ไอ้งั่งคลั่งกาม

“หน้ายังกับปลาบู่ชนเขื่อนอย่างนี้ ยังริอ่านมาจีบกู หน้าเหี้ยๆ อย่างนี้ขาอ่อนกู มึงก็ไม่เห็นหรอกโว้ย”

คำนี้สร้างความเจ็บปวดและเจ็บใจแก่โชคจนแทบจะเอาหัวทิ่มกำแพงให้ตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด

ใช่! เขายอมรับว่ามีหน้าตาขี้เหร่แบบว่าไม่ใช่ขี้เหร่ธรรมดา แต่ขี้เหร่มากๆ

คำพูดของดอกฟ้าสาวสวยประจำหมู่บ้านไม่ผิดแต่อย่างใด หน้าเขาถ้าพิจารณาให้ดีมันก็คล้ายกับปลาบู่ที่มู่ทู่จนใครๆ เห็นต้องพากันเมินหน้าหนี

ปลาบู่ธรรมดาก็น่าเกลียดพอแรงแล้ว นี่ยังเป็นปลาบู่ชนเขื่อนซะอีก เวรของกรรมจริงๆ

โชคมีรูปหน้าสี่เหลี่ยม มีกรามเป็นแผง หาความเรียวไม่ได้เลย ดวงตาโตแต่มันโตแบบปูดโปนซึ่งอีกนิดเดียวก็จะถลนออกนอกเบ้า คิ้วขึ้นแค่เพียงหรอมแหรม จมูกบาน แถวดั้งยุบหายลงไป แค่นี้ธรรมชาติยังเล่นงานเขาไม่พอ ยังพ่วงผิวที่ดำคล้ำมาให้อีก

แต่สวรรค์ยังไม่ใจร้ายใจดำกับหนุ่มวัย 28 อย่างเขาจนเกินไป โชคดีที่มีรูปร่างสูงใหญ่กำยำ มัดกล้ามขึ้นเต็มตัว คงเป็นผลจากการทำงานในไร่ ออกแรงเป็นประจำนั่นเอง

โชคก็เหมือนชายหนุ่มทั่วไป เมื่อเจอผู้หญิงถูกใจก็อยากเข้าไปคุยแล้วจีบ แต่เขาโชคร้ายดันไปพึงใจดอกฟ้า ลูกสาวตาด้วงคนข้างบ้าน เธอขาว สวยรูปร่างเซ็กซี่ เดินผ่านผู้ชายเป็นต้องถูกผิวปากใส่

เมื่อเขาแสดงอาการกะลิ้มกะเหลี่ยเท่านั้นแหละ ดอกฟ้าแบะปาก มองบนแล้วใช้คำพูดที่ทำให้เขาเจ็บปวดจนทนไม่ได้

“ฮึ่ม อีดอก อีดอกฟ้า มึงกล้าดูถูกกูขนาดนี้เชียวหรือ คอยดูเถอะ กูจะไม่ปรานีมึงเลย จะเอาให้ตาย อาจารย์ทองช่วยลูกด้วย”

โชคนึกถึงอาจารย์ทองซึ่งเป็นหมอทำเสน่ห์ชื่อดังแต่อยู่ต่างอำเภอ เขารู้จักมักคุ้นเป็นอย่างดีเพราะเคยอาสาเป็นลูกศิษย์อยู่พักใหญ่

ก่อนจะกราบลาอาจารย์ทองมาช่วยพ่อแม่ทำไร่ อาจารย์ทองจะให้ของดีสำหรับทำให้ผู้หญิงหลงรักอย่างชนิดหัวปักหัวปำ แต่เขาไม่เอาเพราะคิดว่าจะเอาความดีมัดใจผู้หญิงมากกว่าใช้ใบหน้าแย่ๆ

เมื่อดอกฟ้าดูถูกและเหยียดหยามขนาดนี้ เขาคิดได้ว่าเพราะหน้าปลาบู่ชนเขื่อนอย่างเขา ทำให้ดอกฟ้าถึงกับถ่มถุย

อาจารย์ทองจึงเป็นที่พึ่งสุดท้ายที่จะทำให้ดอกฟ้าตกเป็นของเขาอย่างง่ายดาย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า กูนึกแล้วว่าสักวันมึงจะต้องมาหากูเพื่อขอของดีไปทำให้ผู้หญิงลุ่มหลง”

อาจารย์ทองหัวเราะเสียงดัง หลังจากโชค อดีตลูกศิษย์ที่เคยมาปรนนิบัตินับปี ย้อนกลับมากราบกรานเพื่อขอของดีเอาไปทำใส่ผู้หญิงที่เขาชอบ

“ผมขอโทษที่ไม่เอาของดีจากอาจารย์ไปเพราะคิดว่าความดีจะเอาชนะผู้หญิงมากกว่ารูปหน้าตาสุดทุเรศของผม”

โชคเงยหน้าขึ้นมองอาจารย์ทองที่มีเรือนร่างกำยำ ใบหน้าใหญ่ เหนือดวงตาคมกล้าคือคิ้วเข้มหนา จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบนหนากว่าริมฝีปากล่าง

อาจารย์ทองเกล้าผมรวบจนตึงแล้วทำเป็นมวยไว้ตรงท้ายทอย เรือนกายสวมชุดขาวที่คอสวมลูกประคำสีดำโดยห้อยจี้หัวกะโหลกกันเล็กๆ

ด้านหลังอาจารย์ทองคือลูกศิษย์สองคน ไอ้หนั่นกับไอ้ขมนั่งขัดสมาธิอย่างเงียบๆ

“เออ ช่างมันเถอะ แต่ข้าจะบอกเอ็ง ไม่ใช่ดูถูกนะ หน้าตาอย่างเอ็งนี่จะเจอผู้หญิงรักจริงๆ หายากว่ะ มันต้องมีตัวช่วยและนี่ข้าเก็บไว้ให้เอ็ง ไอ้หนั่นเอาไอ้งั่งมาให้ข้าซิ”

อาจารย์ทองบอกไอ้หนั่นเอาไอ้งั่งมาให้ โชคมองด้วยความสงสัยว่าอะไรคือไอ้งั่งเพราะเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน กระทั่งอาจารย์ทองแบมือออก โชคมองเห็นอะไรบางอย่างคล้ายกับพระเครื่ององค์เล็กๆ เนื้อสัมฤทธิ์ แต่ดวงตาแดงคล้ายกับมีทับทิมเม็ดเล็กๆ ฝังอยู่และบนหัวสวมชฎาที่ส่วนปลายงอนโค้งลงมา

“นี่หรือคือไอ้งั่ง”

“ใช่จะเรียกไอ้งั่งหรือพ่องั่งก็ได้แล้วแต่สะดวก นี่คือไอ้งั่งตาแดงมีฤทธิ์ที่แรงมาก เอ็งรับไป”

“ขอบพระคุณครับ ผมอยากรู้ว่าไอ้งั่งมีฤทธิ์ทางด้านไหนบ้าง”

หลังจากโชคยกมือไหว้อาจารย์ทองแล้ว เขาสอบถามเกี่ยวกับอิทธิฤทธิ์ของไอ้งั่ง

“ไอ้งั่งเป็นเครื่องรางของประเทศเพื่อนบ้าน ชายแดนติดกับจังหวัดศรีสะเกษ ให้คุณทางมหาเสน่ห์ระดับรุนแรง องค์นี้ปลุกเสกจากพ่อหมอผู้เรืองวิทยาคมขึ้นชื่อจากประเทศเพื่อนบ้านนั่นแหละ เป็นมรดกตกทอดมาเกือบร้อยปีแล้ว”