ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของซาตาน

ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของซาตาน

"การสัญญานะคะ ว่าการจะไม่ดื้อและจะเป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่ชายเสมอ" เสียงสาวหวานอย่างการริตา พูดออกมาพร้อมกอดพี่ชายแน่น ชายหนุ่มลูบหัวน้องสาวอย่างรักใคร่ เพราะ ในชีวิตเขามีเพียงน้องสาววัย 20 ปีคนนี้เป็นครอบครัวเพียงคนเดียว

"พี่รักน้องสาวคนนี้ที่สุด เพราะน้องคือกำลังใจของพี่" เสียงทุ้มของชายหนุ่มอย่างกวินฑา พูดบอกน้องสาวด้วยรอยยิ้มที่นาน ๆ คนอย่างกวินฑาจะยิ้มออกมา

ทุกประโยคเขาจำไม่เคยลืม สายตาที่มองเขม่าควันสีเทาออกจากป่องเมรุ วันนี้ผู้หญิงที่เขารักที่สุดไม่มีอีกแล้ว น้ำตาของลูกผู้ชายร้องไห้ออกมาเมื่อสิ่งที่มีค่าของเขาพังลงต่อหน้าต่อตา สองมือกำแน่นอย่างเคียดแค้นให้กับคนที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องฆ่าตัวตาย เสียงฝีเท้าของลูกน้องคนสนิทอย่างขวัญชัย มีสีหน้าวิตกเข้ามาหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่

"เจ้านายครับ ผู้หญิงคนนั้นหนีไปได้! แต่ผมจับน้องสาวมันมาแทนครับ" เสียงเข้มรายงานเจ้านาย สายตาคมหันกลับมามองลูกน้องพร้อมกัดกรามดังลั่น

"ก็ดี ต่อให้อีนังสารเลวนั้นหนีไปไกลแค่ไหน กูก็จะพลิกแผ่นดินตามมันกลับมาชดใช้ในสิ่งที่มันทำ มันจะต้องเจ็บปวดเหมือนที่การริตาเคยเป็น" ขวัญชัยก้มหัวให้พร้อมหลบเจ้านาย ที่เดินผ่านหน้าไป

สายตาของหญิงสาวที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงคิงไซซ์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ สะลึมสะลือไม่หาย เธอมองเพดานห้องที่ มืดมิดมีเพียงแสงส่องจากหน้าต่างให้พอมองเห็นเล็กน้อยอย่างแปลกใจที่ห้องนอนเธอไม่ใช่แบบนี้ สีหน้าวิตกพยายามขยับตัวแต่ยิ่งทำให้เธอตกใจเมื่อแขนขาถูกมัดไว้แน่น ไม่ว่าเธอจะพยายามดิ้นแค่ไหนก็ไม่มีทางเป็นอิสระ

"ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย" เสียงหญิงสาวร้องให้คนช่วย เธอสั่นขึ้นมาทันทีที่เห็นคนเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน แต่เธอมองไม่เห็นหน้าตาของเขาเลยสักนิดเพราะในห้องนอนแห่งนี้ถูกปิดมิดทุกซอก ไฟสักดวงก็ไม่เปิด มีเพียงแสงสลัว ๆ เท่านั้น หญิงสาวเห็นเพียงร่างใหญ่ของใครอีกคนที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอ

"ช่วยฉันด้วย ได้โปรดช่วยฉันที" เสียงสะอื้นร้องขอให้ ชายหนุ่มช่วยเธอ

"หึ ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอกนะ ศิรินทรา!" เขาเอ่ยชื่อเธอออกมายิ่งทำให้หญิงสาวกลัว

"คุณเป็นใคร ทำแบบนี้กับฉันทำไม ฉันไม่เคยทำอะไรให้ใคร" หญิงสาวถามอย่างสติแตกเธอไม่เคยมีศัตรูที่ไหน แล้วทำไมถึงต้องโดนจับตัวมาแบบนี้

"หึ ใช่เธอไม่ได้ทำ แต่พี่สาวชั้นต่ำของเธอต่างหากที่เป็นคนทำ" เขาหัวเราะในลำคอพร้อมขึ้นนั่งทับตัวของคนใต้ร่าง เธอตกใจเป็นอย่างมากกับการกระทำของเขา หญิงสาวรีบดิ้นไปมาอย่างหวาดกลัว

"ไม่ต้องดิ้น เพราะยังไงเธอก็ได้ตายแน่!" เขาตะคอกใส่หน้าหญิงสาวที่ตอนนี้ร้องไห้ออกมาไม่หยุด ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครทำไมต้องทำแบบนี้กับเธอด้วย เธอไม่รู้ว่าพี่สาวของเธอไปทำอะไรให้เขาแต่ถึงจะอย่างไรเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย ทำไมเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเธอด้วย

"พี่สาวเธออยู่ที่ไหน!"

"ฉันไม่รู้" เธอตอบเขาพร้อมเสียงสะอื้น เเต่คนอย่างกวินฑา กลับไม่มีทางเชื่อว่าน้องสาวอย่างเธอจะไม่รู้จริง ๆ ว่า ปาริณีหายหัวไปไหน เขากัดกรามแน่นพร้อมจ่อปืนขึ้นมา

"ฉันถามว่าพี่สาวของเธออยู่ที่ไหนฮะ!" น้ำเสียงของชายหนุ่ม ตะคอกถามหญิงสาวใต้ร่างแทบจะกินเลือดกินเนื้อ พร้อมมือที่จับปืนจ่อมาที่หัวของเธอ

"ต่อให้คุณถามฉันอีกกี่ร้อยกี่พันครั้ง ฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ปาริณี อยู่ที่ไหน" เธอกลัวจนสั่นไปหมด แต่จะให้เธอตอบไปว่าอะไร ในเมื่อเธอไม่รู้จริง ๆ ว่าพี่สาวของเธออยู่ที่ไหน

"คิดว่าฉันไม่กล้าจะยิงเธอทิ้งงั้นเหรอ หึ! แต่จะให้ฆ่าเธอ มันก็ง่ายเกินไป ผู้หญิงสารเลวอย่างพวกเธอต้องชดใช้ในสิ่งที่น้องสาวฉันเจอ รู้รึเปล่าคนที่โดนข่มขืนมันเป็นยังไง" เสียงดุพูดเสียงดังใส่หน้าของหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง ศิรินทราได้แต่ส่ายหัวอ้อนวอนขอความเมตตาจากซาตานตรงหน้า หวังให้เขาเมตตาเธอบ้าง

"ฉันไม่รู้ว่าพี่สาวฉันทำอะไรให้คุณ แต่ถ้าคุณทำร้ายฉันแบบนี้ มันควรแล้วเหรอคะ ฉันไม่เคยทำอะไรให้กับคุณเลย ทำไมฉันต้องมาชดใช้ในสิ่งที่ฉันไม่ได้ก่อด้วย ทำไมกัน ฮึกฮื่อออ"

"เพราะเธอเป็นน้องสาวมันไง เธอต้องเจ็บปวดและตายทั้งเป็น ศิรินทรา!" สิ้นเสียงของกวินฑา สองมือหนาก็กระชากเสื้อผ้าของหญิงสาวจนขาดออกจากกัน

แควก ๆ ๆ

เธอห้ามอะไรเขาไม่ได้เลยนอกจากคำพูดที่หวังว่าเขาจะเมตตา แต่เปล่าเลยคนบนกายของเธอกลับไม่รู้สึกรู้สากับคำพูดของหญิงสาวเลยสักนิด ไม่นานนักเสื้อผ้าของศิรินทราก็หลุดออกจนหมด เขายกแขนของศิรินทราที่ถูกมัดอยู่ดันไปไว้เหนือหัวก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหา ขนาดอยู่ห่างไม่กี่เซนเธอยังไม่รู้เลยว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร เป็นใครทำไมถึงได้ใจร้ายขนาดนี้

"เธอแน่ใจนะว่าจะไม่บอกว่าพี่สาวตัวดีเธอหายไปไหน!" เขาเน้นเสียงถามช้ำ

"ฉันไม่รู้ ไม่รู้จริง ๆ ฉันขอร้องอย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ฉันกลัวแล้ว ฮึก ฮื่อออ" หึ ต่อให้เธอร้องไห้ออกมาท่วมห้องนี้ เขาก็ไม่มีวันยอมใจอ่อนเด็ดขาด เมื่อเทียบกับสิ่งที่น้องสาวของเขาได้พบเจอ ริมฝีปากก้มลงบดขยี้ปากบางอย่างรุนแรง หญิงสาวพยายาม หันหน้านี้ไปมากับการกระทำอันป่าเถื่อนของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ แต่ทว่าการดีดดิ้นของเธอไม่ได้ช่วยทำอะไรให้ดีขึ้นเลยสักนิดนอกจากสร้างความรำคาญเพียงเท่านั้น มือหนาของกวินฑาขึ้นมาบีบคางมนไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอหันหน้าปฏิเสธเขาได้อีก

"อื้อออ" เธอร้องประท้วงเมื่อสัมผัสของเขารุนแรงจนเธอได้กลิ่นของเลือดลอยขึ้นมาปะทะจมูก เขาจูบพร้อมกัดริมฝีปากของหญิงสาวอย่างเกลียดชัง คนที่ไม่เคยจูบกับใครเลยสักครั้งไม่มีพื้นฐาน พอมาเจอแบบนี้เธอทรมานจนบอกไม่ถูกกับรสสวาทที่เขาหยิบยื่นให้

แควก! แควก!

เสียงกวินฑากระซากเสื้อของตัวเองออกอย่างไม่ทันใจ ทันทีที่เขาเปลือยเปล่ารูปร่างกำยำมีกล้ามหน้าท้องเป็นขั้น ๆ บ่งบอกว่าเขาเป็นคนดูแลสุขภาพตัวเองอย่างดี มีเพียงศิรินทราที่พยายามดิ้นไปมาทั้ง ๆ ที่เธอก็รู้ว่าไม่มีทางหนีเขาพ้น สองมือกระชากข้อเท้าเธอให้อยู่นิ่งพร้อมทาบทับร่างกายของหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนฉกฉวยความหวานจากปากบางของเธออีกครั้ง ริมฝีปากบางอมชมพูสั่นบวมเจ่อออกมา เธอได้แต่ร้องไห้ที่ถูกเขากระทำราวเธอเป็นเหมือนสิ่งของไร้ค่าคิดจะทำอะไรก็ได้ เสียงสะอื้นดังขึ้นเมื่อร่างกายหยุดนิ่งปล่อยให้เขาทำอะไรต่อมิอะไรกับร่างกายของเธอ เมื่อกวินฑาเห็นว่าเธอหยุดดิ้นเขากลับยิ้มยกริมฝีปากหัวเราะออกมาจากลำคอ

"หึ ระทวยแล้วสินะ โดนมือผู้ชายแค่นี้ก็อ่อนไม่ต่างจากขี้ผึ้งลนไฟ ยอมหมดแล้วล่ะสิ" น้ำเสียงดุพูดจาถากถางเธอที่นอนร้องไห้นิ่งไม่พูดไม่จา

"เงียบแบบนี้แล้วคิดเหรอว่าฉันจะปล่อยผู้หญิงเลว ๆ อย่างเธอไป ถ้านังปาริณีมาเห็นเธอสภาพแบบนี้คิดว่ามันจะรู้สึกยังไงกัน ศิรินทรา?" เขาลุกขึ้นก่อนจะไปเปิดไฟที่หัวเตียงแสงสว่างทำให้เธอเห็นใบหน้าของเขาครั้งแรก ใบหน้าคมสัน ดั้งโด่ง นัยน์ตาเหมือนเหยี่ยว เขาถือว่าเป็นคนหล่อเหลาคนนึง แต่ทำไมการกระทำของเขาถึงต่ำช้าขนาดนี้ เช่นเดียวกับกวินฑา เขาเพิ่งสำรวจมองเธออย่างละเอียดหญิงสาวตัวเล็กผมยาวถึงบั้นเอว ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา ตามร่างกายมีร่องรอยที่เขาทำไว้ สีผิวขาวจนซีดเผือด เธอมองมาที่เขาก่อนจะพยายามพลิกกายเพื่อไม่ให้เขามองร่างกายเปลือยเปล่าของเธอ การกระทำของคนตัวเล็กทำให้เขาอยากจะขำออกมา ที่ทำไมเพิ่งมาอายเอาตอนนี้ กวินฑาหยิบกล้องมาถ่ายรูปหญิงสาว เธอพยายามหันหน้าหนีชายหนุ่มขึ้นคร่อมอีกครั้งพร้อมโน้มใบหน้าแนบชิดเธอก่อนจะกดถ่ายรูปไปมานับสิบ

"ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย" เธอร้องประท้วงออกมา

"พี่สาวเธอจะได้เห็นไงว่าเราเมามันขนาดไหน ไม่ต้องห่วงนะเมื่อเธอนอนกับฉันเสร็จ ลูกน้องฉันอีกสิบจะตามมาทีหลัง ให้เหมือนกับที่พี่สาวเธอสั่งคนมาข่มขืนน้องสาวฉัน! พวกเธอจะได้รับรู้ว่าการที่ตกนรกทั้งเป็นมันรู้สึกยังไง" สิ้นคำพูดของเขา ชายหนุ่มร่างกำยำก็จัดการคนใต้ร่างอีกครั้งเขาเอื้อมมือไปดึงเชือกที่มัดขาเธอไว้ให้เป็นอิสระก่อนจะจับเธออ้าขาออกกว้าง ๆ ศิรินทราได้แต่ส่ายหน้าไปมา เธอรับรู้ทันทีว่าต่อจากนี้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง แก่นกายลำใหญ่ของชายหนุ่มถูกจับถูไปมาตรงช่องสวาทของศิรินทรา เขาจับสะโพกเธอขยับเพื่อให้รองรับความเป็นชายของเขา เธอร้องไห้ออกมาจนตัวสั่น เกิดมายี่สิบกว่าปีไม่เคยนอนกับผู้ชายสักคนด้วยซ้ำทำไมเธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้ สิ่งที่พี่สาวเธอทำ เธอไม่เคยรับรู้แต่ทำไมคนที่ชดใช้ถึงได้กลายเป็นเธอ

สวบ!

"ฮึก!"