2 คนดี

ฉันเก็บข้าวของในห้องของพี่สายรหัสเสร็จเรียบร้อยในเวลาเกือบสามทุ่ม เล่นเอาฉันเหนื่อยเลยจริง ๆ เพราะฉันต้องซักชุดคอสเพลย์ที่เขาใช้แล้วด้วยไง เนื่องจากว่าพรุ่งนี้อาจจะได้ใช้อีก

ฉันจึงต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมตลอดเวลา

ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องนอนของฉัน กดล็อคกลอนลูกบิด ใส่กลอนประตูปิดทุกอย่างอย่างสนิทมิดชิด จากนั้นฉันก็ถอดวางแว่นตาหนาเตอะไว้ที่หัวเตียง ถอดเสื้อผ้า ถอดวิกผมหัวหยิกฟูออกจากหัว และเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวล้างสารขัดเคลือบสีผิว เผยให้เห็นผิวขาวนวลผ่องของฉัน รวมถึงเส้นผมที่ยาวสลวย ใบหน้าขาวเนียนสวยใส

ฉันคือคนสวยที่เกลียดความสวยของตัวเองที่สุด เพราะมันทำให้ฉันไม่เหลืออะไร การเป็นคนที่ไม่มีเสน่ห์ดึงดูดจึงดีที่สุดสำหรับคนเช่นฉัน

ฉันเคยมีแม่ เคยเข้าใจว่าแม่รักฉัน แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ แม่รักคนอื่นมากกว่าลูกเช่นฉัน แม่เชื่อคนอื่นมากกว่าเด็กเช่นฉัน

ฉันเคยคิดว่าตัวเองมีความสุข แต่แท้จริงแล้วคนอย่างฉันยังไม่รู้จักความสุขแม้แต่น้อย ไม่รู้เลยว่าความสุขมันเป็นแบบไหน

เมื่อตอนฉันอยู่ม.6 ฉันเกือบจะถูกผู้ชายที่ฉันเรียกว่าพ่อข่มขืน เขาคือพ่อเลี้ยง

พ่อแท้ ๆ ของฉันจากไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ พ่อเสียตอนฉันอยู่ม.5 พ่อจากไปได้ไม่ถึงเดือนแม่ก็แนะนำผู้ชายคนหนึ่งให้ฉันรู้จัก บอกว่าเขาคือคนรักของแม่ บอกให้ฉันเรียกเขาว่าพ่อ

แม่บอกว่าแม่รักเขา และอยากให้ฉันรักด้วย อยากให้ฉันเข้าใจแม่ ฉันที่เหลือแค่แม่จึงพร้อมทำทุกอย่างให้แม่มีความสุข

ฉันเกลียดสายตาพ่อเลี้ยงเวลามองฉัน เกลียดคำพูดที่เหมือนห่วงใย แต่ความจริงแล้วคำพูดเหมือนล่อลวงเสียมากกว่า

ฉันเกลียดความรัก เพราะความรักทำให้แม่มองไม่เห็นว่าผู้ชายคนนั้นพยายามวุ่นวายกับฉันเกินขอบเขตของคำว่าพ่อเลี้ยง

แล้ววันแตกหักระหว่างฉันกับแม่ก็มาถึง เมื่อพ่อเลี้ยงแอบเข้ามาในห้องของฉันในยามดึกของคืนวันเรียนจบชั้นม.6 กลิ่นเหล้าเหม็นจนฉันจะอ้วก ฉันใช้ไม้ช็อตยุงกดช็อตและร้องลั่นบ้านทั้งถีบทั้งเตะเพื่อป้องกันตัว

และประตูห้องนอนของฉันก็ถูดเปิด ฉันรีบร้องบอกแม่ว่าฉันจะโดนพ่อเลี้ยงข่มขืน พ่อเลี้ยงพยายามปลุกปล้ำฉัน ฉันพูดไปร่ำไห้ไป ตัวสั่นไปหมดเพราะความกลัว

แต่สิ่งที่แม่บอกมามันแทบทำฉันหยุดหายใจ

‘เพ้อเจ้อ พ่อแค่เมาเข้าผิดห้อง แกจะตีโพยตีพายทำไมเสียงดังลั่นบ้าน แล้วนั่นไปช็อตเขา เขาจะตายรึเปล่าไม่รู้’

‘แม่ไม่เชื่อคนดีเหรอจ๊ะ’

‘คนดี…ถ้าแกลำบากใจที่จะอยู่ต่อ แกก็ออกไปจากบ้านนี้ซะ ไม่ต้องมาหาเหตุผลทำร้ายคนรักของแม่ แม่เลี้ยงให้แกเป็นคนดีให้สมกับชื่อแก ถ้าแกจะไป แม่ก็ไม่ว่าอะไร’

‘แม่ไล่คนดี แม่ไม่เชื่อที่คนดีพูด’

‘จำเอาไว้ ความสวยของแกมันคือหายนะ ถ้าจะไปก็รีบไปซะ ถ้าไม่ไปก็ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ฉันลืม แกลืม’

‘ค่ะแม่ ขอบคุณที่เลี้ยงคนดีมาจนถึงปัจจุบันนี้ คนดีแกล้งลืมแบบที่แม่บอกไม่ได้หรอกค่ะ’ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของฉันอีกต่อไป เมื่อแม่เลือกที่จะเชื่อคนอื่นมากกว่าลูกเช่นฉัน

‘ในเมื่อแกเลือกแล้ว ฉันก็ตามใจแกนี่เงินที่พ่อแกทิ้งไว้ให้แก ไปแล้วไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีก แกเลือกเองจำเอาไว้ จะเป็นจะตายก็อย่ากลับมา’ แม่เอาเงินปึกหนึ่งมาให้ฉัน แม่ไม่มีน้ำตา แม่เหมือนโล่งใจด้วยซ้ำที่ฉันตัดสินใจแบบนี้

วันนั้นฉันเก็บเฉพาะข้าวของที่สำคัญและออกจากบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เกิด บ้านที่มีความทรงจำมากมาย บ้านที่เคยคิดว่าเป็นครอบครัวที่แสนอบอุ่น

ฉันมาที่บ้านเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งเพื่อนพากันสังสรรค์หลังเรียนจบอยู่ที่บ้านหลังนี้ และฉันก็โทรเรียกดิสออกมา เล่าให้ดิสฟังคร่าว ๆ ดิสพาฉันกลับมาบ้านของเขา ให้ฉันค้างอยู่กับเขา แม่ของดิสรู้จักฉันดี เพราะฉันเป็นคนช่วยผลักดันดิสให้เรียนตลอด แม่ของดิสเอ็นดูฉันเหมือนลูกอีกคน แม่ของดิสพาฉันไปเปิดบัญชีธนาคาร เอาเงินไปฝาก จำนวนเงินที่แม่ของฉันให้มาคือสองแสนบาท มันเหมือนจะมาก แต่สำหรับเด็กอายุ 18 ปีที่ไร้บ้าน ไร้ผู้ปกครอง ฉันว่ามันไม่มากเลย เพราะส่วนหนึ่งฉันต้องเอาไปจ่ายค่าเทอม

ดีที่บ้านดิสอยู่ไกลจากบ้านแม่ของฉันมาก ฉันจึงไม่เคยเจอแม่

คำที่แม่บอกว่าความสวยของฉันคือหายนะ มันทำให้ฉันเกลียดความสวยของตัวเอง ฉันเริ่มมีความคิดปกปิดตัวตน ดิสไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่อยากขัดใจฉัน แม่ของดิสที่เป็นช่างเสริมสวยจึงสอนวิธีกลบปิดร่องรอยความเป็นตัวฉัน แม่ของดิสสอนและแนะนำฉันทุกอย่าง กระทั่งฉันคล่องแคล่ว ทำเองได้

ฉันกลายเป็นคนละคนเชียวล่ะ ดิสและแม่ของดิสช่วยปกปิดทุกอย่าง อ้อ ดิสมีพี่ชายอีกคน ชื่อพี่ดิน พี่ดินก็จะทำเป็นไม่รู้เรื่องเช่นกัน และแม่ของดิสก็กลายเป็นผู้ปกครองของฉัน

แต่เงินแค่สองแสนมันร่อยหรอลงเรื่อย ๆ ฉันจึงคิดหางานทำ ไม่อยากรบกวนแม่ของดิส

การหางานทำสำหรับฉันไม่ใช่เรื่องง่าย เนื่องจากหน้าตาที่ฉันพยายามสร้างขึ้นมา ยังโชคดีที่มีพี่ดินช่วยหางานให้ ฉันจึงได้มาทำงานเป็นคนใช้ให้พี่สายรหัสที่เป็นเพื่อนของพี่ดิน

พี่ดินบอกว่าฉันจะปลอดภัยจากความหื่นของพี่สายรหัส เพราะฉันที่เฉิ่มเชยนั้นไม่ใช่สเปกของพี่สายรหัส

และก็จริงอย่างที่พี่ดินบอก พี่สายรหัสไม่ได้ทำรุ่มร่ามใส่ฉัน ติดไปทางชอบตำหนิฉันด้วยซ้ำ ต่างจากเวลาที่เขาคุยกับสาวไซซ์มินิน่ารักของเขามาก ๆ

ซึ่งมันเป็นเรื่องดีสำหรับฉันเลยล่ะ

และคงเรียกว่าฉันโกหกเขาเรื่องหน้าตาไม่ได้ ในเมื่อตรงนี้มันคือเรื่องส่วนตัวของฉัน ไม่เกี่ยวกับเรื่องงานที่เขาให้ฉันทำ เนื่องจากว่าสำหรับเรื่องงานนั้น ฉันไม่มีทางโกหกพูดปดใส่เขาอยู่แล้ว

ฉันสลัดความคิดเรื่องเก่า ๆ ทิ้งแล้วรีบอาบน้ำจะได้เข้านอน วันนี้เหนื่อยมาก และพรุ่งนี้ต้องแวะไปที่คลับของพี่สายรหัส ซึ่งฉันต้องตื่นเช้ามาก ๆ เพื่อมาแต่งตัวปลอมโฉมให้เหมือนทุก ๆ วัน

END KONDEE