INTRO

ย้อนกลับไป 6 ปีที่แล้ว...

ณ คลับหรูแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมืองมีวัยรุ่นชายหญิงกำลังแสดงความรักด้วยการกอดจูบลูบคลำกันอย่างเร่าร้อนและดูดดื่ม แต่ก็ต้องหยุดการกระทำเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนร่วมโต๊ะพูดกระแนะกระแหน

“พวกมึงไม่กลับไปเอากันที่คอนโดตัวเองให้จบๆ ไปวะ” ทั้งคู่หันมองเจ้าของคำพูดก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ

“ทำไมกูต้องกลับไป ทั้งๆ ที่กูสามารถเอาตรงนี้ได้...ใช่ไหมที่รัก” โนอาห์เอ่ยถามแฟนสาวสุดฮอตของตัวเองก่อนจะเกี่ยวปลายผมสีดำขลับของเธอขึ้นมาสูดดมอย่างหลงใหล

“...” หญิงสาวปรายตามองแฟนหนุ่มด้วยสายตานิ่งเรียบ ก่อนจะรั้งใบหน้าของเขาเข้ามาประกบจูบเป็นคำตอบ

“อื้มมมมม~” โนอาห์ครางออกมาจากลำคอเบาๆ จูบตอบรับสัมผัสของร่างบางอย่างดูดดื่ม แล้วจึงถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะดึงสายตาเจ้าเล่ห์มองเพื่อนรักที่นั่งร่วมโต๊ะราวกับกลั่นแกล้งให้เสียอาการ

“กูล่ะเหนื่อยใจกับมึงสองคนจริงๆ” เพื่อนร่วมโต๊ะถึงกับส่ายหัวอย่างเอือมระอากับท่าทีของทั้งสองคนที่ชอบแสดงความรักกันอย่างโจ่งแจ้งโดยไม่สนใจใคร

“เอาน่า ฉันเป็นผู้หญิงยังไม่สนใจเรื่องแบบนี้เลย”

“เธอเคยสนใจอะไรด้วยเหรอ”

“ฮ่าๆ สนสิ...สนว่าจะมีใครมายุ่งกับผู้ชายของฉันรึเปล่า” เสียงแค่นหัวเราะในลำคอของหญิงสาวค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มร้ายกาจเมื่อเธอมองเห็นผู้หญิงรูปร่างดีคนหนึ่งกำลังมองแฟนหนุ่มของเธออย่างเชิญชวน

“ถ้าจะให้พูดตามตรงคนที่คบกับไอ้โนอาห์ได้ก็น่าจะมีแค่เธอคนเดียวแหละ...ควีน”

“แต่พวกผู้หญิงหน้าไม่อายที่จ้องจะงาบแฟนฉันมันก็มีเยอะแยะนะ ยิ่งท้าทายมันก็ยิ่งชอบ” เจ้าของชื่อเล่นที่ใครๆ ก็ต่างให้ความสนใจและเกรงกลัวยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหยัดตัวลุกจากท่อนแขนแกร่งที่โอบรัดเอวคอดของเธอไว้ แล้วเดินตรงมาหยุดยืนหน้าผู้หญิงในชุดเดรสสีแดงเพลิงเหมือนกับเธอ

พรึ่บ! มือเล็กของควีนตะปบเข้าที่ผมสีน้ำตาลทองของผู้หญิงที่เธอหมายหัวไว้อย่างแรง ก่อนจะกระชากเข้ามาใกล้ตัวเอง

“กรี๊ดดดดดดดด~” เสียงกรีดร้องของคนโดนกระทำไม่ได้สร้างความตกใจให้กับใครหลายๆ คน เพราะถือว่าเป็นเรื่องปกติที่ควีนจะแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราดกับผู้หญิงที่หมายปองแฟนเธอแบบนี้

“สวัสดี...รู้จักฉันรึเปล่า” คำพูดผ่านรอยยิ้มร้ายกาจดูโรคจิตของควีนสร้างความหวาดกลัวให้กับคนโดนถามไม่น้อย

“ปะ...ปล่อยฉัน” หล่อนพยายามแกะมือของควีนของจากกลุ่มผมของตัวเอง แต่ยิ่งทำเล็บคมก็ยิ่งจิกลงบนหนังหัวอย่างแรง

“มาเล่นสนุกกันก่อนสิ...” ควีนกดใบหน้าของหญิงสาวแนบลงกับบาร์อย่างแรงก่อนจะหยิบแก้วที่มีเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นมาเทราดลงบนใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างไม่ได้ทันตั้งตัว

“กรี๊ดดดดดดดด~ อีบ้าปล่อยฉันนะ!!” หล่อนกรีดร้องราวกับคนเสียสติ เมื่อถูกควีนกดฐานแก้วลงบนจมูกโด่งรั้นที่ทำมาซิลิโคนอย่างแรง

“ฮ่าๆ ฉันบ้ากว่าที่เธอคิดอีกนะ” ควีนแค่นเสียงหัวเราะออกมาราวกับเจอเรื่องที่ถูกใจนักหนา เธอกำลังพอใจกับการกระทำของตัวเองไม่น้อยแต่ว่าแค่นี้สำหรับเธอถือว่ายังไงน้อยไป สำหรับผู้หญิงที่จ้องจะงาบแฟนเธอต่อหน้าเธอ

“ปะ...ปล่อยฉันเถอะ...ฉันกลัวแล้ว” หญิงสาวผู้ถูกกระทำยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนให้เธอเห็นใจ แต่ทว่ายิ่งทำแบบนั้นควีนก็ยิ่งชอบใจ

“ถ้ากลัวก็ไม่ควรอยากได้ผู้ชายของคนอื่นสิ” ควีนก้มหน้าลงไปใกล้พ่นลมหายใจหนักๆ ใส่หล่อนราวกับกำลังความคุมอารมณ์ของตัวเอง

“ฮึก...ฉันขอโทษ...ฉันกลัวแล้ว”

“ตอบมาสิ...รู้จักฉันใช่ไหม” มือเล็กกระชากผมของหล่อนของมาจากบาร์อย่างแรงแล้วเปล่งเสียงถามด้วยความเยือกเย็น

“ระ...รู้ค่ะ” คนโดนถามรีบตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือปนหวาดกลัว

“ฉันชื่ออะไรเหรอ...” หญิงสาวยิ้มจนตาหยีขัดกับเสียงถามที่เธอกำลังพูดออกมา

“คะ...ควีน” ไม่มีใครไม่รู้จักผู้หญิงที่มีอิทธิพลอย่างควีน เธอเป็นคนที่ผู้หญิงหลายๆ คนเอาเป็นแบบอย่างและผู้หญิงหลายๆ คนพยายามออกห่างเพราะเกรงกลัวอำนาจในกำมือของเธอ

“ก็รู้จักฉันนี่...แล้วทำไมถึงยังคิดจะท้าทายฉันล่ะ”

“ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว...ปะ...ปล่อยฉันไปเถอะนะ...ฮึก” คนโดนกระทำส่ายหัวเป็นพัลวันเมื่อเห็นรอยยิ้มร้ายกาจปรากฏบนใบหน้าของควีนอีกครั้ง

“งั้นก็จำชื่อฉันให้ดี...แล้วจำไว้อย่ามายุ่งกับของของฉัน”