Chapter 8

“ยัยบ้าปาย แกจะให้ยัยมัดไปลองกับใคร” แพรดาวหัวเราะร่วนออกมา เมื่อสปายเอ่ยพูดบอกมัดหมี่โดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ทั้งที่มัดหมี่ยังไม่มีแฟนเลยด้วยซ้ำ

“ฮ่าๆ จริงด้วย” สปายหัวเราะคิกคักพร้อมกับใช้ปลายลิ้นตวัดเลียกินไอศกรีมด้วยท่าทางยั่วยวน

“ท่าตวัดลิ้นชำนาญมากแม่” มัดหมี่เอ่ยพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ ก่อนที่เธอจะเอาปากงับไอศกรีม

“ฮ่าๆ ก็บอกแล้วไงว่าฉันซ้อม คืนนี้ฉันต้องปฏิบัติจริง” สปายเอ่ยพูดออกมาตรงๆ เพราะแก๊งเธอพูดเล่นแบบนี้ตลอดอยู่แล้ว

“จริงจังมว้าาก...” ว่าแล้วแพรดาวก็อ้าปากกว้างกินไอศกรีม

“แกก็อ้าปากกว้างเกิน ปากก็เล็กนิดเดียว” มัดหมี่เอ่ยพูดเมื่อเห็นแพรดาวทำท่าทางทะเล้นออกมา

“ปากเล็กแต่คอลึกนะจ๊ะ”

“โอ๊ยยยย...พอเถอะเพื่อนรักจ๋า สงสารฉันเถอะ...” มัดหมี่เอาใบหน้าแนบลงกับโต๊ะทันที เพราะยอมแพ้ให้กับเพื่อนสนิทของเธอทั้งสองคน แต่สปายและแพรดาวก็ยังตามมากระซิบไม่หยุด และจากนั้นทั้งสามสาวก็คุยกันไปเรื่อย จนกระทั่งพากันแยกย้ายกลับที่พัก

@บ้านมัดหมี่

21.00 น.

ร่างบางหุ่นดีนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงเพราะนอนไม่หลับ และเพียงไม่นานหญิงสาวก็หยัดตัวลุกขึ้นนั่ง ปากเล็กยกยิ้มมุมปากและสะบัดขาลงจากเตียงไปที่ห้องแต่งตัว “ไปนั่งชิลฟังเพลงดีกว่า”

เมื่อมัดหมี่แต่งตัวเสร็จ เธอก็หมุนตัวรอบกระจก ก่อนจะไปหยิบกุญแจรถและขับรถออกไปจากบ้านทันที สัปดาห์นี้ทางสะดวก เพราะคุณพ่อคุณแม่ของเธอบินไปร่วมงานการกุศลที่พัทยาหนึ่งอาทิตย์

@คลับหรู

เมื่อขับรถมาถึงคลับหญิงสาวร่างเล็กหุ่นดีในชุดเดรสรัดรูปสีพีช ความยาวของชุดเดรสปิดแก้มก้นนิดหน่อย ขาเรียวยาวเดินสับขาราวกับนางแบบไปโซนมุมที่นั่งโต๊ะกลมตรงบาร์เทนเดอร์

“พายครับ จัดน้ำพั้นซ์ผสมแอลให้เจ๊หน่อย” มัดหมี่เอ่ยสั่งบาร์เทนเดอร์ด้วยน้ำเสียงหวาน ซึ่ง ‘พาย’ เป็นน้องรหัสของเธอที่ทำงานพาร์ตไทม์เป็นบาร์เทนเดอร์อยู่ในคลับแห่งนี้

“อย่าเมานะเจ๊ ขี้เกียจแบกกลับ” รุ่นน้องเอ่ยบอกมัดหมี่

“นานๆ เจ๊จะมาให้แกแบกกลับ แกจะดูแลเจ๊หน่อยไม่ได้หรือไงจ๊ะน้องชาย” มัดหมี่หัวเราะร่วนตอบกลับรุ่นน้องคนสนิท เธอก็พูดเล่นกับรุ่นน้องไปแบบนั้นเอง เพราะเธอรู้ลิมิตของตัวเองดีว่าเธอดื่มได้ขนาดไหน

“อะๆ ยอมๆ เต็มที่เลยเจ๊ แต่ดื่มแถวนี้นะเจ๊” รุ่นน้องเอ่ยบอกพี่รหัสด้วยความเป็นห่วง

“รับทราบค่าน้องชาย” มัดหมี่ตอบกลับอย่างว่าไปที ช่วงนี้เธอมาดื่มที่คลับคนเดียวบ่อย เพราะเพื่อนของเธอก็มีแฟนกันหมดแล้ว เธอเลยไม่อยากชวนเพื่อนของเธอมาด้วย เพราะเกรงใจเหล่าบรรดาแฟนของเพื่อน

มัดหมี่นั่งจิบน้ำพั้นซ์ผสมแอลกอฮอล์ครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตากลมโตยกมือเท้าคางจ้องมองนักร้องหนุ่มบนเวทีด้วยสายตาหวานเยิ้ม มิหนำซ้ำยังยกแก้วเหล้าชูขึ้นราวกับจงใจโปรยเสน่ห์ให้นักร้องหนุ่มบนเวทีที่จ้องมองเธออยู่เหมือนกัน และด้วยอาการที่เริ่มเมากรึ่มหน่อยๆ ทำให้คำพูดเพื่อนสนิทผุดขึ้นมาในความคิดของเธอ

“ครั้งแรกมันก็เจ็บนะแก แต่แบบโดนบ่อยมันก็ฟินอะ”

“ฟินยันเช้า ฮ่าๆ”

“แกต้องลองมัดหมี่”

@ชั้น 2 โซนห้องกระจกทึบวีไอพี

“แจ่มว่ะ แม่กวางน้อย...” สิงห์ผู้เป็นเพื่อนสนิทของไอศูรย์เอาลิ้นสากกระทุ้งแก้มอย่างหื่นกระหาย เมื่อสายตาแหลมคมสะดุดเข้ากับหญิงสาวร่างเล็กหุ่นดีที่สวมชุดเดรสรัดรูปสีพีชนั่งอยู่โซนโต๊ะกลมหน้าบาร์เทนเดอร์ สีชุดตัดกับสีผิวที่ขาวเนียนผ่อง ทำให้หญิงสาวร่างเล็กคนนั้นดูเย้ายวนตา จนสิงห์อยากขยำเนื้อนวลให้มานอนครวญครางใต้ร่างของเขา แต่ในขณะที่สิงห์กำลังตกอยู่ในภวังค์ความหื่นกระหายของตัวเอง เขากลับต้องละสายตาจากแม่กวางน้อย เมื่อจู่ๆ เพื่อนสนิทของเขาเอ่ยพูดขึ้นฉุนเฉียวออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

“แรด! สอนเท่าไรก็ไม่รู้จักจำ!” ไอศูรย์จ้องมองเด็กฝึกงานของเขาที่หนีเที่ยวคลับเพียงลำพัง มิหนำซ้ำยังชูแก้วเหล้าให้นักร้องหนุ่มบนเวทีอย่างยั่วยวนราวกับต้องการโปรยเสน่ห์ และเพียงไม่นานนักร้องหนุ่มคนนั้นก็เดินเข้าไปหาเด็กฝึกงานจอมยั่วของเขา

“ไอ้เชี่ยเสือ ไอ้น้องเวร ตัดหน้ากูจนได้” สิงห์สบถขึ้นอย่างหงุดหงิดพร้อมหยัดตัวลุกขึ้นจะเดินออกไป เมื่อเห็นเสือผู้เป็นน้องชายของเขาเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่เขาหมายตาเอาไว้ในคืนนี้

“มึงนั่งลงซะไอ้สิงห์ ถ้ามึงไม่อยากโดนตีนของกูเหมือนน้องของมึง”

“มึงอย่ามาตัดหน้ากูไอ้ใหญ่ กูเห็นเธอก่อนมึง”

“จะเห็นก่อนเห็นหลังกูก็ไม่สน เพราะเธอเป็นเด็กฝึกงานของกู!” พูดจบไอศูรย์ก็เดินออกไปจากห้องด้วยอารมณ์หงุดหงิด

“มันไปมีเด็กฝึกงานตอนไหนวะ...” สิงห์เอ่ยพูดไล่หลังไอศูรย์ด้วยสีหน้างุนงง เพราะเท่าที่สิงห์รู้มาไอศูรย์ไม่เคยรับเด็กฝึกงานมาทำงานข้างกายสักคน...