INTRO

@NIGHTCLUB : NEW YORK , USA

“ยัยอันนนนน~”

“...”

“อันนาเพื่อนร้ากกกกกก~” มีอาตะโกนเรียกเพื่อนสนิทของตัวเองแข่งกับเสียงเพลงดังกระหึ่มอยู่ภายในไนต์คลับหรูใจกลางเมือง

“เมาก็กลับไปนอน” อันนาพูดออกมาอย่างเอือมระอา ก่อนจะยกมือผลักศีรษะของเพื่อนด้วยแรงไม่ได้มากนัก แต่ก็ทำให้คนเมาอย่างมีอาร่วงลงไปนั่งกับพื้นคลับได้ไม่ยาก

“อ๊ะ!” หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะใช้มือยันตัวลุกขึ้นมานั่งจ้องใบหน้าของเพื่อนรักด้วยความไม่พอใจ

“เธอเมาแล้วเป็นแบบนี้ทุกที กลับ!”

“ฮือออออออ~” จู่ๆ มีอาก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาน้ำตาอุ่นไหลอาบพวงแก้มทั้งสองข้าง เมื่อนึกถึงว่าเธอกับอันนาจะต้องห่างกันไกลกันเกือบซีกโลกหนึ่ง

“ร้องทำไมเนี่ย”

“ฮึก...กะ...ก็...ฮึก...ไม่อยากให้ไป” หญิงสาวร้องไห้ฟูมฟายราวกับโดนคนรักหักอกก็ไม่ปาน

“ถ้าคิดถึงก็ไปหาฉัน ถ้าคนรวยอย่างเธอไม่อยากจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินเอง ฉันจะจ่ายให้โอเคไหม?” อันนายกมือโยกหัวเพื่อนรักเล่นด้วยความเอ็นดู ถึงแม้จะอายุเท่ากันแต่เวลามีอาอยู่กับเธอก็จะกลายเป็นอีกคน

“ยัยใจร้าย คบกันมาตั้งสิบปีเธอทิ้งฉันง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ” มีอาทำหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะหยิบไวน์ขึ้นมากระดกดื่มจนหมดแก้ว

พรึ่บ!

“แกจะไปไหนมีอา” มีอาก้มมองเพื่อนรักเพียงนิดก่อนจะพูดออกมาด้วยความรู้สึกน้อยใจเพื่อนรักอยู่ไม่น้อย

“เข้าห้องน้ำ เชอะ!” ร่างบางสะบัดผม เชิดหน้าเดินมาทางห้องน้ำด้วยสภาพมึนเมา ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าประตูบ้านใหญ่สีดำที่มีชายหนุ่มร่างสูงยืนอยู่ด้านหน้า เธอเอื้อมมือไปดันเขาเบาๆ แล้วทำท่าจะเดินเข้าไป

“เข้าไม่ได้”

“ฉันจะเข้า!” หญิงสาวที่มีความสูงราวๆ หนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตรโวยวายเสียงดังพยายามออกแรงดันคนที่ยืนอยู่ตรงหน้ามากกว่าเดิม แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มที่มีความสูงมากกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรระแคะระคาย

“มีอะไร”

“ผู้หญิงคนนี้มาโวยวายจะเข้าไปด้านในให้ได้ครับ” นักรบ เอ่ยบอกผู้เป็นเจ้านายเสียงเรียบ ก่อนจะก้มหัวให้เล็กน้อย หญิงสาวถึงกับขมวดคิ้วงุนงงกับภาษาที่ชายหนุ่มสองคนใช้คุยกัน

“อย่าให้มาวุ่นวาย”

“ครับ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ แล้วจัดการดึงหญิงสาวออกมาด้านนอกคลับ คนที่ถูกกระทำก็พยายามโวยวายและดิ้นเพื่อให้หลุดจากพันธนาการของอีกคน

“ปล่อยนะ! ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย!”

“...” นักรบมองหญิงสาวด้วยสายตานิ่งเรียบ และไม่สนใจคำขู่ของเธอ

“ปล่อยฉัน! ช่วยด้วย โรคจิตจะข่มขืนฉัน!!” มีอาตะโกนใส่ไฟแต่ทว่าเสียงในคลับมันดังจนกลบเสียงของเธอ และในช่วงเวลานี้ไม่มีทางที่ใครจะสนใจควรอบข้าง มีแต่คนสนใจแต่คู่ควงของตัวเองมากกว่า

“โอ๊ยยยย~” มีอาร้องออกมาเสียงดัง ก่อนจะปล่อยตัวนั่งลงกับพื้นถนนทันทีที่เดินออกมาพ้นตัวคลับ

“...” นักรบมองมารยาของหญิงสาวด้วยสายตานิ่งเรียบ ก่อนจะปล่อยมือแล้วเตรียมเดินกลับเข้าไปหาผู้เป็นเจ้านายด้านใน

“ไอ้ซื่อบื้อ!”

“...” คำด่าของหญิงสาวทำให้นักรบชะงักเท้าเดิน ก่อนจะหันมองมีอาที่นั่งอยู่บนพื้นด้วยสายตานิ่งเรียบ

“ไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ ฮ่าๆ” มีอาหัวเราะร่าเมื่อคิดว่าคนตรงหน้าน่าจะไม่เข้าใจที่เธอพูด และเธอก็จัดการรัวภาษาอังกฤษใส่ชายหนุ่มด้วยคำด่าทอสารพัด เสียงแหลมของเธอเริ่มเบาลงก่อนจะกลายเป็นเสียงหอบหายใจ

พรึ่บ! มีอาหลับพับไปกับพื้นถนนด้วยความน่าสมเพช ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันหลังเตรียมเดินเข้าไปในผับ แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าถ้าให้เธอนอนอยู่ตรงนี้คงจะไม่ดีนัก

(ฮัลโหล)

“กูฝากจัดการเรื่องทั้งหมดด้วย”

(มึงจะไปไหน)

“จัดการภาระ” นักรบเอ่ยบอกเพื่อนรักอย่างฟรานซิสเสียงเรียบ ก่อนจะกดวางสายไปโดยไม่รอให้อีกฝ่ายพูด เขาอุ้มร่างเล็กขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนจะเดินตรงมาที่รถยนต์ที่จอดอยู่ไม่ไกล วางเธอลงเบาะข้างคนขับแล้วจึงเดินอ้อมมาอีกทางเพื่อขับรถตรงมายังที่พักของตัวเอง

ประตูห้องพักของโรงแรมหรูถูกเปิดกว้าง มือขวามาเฟียเดินเข้ามาข้างในพร้อมกับอุ้มหญิงสาวแปลกหน้าที่เพิ่งพบเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วมาด้วย

พรึ่บ! เขาวางหญิงสาวลงบนเตียงนอนของตัวเอง ก่อนจะถอดสูทของตัวเองแล้วพาดไว้ตรงเก้าอี้ ค่อยๆ ปลดเสื้อเชิ้ตของตัวเองออก มองหญิงสาวที่นอนไร้สติด้วยแววตานิ่งเรียบ

“หึ”