Bad Engineer วิศวะเลว

ณ ร้านอาหารหรูในภัตตาคารชื่อดังย่านคนรวย ชายหนุ่มและหญิงสาววัยกลางคนสองครอบครัวนั่งทานอาหารหลังนัดพบปะพูดคุยเรื่องงานหมั้นของลูกๆของพวกเขา

"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า/คุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ" เสียงหวานใสแจ๋วเอ่ยทักทายผู้ใหญ่หลังจากกลับจากมหาลัยเพื่อมาตามนัดของบิดามารดา

"อ้าว! หนูแพรวามาเเล้วเหรอลูกนั่งก่อนจ๊ะ" เสียงเมขลาเอ่ยเชิญว่าที่ลูกสะไภ้

"ขอบคุณค่ะคุณป้า"

"หนูแพรสบายดีนะ" ทศกัณฐ์เอ่ยถามว่าที่คู่หมั้นของลูกชาย

"สบายดีค่ะคุณลุง"

"แล้วนี่ตาเหมออกมาหรือยังคะ? ไพลินเอ่ยขึ้นเมื่อยังไม่เห็นหน้าว่าที่ลูกเขย

"เดี๋ยวเมย์ขอออกไปโทรตามลูกก่อนนะคะ"

เมย์หรือเมขลาพูดจบก็ถือโทรศัพท์เดินออกไป สักพักก็เดินกลับมา

"ลูกมาถึงแล้วค่ะคุณกำลังจอดรถ"

"งั้นเราทานกันเลยนะหนูเเพรวาคงหิวเเล้ว" ทศกัณฐ์เอ่ย

"ไงเราไม่คิดถึงพ่อบ้างหรือไงไม่ยอมกลับบ้านบ้างเลย" เพลิงเอ่ยถามลูกสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ

"ช่วงนี้แพรเรียนหนักค่ะไหนจะรับน้องอีก ปี 3 ต้องรับผิดชอบหมดเลยค่ะพ่อ"

"แล้วเจอพี่เขาบ้างหรือเปล่าลูก? ไพลินเอ่ยถามลูกสาว

"เจอแค่ผ่านๆค่ะแม่"

"นั่นไงตาเหมมาพอดีเลย"

"สวัสดีครับป๊าม๊า!//สวัสดีครับอาเพลิงอาลิน"

"ไหว้พระเถอะ" เสียงเพลิง

"ทำไมไม่มาพร้อมน้องล่ะลูก? เมขลา

"พอดีผมติดส่งงานอาจารย์ครับปี4งานเยอะเเบบนี้เเหละเลยมาช้า"

ร่างบางที่ได้ฟังคำตอบของว่าที่คู่หมั้นก็นั่งเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงนั่งก้มหน้าไม่ยอมสบตากับชายร่างสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเธอ เพราะที่รู้ว่าคำตอบของเขาคือเรื่องโกหกทั้งเพ

@ก่อนหน้า

"ป๊ากับม๊านัดทานข้าวรู้ใช่ไหมเธอต้องทำยังไง?

เหม หรือ เหมันต์พูดกับร่างบางที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าคณะศิลปกรรมศาสตร์ในมหาลัยHนั่นคือว่าที่คู่หมั้นของเขาที่พ่อแม่หาให้แต่เด็ก

"......." แพรวา

"ถอนหมั้นไปซะ!อย่าให้ฉันใจร้ายกับเธอ

"นายก็รู้ฉันทำไม่ได้"

"ทำไม?

"ฉะ..ฉัน..?

"พี่เหมันต์คะวันนี้เนเน่อยากได้กระเป๋าใบใหม่ค่ะ"

เสียงผู้มาใหม่เอ่ยขึ้นแล้วเดินมากอดแขนของชายหนุ่มร่างสูง รูปหล่อ พ่อรวย พร้อมกับเอาหน้าอกคัพซีถูที่เเขนไปมาอย่างออดอ้อน

"เดี๋ยวพี่พาไปซื้อนะครับ"

"ไปตอนนี้เลยนะคะเนเน่ไม่มีเรียนแล้ว"

"ครับ! พูดจบร่างสูงก็หันมามองร่างบางอย่างเหยียดหยัน แล้วเดินออกไปกับหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าแฟน

@ปัจจุบัน

แกร่ง!

เสียงวางช้อนส้อมกระทบกับจานข้าวดังขึ้นร่างบางยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มอย่างสุภาพตามมารยาทของผู้ดีที่แม่สอนมา

"หนูแพรวาอิ่มเเล้วเหรอลลูก?

"อิ่มแล้วค่ะคุณป้า"

"ม๊าได้ฤกษ์หมั้นมาแล้วนะตาเหมเป็นวันศุกร์หน้านี้เลย"

"เอ่อ!เร็วไปหรือเปล่าคะคุณป้า? แพรวาถามขึ้นทันที แล้วชำเรืองมองว่าชายหนุ่มจะทำหน้ายังไง

"ไม่เร็วหรอกลูกป้าอยากให้แต่งเลยด้วยซ้ำ"

"หนูแพรวาติดอะไรเหรอลูก?

"แล้วแต่คุณพ่อคุณแม่เลยค่ะแพรยังไงก็ได้" เมื่อสิ้นคำพูดสายตาร่างสูงก็จดจ้องว่าที่คู่หมั้นด้วยอารมณ์เดือดดาน

"คุณอาครับผมว่าผมจะมาถะ.......?

"ตามนั้นนะตาเหมเดี๋ยวม๊าจัดการทุกอย่างเอง"

"แล้วนี่ตาคิมไปไหนล่ะไม่เห็นมาด้วย? เพลิงเอ่ยถามถึงลูกชายอีกคนของเพื่อน

"น่าจะอยู่กับเพื่อนมั้งรายนั้นอ่ะ" เมขลาเอ่ยตอบ

"หนูแพรวาเจอน้องบ้างหรือเปล่าลูกเรียนคณะเดียวกันนิ? เมขลา

"เจอประจำค่ะคุณป้าแสบใช่เล่นเลย"

ฮ่าาๆ~~ เสียงผู้ใหญ่ขำกันลั่นห้องอาหารวีไอพี

"ที่นี่อาหารอร่อยดีนะคะ" เเพรวาเอ่ยขึ้นเปลี่ยนเรื่อง

"ถ้าหนูแพรวาชอบก็ชวนพี่เขาพามาบ่อยๆสิลูกที่นี่โรงแรมในเครือของเราทั้งนั้น "

"พี่เขาคงไม่ว่างหรอกค่ะเห็นว่าช่วงนี้งานเยอะ"

"เดี๋ยวพอหมั้นเสร็จหนูก็ต้องย้ายไปอยู่กับพี่เขาแล้วคงมีเวลาเจอกันทุกวัน"

เมื่อได้ยินผู้เป็นแม่พูดร่างบางก็ตกใจนิดหน่อยแต่ไม่เผลอแสดงอาการออกมา

"หนูเเพรวาติดอะไรหรือเปล่าทำไมทำหน้าแบบนั้น? - ทศกัณฐ์

"ปะ..เปล่าค่ะคุณลุงแพรยังไงก็ได้ค่ะ"

"ดีแล้วจะได้ใกล้ชิดพี่เขามากขึ้น" เมขลา

"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับป๊าม๊าพอดีต้องเข้าผับต่อ"

"ผมลานะครับอาลินอาเพลิง"

"ขับรถดีๆนะลูกว่างๆก็พาน้องไปดูผับเราบ้าง"

"ครับม๊า" พูดจบก็สาวเท้าออกไปทันที

"งั้นแพรขอตัวก่อนนะคะคุณลุงคุณป้า// สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่"

"จ้าลูก!ขับรถดีๆนะ" ไพลินเอ่ยอวยพรลูกสาว

ตึก ตึก

เดินเท้าเรียวบนรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วเดินมายังลานจอดรถของโรงแรม ก้าวไปยังรถสปอร์ตคันหรูสีขาวของตัวเอง

"ฉันบอกให้เธอไปถอนหมั้นไม่ใช่เหรอ?

"หะ....เหมันต์!

"ตกใจที่เห็นฉันหรือตกใจที่โดนฉันจับได้ว่าเธอไม่อยากถอนหมั้น?

"ฉะ..ฉันทำไม่ได้"

"ได้! แต่เธอไม่ทำแพรวา!

"เธอก็รู้ฉันมีเนเน่อยู่แล้วทำไมเธอยังหน้าด้านจะหมั้นกับฉันอีก ห๊ะ!

ร่างสูงพูดออกมาด้วยความโมโหพร้อมกับกระชากแขนเรียวบางดึงตัวเล็กเข้ามาหาอกแกร่งของเขา

หมับบ!!

"อ๊ะ!! ฉะ ฉันเจ็บนะ!

"อยากได้ฉันเป็นผัวมากหรือไงวะ?

"ปล่อยนะ"

"หึ! อยากอยู่ใกล้ฉันนักไม่ใช่หรือไง? ร่างสูงพูดพร้อมกับสะแยะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ

"นะ...นายจะทำอะไร?

"ก็สนองความต้องการผู้หญิงหน้าด้านอย่างเธอไง"

"ปะ....อื้ออออ! อ่อยอันอะ"

ร่างบางยังไม่ทันได้พูดออกมาก็โดนคนตัวสูงขโมยจูบแรกของเธอไปซะเเล้ว

ปึก!!

แฮร่กๆ!!

เพี๊ยะ!

"นายทำบ้าอะไร? หน้าหนาหันไปตามเเรงฟาดของฝ่ามือเรียวบางพร้อมกับเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มอดกลั้นความโมโห

"ไปถอนหมั้นซะ!

"อย่าให้ฉันใจร้ายกับเธอ"

ประโยคที่ทำเอาร่างบางกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกไม่รู้จะพูดกับพ่อแม่ยังไงว่าตัวเองไม่อยากหมั้น

"ในเมื่อนายผลักใสฉันออกจากชีวิตนาย ฉันจะทำให้นายรู้เองว่าคนอย่างฉันไม่มีทางยอมแพ้ ยิ่งนายเกลียดฉัน ฉันยิ่งจะอยู่ใกล้ๆนายให้นายกระอักเลือดตายไปเลย เหมันต์ "

#นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากความคิดของผู้เขียน ฝากกดไลค์กดติดตามน้องเเพรวากับพี่เหมันต์ด้วยนะคะ

ฝากนิยายเรื่องแรกด้วยค่ะ รักน้อยๆแต่ขอให้รักนานๆน๊าาา