6 (ไม่น่าทำตาม) ซวย

@กรุงเทพ

พอลงรถได้ ฉันก็นั่งแท็กซี่ต่อเพื่อไปที่บ้านของพี่เจ้าป่า ฉันรู้ว่าบ้านหลังนั้นไม่มีใครอยู่ เพราะเจ้แอมบอกฉันว่าย้ายบ้านแล้ว และเคยชวนฉันไปเล่นที่บ้านใหม่ของเจ้ แต่ฉันไม่ได้ไป เรื่องแม่ ฉันไม่ได้บอกให้เจ้แอมรู้

หน้าบ้าน....

ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้ารั้วประตูบ้าน ด้านในบ้านมีรถหรูจอดอยู่ พอเห็นแบบนั้นมันทำให้ใจฉันมันเต้นรัวขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าพี่ขุนเขากำลังรออยู่ภายในบ้าน

กริ่ง~เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น คนที่โทรมาคือพี่ขุนเขา

ฉัน " ฮะ...."

ขุนเขา " ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ว่างมานั่งรอเธอทั้งวัน ถ้าภายใน10นาทีเธอยังไม่เข้ามา ฉันจะกลับ" น้ำเสียงที่ดูจะหงุดหงิดของคนที่พูดปลายสายเอ่ยขึ้น

ฉัน "ยะ อยู่หน้าบ้านแล้ว"

ขุนเขา " เออ ก็รีบเข้ามาดิวะแม่ง"

ติด! สายถูกตัดไปทันทีที่เขาวีนใส่ฉันจบ

ฉันมองรั้วบ้านแล้วก็ถอนหายใจออกมายาวๆ ถ้าแม่ฉันไม่ป่วยฉันคงไม่ต้องเลือกทำแบบนี้

ขอโทษจริงๆนะพี่ขุนเขา หนูจำเป็นต้องโกหก พี่คือความหวังของหนูจริงๆ

ฉันพูดในใจก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง และเปิดประตูรั้วบ้านเดินเข้าไปภายในตัวบ้าน

ภายในบ้านเงียบสนิท เงียบซะจนฉันแทบไม่อยากจะก้าวขาเดินต่อเลย

"จะยืนทื่ออยู่ทำไม !!"

เฮือก....

เสียงอันทรงพลังท้วงขึ้น เมื่อฉันเอาแต่ยืนแข็งทื่อไม่ขยับไปไหน

จากนั้นร่างสูงโปร่งของผู้ชายที่ฉันนัดให้เขามาเจอก็เดินผ่านหน้าฉันไม่ในห้องรับแขก โดยที่ไม่หันกลับมามองหน้าฉันเลย

ตอนนี้ขนฉันมันลุกซู่ไปทั่วตัวแล้ว ฉันกลั้นใจเดินตามเขาเข้าไปในห้องรับแขกอย่างกล้าๆกลัวๆ

@ห้องรับแขก

ใบหน้าบึ้งตึงของคนตรงหน้าบ่งบอกให้รู้ว่าตอนนี้เขาดูจะไม่สบอารมณ์เอามากๆ

"มีอะไรก็พูด จะเงียบเพื่อ ?"

"เอ่อ...." ตึกตักตึกตัก ไอ้หัวใจบ้า จะเต้นรัวทำไมขนาดนี้ ไอ้พี่ขุนเขาก็เหมือนกัน ทำไมต้องทำท่าทางแบบนี้ด้วย ฉันกลัวนะ

"อยากได้เงินหรอ จะเอาเท่าไหร่ว่ามา ?" เขาเอ่ยถามฉันเสียงเรียบ

พอได้ยินแบบนี้ฉันก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที เพราะฉันว่ายังไงเขาก็คงต้องยอมจ่ายให้ฉันง่ายๆแน่ๆ

"จะมานั่งเงียบหรือไงวะ !!" เขาพูดเสียงดังจนฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อย ใจหายใจคว่ำหมด

"คะ คือว่า นะ นะ หนู หนู ทะ ท้อง...." พูดจบฉันก็ก้มหน้าลง มือประสานเข้าหากันพร้อมกับจิกเล็บลงบนฝ่ามือจนเกิดเป็นรอย

"วะ ว่าไงนะ !!" ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนตรงหน้าก็พอจะรู้ว่าพี่ขุนเขา เขาตกใจขนาดไหน

"หนูท้องค่ะ" ฉันเงยหน้าขึ้นก่อนจะแสร้งทำสีหน้าจริงจัง

ในใจตอนนี้ฉันได้แต่พูดคำว่าขอโทษ ขอโทษที่ต้องโกหก วนไปซ้ำๆเป็นสิบๆรอบ

"เอาแค่ครั้งเดียวเธอท้อง ?" พี่ขุนเขาเลิกคิ้วขึ้นถามฉัน

ฉันค่อยๆเม้มปากเข้าหากันแน่นก่อนจะพยักหน้าตอบเขา จากนั้นใบหน้าของพี่ขุนเขาที่มีเลือดฝาดอยู่ก็แปลเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ซีดเผือดทันที

"ฉันมีคนรักอยู่แล้ว ฉันรับผิดชอบเธอไม่ได้"

"....." เป็นไปตามที่ฉันคิดเอาไว้ไม่มีผิด เฮ้อ...โล่งอก

"หนูรู้ค่ะว่าคืนนั้นพี่เมา ที่หนูมา หนูไม่ได้อยากให้พี่รับผิดชอบ..."

"แล้วมาทำไม ?"

"คือหนูอยากจะมาขอค่าเลี้ยงดูเด็กที่อยู่ในท้องของหนู"

"เท่าไหร่ จะยังไงก็ได้แต่ห้ามให้ใครรู้ว่าเด็กนั่นคือลูกฉัน !!"

"....ตาขุนนี้แกทำผู้หญิงท้องงั้นหรอ !!"

เสียงบุคคลที่สามอุทานขึ้นอย่างตกใจ ฉันกับพี่ขุนเขารีบหันขวับไปมองทางต้นเสียงทันที ใจฉันตอนนี้คือเต้นรัวกว่าเดิมมาก เพราะดันมีใครก็ไม่รู้เข้ามาได้ยินบทสนทนาของเรา

"มะ แม่ใหญ่..." พี่ขุนเขาอุทานออกมาเบาๆ ใบหน้าที่ซีดเผือด มีเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นมาเต็มใบหน้า

เฮือก!! มะ แม่ แม่อย่างงั้นหรอ แล้วแบบนี้ฉันก็ซวยสิที่โกหกแบบนี้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน"

ผู้หญิงสูงวัยที่พี่ขุนเขาเรียกว่าแม่ใหญ่หันมาทางฉัน

"รวมทั้งเธอด้วย"