ตอนที่ : 03

@วันต่อมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"มาย...เปิดประตูให้พี่หน่อยมาย"

"....." ฉันได้ยินเสียงของพี่หมอกเคาะประตูเรียกนะ แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงไม่อยากสนใจเสียงเรียกของพี่หมอก ฉันอยากนอนนิ่งๆ อยากอยู่แบบนี้

"พี่ขอโทษที่เมื่อวานใส่อารมณ์กับมาย"

"....." ฉันไม่ได้โกรธพี่หมอกหรอกนะที่พี่หมอกพูดแบบนั้นใส่ ฉันเข้าใจความรู้สึกพี่หมอกดี

พี่หมอกก็ไม่ต่างอะไรจากพ่อแม่ที่เลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เด็กๆ พี่หมอกเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งพี่เป็นทุกอย่างให้ฉันหมดจนฉันเติบโตมาได้ทุกวันนี้

เป็นฉันต่างหากที่ผิดเองทำเรื่องน่าอับอายทำให้พี่ชายต้องผิดหวัง

"เปิดประตูให้พี่หน่อยนะมาย พี่ขอโทษ..."

แกร้ก..

สุดท้ายฉันก็ทนเสียงรบเร้าของพี่หมอกไม่ไหว และเดินไปเปิดประตูให้พี่แกเข้ามา

"เป็นยังไงบ้าง ทำไมเพิ่งมาเปิดประตู"

"มายเพิ่งตื่น พี่มีอะไรหรือเปล่า?"

"พี่เป็นห่วง แล้ววันนี้ไม่ไปเรียนเหรอ?"

"ไม่ค่ะ วันนี้มายหยุดเรียน จะได้จัดการเรื่องพวกนี้ให้จบๆ ไปด้วย"

"มาย...."

"....."

"พี่ขอโทษนะที่เมื่อวานพี่พูดรุนแรงกับมายไป พี่ไม่น่าพูดให้มายคิดมากแบบนั้นเลย"

"ช่างมันเถอะค่ะเรื่องมันผ่านมาแล้ว"

"พี่เคารพการตัดสินใจของมายนะ แต่พี่ก็อยากให้มายคิดดีๆ เชื่อพี่อีกสักครั้งนะ"

"พี่คิดว่ามายจะไปทำแท้งเหรอ?"

"ก็ที่มายพูดมันทำให้พี่คิดแบบนี้"

"....." อืม....ฉันเองแหละที่พูดเหมือนกับว่าตัวเองจะไปทำแท้ง ไม่รู้ตอนนั้นฉันรู้สึกบ้าอะไรเหมือนกันถึงได้พูดประชดพี่หมอกไปแบบนั้น

"มาย...จะไปทำแท้งจริงๆ เหรอ"

"แล้วพี่คิดว่ามายมีทางเลือกไหนอีก?"

"พี่รู้ว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับมาย แต่พี่อยากให้มายคิดดีๆ พี่ไม่อยากให้มายทำแบบนั้นหรอกนะ"

"แต่พี่ก็รู้ว่าเรายังไม่พร้อม มายเองก็ต้องเรียนพี่เองก็ต้องทำงาน"

"ไม่ได้จำเป็นต้องปุบปับตอนนี้เลยหรอกนะ เราค่อยๆ ปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ไม่ใช่ว่ามายท้องแล้วจะคลอดเลยสักหน่อย มันยังเหลือเวลาอีกตั้งหลายเดือนให้เราได้ปรับตัว"

"พี่ทำงานคนเดียวเลี้ยงมายก็เหนื่อยมากพอแล้ว ยังจะต้องมาเลี้ยงลูกของมายอีกเหรอ?"

"เพราะมายคือน้องสาวของพี่ คือคนเดียวที่พี่เหลืออยู่ในชีวิต พี่ต้องดูแลมายให้ดีที่สุดเท่าที่พี่ชายคนนึงจะทำได้ พี่ไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องผิดหวัง"

"....." พี่หมอกพูดแบบนี้มาตลอด บอกว่าฉันคือคนเดียวที่หลงเหลืออยู่ในชีวิต

ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันไม่เคยเห็นพี่หมอกมีแฟนหรือพูดว่าจะมีครอบครัวเลย

หรือว่าพี่หมอกกลัวว่าฉันจะอยู่คนเดียวไม่ได้หากพี่หมอกแต่งงานมีครอบครัวย้ายออกจากบ้านไป

"พี่อยากให้มายคิดดีๆ นะ ฟังคำเตือนของพี่ชายคนนี้อีกสักครั้ง พี่รู้จักมายดีพี่เป็นคนเลี้ยงมายมาเองกับมือ พี่รู้ว่าน้องสาวของพี่ไม่ใช่คนใจร้ายใจดำขนาดนั้น"

"....."

"มายจะฆ่าลูกตัวเองลงจริงๆ เหรอ"

"....."

"แต่พี่ก็คงจะไปบังคับอะไรมายไม่ได้หรอก พี่ก็คงมาพูดได้แค่นี้แหละที่เหลือมายก็ตัดสินใจเอาเอง พี่เคารพการตัดสินใจของมายนะ"

"ขอบคุณพี่หมอกมากนะคะ"

"พี่ไปทำงานก่อนนะ อาหารเช้าพี่เตรียมเอาไว้ให้แล้วอยู่ด้านล่างกินด้วยล่ะ"

"ค่ะ"

ฉันเองก็เป็นผู้หญิงแต่ไม่เคยได้เรื่องงานบ้านงานเรือนเลย มีแต่พี่หมอกที่เป็นคนทำกับข้าวตอนเช้าตอนเย็นให้กับฉัน เสื้อผ้าพี่หมอกก็เป็นคนขนลงไปซักให้เองโดยที่ฉันไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากชุดชั้นในของตัวเองที่ฉันเป็นคนซัก นอกนั้นทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านพี่หมอกเป็นคนทำเองทั้งหมด

ฉันก็ไม่ได้อยากให้พี่หมอกทำคนเดียวหรอกนะ แต่พี่หมอกแทบจะไม่ฉันหยิบจับอะไรเลย

ฉันเข้าใจในสิ่งที่พี่หมอกกำลังพยายามบอกกับฉัน พี่หมอกไม่ได้อยากให้ฉันทำแท้ง อยากให้ฉันเก็บเด็กเอาไว้และเลี้ยงแกให้เติบโตมามากกว่า

"หนูรู้มั้ยว่าแม่กำลังลำบากใจมาก แม่ไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อไปดี เพราะตอนนี้ก็มืดแปดด้านไปหมดแล้ว"

ฉันไม่มีความพร้อมอะไรเลยทั้งเรื่องเงินและความเป็นแม่ ทุกอย่างมันดูกะทันหันจนฉันตั้งรับไม่ถูก

จนตอนนี้ฉันก็ยังทำตัวไม่ถูกเลยที่ตัวเองกำลังจะได้เป็นแม่คน ฉันนึกถึงคำพูดของแม่ที่เคยพูดกับฉันมาตลอด แม่รักและดีใจที่มีฉันกับพี่หมอก

ตอนนั้นฉันก็ยังไม่โตพอที่จะรู้เรื่องอะไรมากมายหรอก แต่ฉันก็จำได้ดีวันที่แม่นั่งคุยกับฉันและพี่หมอก แม่บอกว่าแม่ก็ไม่ได้พร้อมอะไรเลยตอนที่มีพี่หมอกและมีฉัน แต่แม่ก็ดีใจที่มีลูกเป็นกำลังใจให้แม่ได้ทำอะไรๆ ได้ ผ่านอุปสรรคมามากมายดีบ้างเลวบ้างแต่ก็มีลูกเป็นกำลังใจอยู่ทุกวัน

"มายควรทำยังไงดีแม่ มายไม่รู้จะทำยังไงต่อไปจริงๆ มายมืดไปหมดแล้ว"

น้ำตาของฉันมันไหลออกมาอย่างไม่อาจห้ามได้ ฉันสงสารพี่หมอกที่ต้องทำงานงกๆ เพื่อหาเงินมาส่งฉันเรียนไหนจะค่ากินค่าอยู่อีก แต่ยังดีที่พ่อกับแม่ไม่ได้สร้างหนี้สินอะไรไว้ ฉันกับพี่หมอกก็เลยไม่ต้องมีหนี้สินอะไร

ฉันเห็นพี่หมอกมาตั้งแต่เด็กจนโต พี่หมอกทำงานเก่งมากฉันรู้ว่าพี่หมอกเหนื่อยแต่ทุกครั้งที่ฉันถามพี่หมอกก็จะบอกว่าไม่เคยเหนื่อยเลย

"ฮึก...มายจะเก็บเด็กไว้ จะเลี้ยงแกให้เติบโตมามีคุณภาพชีวิตที่ดี มายจะเลี้ยงแกให้โตไปเป็นคนดีกตัญญูรู้คุณ มายจะเลี้ยงพวกแกเอง"

ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจได้ว่าฉันจะเอายังไงต่อไป ก็จริงอย่างที่พี่หมอกพูดฉันไม่ใช่คนใจร้ายใจดำขนาดนั้น และฉันก็คงจะทำร้ายเลือดเนื้อที่อยู่ในตัวของตัวเองไม่ลงจริงๆ

ถึงฉันจะไม่มีความพร้อมในด้านของคนเป็นแม่ แต่ฉันก็มีความคิดมากพอที่จะไม่ทำร้ายเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

มีแต่ผู้ใหญ่ที่ผิดเอง ฉันผิดเองที่เมาจนไม่ได้สติ ถึงเขาจะไม่มีพ่อแต่ฉันก็จะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับแกเอง โตมาแกก็จะเข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้

ฉันไม่ได้อยากจะปิดบังอะไรใคร แต่ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ฉันเห็นแค่แผ่นหลังของเขากับรอยสักที่อยู่ด้านหลัง และก็เหรียญบางอย่างที่ติดมากับฉันเป็นของยืนยันว่าฉันมีอะไรกับผู้ชายคนนั้นจริงๆ