Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 5
ปั้นหยาหน้าแดงก่ำ พยายามหักห้ามความคิดของตัวเองเอาไว้สุดกำลัง
“ขอบคุณค่ะพ่อเลี้ยง”
“กินสิ ของโปรดเถอะเยอะแยะเลย”
หล่อนตัดใจละสายตาจากร่างของภาวินมามองอาหารบนโต๊ะแทน
“โอ้โห นี่มีแต่ของโปรดของหยาทั้งนั้นเลย พ่อเลี้ยงสั่งแม่ครัวทำเหรอคะ”
“อืม”
เขาอมยิ้มและพยักหน้ารับ
หล่อนฉีกยิ้มกว้าง และก็ยิ่งอยากตอบแทนให้เขามีความสุขเร็วๆ
“พ่อเลี้ยงดีกับหยามากเหลือเกิน แบบนี้หยาจะตอบแทนพ่อเลี้ยงยังไงดีคะ”
หล่อนอมยิ้มซุกซน และก็สบประสานสายตากับเขาเข้าพอดี
นี่เป็นครั้งแรกที่หล่อนเห็นแววตาของภาวินมีไฟ... ไฟสวาทที่แน่ใจว่ามันจะต้องเป็นกองเดียวกันไฟในทรวงของหล่อนนี้แน่
“พ่อเลี้ยง... อยากให้หยาทำอะไร บอกได้เลยนะคะ หยายินดี...”
“เรียนให้จบ แล้วก็กลับมาช่วยงานฉันที่ไร่”
“อันนี้หยารู้แล้วค่ะ”
หล่อนยังคงยิ้มซุกซน และก็เผลอกัดปากตนเอง
“หยาหมายถึงอย่างอื่นน่ะค่ะ”
ดุ้นเอ็นของภาวินแข็งปั๋งขึ้นมาในทันที มันแทบจะดีดออกมาจากกางเกงยีนส์เลยทีเดียว แม่เจ้าประคุณ เขาอยากจะกระเด้าเอ็นในปากอวบอิ่มสีแดงสดของหล่อนยังไงล่ะ ภาวินตอบในใจแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป
“ไม่มีหรอก กินข้าวเถอะ”
เขาจำต้องตัดบท และละสายตาจากใบหน้าสวยหวานของปั้นหยาลงมองอาหารในจานแทน
“พี่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง ไหนเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ”
ภาวินไม่ได้อยากฟังเรื่องพวกนี้เลยให้ตายสิ แต่มันคือทางเดียวที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของเขาจากเรื่องใต้สะดือได้
“ที่โรงเรียนก็ปกติดีนะคะ เพื่อนๆ ก็ดีกันทุกคนค่ะ”
“ดีแล้วล่ะ ฉันอยากให้เธอมีความสุข”
‘ถ้าอยากให้หยามีความสุข พ่อเลี้ยงก็เด้าหยาสิคะ’
หล่อนช้อนตาขึ้นมองภาวิน และพูดในอก
“หยามีความสุขดีค่ะ”
“ดีมาก”
ภาวินตักข้าวใส่ปากคำใหญ่
“แล้วมีผู้ชายมาจีบไหม”
“เอ่อ...”
พอเห็นปั้นหยาชะงักไป ภาวินก็ชักโมโห เขาจินตนาการไปล่วงหน้าทันที
“คงมีสินะ เธอก็ไม่ได้หน้าตาขี้เหร่อะไร”
“ค่ะ ก็มีบ้างค่ะ”
“แต่จำเอาไว้นะปั้นหยา เธอต้องคิดถึงเรื่องเรียนก่อน ห้ามมีแฟนก่อนเรียนจบ เข้าใจไหม”
ปั้นหยาอมยิ้ม เมื่อภาวินพูดเหมือนหวงหล่อน
“พ่อเลี้ยงหวงหยาเหรอคะ”
โหนกแก้มสูงของภาวินเป็นสีระเรื่อจนเห็นได้ชัด แต่เขาก็กลบเกลื่อน
“ฉันแค่ห่วง ไม่ได้หวงหรอก”
“แหม นึกว่าจะหวงหยาบ้าง”
หล่อนทำหน้างอนอย่างผิดหวัง ก่อนจะตักข้าวใส่ปากต่อเรื่อยๆ
ภาวินลอบมองใบหน้าสวยหวานของปั้นหยาอย่างหวงแหน
‘ฉันหวงเธอจนแทบบ้าเลยล่ะ ปั้นหยา’
“จำคำสั่งสอนของฉันเอาไว้นะปั้นหยา ห้ามมีแฟนก่อนเรียนจบ สัญญาสิ”
“ค่ะ หยาจะเชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อเลี้ยงค่ะ”
“เชื่อฟังเฉยๆ ไม่ได้นะ ต้องปฏิบัติตามด้วย เข้าใจไหมเด็กน้อย”
“เข้าใจค่ะ”
หล่อนตอบ ก่อนจะทำหน้าย่นใส่
“แต่หยาไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะคะ หยาโตแล้ว เป็นสาวแล้วด้วย”
ภาวินรู้ว่าสิ่งที่ปั้นหยาพูดมันคือเรื่องจริง แต่เขาก็อดที่จะแกล้งเด็กสาวไม่ได้
“ไหน... ตรงไหนที่บอกว่าเธอโตแล้วกัน ไม่เห็นมีเลย”
เสียงหัวเราะขบขันของภาวินทำให้ปั้นหยารู้สึกถูกหักหน้า หล่อนจึงตัดสินใจลุกขึ้นยืน และตลบชายเสื้อขึ้น พร้อมกับดึงบราเซียร์ที่โอบอุ้มเต้านมใหญ่ของตัวเองขึ้นไปด้านบน
“นี่ไงคะที่บอกว่าหยาโตแล้ว”
ช้อนในมือของภาวินร่วงกระทบกับจานทันที ลมหายใจของเขาก็ชะงักกึกอยู่แค่ลำคอ
นม...
นมใหญ่ๆ น่าดูดน่าเลียของปั้นหยาอยู่ตรงหน้า เจ้าหล่อนโชว์อย่างไร้ยางอาย
เขามอง... มองราวกับคนบ้า เอ็นแข็งโด่แล้วโด่อีก จนอยากจะลากหล่อนเข้าไปจ้วงแทงในห้องนอนเสียให้รู้แล้วรู้รอด
แต่ก็ทำไม่ได้!
ภาวินจำต้องกัดฟัน ละสายตาจากนมใหญ่ของปั้นหยา ลงมองจานข้าวแทน
“โอเค เธอโตเป็นสาวแล้ว”
ปั้นหยารู้สึกผิดหวังมากที่ภาวินไม่ได้มีทีท่าหื่นกระหายต่อเต้านมของหล่อนเลย แม้ว่าหล่อนจะเลิกเสื้อโชว์เขาแบบนี้
หรือว่าในสายตาของภาวิน หล่อนเป็นเด็กน้อยเสมอกันนะ
หล่อนจำต้องดึงบราเซียให้เข้าที พร้อมกับปล่อยชายเสื้อให้กลับลงไปอยู่ที่เดิม และหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้
“นี่พ่อเลี้ยงไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเหรอคะ”
“ก็ไม่นี่”
“แต่... หยาเอานมให้พ่อเลี้ยงดูเมื่อกี้นี้นะคะ” หล่อนอดที่จะถามอย่างสงสัยไม่ได้
ภาวินกัดฟันเงยหน้าขึ้นสบตากับปั้นหยา และก็เห็นพวงแก้มนวลแดงระเรื่อ
“ฉันเห็นนมผู้หญิงมานับไม่ถ้วนแล้ว ไม่รู้สึกอะไรหรอก ปั้นหยา”
หล่อนรู้สึกราวกับถูกถีบตกลงไปในเหวลึก ผิดหวังไม่น้อย
“แต่ฉันขอเตือนเอาไว้สักอย่างหนึ่งนะ ปั้นหยา”
“ค่ะ”
หล่อนเอ่ยรับเสียงแผ่ว
“ห้ามเลิกเสื้อโชว์นมให้ผู้ชายคนไหนดูอีก”
“ทำไมล่ะคะ”
หล่อนแกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ เพราะไม่เคยคิดจะทำแบบนี้กับใคร
“ก็เพราะว่าผู้ชายคนอื่น อาจจะไม่ได้นั่งนิ่งๆ เหมือนฉันน่ะสิ จำเอาไว้ อย่าทำอีก”
หล่อนไม่ได้อยากให้เขานั่งนิ่งเลยสักนิด อยากให้เขาชะโงกหน้ามาดูดเลียหัวนมให้ แต่เขากลับนั่งมองเฉยๆ ไม่รู้สึกรู้สาอะไร
“ค่ะ หยาจะไม่ทำอีกค่ะ”
“ดีมาก งั้นกินข้าวต่อเถอะ วันนี้ฉันเหนื่อยมาก เดี๋ยวจะขึ้นไปพักผ่อนแล้ว”
“งั้นหยาจะไปนวดหลังให้พ่อเลี้ยงนะคะ”
“ไม่ต้องหรอก ฉันอยากนอนมากกว่า”
“แต่หยา... อยากทำเหมือนตอนเด็กๆ นี่คะ อยากทำให้พ่อเลี้ยงมีความสุขจนหลับไปเลย”
ตอนนี้เขาไม่ได้ต้องการแค่นวดหลัง แต่เขาต้องการนาบหล่อนทั้งตัวต่างหาก
“ไม่เป็นไร เธอเดินทางมาเหนื่อยๆ ไปพักเถอะ แล้วพรุ่งนี้เราค่อยคุยกัน”
“ค่ะ”
หล่อนทำอะไรไม่ได้ นอกจากต้องก้มหน้าก้มตากินข้าวไป และก็จมอยู่กับความเสียดาย เพราะอุตส่าห์ขัดสีฉวีวรรณมาเสียอย่างดี
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
