บทที่4

"สองคนนี้เบา ๆ กันหน่อยจะได้ไหม"อบเชยเอ่ยปรามทั้งสองพลางมองอาการของเพื่อนด้วยความปลงใจ

พริกไทยเอาแต่โบกมือให้พร้อมส่งยิ้มกระชากใจไปให้ผู้ชายที่ชื่อปอร์เช่ ส่วนนางฟ้าอย่างแองเจิ้ลก็ไม่น้อยหน้าแม้ว่าจะไม่ออกอาการว่าสนใจแต่ความเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานานแค่มองตาก็รู้แล้วว่าเธอกำลังสนใจผู้ชายที่ชื่อเพลิงกัลป์

"อย่ามาห้ามฉันได้ไหมฮะ นาน ๆ ทีจะได้เจอผู้ชายที่ถูกใจ"พริกไทยหันมาโวยวายใส่เพื่อนแม่ชีอย่างไม่จริงจัง

"แต่ก็อย่าให้มันมากได้ไหมล่ะ ดูสิพวกเขากำลังมองมาทางเราแล้ว"

"เหรอ"พริกไทยเบิกตากว้างเพราะคิดว่าผู้ชายที่หมายปองกำลังมองมายังตน และมันก็ใช่พวกเขาทั้งสี่กำลังมองมาจริง ๆ ด้วย

"เงียบ"เสียงใหญ่ตะโกนดังกึกก้องจากใบหน้าสวยที่มีแต่รอบยิ้มค่อย ๆ จางหายกลายเป็นเรียบนิ่งเอนเอียงไปทางบึ้งตึง ส่วนผู้ชายคนนั้นกลับหันมองไปสนใจทางอื่นและไม่ยอมมองมาทางที่เธออีกเลย

"วันนี้พวกพี่ทั้งสี่คนจะมาแจ้งการรับน้องให้ทุกคนได้ทราบ ย้ำ ตลอดการรับน้องห้ามทุกคนขาดหรือมาสายโดยเด็ดขาด ไม่ฉะนั้นจะต้องถูกลงโทษ"คำอธิบายจากปากของสิงหาไม่ได้เข้าหูของแองเจิ้ลเลยสักนิด สายตาของเธอยังคงมองอยู่ที่เพลิงกัลป์อยู่อย่างนั้นจนคนถูกมองเริ่มทนไม่ไหวซึ่งเพื่อนสนิทของพวกเขาก็สัมผัสได้และนึกอยากจะแกล้งเพื่อนหน้าตายคนนี้

"น้องคนผมสีแดงลุกขึ้นยืนแนะนำตัวหน่อยครับ"ทุกคนหันไปมองยังร่างเล็กของแองเจิ้ลเป็นตาเดียว เพราะเธอมีสีผมที่โดดเด่นที่สุด

พรึ่บ

"สวัสดีค่ะ หนูแองเจิ้ล บริหารปีหนึ่ง"

"พี่มีคำถามจะถามน้องครับ"กัปตันยังไม่หยุดเขาเหลือบมองสีหน้าเพื่อนสนิทก่อนจะหันไปสนใจกับรุ่นน้องปีหนึ่งคนนั้นต่อ

"รุ่นพี่มีอะไรจะถามหนูเหรอคะ"

"พี่เห็นน้องแองเจิ้ลนั่งมองหน้าเพื่อนพี่นานแล้ว ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรกับมันหรือเปล่าครับ"คนโดนตั้งคำถามถึงกับชะงักอยู่เหมือนกันไม่คิดเลยว่าแววตาของเธอจะสามารถบอกความรู้สึกที่เปิดเผยได้มากขนาดนี้

"ว่ายังไงครับ มองหน้าเพื่อนพี่อยู่นานมีปัญหาอะไรกับมันหรือเปล่าครับ"

"แองเจิ้ลไม่ได้มีปัญหาอะไรกับรุ่นพี่เพลิงกัลป์หรอกค่ะ"

"..."

"แค่ชอบ อยากได้"

ฮือ ฮา

เกิดเสียงฮือฮาของนักศึกษาคนอื่น ๆ ดังขึ้นกับความชัดเจนตรงไปตรงมาของหญิงสาว ทุกคนต่างหมองหน้าแองเจิ้ลสลับกับเพลิงกัลป์ก่อนจะเป็นฝ่ายชายนั้นที่ทนต่อไม่ไหว

"ฉันมีแฟนแล้ว"

"ก็แค่แฟน หรือเปล่าคะ"สีหน้าที่ตึงแล้วของเพลิงกัลป์ยิ่งตึงมากขึ้นไปอีกกับคำพูดท้าทายอำนาจมืดของเขา

"น้องแองเจิ้ลนั่งลงได้เลยครับ มึงก็อย่าไปมองน้องเขาแบบนั้นสิ"กัปตันที่เห็นท่าจะไม่ดีเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขเพราะเขารู้นิสัยเพื่อนสนิทของตัวเองดี

"รีบทำหน้าที่ให้เสร็จ ก่อนที่กูจะจับผู้หญิงคนนั้นหักคอ"

การรับน้องดำเนินต่อจากนั้นท่ามกลางสีหน้าตึงเครียดและไม่สบอารมณ์ของเพลิงกัลป์เมื่อเขายังถูกดวงตากลมโตของแองเจิ้ลมองอยู่อย่างนั้น จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเลิกกิจกรรม

"คนที่ยังตามหาพี่รหัสไม่เจอรีบหาให้เจอกันด้วยนะคะ อย่าลืมว่าเรามีบทลงโทษสำหรับคนที่ยังหาพี่รหัสไม่เจอ กลับบ้านได้ค่ะ"นักศึกษาทุกคนต่างพากันลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินแยกย้ายออกไปเหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังคงจับกลุ่มยืนพูดคุยด้วยกันอยู่

"พวกกูสองคนเห็นนะ"พริกไทยและอบเชยรีบหันมามองเพื่อนซึ่งยังคงยืนมองแผ่นหลังของเพลิงกัลป์อยู่อย่างนั้น

"แองเจิ้ลชอบพี่เขาเหรอ"

"อืม ชอบ อยากได้"

"แต่ดูเหมือนว่าพี่เขาจะเป็นคนเข้าถึงยากนะ"ดูจากลักษณะท่าทางก็เหมือนที่อบเชยว่า แต่มีหรือคนอย่างแองเจิ้ลจะสนใจ

"เข้าถึงอยากแบบนี้แหละดี ท้าทายดี"เพราะเธอเองก็ไม่ชอบผู้ชายที่วิ่งเข้ามาจีบตัวเองก่อนเหมือนกัน และคนอย่างเธอนั้นก็ไม่ได้ถูกใจผู้ชายคนไหนง่าย ๆ

"อย่าทำอะไรที่มันเกินตัวไปล่ะ แกก็รู้ว่าคุณลุงห่วงแกมากขนาดไหน"

"เป็นห่วงฉัน?"

"เปล่า ฉันกลัวว่าคุณลุงจะไปทำอะไรพี่เพลิงกัลป์เขา"คิวสวยของแองเจิ้ลกระตุกยิกกับคำพูดกวนบาทาของพริกไทย

"ว่าที่ลูกเขยทั้งคนคุณพ่อไม่กล้าทำอะไรหรอก ไปเถอะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่"

"แกเอาจริงใช่ไหมกับผู้ชายคนนี้?"พริกไทยถามด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนที่แองเจิ้ลจะก้าวขาเดินออกไป หญิงสาวผมเด่นสะดุดตาหันไปมองยังทิศทางที่ชายหนุ่มยืนอยู่ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้มเมื่อเขาและกลุ่มเพื่อนเองก็กำลังมองมาที่เธออยู่เหมือนกัน

"ใช่ และคนอย่างฉันต้องเอาให้ได้ต่อให้มีปีกบินก็หนีคนอย่างฉันไปไหนไม่รอดหรอก"ในเมื่อเธอเลือกแล้วต่อให้เขามีแฟนเธอก็ไม่สน เพราะคนอย่างเธออยากได้อะไรก็ต้องได้

"ดูเหมือนว่าเพื่อนของเรากำลังเจองานหินว่ะ"สิงหาเอ่ยขึ้นพลางมองกลุ่มของแองเจิ้ลเดินออกไป

"สวยใช้ได้เลยว่ะ เซ็กซี่ น่าค้นหา ดูแพง"

"แต่ดูร้ายใช่ย่อย"กัปตันและสิงหาพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของปอร์เช่ แต่มีเพียงคนหนึ่งซึ่งไม่คิดจะสนใจเขาคงยังกดโทรศัพท์ต่อสายหาคนรักอย่าง 'ฟางข้าว'แต่ก็ต้องพบกับความผิดหวังเมื่อเธอนั้นปิดช่องทางการติดต่อหลังจากที่เขาและเธอนั้นดันมีปากเสียงจนเกิดเรื่องบานปลายกลายเป็นทะเลาะจนไม่รู้ว่าตอนนี้แฟนสาวหายไปอยู่ที่ไหน

"นั่นมึงกำลังจะไปไหนไอ้เพลิง"สิงหาตะโกนถามเมื่อเห็นร่างสูงของเพื่อนสุดเย็นชาหุนหันพันเล่นเดินออกไป

"ไปหาข้าว"

"ที่โรงอาหารก็มี"

พลั๊ว

"ก่อนที่จะเล่นอะไรดูสีหน้ามันด้วยไอ้สัส"ฝ่ามือหนักของปอร์เช่ฟาดลงบนศีรษะของสิงหาอย่างไม่ออมแรง

"ฟาดลงมาได้ไอ้เวร ซี๊ด หัวกูแตกแล้วมั้งเนี่ย"เพลิงกัลป์เดินออกมาจากตรงนั้นโดยไม่คิดจะสนใจเสียงทะเลาะของเพื่อน เขารีบเดินไปยังโรงจอดรถของคณะซึ่งอยู่ไกลออกไป แต่แล้วสายตาเจ้ากรรมก็ดันไปสะดุดเข้ากับร่างเล็กในชุดนักศึกษา เธอคือผู้หญิงแดงคนนั้นคนที่ปากประกาศบอกว่า'อยากจะได้เขา'

'หึ'