ตอนที่6 | อย่ามาดื้อกับฉัน

หลังจากนั้นพวกรุ่นพี่ก็นั่งกินลมชมวิวกันที่โต๊ะริมชายหาด กินอาหารทะเล จิบเบียร์ ชมวิวกันไปพรางๆและตรงที่กลุ่มของพวกฉันนั่งกันอยู่นั้นค่อนข้างเงียบไม่ค่อยมีกลุ่มผู้คนสักเท่าไหร่นัก อากาศยามสายแสงแดดยังไม่ร้อนแรงมากนัก มีผู้คนประปราย

“งั้นพราวขอตัวออกไปเดินเล่นก่อนนะคะ” ฉันพับขากางเกงขึ้นมาไว้ประมาณเข่าเพื่อให้สะดวกเวลาไปเดินชิวๆริมทะเล เดินออกมาเรื่อยๆริมชายหาด ฟังเสียงคลื่นซัดชายฝั่ง รับลมเย็นๆ ริมทะเล และเดินไปได้สักพักใหญ่ก็เหมือนมีเสียงฝีเท้าคนเดินตามมาและเมื่อฉันหันไปดูก็พบกับ พี่วิน นี่เขากะจะตามฉันไปทุกๆทีเลยหรือไง กะจะไม่ปล่อยให้ฉันมีเวลาส่วนตัวเลยใช่ไหมเนี้ย เห้อมม

หมับ!

พี่วินเดินมาคว้าเข้าที่แขนของฉัน และหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาเปิดไปที่กล้อง เตรียมพร้อมที่จะกดถ่ายรูป

“จะทำอะไรอีกคะพี่”

“ก็ถ่ายรูปคู่ไง มาทะเลทั้งที ถ่ายส่งกิจกรรมหน่อย”เขาโอบกอดฉันให้เข้าไปใกล้เขามากขึ้น

“ยิ้ม!!”

พอถ่ายรูปเสร็จพี่วินเดินจับมือพาฉันเดินกลับมาที่โต๊ะของกลุ่มเพื่อนพี่เขาทันที

“นี่เราจะกลับกันเลยใช่ไหมคะ” ฉันพูดและยิ้มออกไป รู้สึกดีมากที่จะได้กลับกันสักทีเบื่อขี้หน้าคนแถวนี้เต็มทนแล้ว

“หื้ม ไอ้วิน นี่มึงยังไม่ได้บอกน้องหรอว่ะว่าวันนี้พวกเราจะค้างกันที่หัวหิน”

“...” ห๊ะ

“ก็..ยังอ่ะ”พี่วินพูดบอกเพื่อนของเขาแต่สายตามองมาที่ฉันอีกแล้ว ให้ตายเถอะ

“หนูไม่ค้างคืนที่นี่แน่ๆ ทำไมพี่วินไม่บอกกันก่อนอ่ะว่าจะมาแบบนอนค้างคืน”ฉันที่เริ่มหงุดหงิดเพราะคิดว่ากินเสร็จแล้วจะได้กลับคอนโดเลยแต่ที่ไหนได้ ต้องมานอนค้างคืนและยังต้องมาอยู่ร่วมกับอิตารุ่นพี่คนนี้อีก เซงอ่า

“ลืม” แล้วดูเขาพูดออกมาแค่คำเดียวเท่านั้น ฉันจะไม่ทนแล้วนะเออ

“….” ฉันประมวลผลในใจจากหัวหินถึงกรุงเทพระยะทางมันก็ไม่ไกลมาก เดี๋ยวลองมองหาดูพวกรถตู้ รถประจำทางเอาดีกว่า

“งั้นหนูขอกลับก่อนนะคะ”ฉันเลือกที่จะขอตัวกลับเองดีกว่าที่จะอยู่นอนค้างคืนต้องเจอกับคนบ้าอำนาจจอมสั่ง

หมับ!

“อ๊ะ” พี่วินดึงแขนของฉันจนเซเข้าไปใกล้ชิดร่างแกร่งของเขา

“ไม่เอาน่า แค่คืนเดียวไม่ตายหรอกน่า”พูดออกมาได้แค่คืนเดียว อยู่ที่ไหนก็ได้ยังดีกว่าอยู่กับรุ่นพี่ชอบสั่งแบบพี่

“หนูไม่ไป!!” ฉันพูดตอบกลับพี่วินกลับไปแล้วรีบเดินหนีออกมาทันที เริ่มโมโหแล้วนะ คนอะไรสั่งๆอยู่ได้

“ไป ไอ้สายฟ้าเก็บของเลย ใครไม่ไปกูอุ้มแน่!!”เขาพูดกับเพื่อนของเขาแต่สายตาดุดันนี่หันมามองฉันเต็มๆพร้อมทั้งสาวเท้าก้าวเข้ามาอุ้มฉัน

“อ๊ะ อย่านะ อะๆไปๆก็ได้ ปล่อยหนูลงได้แล้ว” เพราะกลัวตกฉันจึงคล้องคอพี่วินเอาไว้

“ก็ดี พูดง่ายๆแบบนี้ดีแล้ว”ในเมื่อฉันยอมไปแล้ว รุ่นพี่ใจร้ายที่ชอบบังคับก็ยอมปล่อยฉันลงพื้นอย่างเบามือ

“ไปขึ้นรถ!! ” รุ่นพี่วินพูดพร้อมกับจับมือของฉันแล้วพาเดินกลับไปที่รถของพี่เขาทันที

พูลวิลล่าหัวหิน

ด้านธาวิน

ผมและเพื่อนๆของผมเดินทางเข้ามาถึงที่พักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางตอนอยู่บนรถยัยเด็กดื้อไม่ยอมพูดจากับผมเลยสักคำพร้อมกับทำหน้าเบื่อโลกอยู่ตลอดเวลา ผมรู้ว่าเธออยากกลับบ้านไม่อยากอยู่กับพวกผม แต่ผมไม่สนใจหรอก ถ้าผมไม่อยากให้กลับเธอก็ไม่มีสิทธิ์กลับไปอยู่ดี

“บ้านหลังนี้มีแค่สี่ห้องเองว่ะ นอกนั้นเต็มหมดทุกหลัง” พี่สายฟ้าพูดพร้อมกับมองมาที่ฉัน

“งั้นให้น้องพราวเลือกห้องนอนก่อนเลยครับ”เป็นพี่เวหาที่พูดขึ้นบอกให้ฉันเป็นผู้เลือกห้องนอนก่อน และฉันก็เดินดูแต่ละห้องว่าจะเลือกห้องไหนดี สรุปฉันเลือกห้องที่ข้างในทาสีห้องเป็นสีม่วงพาสเทล โดนใจฉันมากๆเลยและพาตัวเองเข้าไปนอนแผ่บนที่นอนสุดน่ารักทันที ในส่วนของหน้าห้องนั้นก็ยังคงพูดเลือกห้องกันต่อไป

“แล้วที่เหลือสามห้องกับสี่คนเราจัดการยังไงดีว่ะ” ออสตินพูดขึ้น

“ไม่เห็นจะยาก พวกมึงเอาไปคนละห้อง ส่วนกูจะไปนอนกับแฟนของกูไงครับ”เมื่อพูดเสร็จผมก็ถือกระเป๋าเดินไปยังห้องของยัยเด็กดื้อทันที พอลองบิดลูกบิดประตูเธอไม่ได้ล๊อคประตูซะด้วย เสร็จผม ฮ่าฮ่า

“ไอ้นี่เดี๋ยวก็โดนน้องพราวเตะออกมาหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า”สายฟ้าหัวเราะออกมากับคำพูดและท่าทางของเพื่อน

“แยกย้ายพักผ่อนกันก่อน แล้วเย็นมาดื่มกันต่อเว้ย” สายฟ้าบอกเพื่อนๆก่อนที่ทั้งสามจะแยกย้ายกันเข้าไปพักตามห้องที่ยังเหลือ

ภายในห้องพัก

ด้านพราว

บรรยากาศในนี้แอร์เย็นฉ่ำ สีในห้องก็สวยถูกใจ ฉันที่กำลังเคลิ้มๆจะหลับก็ต้องสะดุ้งเฮือกขึ้นมาก่อนก็เพราะว่ามีบุคคลที่ไม่น่าตอนรับได้เปิดประตูย่างกรายเข้ามาภายในห้องของฉัน

“พะ..พี่เข้ามาทำไม” ฉันตกใจรีบลุกพรวดขึ้นมาจากเตียงนอน

“เข้ามานอนไงถามได้” รุ่นพี่คนนี้ยังคงหน้ามึน

“จิ๊ หมายถึงเข้ามาห้องของหนูทำไมกัน”

“ไม่เห็นหรอว่าห้องมันเต็ม”

“เอ้า!! พี่ก็ไปนอนที่ห้องเพื่อนของพี่คนใดคนหนึ่งก็ได้นี่คะ”

“ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็เถอะ แต่ฉันไม่นิยมนอนกับผู้ชายด้วยกันหรอกนะ”

“งะ..งั้นก็ออกไปนอนโซฟาสิคะ”

“ฉันไม่ชอบนอนโซฟาหรอกนะ”

“งั้นพี่กะ..ก็” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ พี่วินก็พูดแทรกขึ้นมาอีกแล้ว

“อย่าทำให้เป็นเรื่องยาก” เขาเดินเข้ามาใกล้ฉัน จนฉันต้องเขยิบตัวหนีถอยหลังไปจนถึงเตียงนอนสุดน่ารักของฉัน

“พี่จะเดินเข้ามาใกล้ทำไมเนี้ย”ฉันที่เกือบจะเซล้มอยู่แล้วจึงถามเขาออกไปพร้อมทั้งผลักดันตัวของเขาออกไปให้ห่างแต่แรงอันน้อยนิดของฉันก็สู้พี่เขาไม่ได้อยู่ดี

“ฉันจะนอนกับแฟนของฉันมันผิดตรงไหน”เห้อ พูดแบบนี้อีกแหละ ฉันไปเป็นแฟนของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ มันก็แค่กิจกรรมคู่รักปลอมๆไหม วุ้ย

“งะ..งั้นหนูจะไปนอนโซฟาเอง”เมื่อผลักดันเขาออกไปไม่สำเร็จฉันก็พูดว่าจะออกไปนอนที่โซฟา ฉันคิดว่าออกไปนอนโซฟายังดีกว่าอยู่กันสองตาอสองกับคนอย่างพี่วิน

“หึ คิดว่าจะได้ออกไปไหมล่ะ” รุ่นพี่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ยิ้มกริ่มใส่ฉัน ใบหน้าของเขาค่อยขยับเลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าของฉันเรื่อยๆ จนกระทั่ง

“จุ๊บ พี่เขาหอมแก้มของฉัน”ฉันสตั้นกลางอากาศไปเลย ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก ป่านนี้ใบหน้าของฉันคงแดงจนถึงใบหูแล้วมั้งเนี้ย ฮรือออ

“หึ อย่ามาดื้อกับฉัน ไปนอนซะ” เขายิ้มร้ายออกมาทันทีและออกคำสั่งกับฉันอีกแล้ว เมื่อทำอะไรไม่ได้แล้วฉันจึงเดินขึ้นเตียงนอนแล้วเลือกข้างริมด้านในของที่นอนแล้วเอาหมอนข้างกลั้นตรงกลางระหว่างฉันและพี่เขาไว้