บทย่อ
“นังหนู…” หมอดูเรียก เพชรกันยารับรู้ได้ถึงพลังในน้ำเสียงที่พยายามเหนี่ยวรั้งหล่อนเอาไว้ไม่ให้เดินผ่าน เพชรกันยามองซ้ายมองขวา ลังเลใจว่า ‘นังหนู’ ที่ถูกเรียกอาจจะไม่ใช่หล่อน ทว่าเมื่อแลไปรอบๆ ก็ไม่เห็นใครอื่น อีกทั้งคนที่เรียกก็ยืนยันอีกครั้งชัดเจน เมื่อเพชรกันยาหันไปสบสายตา “เอ็งนั่นแหละ…” “คะ” เพชรกันยาขมวดคิ้ว คราวนี้หญิงชรากวักมือพร้อมกับเรียกเบาๆ “มาตรงนี้หน่อย” เพชรกันยาก้าวเข้าไปใกล้ อันที่จริงหล่อนไม่นิยมดูหมอ และไม่เคยเชื่อในเรื่องเหล่านี้ “นั่งสิ” หญิงชราผายมือไปที่เก้าอี้ซึ่งมีโต๊ะพับกั้นกลางเอาไว้ บนโต๊ะเล็กๆ คลุมด้วยผืนผ้าสีขาว ที่มุมโต๊ะด้านหนึ่งแลเห็นไพ่ยิปซีวางซ้อนกันเอาไว้ ไม่ทันที่เพชรกันยาจะเอ่ยอะไร หมอดูเป็นฝ่ายกล่าวขึ้นมาก่อน “ขอดูมือหน่อย” เพชรกันยาเห็นว่าคงไม่เสียเวลาอะไรมาก จึงทรุดร่างลงนั่งบนเก้าอี้ต่อหน้าหญิงชราผู้นั้น อีกทั้งหล่อนก็ไม่ได้แสดงความประสงค์ออกมาก่อน ว่าตกลงจะใช้บริการหมอดูแต่อย่างใด หญิงสาวคิดในใจว่าหมอดูรายนี้อาจจะต้องการอวดความแม่นยำ ต้องการทายทักเพื่อโน้มน้าวใจหล่อน จากนั้นคงเรียกค่าครู ถ้าตกลงจะดูลายมือโดยละเอียดต่อไป “เอ็งชื่ออะไร?” แม่หมอถาม “ชื่อ… เพชรกันยาค่ะ” หญิงชราไม่ตกใจ เพ่งพินิจลายมือของเพชรกันยา มือกร้านสัมผัสมือนิ่มของหญิงสาวผู้เกิดเดือนกันยา ครู่สั้นๆ ก็ทักออกมาว่า “โอ้ว! ดวงเอ็งแรงโคตร ชะตาสวาทเอ็งดีเหลือหลาย เส้นลายมือแบบนี้ไม่ธรรมดานะโว้ย” หมอดูชราทักด้วยความตื่นเต้น เจ้าของลายมือแสดงอาการตกใจเล็กน้อย “หมายความว่ายังไงหรือจ๊ะแม่หมอ?” หัวคิ้วของหญิงสาวขมวดมุ่น “ลายมือแบบนี้จะได้ผัวมากกว่ายี่สิบคน” คำพูดของแม่หมอชราทำเอาเพชรกันยาสะดุ้งและขณะที่หล่อนกำลังจะชักมือกลับ หมอดูรีบทักขึ้นอีกประโยค “เส้นลายมือแบบนี้มีจะมีเนื้อคู่นานาชาติ… ไม่ต่ำกว่ายี่สิบอย่างแน่นอน” เสียงของแม่หมอชราบอกความมั่นใจในคำทำนาย “เอ่อ… ” เพชรกันยารู้สึกว่าการดูลายมือเป็นสิ่งงมงาย หล่อนกล่าวขอบคุณหญิงชราเพียงสั้นๆ แล้วก้าวออกมาจากตรงนั้นทันที
ตอนที่ 1
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
……….
นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา
ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์
ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
21 สามี
มาลัยหลายผัว
พุทธศักราช ๒๕๖๒
ที่ตลาดน้ำอโยธยา แหล่งท่องเที่ยวซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
‘เพชรกันยา’ หญิงสาวผู้มีนามไพเราะสะดุดหู เดินเที่ยวอยู่ริมตลาดน้ำ
ในระหว่างที่กำลังเดินไปตามทางซึ่งปูเอาไว้ด้วยแผ่นไม้กระดานเก่าคร่ำขนาดใหญ่ พลันนั้นเองสายตาก็เหลือบไปเห็นหมอดูคนหนึ่ง นั่งอยู่ใต้ต้นลีลาวดีตรงหัวมุมของร้านขายขนมไทย
หล่อนเป็นหญิงชรา ใบหน้ากร้านเกรียมไปด้วยริ้วรอยแห่งชีวิต เส้นผมเป็นสีขาวโพลนไปทั้งศีรษะ ขมวดมวยเอาไว้เรียบร้อย สวมเสื้อผ้าฝ้ายสีดำ ลูกประคำสีขาวซึ่งทำจากหินคล้องรอบลำคอที่แลดูยาวผิดสัดส่วน ไม่สัมพันธ์กับไหล่และบ่า
ใบหน้านั้นยาวรีได้รูปแบบหญิงโบราณก็จริง ทว่าสิ่งที่ทำให้มันดูแปลกๆ ก็เพราะดวงตา จมูก ปาก และคิ้วที่วางเอาไว้ไม่ได้ตำแหน่ง ผิดไปจากพิมพ์นิยมที่เรียกกันว่าความงาม
หญิงชราชำเลืองมาที่เพชรกันยา ขณะที่หล่อนกำลังจะเดินผ่านอยู่แล้วเชียว
“นังหนู…”
หมอดูเรียก เพชรกันยารับรู้ได้ถึงพลังในน้ำเสียงที่พยายามเหนี่ยวรั้งหล่อนเอาไว้ไม่ให้เดินผ่าน
เพชรกันยามองซ้ายมองขวา ลังเลใจว่า ‘นังหนู’ ที่ถูกเรียกอาจจะไม่ใช่หล่อน
ทว่าเมื่อแลไปรอบๆ ก็ไม่เห็นใครอื่น อีกทั้งคนที่เรียกก็ยืนยันอีกครั้งชัดเจน เมื่อเพชรกันยาหันไปสบสายตา
“เอ็งนั่นแหละ…”
“คะ”
เพชรกันยาขมวดคิ้ว คราวนี้หญิงชรากวักมือพร้อมกับเรียกเบาๆ
“มาตรงนี้หน่อย”
เพชรกันยาก้าวเข้าไปใกล้ อันที่จริงหล่อนไม่นิยมดูหมอ และไม่เคยเชื่อในเรื่องเหล่านี้
“นั่งสิ”
หญิงชราผายมือไปที่เก้าอี้ซึ่งมีโต๊ะพับกั้นกลางเอาไว้ บนโต๊ะเล็กๆ คลุมด้วยผืนผ้าสีขาว ที่มุมโต๊ะด้านหนึ่งแลเห็นไพ่ยิปซีวางซ้อนกันเอาไว้
ไม่ทันที่เพชรกันยาจะเอ่ยอะไร หมอดูเป็นฝ่ายกล่าวขึ้นมาก่อน
“ขอดูมือหน่อย”
เพชรกันยาเห็นว่าคงไม่เสียเวลาอะไรมาก จึงทรุดร่างลงนั่งบนเก้าอี้ต่อหน้าหญิงชราผู้นั้น
อีกทั้งหล่อนก็ไม่ได้แสดงความประสงค์ออกมาก่อน ว่าตกลงจะใช้บริการหมอดูแต่อย่างใด
หญิงสาวคิดในใจว่าหมอดูรายนี้อาจจะต้องการอวดความแม่นยำ ต้องการทายทักเพื่อโน้มน้าวใจหล่อน จากนั้นคงเรียกค่าครู ถ้าตกลงจะดูลายมือโดยละเอียดต่อไป
“เอ็งชื่ออะไร?”
แม่หมอถาม
“ชื่อ… เพชรกันยาค่ะ”
หญิงชราไม่ตกใจ เพ่งพินิจลายมือของเพชรกันยา มือกร้านสัมผัสมือนิ่มของหญิงสาวผู้เกิดเดือนกันยา
ครู่สั้นๆ ก็ทักออกมาว่า
“โอ้ว! ดวงเอ็งแรงโคตร ชะตาหอยเอ็งดีเหลือหลาย เส้นลายมือแบบนี้ไม่ธรรมดานะโว้ย”
หมอดูชราทักด้วยความตื่นเต้น
เจ้าของลายมือแสดงอาการตกใจเล็กน้อย
“หมายความว่ายังไงหรือจ๊ะแม่หมอ?”
หัวคิ้วของหญิงสาวขมวดมุ่น
“ลายมือแบบนี้จะได้ผัวมากกว่ายี่สิบคน”
คำพูดของแม่หมอชราทำเอาเพชรกันยาสะดุ้งและขณะที่หล่อนกำลังจะชักมือกลับ หมอดูรีบทักขึ้นอีกประโยค
“เส้นลายมือแบบนี้มีจะมีเนื้อคู่นานาชาติ… ไม่ต่ำกว่ายี่สิบอย่างแน่นอน”
เสียงของแม่หมอชราบอกความมั่นใจในคำทำนาย
“เอ่อ… ”
เพชรกันยารู้สึกว่าการดูลายมือเป็นสิ่งงมงาย หล่อนกล่าวขอบคุณหญิงชราเพียงสั้นๆ แล้วก้าวออกมาจากตรงนั้นทันที
อีกหนึ่งปีต่อมา
ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ ตั้งตระหง่านอยู่บนผืนดินเนื้อที่หลายร้อยไร่
“ประกาศหาผัวธรรมดาโลกไม่จำค่ะนาย… ”
‘ละเมียด’ สาวใหญ่วัยใกล้สี่สิบ กล่าวกับผู้เป็นนาย หรือชื่อจริงคือ ‘เพชรกันยา’ เศรษฐีนีสาวพันล้านวัยเพิ่งเบญจเพส ที่ผู้คนมองว่าหล่อนเกิดมาอาภัพ ‘ผัว’ แม้จะร่ำรวยเงินทองเพียงใด แต่ก็หาผัวไม่ได้
ทั้งที่ในความจริงนั้นเป็นเพราะว่าเพชรกันยากลัวความรัก ทุกวันนี้หล่อนจึงมีความสุขกับการใช้ชีวิตโสดบน