ตอนที่7

ตอนที่7

.

.

“ท่านประธานจะไปไหนคะ วันนี้มีประชุม…” เลขาสาวสวยอย่างพิมพ์พารีบลุกขึ้นมาถามเมื่อเห็นว่าท่านประธานหนุ่มหล่อตั้งท่าจะออกไปข้างนอกทั้งที่เพิ่งเข้ามาถึงได้ไม่นาน

“ยกเลิกนัดทุกอย่างของวันนี้ ผมคงไม่ได้เข้ามาอีก” เสือพูดสวนก่อนที่เลขาสาวจะพูดจบแล้วรีบเดินเข้าลิฟต์ไปเลย ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มอารมณ์ดี จนพิมพ์พาได้แต่ยกมือเกาหัวแกรกๆ

“จะรีบไปไหนของเค้ากันนะ เพิ่งจะเข้ามาเอง เฮ้อ!!!” ว่าจบพิมพ์พาก็นั่งลงทำงานต่อ

ฝ่ายเสือพอออกจากออฟฟิศก็มุ่งหน้าไปที่คอนโดของอิงฟ้าเพื่อรับหญิงสาวไปที่บ้านของแม่เธอพร้อมกัน

# ณ บ้านแม่ของอิงฟ้า

“แม่ขาาา คิดถึงจังเลย ฟอดดด...ชื่นใจจังคนอะไรเนี่ยสวยแล้วยังแก้มห๊อมหอม” อิงฟ้าเข้าไปกอด ออดอ้อนผู้เป็นแม่อย่างน่ารักจนเสือที่ยืนมองภาพนั้นอยู่ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ก็เพราะเธอเป็นแบบนี้ไงเขาถึงชอบเธอ เขาชอบทุกอย่างที่เธอ

“ทำมาเป็นปากหวาน คิดถึงแต่ไม่ค่อยมาหาเลย ชิ!”

“สวัสดีครับคุณน้า” เสือยกมือไหว้ผู้ใหญ่ที่เคารพตรงหน้าด้วยความนอบน้อม

“ไหว้พระเถอะลูก มาเรียกน้าเน้ออะไรกันลูก บอกให้เรียกแม่เหมือนตาคินกับยัยหนูอิงไงลูก”

“ก็ได้ครับคุณแม่” เสือตอบรับคำพร้อมยิ้มให้ท่านอย่างยินดี

“ป่ะไปลูก เข้าบ้านกันเถอะพ่อรอเราทานข้าวแล้ว” แม่อิงฟ้าพูดขึ้นพร้อมจูงมือลูกสาวเข้าไปในบ้าน

“คุณอา สวัสดีครับ สบายดีนะครับ” เมื่อเข้ามาถึงก็พบกับพ่อของอิงฟ้านั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารอยู่แล้วเสือจึงไม่รีรอที่จะยกมือไหว้ท่าน

“ไหว้พระเถอะลูก มาๆ เสือมานั่งข้างอานี่มา” ท่านตบมือลงเก้าอี้ตัวข้างๆ เชิญชวนให้ไปนั่งข้างๆ กัน ส่วนอิงฟ้าก็นั่งข้างผู้เป็นแม่ของตัวเอง

บนโต๊ะอาหารก็กินข้าวกันไป คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ส่วนมากก็จะมีแต่เรื่องธุรกิจแล้วก็เรื่องหมอๆ ที่คุยกัน

หลังจากทานข้าวกันเรียบร้อยก็มานั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่นของบ้านต่อจนมาถึงช่วงนึงที่ด้านแม่ของอิงฟ้าเริ่มเกริ่นเรื่องสนทนาเรื่องใหม่ขึ้นมา

“พ่อกับแม่คุยๆ กันดูแล้ว อายุอานามยัยหนูอิงก็พอจะเป็นฝั่งเป็นฝาได้แล้ว พ่อแม่ก็เริ่มอายุเยอะขึ้น ไม่รู้จะอยู่ได้ถึงเลี้ยงหลานไหม พ่อกับแม่อยากมีหลานตัวน้อยๆ ไว้วิ่งเล่นในบ้านน่ะ เมื่อไหร่เสือกับหนูจะแต่งงานกันล่ะลูก” แม่อิงฟ้าหันไปคุยกับลูกสาวตน

แค่กๆๆ!!!

“อะไรนะคะแม่” อิงฟ้าถึงกับสำลักน้ำที่เพิ่งยกขึ้นดื่ม จนเสือต้องรีบหยิบทิชชู่ให้น้อง

“แม่พูดจริงๆ นะยัยอิง แม่อยากมีหลาน” แม่อิงฟ้ามีสีหน้าจริงจังขึ้นพร้อมพูดย้ำ

“แม๊!! แต่พี่เสือเขายังไม่พร้อมหรอกค่ะ อิงก็ยังเพิ่งเริ่มทำงานจริงๆ จังๆ จะเอาเวลาไหนไปคิดเรื่องแต่งงานล่ะคะ” อิงฟ้าลนลานรีบตอบผู้เป็นแม่ก่อนจะหันมาหาเสือส่งสายตาให้ช่วยพูด

“แต่พี่พร้อมนะอิง ถ้าอิงจะให้โอกาสพี่ได้ดูแลอิงกับครอบครัวอิง” เสือหันมามองสบตาอิงฟ้าแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาพร้อมมากและพร้อมมาหลายปีแล้วถ้าอิงฟ้าให้โอกาสเขาก็พร้อมที่จะยกขันหมากมาสู่ขอเธอวันนี้เลยยังได้เขารอเธอมาถึง7ปีในที่สุดก็มีวันนี้ซักที

“พะ พี่เสือ” อิงฟ้ามีสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ เรียกชื่อเสือน้ำเสียงติดขัด

“อย่างน้อยก็หมั้นกันไว้ก่อนดีไหมลูก นี่ก็รู้จักกันมานานหลายปีแล้ว เรื่องดูใจก็คงไม่ต้องแล้วหรอกมั้งลูก” พ่อของอิงฟ้าเป็นฝ่ายพูดขึ้นบ้างเพราะคิดว่าลูกของตนคงจะชอบพอกันกับเสืออยู่แล้วไม่งั้นคงไม่ยอมตอบตกลงยอมคบกับเสือ เท่าที่เขาดูแล้วเสือน่าจะดูแลลูกสาวของตนได้ดี

“งั้นก็เอาตามที่ทุกคนเห็นสมควรเถอะค่ะ” อิงฟ้ายิ้มเจื่อนๆ ตอบรับผู้เป็นพ่อ

“จริงหรออิง...อิงพูดจริงๆ ใช่ไหมครับ” เมื่อเสือได้ยินอิงฟ้าตอบแบบนั้นเขาก็รีบลุกจากโซฟานั่งลงคุกเข่าต่อหน้าอิงฟ้าพร้อมทั้งจับมือหญิงสาวขึ้นมาจูบย้ำๆ เบาๆ เขาก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก แต่ก็มีความรู้สึกโหวงๆ ในใจแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ต้องสลัดความคิดนั้นทิ้งไป

“ค่ะ” อิงฟ้าตอบรับพร้อมกับยิ้มออกมาแต่เป็นรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตา โดยที่เสือก็สังเกตุเห็นอาการทุกอย่างของหญิงสาว แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าอิงฟ้าคงยอมใจอ่อนให้เขาบ้างแล้วถึงยอมตอบตกลง หารู้ไม่ที่อิงฟ้าตอบตกลงเพราะไม่อยากขัดใจผู้เป็นแม่เธอกลัวแม่เธอจะช็อคหัวใจเต้นผิดจังหวะเหมือนเหตุการณ์เมื่อ7ปีที่แล้วแต่อีกใจนึงเธอก็สงสารเสือด้วยนั่นแหละ

วันนั้นทั้งคู่ก็นอนที่บ้านของพ่อแม่อิงฟ้า โดยที่เสือนอนที่ห้องของอคินพี่ชายของอิงฟ้า ปกติเสือก็มานอนกับอคินบ่อยๆ อยู่แล้วจึงไม่มีใครรู้สึกไม่ดีอะไร

# ทางด้านของโบวี่

เมื่อเธอกลับมาถึงห้องก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าว่าจะนอนต่อซักหน่อยเมื่อเมื่อคืนดื่มหนักมากจริงๆ จนเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป เธอได้แต่ก่นด่าตัวเองตลอด แต่ก็ไม่สามารถที่ย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้อีก ต่อไปคงไม่กล้าสู้หน้าเขาได้อีกแล้ว พอกำลังจะล้มตัวลงนอนก็มีสายโทรเข้ามาซะก่อน

“เฮ้อ! ใครอีกล่ะเนี่ย วันหยุดแท้ๆ ยังมีคนโทรมากวนแต่เช้าจนได้” โบว์บ่นพรางเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์มาดูรายชื่อที่หน้าจอมือถือ

[P.Gigi Call…]

“ค่า...พี่จีจี้มีอะไรให้โบว์รับใช้คะ โทรมาแต่เช้าเลย” โบวี่ส่งเสียงเนือยๆ ก่อนจะนอนลงหลับตา

[ตื่นยังคะ.... ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวด่วนค่ะลูกสาวมีง่านด่วนจ้า]

“งานด่วน...งานอะไรคะนี่มันวันหยุดโบว์นะคะ”

[จ้า...พี่รู้แต่งานนี้มันด่วนจริงๆ เบื้องบนเค้าสั่งมา ว่าต้องเป็นโบว์เท่านั้น พี่ก็ไม่รู้จะขัดยังไง นะนะน้องโบว์คนสวยงานนี้งานเดียวค่ะลูกสาว อีกยี่สิบนาทีพี่ไปรับ]

“ก็ได้ๆ ค่ะ เฮ้อนึกว่าจะได้นอนหลับพักผ่อนให้เต็มอิ่ม ที่ไหนได้...งานเข้า” ร่างบางยังคงบ่นเสียงนอยๆ

[เอาน่า ไว้ค่อยพักเอาเงินก่อนค่ะลูก แค่นี้นะคะ รีบแต่งตัวรอเลย]

หลังจากวางสายโบวี่ก็เข้าไปแต่งหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้ารอผู้จัดการมารับเพราะเธออาบน้ำแล้วจึงไม่ต้องอาบอีกให้เสียเวลา

.

.

.