BEBY [4] ผมก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน

"น่าสนใจดีนิ"ฉันยืนอึ้งทันทีตอนแรกคิดว่าจะแกล้งเล่นเฉยๆแต่ดูเหมือนว่าพี่โซ่จะเอาจริงซะแล้วสิ

"แหะๆ...หนูแค่พูดเล่นเองอย่าซีๆ"ฉันบอกพี่โซ่ไปมือน้อยๆของฉันก็ตีแขนพี่โซ่เบาๆแต่พี่เขากลับไปเล่นด้วยพี่โซ่ยังคงจ้องหน้าฉันนิ่งเอ่อ...ทำตัวไม่ถูกเลยแหะ

"จ่ายตังค์เนอะ...ไปจ่ายตังค์กันหนูจะได้ไปหาแม่"ฉันเลยรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีพี่โซ่พยักหน้ารับและถือเสื้อผ้าที่พี่เขาเป็นคนเลือกเองกับมือไปจ่ายตังค์

"ทั้งหมด13,500บาทคะ"พนักงานประจำเคาน์เตอร์พูดขึ้นฉันตาโตทันทีเฮ้มันจะแพงไปแล้วนะเสื้อผ้าแค่ไม่กี่ชุดนี่เป็นหมื่นเลยหรอให้ตายเถอะใส่แล้วบินได้ป่ะเนี่ย

"นี่ครับ.."พี่โซ่ยื่นบัตรให้พนักงานแต่ฉันกับดึงไว้ซะก่อนพี่โซ่มองหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจใครจะบ้าให้เขาซื้อของแพงๆพวกนี้ให้ฉันกันล่ะ

"มันแพง"ฉันกระซิบไปที่หูของพี่โซ่ขืนพูดดังฉันได้โดนพนักงานมองตาขวางเอาหรอก

"เอาน่า.."พี่โซ่ไม่ฟังฉันเลยเขายื่นบัตรให้พนักงานอีกครั้งฉันแต่มองบัตรที่โดนรูดไปเงินมันหายไปแล้วน่ะนั้นตั้งเป็นหมื่นเขาไม่เสียดายรึไงรู้ไหมว่ากว่าจะหามาได้เหงื่อตาแทบกระเด็น

"ทีหลังไม่ทำแบบนี้แล้วนะ.."ฉันบอกพี่โซ่ด้วยน้ำเสียงจริงจังถ้ารู้ว่าเสื้อผ้าในห้างจะแพงขนาดนี้ฉันไปซื้อที่ประตูน้ำยูเนี่ยนมอล์ไม่ดีกว่าโหลหมื่นนึงได้เสื้อผ้าใส่ตลอดชีพ!

-ตลาดสมใจ-

ตอนนี้ฉันกับพี่โซ่มาถึงตลาดแล้วเราสองคนเดินผ่านร้านค้าต่างๆแม่ค้าที่ฉันรู้จักต่างพากันซุบซิบนินทาฉันเพราะเห็นว่าฉันเดินจับมือมากับพี่โซ่แถมการแต่งตัวฉันที่ตอนแรกใส่ชุดพี่โซ่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเดรสสีชมพูหวานเรียบร้อยแล้วทำให้ฉันดูเป็นลูกคุรหนูขึ้นมาทันตาเลยล่ะ

"วางไว้ตรงนี้เลยเดี๋ยวฉันยกเอง"ฉันเดินมาถึงร้านแม่แล้วตอนนี้พี่โซ่พอเห็นฉันหยุดเดินเขาก็หยุดตามตอนนี้​ของกำลังลงหน้าร้านมีลังดอกไม้มากมายปกติฉันจะต้องไปช่วยหรือไม่ก็พ่อแม่จ่ายเงินให้คนที่มาส่งฉันแอบเห็นนะว่าแม่มองเงินที่จ่ายไปอย่างเสียดาย

ฉันมองแม่ที่ก้มลงยกลังดอกไม้มันหนักมากนะสำหรับผู้หญิงแม่มีสีหน้าไม่สู้ดีนักเวลายกฉันน้ำตาคลอทันทีนี่แม่ต้องยกของหนักๆแบบนี้คนเดียวเลยหรอฉันต้องไปช่วยแม่พอคิดได้ดังนั้นฉันก็รีบเดินไปหาแม่ทันทีโดยมีพี่โซ่เดินตามหลังฉันไม่ห่าง

"แม่.."ฉันเรียกแม่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทำไมแม่ต้องทำงานหนักขนาดนี้ด้วยแล้วพ่อไปไหนทำไมปล่อยให้แม่ทำงานหนักขนาดนี้

"แกมาทำไม"แม่เงยหน้ามามองฉันก่อนจะหันไปสนใจดอกไม้ต่อ

"พ่อไปไหนทำไมแม่ต้องทำเองทั้งหมดด้วย:

"ฉันเลิกกับมันแล้ว..ต่อจากนี้ชีวืตฉันมีแค่ฉันลูกหรือผัวฉันไม่เคยมี..."

"แม่...ฮึก!"ฉันร้องออกมาทันทีพี่โซ่เดินมาหยุดข้างๆฉันก่อนจะยื่นมือมากุมมือฉันไว้แม่ฉันมองมาทัี่มือพวกเราสองคนและแสะยิ้มอย่างนึกสมเพช

"สวัสดีครับผมชื่อโซ่นะครับตอนนี้ผมเป็นคนเลี้ยงดูหนูจ๋าอยู่"พี่โซ่สวัสดีแม่ฉันด้วยน้ำเสียงน้อบน้อมแม่ฉันมองหน้าพี่โซ่แปบเดียวก่อนจะเดินหนีพวกเราสองคนไปนั้นทำให้น้ำตาฉันยิ่งใหลออกมา

"อึก..ฮื่อออ.."พี่โซ่ยืนกอดปลอบฉันก่อนจะพาฉันมานั่งเก้าอี้และตัวเขาก็หายเข้าไปข้างในทางที่แม่เดินเข้าไปเมื่อกี้ฉันนั่งทำสติสักพักก่อนจะเดินตามไปกลัวแม่จะว่าร้ายพี่โซ่น่ะสิเขาไม่ผิดแม่จะด่าเขาได้ไง

"ผมขอเป็นผู้ปกครองหนูจ๋าได้ไหมครับแม่.."ฉันมองพี่โซ่ที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงพื้นโดยมีแม่ที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่บนเก้าอี้ทำไมพี่โซ่ต้องลงทุนขนาดนี้ด้วยนะ

"ฉันไม่ใช่แม่มันคุณจะเอามันไปไหนก็ไปเถอะ..แม่ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆนั้นทำให้น้ำตาฉันที่หยุดใหลไปแล้วกับใหลอีกครั้งนึง

"ขอบคุณครับผมสัญญาว่าผมจะดูแลหนูจ๋าเป็นอย่างดี...ผมมาที่นี้เพื่อมาบอกแม่และจะพาหนูจ๋ามาเก็บของผมจะรับเธอมาเป็นน้องสาวผมอีกคน"พี่โซ่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"เหอะเป็นน้องหรือเป็นเมียกันแน่พ่อหนุ่ม.."

"ผมก็ไม่มั่นใจเหมือนกันครับ.."ฉันอึ้งทันทีกับคำพูดของพี่โซ่แม่ฉันแสะยิ้มออกมานิดๆก่อนจะลุกขึ้นก้มตัวลงมากระซิบอะไรกับพี่โซ่ไม่รู้และเดินจากไปพี่โซ่มองแม่ฉันที่เดินห่างออกไปก่อนจะลุกขึ้นและหันหลังเพื่อที่จะเดินกลับแต่พอเห็นฉันเขาก็ตกใจทันที

"มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย.."พี่โซ่เดินเข้ามาถามฉัน

"เมื่อกี้เอง"ฉันเลือกที่จะโกหกพี่โซ่ไปพี่โซ่พยักหน้ารับรู้และพาฉันเดินออกมาจากร้านของแม่แต่ฉันก็ต้องตกใจเมื่อเจอกองทัพแม่ค้ายืนล้อมอยู่หน้าร้านอะไรกันเนี่ยและฉันก็ต้องสะดุ้งเมื่อโดนแม่ค้าร้านนึงฉุดแขนฉันไป

"จ๋าแกพาผัวมาหาแม่หรอ.."

"ยัยจ๋าแกพาผัวมาเย้ยแม่แกหรอ.."

"จ๋าผัวใหม่แกหล่อจังนอนกับแล้วหรอเขาถึงพามาหาแม่.."และอีกหลายคำพูดที่เข้ามาถามฉันฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เอามือปิดหูเพราะรำคาญเสียงด่าทอต่างๆทั้งที่มันไม่ได้เป็นความจริงซักนิด

"อ๊ะ..:ฉันตกใจที่อยู่ดีๆพี่โซ่ก็มาดึงแขนฉันออกจากวงล้อมแม่ค้าและพาฉันเดินมาหยุดที่บ้านของฉันว่าแต่เขารู้ได้ไงว่าบ้านฉันอยู่นี่

"ไม่ต้องถามมากเข้าไปเก็บของพี่ให้เวลา20นาที"พอฉันจะถามเขาพี่โซ่กลับดันหลังให้ฉันรีบเข้าบ้านไปอะไรเนี่ย

-20นาทีผ่านไป-

"หนูจ๋า20นาทีแล้วเร็วๆ"ฉันได้ยินเสียงพี่โว่ตะโกนเข้ามาในบ้านฉันจึงรีบรูดซิบกระเป๋าและวิ่งออกมาทันที

"เรทนิดเรทหน่อยไม่ได้ไง.."ฉันหยุ่นจมูกใส่พี่โซ่พอเขาเห็นก็ยื่นมือมาบิดจมูกฉันเบาๆฉันได้หน้าร้อนฉ่าโอ้ยใจเต้นตุ่มๆต่อมๆเลยจร้า

"กลับบ้านกันป่านนี้บัดดี้มันทำห้องฉันพังแล้วมั้ง"จริงสิเราขังบัดดี้ไว้ในห้องนี่หน่าแล้วนี้ก็หลายชั่วโมงแล้วที่ขังมันไว้ป่านนี้คงตื่นแล้ววิ่งวุ่นชนของพังหมดแล้วมั้ง

"ค่ะ"

-บ้าน-

"บัดดี้..."ฉันค่อยๆเปิดประตูห้องและเรียกบัดดี้แต่พอฉันเดินเข้าห้องไปเท่านั้นและก็ต้องหัวใจเกือบวายที่จู่ๆบัดดี้ก็วิ่งออกมาจากห้องผ่านเท้าฉันไปด้วยความเร็วแสงฉันมองบัดดี้อย่างเอือมๆ

"เห้ยย!"ฉันอุทานออกมาทันทีเมื่อเจอสภาพห้องพวกครีมทาผิวหวีหรืออะไรก็แล้วแต่ที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งมันหล่นลงมาหมดเลยสายตาฉันมองไปบนที่ที่นอนโอ้ก๊อต!บัดดี้ทำพิษแล้วไง

"อะไรวะเนี่ย.."พี่โซ่ที่พึ่งเดินเข้ามาถึงกับงงเมื่อเจอสภาพห้องเละบอกได้คำเดียวว่าเละ!ปุยนุ่นบนหมอนกระจายออกมาเต็มที่นอนแถมยังมีรอยเล็บของบัดดี้อยู่บนผ้าปูเตียงด้วย สวยงามจริงๆ

"บัดดี้!!!"พี่โซ่วิ่งออกไปและตะโกนชื่อแมวดังลั่น

"เหมี๊ยว!!:และต่อมาก็ได้ยินเสียงบัดดี้ร้องไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้พี่โซ่กำลังไล่ตีบัดดี้อยู่และคืนนี้จะนอนไหนล่ะนี่T^T

ไรท์เคยเอาแมวขังไว้ในห้องจริงๆและมันก็เป็นแบบนี้จริงๆอะข้าวของหล่นมาหมดไม่คิดว่าแมวมันจะซนขนาดนี้

บอกนิดนึงสาเหตุที่ไรท์เอาพี่คนนี้มาเป็นโซ่เพราะว่าไรท์เจอนางในMVของJBที่ชื่อเพลงHushใครอยากเห็นพี่โซ่ตัวจริงและขยับได้แนะนำให้ไปดูคะ นางน่ารักมากๆ