3 ตัดสินใจ

ฉันกลับมาที่บ้านเพื่อที่จะมาเก็บเสื้อผ้า และกลับไปนอนเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล พี่เพทายเป็นคนอาสามาส่งฉันที่บ้าน แล้วก็ไปส่งฉันที่โรงพยาบาล

"เดี๋ยวพี่จะลองคุยกับพ่อให้นะเรื่องค่ารักษา อย่าร้องไห้ป้านาต้องหาย" พี่เพทายเอามือเอื้อมมาจับมือฉันในขณะที่กำลังขับรถอยู่

"งะ เงินตั้งหลายล้าน ฮึก...พี่ทายอย่าลำบากเลยค่ะ" ฉันรู้ว่าทางบ้านเขามีฐานะ แต่เงินขนาดนั้นคงไม่มีใครกล้าให้ยืมหรอก

''พี่อยากช่วย" พี่เพทายพูดสีหน้าจริงจัง

"ขอบคุณนะคะ ที่พยายามจะช่วยหนู ฮึก...''

19:30 น.

พอมาถึงโรงพยาบาล พี่เพทายก็รีบกลับบ้านเพื่อไปคุยกับทางบ้านเรื่องช่วยค่ารักษาให้ ฉันก็แอบมีหวังนะ แต่ก็เผื่อใจเอาไว้แล้วแหละว่าคงจะไม่ได้หรอก เพราะเงินมันมากเกินไป

"ป้านิ่ม..." ฉันเรียกป้านิ่มจากทางด้านหลัง ตอนนี้ป้านิ่มกำลังร้องไห้อยู่ ฉันรู้ว่าป้านิ่มก็คงรู้สึกไม่ต่างจากฉัน

"วีนัสเอ่ย ป้าหมดปัญญาแล้วลูก..." ป้านิ่มพูดทั้งน้ำตา

ฉันเอื้อมมือไปจับมือป้านิ่มแล้วออกแรงบีบเบาๆ

"แม่ต้องได้ผ่าตัด หนูจะไม่ยอมปล่อยให้แม่เป็นอะไรไปเด็ดขาด"

"กตัญญูจริงๆลูกเอ้ย ถ้านามันรู้ว่าลูกสาวมันพยายามจะช่วยมันขนาดไหนมันคงดีใจมาก" ป้านิ่มยกมือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ

สองวันผ่านไป

คืนนี้ฉันคงนอนไม่หลับ เพราะแม่ยังไม่ได้รับการผ่าตัดเลย เราต้องมีเงินพร้อมหมอถึงจะผ่าตัดให้

ฉันอายุแค่นี้ฉันจะหาเงินมาจากไหน ป้านิ่มบอกว่าจะไปกู้เงินนอกระบบ แต่ก็คงได้ไม่เยอะ แถมดอกยังแพงมากอีกด้วย ส่วนพี่เพทายที่ว่าจะช่วย เขาโทรมาขอโทษฉันแล้ว บอกว่าทางบ้านไม่ยอมช่วย ซึ่งฉันก็เข้าใจ ไม่มีใครอยากจะมาเสี่ยงกับคนที่ไม่ใช่ญาติหรอก

ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาเรื่องที่จะขายไตอยู่ ฉันคิดจะขายไตข้างหนึ่งจริงๆ เพราะการผ่าตัดมันรอไม่ได้ ยิ่งปล่อยไว้นานแม่ก็ยิ่งจะแย่ลงทุกวัน

เรื่องที่จะขายไตฉันไม่ได้บอกใครเลย เพราะฉันไม่อยากให้ใครเป็นห่วง

-----------------------️