BAD ENGINEER 2 | เมา |

BAD ENGINEER 2

| เมา |

ชายหนุ่มที่มาด้วยกันเสนอว่าขอดูกล้องวงจรปิดจากทางโรงแรม แต่ทางพนักงานแจ้งว่าไม่สามารถให้คนนอกเข้าไปดูได้ เลยขอเป็นรูปหน้าของเพื่อนเธอยื่นให้กับพนักงานดูจะได้แจ้งไปที่ห้องควบคุมในช่วงเวลาก่อนหน้าไม่ถึงห้านาที

เมจิกจำได้ว่ามาถึงโรงแรมในเวลาประมาณเที่ยงคืนเศษๆ เธอกับชายหนุ่มไปเช็คอินที่ล็อบบี้แค่ไม่กี่นาที หันกลับมาโดนัทเธอก็หายไป

พนักงานที่แจ้งหายไปสิบห้านาทีก็เดินตรงมาหาเมจิกกับชายหนุ่มที่นั่งรออยู่ที่โซฟาของล็อบบี้ที่ที่เพื่อนเธอหายตัวไป

"เอ่อ...ไม่มีเลยค่ะ" พนักงานตอบเสียงเบา เธอไม่กล้าสบตากับเมจิกและชายหนุ่ม แต่ถึงอย่างนั้น เธอเองก็ไม่ได้เอะใจอะไรถึงความผิดปกติของพนักงานสาวตรงหน้าแม้แต่ชายหนุ่มที่มาด้วย

เพราะเธอเป็นห่วงเพื่อนสาวเอามากๆ แล้วเมาแบบนั้น จะหายไปได้ยังไง เธอไม่เชื่อว่าจะไม่มีใครเห็น

"มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ ในเมื่อกล้องวงจรปิดติดอยู่ทั่วทุกมุม คุณคิดว่าเพื่อนฉันจะหายตัวได้หรือยังไง" เมจิกตวาดลั่นด้วยความโมโหสุดกลั้น คนทั้งคนตัวไม่ใช่เล็กๆแต่กลับบอกว่าไม่มี มันจะเป็นไปได้ยังไง

"ใจเย็นๆก่อน เอางี้ลองโทรหาเพื่อนดูก่อนไหม" ชายหนุ่มที่มาด้วย พยายามพูดอย่างใจเย็น เขาเข้าใจว่าเมจิกห่วงเพื่อนมาก ชายหนุ่มเองก็รู้สึกผิด ไม่น่าให้เธอดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปเลย ไม่งั้นคงไม่เกิดเรื่อง

เมจิกจึงลองโทรหาโดนัทตามที่ชายหนุ่มบอก แต่ทว่าก็ไม่มีใครรับสาย ความจริงเธอเองก็ยังมีสติอยู่บ้าง แต่เพียงแค่เธอทรงตัวไม่ได้ มีเพียงแค่เหตุผลนี้เหตุผลเดียวที่เมจิกสงสัย

เมื่อหมดหนทางเธอจึงขอคีย์การ์ดจากทางโรงแรมเพื่อเข้าพัก ไหนๆก็จองไว้แล้ว

"ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่กลับไปเถอะ" เธอเกรงใจ เขาเองก็ช่วยตามหาโดนัทมาเป็นชั่วโมง เขามีน้ำใจมาก แต่ก็ไม่อยากรบกวนเขาอีก

"งั้น..." ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อขอไลน์และเบอร์โทร เผื่อถ้าเธอต้องการความช่วยเหลือ ก็ให้ติดต่อเขาได้ตลอด

"ขอบคุณนะคะ"

°°°°°°°°°

โดนัทเธอเดินโซซัดโซเซออกจากโรงแรม ด้วยสติที่เริ่มจะไม่อยู่กับร่องกับรอย จากที่ตอนแรกมีอยู่เกินห้าสิบเปอร์เซนต์ ไม่รู้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์มันออกช้าหรือจริงๆเธอเมาอยู่แล้วตั้งแต่อยู่ที่ร้าน

ด้วยตอนนี้แอลกอฮอล์ในร่างกายที่เริ่มแผลงฤทธิ์ทำให้เธอหลงลืมไปสนิทว่าตัวเธอเองมากับใคร

โดนัทเธอยืนเอนไปมาโบกรถอยู่หน้าโรงแรม เธอโบกมันทุกคันหวังเพียงว่าจะมีรถจอดให้เธอได้ขึ้นไปนั่ง แต่ก็ไม่มีใครใจดีรับคนเมาอย่างเธอขึ้นรถสักคัน

"คุณเดลครับ มีสาวมาโบกรถข้างหน้าครับ ดูท่าจะเมา ด้วยครับ รับไหมครับ" ชายหนุ่มคนขับรถของเดลที่จ้างมาส่วนตัวเอ่ยถามจากกระจกมองหลัง ถ้าวันไหนที่เขาคิดดื่มเขาจะไม่เสี่ยงขับรถเองเพราะถ้าเจอด่านเขาคงซวยนอนคุกแน่ จึงต้องให้คนขับรถมารับเขาเป็นประจำในสถานอโคจร และทุกครั้งในบางค่ำคืนจะต้องมีสาวข้างกายขึ้นรถมาด้วยเป็นประจำ

"อืม" เขาแค่นตอบในลำคอ สติของเขาใช่ว่าจะมี เพราะตัวเขาเองก็เมามากเช่นกัน เขาเลยตอบไปส่งๆ โดยที่ไม่รับรู้กับคำถามที่คนขับรถได้ถาม

"จะรับจริงๆหรอคะคุณเดล" หญิงสาวข้างกายที่นั่งรถมาด้วยกันถามย้ำอีกครั้ง

"อืม"

เธอที่นั่งมาด้วยกันกับเขา เป็นพริตตี้สาวที่ทำงานอยู่ในเลาจ์แห่งหนึ่งที่เป็นสถานที่อโคจร เธอเป็นตัวท็อปของร้าน เดลถูกใจเธอมากตั้งแต่แรกเห็นเลยเรียกดริ้งหมดไปเป็นแสนเพื่อได้ตัวเธอมา และขอกับทางร้านว่าต้องการตัวเธอกลับไปด้วยกัน ซึ่งต้องมีค่าใช้จ่ายต่างหากถ้าลูกค้าต้องการสาวพริตตี้ออกจากนอกร้านในเวลางานซึ่งเขาเองก็ยอมจ่ายในราคาที่สูงลิ่ว

เมื่อรถจอดสนิท โดนัทที่ยืนโบกอยู่นานสองนานก็เห็นรถคันสีดำหรูจอดอยู่ตรงหน้า เธอจึงเปิดประตูหลังเพื่อขึ้นรถ

"อ่าวเธอ ไปนั่งหน้าสิ มานั่งข้างหลังทำไม" สาวพริตตี้เอ่ยไล่ อยู่ๆเธอก็เปิดประตูมานั่งเบาะหลัง แทนที่จะนั่งเบาะหน้าที่ยังว่าง

ก็คนมันเมา จะไปรู้เรื่องอะไร แค่พยุงตัวเองแล้วเปิดประตูขึ้นรถได้นี่ก็ดีแค่ไหนแล้ว

กลายเป็นว่ามีคนเมาสองคนนั่งขนาบข้างเธอ คนข้างขวาก็นั่งคอพับซบไหล่เธอไปมา ส่วนเธอข้างๆก็นั่งเอียงคอมาซบไหล่เธอเช่นกัน จนตอนนี้ไหล่สาวพริตตี้มีหัวของสองคนพิงน้ำหนักลงมาที่ไหล่ จนเธอเองต้องยกมือขึ้นดันทางฝั่งของโดนัทขึ้น แค่เดลคนเดียวก็หนักหัวจะแย่ ไหนว่าวันนี้เขาจะจัดเธอหนักๆไง ไหงกลายเป็นเมาไม่ได้สติแบบนี้ไปได้ ไม่น่าให้เขาดื่มเยอะเลย

สาวพริตตี้ทนนั่งมาในรถจนถึงคอนโดของของเดลที่อยู่ใจกลางเมืองย่านคนรวย

บ้านของเดลทำธุรกิจโรงแรมที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับหนึ่งและเป็นโรงแรมระดับห้าดาวที่ดีที่สุดของเมืองไทย และมีโรงแรมที่ตั้งอยู่ทุกภาค ไม่ว่าจะเหนือ ใต้ ออก ตก ต้องมีโรงแรมของครอบครัวเขาสร้างอยู่ทุกที่

เมื่อรถจอดสนิทอยู่ที่ลานจอดของตัวคอนโด แต่ลืมไปเลยว่าเธอที่รับมาด้วยจะเอาไปส่งที่ไหน รับมาแล้วไม่ทันได้คิด

"แล้วเธอคนนี้จะเอายังไงคะ" สาวพริตตี้ถามคนขับรถส่วนตัวของเดล

"เอ่อ...คุณครับ จะให้ไปส่งคุณที่ไหน" หนุ่มคนขับเอื้อมมือสะกิดถามโดนัทที่นั่งหลับตาเงียบสนิทไม่ตอบคำถาม ดูท่าเธอคงจะไปเฝ้าพระอินทร์แล้วเป็นแน่

สาวพริตตี้ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เธอเซ็งเอามากๆที่ชายหนุ่มที่เธอหวังว่าจะมีอะไรด้วยในวันนี้กลับเมาไม่เป็นท่า แล้วไหนจะสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเธออีกคน เธอนึกกร่นด่าในใจ คนขับของเขานี่ก็ใจดี๊ใจดีเนอะ รับคนแปลกหน้าขึ้นรถมาได้

ในเมื่อคืนนี้เธอไม่ได้อะไรเลย แถมยังต้องมาช่วยแบกคนเมาอีก ทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่เธอด้วยซ้ำ งั้นก็ให้เธอที่ขึ้นรถมาด้วยนอนกับเขาที่นี่ไปเลยก็แล้วกัน

เมื่อลากคนเมาทั้งสองมาถึงคอนโดในห้องนอนของเดล สาวพริตตี้จึงได้โอกาสหยิบกระเป๋าสตังค์ของเขาแล้วเปิดดูว่ามีเงินอยู่เท่าไหร่ เธอฉวยโอกาสจากคนเมาหยิบเงินในกระเป๋าทั้งหมดออกมา ถือซะว่าเป็นค่าเหนื่อยก็แล้วกัน เสียเวลาเธอจริงๆ ถึงใจนึกเสียดายก็ตามที่ไม่ได้มีอะไรด้วยกัน เพราะเขาทั้งหล่อ รวย แถมกระเป๋าหนักแบบนี้ ดีกว่าอีตาแก่กระเป๋าหนาเป็นไหนๆ อย่างน้อยได้หนุ่มๆมาแอ้มที่อายุห่างแค่ไม่กี่ปียังจะดีซะกว่ามานั่งแทะเนื้อยุ่ยที่ใกล้จะลงโลง

ถึงวันนี้เธอจะไม่ได้แอ้มหนุ่มหล่อก็ไม่เป็นไร ยังไงเขาก็ต้องกลับไปใช้บริการเธออยู่ดี

"ปล่อยเขาสองคนนอนไปเถอะค่ะ หลับไม่รู้เรื่องขนาดนี้" สาวพริตตี้บอกกับคนขับรถส่วนตัวของเดลก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยจำนวนเงินเป็นปึกอย่างอารมณ์ดี วันนี้เธอมีแต่คุ้มกับคุ้ม

°°°°°°°°°

คิดว่าตอนหน้าเขาจะได้กันไหมคะ ?