ตอนที่ 5 แอบชอบ

ดวงตากลมโตลอบมองผู้ชายที่นั่งอยู่บนพื้นพรมขนกระต่ายฝั่งตรงข้ามซึ่งกำลังรัวนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ของคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กราคาแพง วันนี้เธอกับเขามีนัดมาทำรายงานกันที่โต๊ะตัวเตี้ยหน้าโซฟาในห้องรับแขกของคอนโดมิเนียมสุดหรูของเขาเหมือนเดิม

นึกอยากขอบคุณคืนซวยๆ คืนนั้นที่เหวี่ยงให้เขาโผล่มาช่วยเธอจากผู้ชายเลวๆ นั่นได้ทัน และทำให้เธอกับเขาได้มาสนิทสนมกันจนถึงวันนี้

สองปีแล้วสินะ ที่เธอได้นั่งเรียนข้างเขา พูดคุยกับเขาทุกวัน กินข้าวด้วยกันแทบทุกมื้อ ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ รวมถึงตัวติดกันแทบจะตลอดเวลา

อันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เธอกับเขาหรอก ที่ตัวติดกันตลอดเวลา ในกลุ่มของเธอยังมีเพื่อนผู้หญิงอีกหลายคน และหนึ่งในนั้นคือ เกรซ เกศริน เจ้าเก่าเจ้าเดิมที่พยายามอย่างยิ่งยวดในการยุยงส่งเสริมให้เธอบอกความในใจกับเขา แต่เธอก็ไม่กล้าเสียที

แม้จะไม่แน่ใจว่าเขาพอจะมองออกหรือเปล่า ว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา แต่ในเมื่อเขายังคงทำตัวเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ซึ่งไม่ได้ดูมีท่าทีคิดอะไรเกินเลยกับเธอแม้แต่น้อย ทำให้เธอไม่กล้าที่จะสารภาพความในใจออกไป เพราะกลัวว่าถ้าเขาไม่คิดอะไร เธอจะสูญเสียเขาไปตลอดกาล

ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอที่เกิดขึ้นมาตลอดสองปีนี้ มันทำให้เธอมีความสุขมาก แม้บางครั้งจะเซ็งสุดๆ ที่พี่ชายฝาแฝดของเขาชอบโผล่หน้ามากวนประสาททุกครั้งที่เธอมาทำรายงานหรือมากินข้าวที่ห้องนี้ ซึ่งแน่นอนว่าวันนี้ก็เช่นกัน

“อะไรวะ แม่ง น่ารำคาญฉิบหาย ก็บอกว่าไม่เอาแล้วไง เราเลิกกัน ไม่เข้าใจหรือไงวะ”

เสียงปึงปังดังขึ้นในห้องนอนของผู้ชายกวนประสาทคนนั้น ตามด้วยผู้หญิงสาวสวยในชุดนักศึกษารัดรูปถูกลากออกมาโยนลงบนพื้นในห้องนั่งเล่นท่ามกลางเสียงกรีดร้องและสายตาอีกหลายคู่ที่พุ่งตรงไปยังหนุ่มสาวคู่นั้น ซึ่งกำลังยื้อยุดฉุดกระชากกันนัวเนีย

“ไม่นะพี่ฟืน พี่จะทิ้งปอยแบบนี้ไม่ได้ ปอยไม่ยอม”

สาวสวยลุกขึ้นวิ่งไปกอดเขาไว้แน่น แต่คนใจร้ายที่ดวงตาดุดันน่ากลัวคนนั้นกลับผลักเธอออกห่างอีกครั้ง

“ไม่ยอมแล้วจะทำอะไรได้ ก็ไม่เอาแล้วไง วุ่นวายฉิบหาย คราวนี้จะไปตามตบใคร หรือจะไปนอนอ้าขาให้ใครเอาก็เรื่องของเธอนะ ฉันไม่เกี่ยว”

“ก็พี่ไปเอากับอีปลา ทำไมปอยจะไปเอากับเพื่อนพี่ไม่ได้”

เขาจับได้ว่าเธอแอบมีอะไรกับเพื่อนของเขาในห้องน้ำของตึกคณะ ในขณะที่เขาเองก็แอบกินเพื่อนสนิทของเธอไปสองสามครั้ง เขาบอกเลิกเธอทันทีที่รู้เรื่องแต่เธอไม่ยอม แถมยังตามไปตบเพื่อนรักของตัวเองแล้วตามมาง้อเขาให้วุ่นวายไปหมด น่ารำคาญฉิบ

“ฉันจะเอากับใครมันก็เรื่องของฉันไง แต่เธอไม่มีสิทธิ์ ฉันเคยนอนกับผู้หญิงคนเดียวด้วยเหรอ ไหนก่อนจะคบกันเป็นแฟนบอกว่ารับได้ไง ถ้ารับไม่ได้จริงๆ ก็เลิกกันไปสิวะ ฉันเอาเธอไม่ลงแล้วว่ะ ออกไปจากห้องฉัน แล้วก็อย่าเสนอหน้ามาที่นี่อีก”

“กรี๊ดดดดด ไอ้ฟืน ไอ้เหี้ย”

“เออ กูมันเหี้ย คราวหลังจะอ้าขาให้ใครเอา ก็เลือกให้มันดีๆ หน่อย จะได้ไม่โดนเอาฟรีๆ อีก”

“กรี๊ดดดดด”

ผู้หญิงคนนั้นออกจากห้องไปแล้ว คนต้นเรื่องจึงเหลือบตามายังน้องชายฝาแฝดและผู้หญิงอีกสองคนที่มองเขาด้วยสายตาที่แตกต่างกันไป

แต่แววตาชิงชังขยะแขยงจากดวงตากลมโตคู่นั้นที่มันพุ่งตรงมาทิ่มแทง ทำให้เขาแสบๆ คันๆ ไปทั้งหัวใจ

เกือบสองปีที่ผ่านมา เขาเจอหน้าเธอบ่อยๆ ที่ห้องของเขา แต่ทุกครั้งที่เธอมา เธอไม่ได้มาหาเขา แต่กลับตัวติดกันกับน้องชายฝาแฝดของเขาตลอดเวลาจนเขาอดหมั่นไส้ไม่ได้

เขาดูออกว่าเจ้าหล่อนแอบชอบไอ้ไฟบรรลัยกัลป์ ด้วยหลงในภาพลักษณ์สุภาพบุรุษผู้แสนอบอุ่นของมันที่ซ่อนเขี้ยวเล็บและหางของจิ้งจอกตัวร้ายไว้อย่างมิดเม้น

นั่นไม่ใช่เพราะว่ามันตั้งใจจะจับเจ้าหล่อนละเลียดกินให้เหลือแต่กระดูกอย่างที่เขาอยากจะทำหรอกนะ แต่เพราะบุคลิกของมันเป็นแบบนั้นเองต่างหาก มันถึงตกผู้หญิงที่ชอบสไตล์คุณชายรูปหล่อที่ดูผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วเข้ามาตายคาอกของมันจนนับไม่ถ้วน

เขายกยิ้มมุมปากให้เธอเล็กน้อย แล้วเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเองไป คนตัวบางแสนเย้ายวนจึงลอบเบะปาก ก่อนจะหันหลังมาพูดกับเพื่อนต่างคณะที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาตัวยาว ซึ่งเธอบังเอิญได้รู้จักในตอนที่มาห้องนี้เมื่อเกือบสองปีก่อน

“เพื่อนรักของนุ๊ก โสดอีกแล้วนะ”

สาวสวยร่างบอบบางในชุดเสื้อช็อปของคณะวิศวะกรรมศาสตร์ สาขาวิชาวิศวกรรมโยธา เด้งตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อเพื่อนใหม่ลุคคุณหนูหันมาพูดด้วย ผมยาวที่รวบเอาไว้อย่างลวกๆ หลุดลุ่ยปรกใบหน้าทำให้ดูน่ารักไปอีกแบบจนคนตัวโตซึ่งนั่งอยู่บนพื้นพรมฝั่งตรงข้ามใจเต้นกระตุก

“มันก็โสดของมันประจำ เราชินแล้วล่ะ”

“เราไม่เข้าใจเลย ว่านุ๊กทนคบหมอนั่นมาได้ยังไงตั้งสามปี ทั้งเถื่อน ทั้งหื่น นิสัยก็แย่ ปากก็เสีย ไม่เป็นสุภาพบุรุษสักนิด”

ของขวัญจากพระเจ้าป้องปากเม้าผู้ชายไม่น่าคบคนนั้นกับเพื่อนใหม่ที่ดูไม่ค่อยเป็นผู้หญิงเท่าไรนักเสียงเบา ให้พอได้ยินกันแค่สองคน

“ที่จริงไอ้ฟืนมันเป็นคนดีนะ มันจริงใจ รักเพื่อน รักครอบครัว ถึงแม้มันจะปากหมาไปหน่อย ฟันสาวแล้วทิ้งบ่อยๆ ก็เถอะ”

“สู้ไฟก็ไม่ได้”

นริศราดูออก ว่าเพื่อนใหม่ลุคคุณหนูแอบชอบแฝดน้องลุคคุณชายคนนั้น ก็ดูเหมาะสมกันดี สวยหล่อสง่างามทั้งคู่ แต่เธอก็ไม่ค่อยอยากจะเชียร์เท่าไรนัก อยากให้ของขวัญคนสวยที่นิสัยน่ารัก ไม่ได้ขี้เหวี่ยงขี้วีนเหมือนภาพลักษณ์ที่สร้าง ได้กับผู้ชายที่ดูดีกว่าผู้ชายร้ายกาจชอบสร้างภาพอย่างหมอนี่

บอกตรงๆ แม้ผู้ชายคนนั้นจะหน้าเหมือนเพื่อนรักผู้อยู่ในหัวใจของเธอทุกกระเบียดนิ้ว แต่ท่าทีเจ้าสำอางแบบคุณชาย ท่าทางสุภาพบุรุษแบบเฟคๆ นั่น ไหนจะสายตาที่ชอบมองมาที่เธอแบบแปลกๆ ซึ่งเธออ่านไม่ออกนั่นอีก ยังไม่ต้องพูดถึงความปากเสียที่ชอบพูดจาจิกกัดเธอทุกครั้งที่เจอหน้ากัน ทำให้เธอไม่ค่อยชอบขี้หน้าหมอนี่เลยจริงๆ ให้ตายเถอะ

“หึหึ ไอ้คุณชายนั่นก็ไม่ได้ดีแบบที่ของขวัญคิดหรอกนะ รายนั้นก็ฟันสาวแล้วทิ้งเป็นว่าเล่นเหมือนกัน แค่ไม่ได้ทำแบบโจ่งแจ้งเหมือนไอ้ฟืนเท่านั้น”

ขวัญชนกเบิกตากว้าง เธอรู้อยู่หรอก ว่าอัคคีทั้งป๊อปและฮ็อต สาวๆ วิ่งเข้าหาเขาไม่หยุด แต่เธอเองก็ไม่เคยเห็นเขาคั่วกับสาวที่ไหนออกหน้าออกตาเหมือนหมอนั่นสักคน

“นินทาอะไรฉันอยู่ ไอ้นุ๊ก แค่นี้คุณหนูของขวัญก็รังเกียจเพื่อนรักของแกจะแย่แล้วนะ”

คนที่ถูกพูดถึงในด้านไม่ดี เดินออกมานั่งบนโซฟาที่ว่างอีกตัวซึ่งอยู่ใกล้กับคุณหนูของขวัญคนสวย เขาใส่ชุดอยู่บ้านแบบสบายๆ หลังจากที่อาบน้ำลดอุณหภูมิและความเครียดในร่างกายเรียบร้อยแล้ว

คนสวยสะบัดหน้าหนีอย่างไม่ชอบใจ เชิดใบหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วพิมพ์รายงานในส่วนที่เธอได้รับมอบหมายต่อไปโดยมีดวงตาคมกริบคู่นั้นจ้องมองใบหน้าสวยงามไม่วางตา