บทที่ 4 ตามหา

พอออกจากห้องนอนของอสูรร้ายได้ ไอลดาก็พยายามไปยังประตูใหญ่ แต่แล้วก็ต้องสะดุดกับเสียงที่เรียกเธอไว้...

"คุณครับ!! เป็นอะไรไหมครับ? ..เดียวผมไปส่งครับ!! "มาร์คเอ่ยออกไป เพราะเขาเห็นหญิงสาวเดินออกมาจากห้องของเจ้านายอย่างน่าสงสาร สภาพของเธอเหมือนโดนรุมโทรมมาก็ไม่ปาน เขาจึงเอ่ยถามเธอด้วยความสงสาร

"อ่อ..ฉันไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณจะกรุณาช่วยฉันเรียกแท็กซี่ให้ทีได้ไหมคะ?" ไอลดาไม่ต้องการให้คนของเขาไปส่ง เธอจึงขอร้องให้เขาเรียกแท็กซี่ให้แทน

"อ่อ..จะดีหรือครับ!! คุณไหวหรือเปล่า?

"ฉันไหวค่ะ รบกวนคุณหน่อยได้ไหมคะ?

"อ่อๆ ครับๆ รอสักครู่นะครับ!! มาร์ค รีบโทรไปสั่งลูกน้องข้างล่าง ให้เรียกแท็กซี่รอหญิงสาว

พอคุยกับลูกน้องเสร็จมาร์คก็หันมาคุยกับเธอต่อ..และเอาเชคให้เธอไปจำนวนหนึ่ง

"นี่ครับ!! และขอโทษแทนเจ้านายด้วยนะครับ ที่ทำรุนแรงกับคุณเมื่อคืน" ไอลดามองชายตรงหน้าที่ยื่นเชคเงินสดให้เธอ ราวกับว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัว

"ฉันไม่ได้ขายตัว!!" ไอลดาเอ่ยด้วยเสียงไม่พอใจ

"คือผมไม่ได้ดูถูกคุณนะครับ!! แต่นี่คือหน้าที่ของผมที่จะต้องจ่ายเงินให้กับคุณ ตามคำสั่งของเจ้านายผมครับ!! "

มาร์คพูดออกไปตามความจริง เพราะเมื่อเจ้านายของเขาเสร็จบทรักอันเร่าร้อนกับหญิงสาวแล้ว เขาก็จะทำหน้าที่จ่ายเงินให้กับเหล่าบรรดาคู่ขาของนายเสมอ แต่กับผู้หญิงคนนี้เขาก็จะให้มากกว่าคนอื่นเพราะว่าเธอคงรับศึกหนักจากนายหนุ่มอย่างแน่นนอน

"ฉันขอไม่รับนะคะ!! ฉันถือว่าทำทานให้หมามันกินละกัน" ไอลดาพูดอย่างปลงๆ เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นอีก เพราะถ้าเธอรับมาก็เหมือนกับว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัว

"แต่ถ้าคุณไม่รับเชคนี่ไว้ ผมคิดว่าเจ้านายอาจไม่พอใจ และนั่นอาจจะไม่ใช่ผลดีต่อคุณเลยนะครับ!! มาร์คพยายามบอกหญิงสาวตรงหน้า ให้รับเงินไป

ไอลดาสีหน้าสลดลงเล็กน้อย...ก่อนจะเอ่ยออกไป

"ถ้าฉันรับมา ทุกอย่างจะจบ แล้วฉันจะไม่ต้องเจอเขาอีกใช่ไหมคะ? หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจ เพราะเธอไม่อยากจะเจอผู้ชายคนนั้นอีก

"ครับ ผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นครับ!! มาร์คบอกออกไป แล้วยื่นเชคให้หญิงสาวอีกครั้ง เพราะเท่าที่ผ่านมาเจ้านายของเขาก็ไม่ใช้ผู้หญิงซ้ำอยู่แล้ว คืนเดียวก็จบสำหรับหญิงสาวก็คงเช่นกัน

ไอลดาจึงรับเชคไว้.... "ค่ะ งั้นฉันจะรับไว้" และหญิงสาวก็เดินออกไปที่ประตู

มาร์คเห็นดังนั้นจึงเดินตามหญิงสาวไปและเอาเสื้อสูทคลุมเธอไว้อีกชั้นหนึ่ง เพราะชุดของหญิงสาวมันดูก็รู้ว่าไปทำอะไรมา

ไอลดาเงยหน้าขึ้นไป...สบตากับชายตรงหน้าอย่างขอบคุณ

"ขอบคุณนะคะคุณ...? " ไอลดาเอ่ยออกไปเพราะเขามีน้ำใจกับเธอมากกว่าเจ้านายของเขาเสียอีก

"ผมชื่อมาร์คครับ!! คุณ...?

"ฉันไอลดาค่ะ!!"

"คุณส่งฉันแค่นี้ก็พอค่ะ เดียวฉันลงไปเอง~"

"ไม่เป็นไรครับ ผมเดินไปส่งคุณข้างล่างจะดีกว่า..." พูดแล้วมาร์คก็เดินตามไอลดาลงไปข้างล่าง เขาเห็นก็อดสงสารไม่ได้ที่หญิงสาวต้องมารับเคราะห์แบบนี้

พอมาถึงหน้าโรงแรมมาร์คก็ส่งไอลดาขึ้นรถไป...

ด้านไอลดาเมื่อขึ้นรถเสร็จเธอก็ตรงไปยังหอพักของเธอทันทีพอมาถึงเธอก็รีบขึ้นห้องไป จนเธอเห็นกล่องที่ตั้งอยู่หน้าห้อง เห็นมีโน็ตแปะไว้

"พี่ไอ แอลมีธุระ แอลไปก่อนนะครับพี่ ไว้แอลจะมาหานะครับ รักพี่ไอนะครับ!! " เมื่ออ่านจบเธอก็ร้องไห้ออกมาทันที...

ทำไมชีวิตของเธอต้องเป็นแบบนี้ด้วย พูดแล้วก็ยกกล่องเข้าไปในห้องอย่างยากลำบาก เพราะร่างกายของเธอตอนนี้แทบจะไม่มีแรงทำอะไรแล้ว...ไอลดาเดินไปที่เตียงล้มตัวลงนอนร้องไห้อย่างอ่อนแรง จนเผลอหลับไป~~

ด้านวิเซนต์ ที่ตื่นมาแล้วไม่เห็นหญิงสาวก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว..พอเสร็จเขาก็เดินไปหยิบนาฬิกาที่เตียง แต่สายตาของเขาดันไปเห็นผ้าปูที่นอนที่มีหยดเลือดอยุ่ 5-6 จุด หรือว่า....เลือดของยัยนั่น วินเซนต์ครุ่นคิดวนกลับไปเรื่องเมื่อคืน..แต่เขาก็จำอะไรไม่ได้นอกจากใบหน้าอันเลือนลางของเธอและ"รอยสัก"ที่ไหล่ของเธอมันเหมือนรูปปลาที่ล้อมด้วยมังกร~~ ดูสิ เขาไม่น่าเมาจนจำหน้าเธอไม่ได้ แต่เมื่อคืนยัยนั่นก็ทำให้เขาพอใจมาก กับบทรักสวาทของเขาและเธอที่เอากันจนเกือบเช้า แล้วชายหนุ่มก็เดินออกไปด้านนอก....

ด้านมาร์คที่เห็นเจ้านายหนุ่มเดินออกมาจากห้องก็รีบถามแซวๆ... "เป็นไงบ้างครับนาย...ไข่สัก4ฟองไหมครับ"

วินเซนต์มองมาร์คอย่างหมั่นไส้ "อย่างฉัน เอาได้ทั้งวันทั้งคืนโว้ย!!!" วินเซนต์ตอบกลับอย่างมีชัย

"แล้วยัยนั่นกลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่?

มาร์คทำหน้าแปลกใจ เพราะเจ้านายจะไม่ค่อยสนใจคู่นอนหรือถามอะไรแบบนี้เลยสักครั้ง แต่กลับสาวน้อยไอลดาเจ้านายคงจะติดใจเธอแน่ๆ

วินเซนต์ที่เห็นมาร์คไม่ตอบ แล้วยังมาทำหน้าโง่ๆใส่เขาอีก..ก็เริ่มจะโมโหแล้ว

"แกจะคิดอีกนานไหมมาร์ค? " น้ำเสียงตะคอกหน่อยๆ

"อ่อๆ เธอออกไปตอนเช้ามืดครับนาย ผมส่งเธอขึ้นแท็กซี่กลับไปตั้งแต่เช้าแล้วครับ!! " มาร์ครีบบอกนายหนุ่มอย่างละเอียด แต่วินเซนต์กลับไม่พอใจที่มาร์คปล่อยให้ผู้หญิงของเขากลับแท็กซี่

"นี่แก!! ปล่อยให้ยัยนั่นกลับแท็กซี่เหรอไอ้มาร์ค? วินเซนต์ถามอย่างเดือดดาด

"ก็ปกตินายก็ไม่ได้ให้พวกผมไปส่งอยู่แล้วนิครับ !! เมื่อเช้าผมก็ให้เงินเธอไปแล้วตามปกติ ยังแถมสูทให้เธอไปตัวหนึ่งด้วยซ้ำ " มาร์คพูดติดตลก เพื่อดูว่าชายหนุ่มจะว่าอย่างไรต่อ...

"ทำไมแกต้องเอาสูทให้ยัยนั่น? " วินเซ็นต์ถามอย่างสงสัย

"ก็สภาพเธออย่างกับโดนรุมโทรมผมก็เลยให้เธอคลุมกลับนะครับ" มาร์ครีบบอกเจ้านายหนุ่มทันที

วินเซนต์ได้ยินดังนั้นก็นั่งครุ่นคิดว่าเขาคงจะรุนแรงกับหล่อนเกินไปทั้งๆที่ก็เป็น"ครั้งแรก"ของเธอ พูดแล้วเขาก็รู้สึกภูมิใจและหวงยัยนั่น เอ๊ะ!! แล้วทำไมเขาต้องไปสนใจเรื่องยัยนั่นด้วยวะ พูดแล้วก็เดินออกไป....

มาร์คมองตามอย่างงงๆ กับอาการของเจ้านายหนุ่ม