BAD ENGINEER 10 | น่ารัก น่ากระแทก |

BAD ENGINEER 10

| น่ารัก น่ากระแทก |

โดนัทอยากจะเอาตัวรุ่นพี่มาเป็นกระสอบทราย เธอจะได้ทั้งต่อย ทั้งเตะ อีกอย่างเราไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่เขาจะมาพูดกับเธอถึงเรื่องใต้สะดือ คำพูดของเขามันสื่อออกมาให้เธอรู้อย่างชัดเจน

"กดมาก็กดกลับเอาสิ" เธอท้า คิดว่าเธอจะกลัวเขางั้นเหรอ ไม่มีทาง

ใบหน้าคมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆเธอทำให้หน้าของทั้งสองคนห่างกันเพียงคืบ กลายเป็นโดนัทที่เริ่มหายใจติดขัด เม้มปากแน่น เมื่อกี้เธอยังปากดีอยู่เลย แต่พอรุ่นพี่หนุ่มเอาหน้ามาใกล้ๆเธอกลับหัวใจเต้นแรง

"กลัวหรอ ปากดีแบบเมื่อกี้อีกสิ" เขาท้า ถ้าเธออยากจะต่อปากต่อคำอีกละก็ เขานี่แหล่ะจะปิดปากเธอด้วยการจูบซ้ำๆ คนมันเคยๆกันอยู่แล้วจะแคร์ทำไม

มือหนาจับปลายคางมนเชิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะมองเข้าไปในแววตาหวานที่สั่นระริก ถึงจะรู้สึกประหม่าแต่เธอก็ขอสู้กลับด้วยแววตา จะไม่หลบสายตา ไม่เบี่ยงหน้าหนี เพราะเธอเองก็อยากจะรู้ว่าคนตรงหน้าจะทำอะไรเธอ

"น่ารัก น่ากระแทก" คำหลังรุ่นพี่หนุ่มพูดเน้นย้ำจนคนฟังถึงกับรีบผลักให้ออกห่างแล้วพ่นน้ำลายใส่คนตรงหน้ารัวๆ

"ไอโรคจิต ไอคนจิตใจต่ำ ไอ...ไอกรวดท้องร่อง ไอชะมดเช็ด ไอมั่วไม่รู้จบ ไอปลาหมอแทะเหงือก ไอสีทาบ้าน ไอกากสิ่งปฏิกูล ไอควายเขาหัก ไอคอห่านส้วมซึม ไอบักหำเท่าหนอนน้อย ไอคอยแต่เลีย ไอเนรคุณแผ่นดินเกิด ไอสัมพเวสีไม่มีที่อยู่ ไอแรดสองนอ ไอ...กรี๊ดดดด~ ลงไปจากรถหนูเดี๋ยวนี้" เธอรับไม่ได้ที่รุ่นพี่หนุ่มพูดจาหยาบโลนกับเธอ เธอเป็นผู้ถูกกระทำ จะไม่มีจิตสำนึกเลยหรือยังไง ถ้าเจอผู้ชายแบบนี้ไม่ขอเอามาทำพันธุ์หรือเป็นพ่อของลูกเธอเด็ดขาด

เธอขยาด

"ลงไปสิ นั่งอึ้งทำไมหล่ะไอหน้าปลาบู่ทอง" เดลนั่งอ้าปากค้างกระพริบตาถี่ๆ เกิดมายี่สิบเอ็ดปียังไม่เคยโดนผู้หญิงด่าเร็วเหมือนฟาสสิบได้ขนาดนี้มาก่อน

"ออกไป" เธอเห็นเขานั่งนิ่งไม่ยอมลงไป โดนัทจึงผลักตัวเขาให้รู้สึกตัว

"เออๆ" เดลเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินกลับไปหาเพื่อนๆที่โรงอาหารคณะวิศวะด้วยอาการที่มึนงงกับคำด่าของเธอ

"ตกลงยังไงวะ มึงไปทำอะไรให้น้องโกรธ" เสียงทุ้มจากเพื่อนในกลุ่มเอ่ยถามเมื่อเดลเดินกลับมาที่โต๊ะ สภาพเขาเหมือนวิญญาณที่กำลังจะออกจากร่าง คำที่เจ็บจี๊ดที่เขาไม่ลืม ระหว่างที่เดินกลับมาหาเพื่อนๆ เขานึกวนอยู่แค่คำว่า

'นั่งอึ้งทำไมหล่ะไอหน้าปลาบู่ทอง"

ประโยคนี้เขาเจ็บจี๊ด หน้าเขาเหมือนปลาบู่ทองงั้นหรอวะ เธอทำเขาเสียเซลฟ์

"เห้ย~" เลโอกระทุ้งศอกเรียกสติเพื่อนที่กำลังนั่งเหม่อ

"ว่าไงนะ"

"มึงเป็นอะไรวะ"

"มึง กูหน้าเหมือนปลาบู่ทองเหรอวะ"

"ห๊ะ" เสียงเพื่อนชายของทุกคนต่างอุทานออกมา จู่ๆก็มาถามว่าหน้ามันเหมือนปลาบู่ทองหรือเปล่า

"คำถามอะไรของมึง"

"ตอบมาก่อนดิ กูเหมือนหรอวะ ออกจะหล่อเหมือนเจมส์จิ" เดลใจคอไม่ดี เลยลุกไปขอกระจกจากหญิงสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"เธอ มีกระจกป่ะ"

"มะ มีค่ะ"

"ขอหน่อย" เดลแบมือขอ นักศึกษาสาวนั่งทำหน้างงที่อยู่ๆก็มีผู้ชายมาขอกระจก แต่เธอก็ยอมหยิบกระจกแล้วยื่นให้กับเขา

เดลรับกระจกจากหญิงสาวแล้วยกขึ้นส่อง หันซ้ายที ขวาที แล้วยกมือขึ้นเสยผมตัวเองหนึ่งที

"โคตรหล่อ" เดลพูดเสียงดังลั่นกลางโรงอาหาร ทำเอาหญิงสาวที่เป็นเจ้าของกระจกและผู้คนในบริเวณนั้นต่างหันมามองแล้วขำออกเสียง

"เป็นเหี้ยอะไรไอเดล" เลโอตะโกนถามแล้วกลั้นขำ เพื่อนเขานี่ท่าจะบ้า

"มันบ้า"

"มึงรีบกลับมานั่งที่ได้แล้ว ละคืนกระจกเธอไปซะ"

"อายชิบหายมีเพื่อนแบบมัน"

"เหี้ย ผู้หญิงที่ให้มันยืมกระจกนั่งขำตัวโยกเลยหว่ะ"

"ขอบคุณ" เดลคืนกระจกให้กับหญิงสาวแล้วโปรยเสน่ห์ด้วยการกระพริบตาหนึ่งข้างก่อนจะเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ

"ตกลงน้องเรียกมึงไปคุยเรื่องอะไร" ล็อคถาม

"ด่ากูอ่ะดิ" เดลตอบเซ็งๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"ด่าทำไม" เลโอถาม ทุกคนในกลุ่มต่างอยากรู้ ว่าไอเพื่อนตัวดีไปทำอะไรให้รุ่นน้องโกรธได้ขนาดนั้น

"...ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก ช่างเหอะ" เขาไม่อยากบอกเพื่อน เพราะอาย มีหวังบอกไปพวกมันได้ล้อเขายันลูกบวชแน่

"ไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้วทำไมน้องต้องโกรธขนาดนั้น เดินมาทุบโต๊ะดังปึง" นัทยังคงสงสัยเลยถามต่อ

"ไม่มีอะไรหรอก ถามมากจริงพวกมึง" เขาพูดกระแทกอารมณ์อย่างหงุดหงิด ยิ่งถามมากเขาก็ยิ่งรู้สึกกดดัน

"เออๆ แล้วจะแดกต่อไหมข้าวมึงอ่ะ วางบูดอยู่นู่น"

"ไม่แดกแล้ว ได้คำด่ามาเป็นชุดจนกูอิ่มท้อง"

"น้องด่าอะไรมึง อย่าบอกนะว่าที่มึงถามพวกกูว่าหน้ามึงเหมือนปลาบู่หรือเปล่า"

"เออ"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า กูว่าหน้ามึงเหมือนปลาดุกชนสันเขื่อนมากกว่า" เพื่อนในกลุ่มต่างหัวเราะชอบใจที่ได้ด่า เพราะเพื่อนเขามันเป็นพวกชอบหลงตัวเอง หล่ออย่างงั้นอย่างงี้ ซึ่งมันก็หล่อจริงๆแต่เพียงรู้สึกหมั่นไส้เลยขอหลอกด่าสักที

"กูไปขอกระจกเธอมาส่องอีกรอบดีกว่าหว่ะ" เดลทำท่าจะลุก ยิ่งเพื่อนตอกย้ำเขายิ่งชักไม่มั่นใจในตัวเอง

เลโอที่นั่งใกล้ๆสุดเห็นว่าเดลจะลุกไปยืมกระจกจากโต๊ะตรงข้ามกับคนเดิมก็รีบคว้าแขนเพื่อนเอาไว้

"ไอห่า อยากส่องก็ไปห้องน้ำนู่น"

ทางฟากโดนัทนั่งที่นั่งหน้าดำหน้าแดงอยู่ในคลาส เพราะเธอยังนึกโกรธรุ่นพี่หนุ่มไม่หาย

'น่ารัก น่ากระแทก'

คำแรกเธอขอรับ แต่คำหลังเธอรับไม่ได้ ผัวก็ไม่ใช่ มีสิทธิ์อะไรมาพูดจาทุเรศกับเธอ

"โดนัทเป็นอะไร" แคร์เพื่อนสนิทอีกคนของเธอเอ่ยถาม เธอสังเกตุโดนัทตั้งแต่อยู่ที่ใต้ตึกคณะแล้ว นั่งฟึดฟัดทำหน้าตึงบอกไม่รับบุญตั้งแต่อยู่ข้างล่างจนถึงห้องเรียนเธอก็ยังทำหน้าเดิมอยู่แบบนั้นมาเป็นชั่วโมงแล้ว

"โกรธอ่ะ"

"โกรธอะไร ใครทำอะไรให้โดนัทเป็นแบบนี้"

"ช่างมันเถอะ" เธอไม่อยากจะเล่าอะไรให้เพื่อนลูกคุณฟัง ประโยคพวกนั้นเธอคงรับไม่ได้แน่ๆ ขนาดเธอเป็นผู้หญิงกร้านๆเธอยังรับไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับสาวเรียบร้อยอย่างเพื่อนของเธอที่นั่งทำตาปริบๆอยู่ข้างๆอย่างนึกสงสัย

โดนัทหยิบโทรศัพท์ออกจากระเป๋าแล้วกดเข้าหน้าแชทหาเพื่อนเมจิก

Line

เมจิก : บอกพี่ไมค์ทีวันนี้พาเข้าผับหน่อย

เธอแชทไปบอกเพื่อนแค่นั้นแล้วคว่ำโทรศัพท์ลง จากนี้ก็รอแค่เวลา หวังว่าคืนนี้เธอคงไม่เจอหนุ่มรุ่นพี่โรคจิตอีก ถึงเจอก็ขอไม่เฉียดไปเข้าใกล้

ไอหน้าปลาบู่

°°°°°°°°°°