บทที่ 1

‘สำหรับผู้หญิงหน้าซื่อใจคดอย่างเธอ อย่าหวังว่าชาตินี้จะได้พบเจอกับรักแท้เลย ฉันขอให้เธอเจ็บปวดทุรนทุรายมากกว่าฉันร้อยเท่าพันเท่า... แล้วก็จำเอาไว้ ฉันเกลียดเธอ!’

เฮือก! หญิงสาวสะดุ้งตัวขึ้นจากเตียงนอน เม็ดเหงื่อผุดซึมไปทั่วดวงหน้างามพลางหายใจหอบเหนื่อย ใบหน้าสวยตื่นตระหนกขณะที่ดวงตาฉายแววเศร้าระคนรู้สึกผิด ครั้นคิดว่ามันคือความฝันจึงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอนแผ่นหลังพิงหัวเตียง พร้อมหลับตาสงบสติอารมณ์

ประโยคคำพูดนั้นช่างมีอิทธิพลต่อเธอเหลือเกิน ถึงจะบอกว่ามันเป็นเพียงความฝัน แต่กลับไม่สามารถปฏิเสธได้เช่นกันว่ามันไม่ใช่ความจริง หญิงสาวเปิดเปลือกตาขึ้น ความเสียใจสะท้อนอยู่ในดวงตากลมโตของเธอ คำพูดของเขาคนนั้นยังดังก้องอยู่ในโสตประสาท เด่นชัดไม่จางหาย และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร เธอก็ไม่เคยลืม ว่าครั้งหนึ่งเคยทำร้ายเขา

แม้จะไม่อยากทำก็ตาม...

มือบางยกขึ้นลูบหน้าของตัวเองพลางวาดขาลงจากเตียงนอน ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำและกลับออกมาอีกครั้งเมื่อจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว

“สู้ ๆ นะเขม ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีเช่นทุกวันนะ”

เขมิกา จินดารัตน์ ฉีกยิ้มหวานพลางพูดให้กำลังใจตัวเองอยู่หน้ากระจก พร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกเรียกความมั่นใจ แล้วก้าวเท้าออกจากห้อง ตรงเข้าลิฟต์ลงไปยังลานจอดรถ ก่อนจะขับรถออกจากคอนโดมิเนียมที่เธออยู่อาศัยและยังผ่อนไม่หมดไปทำงาน

การจราจรที่แน่นขนัดในช่วงเช้า เป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ รถส่วนตัว รถประจำทาง ต่อท้ายกันคล้ายฝูงมด เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นเป็นระยะ ๆ เพื่อบอกกล่าวให้รถคันข้างหน้าขยับขับออกไปเสียที หญิงสาวเคาะนิ้วกับพวงมาลัยรถยนต์ตามจังหวะเพลงที่เธอเปิดคลอ สายตาจับจ้องไปยังไฟจราจรสีแดงที่ไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความหงุดหงิดใจ

รถติด... ไฟแดงนานกว่าไฟเขียว...

“จะออกเช้าหรือสาย สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี” หญิงสาวบ่นพึมพำอย่างอดใจไม่ไหว และทันทีที่สัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวหญิงสาวก็ออกตัวตามรถคันข้างหน้าทันที ไม่นานหลังจากนั้นก็ถึงที่หมาย สถานที่ทำงานของเธอ

รถยนต์สีขาวขับเข้าไปในบริษัทยักษ์ใหญ่ชั้นนำของประเทศ ข้างหน้ามีป้ายขนาดใหญ่เขียนว่า ‘บริษัทศิวานันท์’

ศิวานันท์ นามสกุลของชายผู้เป็นรักแรกและรักเดียวของเธอ แม้จะไม่ได้เจอกันมานาน ทว่าเธอยังจำเขาได้ไม่ลืมเลือน

เขาจะหายโกรธเกลียดเธอหรือยังนะ...

เขมิกาสะบัดศีรษะขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป ก่อนจะตรงเข้าไปในบริษัทด้วยท่าทางมาดมั่น สมกับตำแหน่งผู้ช่วยเลขาของประธานบริษัท อากัปกิริยาของเธอช่างต่างกับอายุวัยเหลือเกิน หากไปพูดข้างนอกคงไม่มีใครเชื่อ ว่าหญิงสาวดูบอบบางและอายุน้อยคนนี้จะเป็นถึงผู้ช่วยเลขาท่านประธาน

เขมิกา เป็นสาวรุ่นใหม่ไฟแรง และพร้อมพัฒนาตัวเองตลอดเวลา ทำให้เข้าตาของท่านประธานบริษัทศิวานันท์เข้าอย่างจัง ทันทีที่เรียนจบและได้รับเกียรตินิยมอันดับหนึ่งในวัย 21 ปี หญิงสาวก็ถูกทาบทามเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของศิวานันท์ทันที แรกเริ่มเดิมทีมีหลายคนไม่เห็นด้วยและไม่พอใจที่จะรับเด็กจบใหม่เข้าทำงาน โดยเฉพาะบอร์ดบริหาร ทว่าเขมิกาก็สามารถพิสูจน์ตัวเองจนเป็นที่ยอมรับ และร่วมงานกับศิวานันท์มาจะเข้าปีที่ 3 แล้ว ซึ่งปัจจุบันเธอมีอายุ 24 ปี และยังคงครอบครองความโสดอยู่เรื่อยมา

เขมิกาเป็นคนสวยและเก่ง จึงเป็นที่จับตามองของใครหลายคนในบริษัท รวมถึงเป็นที่หมายตาของลูกค้าที่เธอได้มีโอกาสติดต่อด้วยตัวเอง บุคคลเหล่านั้นเข้าหาและจีบเธอต่างวิธีกันไป แต่ไม่มีใครสามารถพิชิตใจของเธอได้สักคน ซึ่งนั่นเป็นเพราะว่า หัวใจของเธอมีเจ้าของอยู่แล้ว และเขากำลังจะกลับมาเร็ว ๆ นี้...