ตอนที่ 4

กราม เพื่อจะครอบครองความแข็งแกร่งของเขาเอาไว้ในปากให้ได้มากที่สุด

“ทำไมมันร้อนจังคะ”

รู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวของแท่งเนื้อ ขณะไล้เลียปลายลิ้นลงมาสุดความยาวของโคนแท่ง ตะหง่านอยู่ท่ามกลางพุ่มขนสีน้ำตาลเข้ม

“ที่มันร้อนก็เพราะว่ามันชอบให้หนูเลียน่ะสิ... อู้ว... ตรงนั้น... อ๊า... เสียว นี่หนูจะฆ่าฉันใช่ไหม”

เควินเสียวมาก เมื่อพวงไข่ของเขาเอาที่ถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วยเส้นขนสีน้ำตาลโดนเขมือบเข้ามาในอุ้งปากร้อนผ่าวของหญิงสาว

“ร้ายจริงๆ แม่คุณเอ๊ย”

เควินเอื้อมมือสองข้างขึ้นมาลูบศีรษะของหล่อนขณะบั้นท้ายยังกระเด้าขึ้นมาเป็นจังหวะเนินนาบ เอวพลิ้วอ่อนส่ายร่อนส่งดุ้นลำเข้าปาก จากนั้นหล่อนก็คลายริมฝีปากจากพวงไข่ แล้วไล้เลียกลับขึ้นมาตามแท่งเนื้ออีกครั้ง

เควินพริ้มตา รู้สึกซ่านเสียว มีความสุขขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะว่ารู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวคนนี้ตั้งแต่ครั้งแรกเห็นหน้า ด้วยมองเห็นความเร่าร้อนที่ซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลังดวงตาของหล่อน

“อูย... เสียวเหลือเกินหนูจ๋า”

เควินกระเด้าเบาๆ ป้อนแท่งเนื้อใหญ่ยาวเข้ามาคับแน่นอยู่ในอุ้งปากของหล่อนที่ก้มหน้าก้มตาดูดเลียตัวตนของเขาเสียงดังอั่กๆ ครั้นแล้วก็มีอันต้องหยุดชะงัก เมื่อมีเสียงเรียกเข้าดังขึ้นมาที่โทรศัพท์มือถือของหล่อน

“อ้อย... งานยังไม่เสร็จอีกหรือลูก”

เป็นเสียงของรำเพยที่กรอกเข้ามาในสาย รำเพยรู้สึกเป็นห่วง เพราะเห็นว่าเลยหกโมงเย็นแล้ว แต่น้ำอ้อยก็ยังไม่กลับบ้าน

“สะ... เสร็จแล้วค่ะแม่”

หญิงสาวยกหลังมือขึ้นเช็ดริมฝีปากที่ยังเปียกเยิ้มด้วยคราบน้ำหล่อลื่นเป็นยางเหนียว

“อ้อย... กลับบ้านได้แล้วนะลูก”

“ค่ะแม่... ”

รีบตอบมารดา หันมามองหน้าเควิน

“หนูกลับก่อนนะคะคุณเคน”

“อ้าว... เดี๋ยวสิ... อย่าบอกนะว่าเธอจะปล่อยให้ฉันทรมานอยู่แบบนี้... ต่ออีกเดี๋ยวได้ไหม”

เขากำลังอารมณ์ค้าง

“ไม่ได้ค่ะ... ตอนนี้หนูต้องกลับแล้ว ถ้าแม่รู้ว่าหนูมาทำแบบนี้หนูกลัวว่าจะไม่ได้มาอีก”

แม้ไม่ง่ายนักที่จะสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองให้สงบลงในตอนนี้ แต่เควินก็เข้าใจหล่อน เขาพ่นลมหายใจออกมา คว้าผ้าขนหนูขึ้นมานุ่ง เดินไปหยิบธนบัตรแบงค์พันออกมาจากกระเป๋าสตางค์แล้วยื่นให้หญิงสาว

“ค่าแรงของวันนี้”

“อุ๊ย... ตั้งพันเชียวหรือคะคุณเคน”

สีหน้าแปลกใจ

“รับไว้เถอะ... แต่พรุ่งนี้ต้องมาอีกนะ แล้วอย่าบอกใคร... เอ่อ... เรื่อง ‘งานพิเศษ’ ที่เราทำกัน”

เควินกำชับเสียงเข้ม

“ค่ะ... หนูสัญญาว่าจะไม่บอกใคร”

ยกมือไหว้ รับเงินของเขามากำแน่นเอาไว้ในมือ รีบเดินลงมาจากห้องนอนของเควินแล้วขับรถมอเตอร์ไซค์ออกมาจากไร่อ้อยของเขาในทันที

หญิงสาวกลับไปแล้ว... แต่หล่อนยังคงทิ้งความรวดร้าวทรมานเอาไว้กับหนุ่มใหญ่ผู้เป็นเจ้าของไร่

“ยัยเด็กบ้า... ดูดเก่งเหลือเกิน”

เควิเอนกายลงบนโซฟาในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน มือข้างหนึ่งรูดท่อนเอ็นร้อนผ่าวของตัวเอง ขณะภายในหัวก็นึกถึงแต่ริมฝีปากเอิบอิ่มของหล่อน นึกถึงทรวงอกอวบใหญ่ สะโพกผายสะดุดตาของน้ำอ้อย

“หนูจ๋า... อ๊า... ฉันอยากกระแทกหนูเหลือเกิน”

เควินปรือตามองเพดาน มือข้างหนึ่งรูดแท่งเนื้อร้อนผ่าวอยู่นานเป็นครู่

“น้ำอ้อยจ๋า... ฉันอยากเอาหนูเหลือเกิน... อูย”

ความคิดมืดดำถูกเผยออกมา มือใหญ่รูดแท่งเอ็นแรงขึ้น หลับตาจินตนาการไปว่าความฝืดคับของอุ้งมือที่แท่งเอ็นของตนกำลังเสียดสีกระเด้าเสยอยู่นั้นคือช่องทางรักของหล่อน

“อูย... หนูจ๋า... ฉันไม่ไหวแล้ว... น้ำอ้อย... อ่า”

เควินปลดปล่อยเสียงครางต่ำในลำคอออกมาเพียงเฮือกสั้นๆ จากนั้นก็ฉีดน้ำกามสีขาวข้นราวกะทิก็พวยพุ่งออกมาเป็นสาย

“อ๊าค... ”

น้ำเชื้อของเขาทะลักล้นอยู่ในอุ้งมือ ปลิ้นออกมาจากซอกนิ้ว ดุ้นเนื้อร้อนผ่าวกระตุกงึ่กงั่ก หัวมนทู่ส่ายพ่นของเหลวออกมามากมาย บางส่วนฉีดพุ่งขึ้นมาเปรอะอยู่ที่กล้ามท้องเป็นลอนน่าลูบไล้ กลิ่นคาวสวาทของหนุ่มใหญ่โชยคลุ้งไปทั้งห้อง

เควินพริ้มตามีความสุข นานแล้วที่เขาไม่เคยรู้สึกอ่อนไหวกับผู้หญิงคนไหนรุนแรงเหมือนอย่างที่กำลังรู้สึกกับหญิงสาวคนนี้

หรืออาจจะเป็นเพราะว่าทุกวันนี้เขาเอาแต่ตั้งหน้าตั้งมาทำงาน คนงานในไร่อ้อยทุกคนต่างก็รู้ว่าเควินเป็นคนบ้างาน อดีตที่เจ็บปวดจากการทำธุรกิจแล้วโดนหุ้นส่วนหักหลังจนเกือบจะกลายเป็นบุคคลล้มละลาย ทำให้เขาตัดสินใจหนีจากความวุ่นวายของเมืองหลวง มาทำ