังอยากเรียน ขออ้อมเรียนก่อนนะจ๊ะ” อ้อมรักรีบปฏิเสธ เธอเริ่มกลัวว่าป้าของเธออาจจะจัดการหาคู่ให้เธอ

“เรียนให้จริงเถอะ ไม่ใช่ไปหาผู้ชายนะ ถ้ากูได้ยินข่าวเสีย ๆ ที่ต้นเรื่องมาจากมึง กูจะให้มึงเลิกเรียน แล้วอย่าหาว่ากูใจร้าย” พริตาพูดเสียงแข็ง นิสัยพริตาเป็นเช่นไรอ้อมรักนั้นรู้ดี และไม่เคยคิดอยากจะลองดีกับผู้เป็นป้า

ที่ผ่านมาอ้อมรักเป็นเด็กดีมาตลอด ข้อนี้พริตาย่อมรู้ดี แต่นิสัยเห็นแก่ตัวของพริตาทำให้พริตาไม่สนใจความดีของหลานสาว

“ไม่มีทางมีเรื่องแบบนั้นค่ะป้า อ้อมจะตั้งใจเรียนอย่างเดียวค่ะ” อ้อมรักยิ้มให้ป้าของเธอ ก่อนจะก้มหน้าจดบัญชีรายรับรายจ่ายของร้านต่อ

การทำบัญชีรายรับรายจ่ายนั้นพริตาไว้ใจแค่หลานสาวของตนเอง ทำให้อ้อมรักต้องรับหน้าที่นี้หลังจากที่เคลียร์ลูกค้าออกหมดแล้ว

“ดี รีบ ๆ ทำเข้า กูกลับบ้านก่อนนะ มึงก็รีบทำ อย่าเถลไถล” ปากบอกหลานสาว มือคว้ากระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้องทำงาน ทิ้งหลานสาวไว้ในห้องเพียงผู้เดียว

ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงกับการนั่งปวดหัวกับตัวเลขอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเพียงคนเดียว ในที่สุดภารกิจวันนี้ก็จบลง

“เฮ้อ เหนื่อยเป็นบ้าเลย” อ้อมรักเดินมาทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาตัวยาวภายในห้องทำงาน เธอเหนื่อยล้ากับทุกวัน กลางวันเรียน กลางคืนทำงาน ชีวิตของเด็กสาวนักศึกษาวัย 20 ปี ไม่เคยเดินออกนอกเส้นทางที่ป้าวางไว้ให้สักครั้ง

เธอเหนื่อยล้ากับทุกวัน และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอหลับบนโซฟาในห้องทำงานของร้านเหล้าเช่นเคย