บทนำ (2)

น้ำค้างรู้แล้วว่าตัวเองกำลังมีภัยจึงรีบตั้งสติอีกครั้งแล้ววิ่งไปที่ประตูหวังจะออกไปหาพี่ชายที่อยู่ถัดไปอีกห้อง แต่ข้อมือกลับถูกคว้าไว้แน่น โดนกระชากอย่างแรงทีเดียวก็ตัวปลิวไปกระแทกแผงอกกำยำ ก่อนที่ตัวเธอจะถูกคนเมากอดรัดแน่นหนาราวกับถูกโซ่ตรวนพันธนาการไว้จนแทบหายใจไม่ออก นัยน์ตาดำขลับสุกใสเบิกกว้างมองใบหน้าดุกร้าวในความมืด

จู่ๆ เสียงฟ้าก็คำรามดังสนั่นน่ากลัว จากที่สายฝนโปรยปรายก็โหมกระหน่ำลงมาห่าใหญ่ กลบเสียงกรีดร้องของน้ำค้างจนหมดสิ้น ท่ามกลางความมืดมิดเห็นเพียงดวงตาคมปลาบส่องประกายเจิดจ้าวาววับเหมือนกับเสือหิวที่จ้องจะกลืนกินเหยื่อ แม้ว่าเหยื่อตัวนั้นจะทั้งดิ้นทั้งถีบออกแรงขัดขืนทุกทางก็ไม่เป็นผล

“พี่ศรัณย์ปล่อยน้ำนะ! พี่มีแฟนแล้ว จะมาทำแบบนี้กับน้ำไม่ได้!”

“ทำไมจะไม่ได้ในเมื่อเลิกกันแล้ว น้องน้ำคนสวย...ให้พี่ได้กอดได้หอมให้ชื่นใจหน่อยเถอะ พี่ทรมานจะตายอยู่แล้วคนดี ร้อนรุ่มไปหมดทั้งตัวจนจะลงแดงแล้ว”

ศรัณย์พูดเสียงอู้อี้ลิ้นพันกัน ก่อนจะเหวี่ยงร่างบางไปนอนหงายกลางเตียงพร้อมกับกระโจนร่างไปคร่อมทับ มือหนึ่งดึงรั้งชายกระโปรงขึ้นมากองตรงต้นขาพลางลูบไล้เรียวขาเนียนนุ่ม อีกมือกระตุกโบที่ผูกไว้ตรงหน้าอกออกจนสาบหน้าแยกเผยเนินอกอวบอิ่มขาวจั๊วะเบียดชิดกันในบราสีหวาน นัยน์ตาแดงก่ำลุกวาวด้วยความกระสัน ถูกอารมณ์ใคร่เล่นงานจนสองมือสั่นเทา แตะต้องดอกบัวตูมเต่งแผ่วเบาแล้วบีบเคล้นราวกับจะบี้ให้แหลกเหลวคามือ ทำเอาน้ำค้างหลุดร้องด้วยความเจ็บ ใบหน้าสวยหวานเหยเก

“หยุดนะ น้ำค้างเจ็บ!”

มือเรียวยกขึ้นดึงมือหนาออกจากหน้าอกตัวเอง ส่วนอีกมือก็พยายามดึงฝ่ามือร้อนจัดที่ป้วนเปี้ยนแถวขาอ่อนของเธอ ทว่าความเจ้าเล่ห์และช่ำชองของอีกคนก็สามารถพลิกพลิ้วไปเล่นงานตรงส่วนอื่นแทนได้อย่างรวดเร็ว

ศรัณย์ยกตัวลุกขึ้นนั่งคุกเข่าปัดชายกระโปรงบานไปกองเหนือเอวลงมือกระชากแพนตี้สีชมพูอ่อนติดโบน่ารักตรงขอบลงมาตามเรียวขากลมกลึงขาวเนียน แม้ว่าคนตัวเล็กจะยื่นมือมาดึงไว้ไม่ยอมปล่อยและเตะขาไปมาไม่ยินยอม แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้

แคว่ก!

เมื่อไม่ยอมให้ถอดออกดีๆ ก็ฉีกจนขาดเป็นสองชิ้น แล้วหลังเต่าอวบอูมสวยก็ปรากฏตรงหน้า เส้นไหมสีดำเรียงตัวสวยปกคลุมบนเนินสาว น้ำค้างร้องกรี๊ดด้วยความตระหนกรีบพลิกตัวจะคลานหนีเพื่อนพี่ชายที่คิดจะหักหาญน้ำใจเธอ แต่มือหนาก็คว้าข้อเท้าไว้ดึงกระชากเข้ามานอนหงายอยู่ใต้ร่าง ใบหน้าคมคายหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแลดูร้ายกาจราวกับซาตาน ดวงตาดำสนิทลึกล้ำเต็มไปด้วยความปรารถนาร้อนแรงจ้องเขม็งวงหน้าสวยหยาดเยิ้ม ชักจะอดใจไม่ไหวอยากเชยชมลิ้มรสชาติของอีกฝ่ายแล้วสิ

“กรี๊ดดด อย่านะ พี่รันปล่อยน้ำ อย่าทำน้ำเลย น้ำกลัวแล้ว”

“อย่ากลัวพี่ พี่ไม่ได้จะฆ่าแกงน้ำ แค่จะพาน้ำขึ้นสวรรค์ น้ำไม่ต้องกลัว พี่จะไม่ทำให้น้ำเจ็บ เชื่อพี่สิ”

“ไม่เอา ฮึก พี่รันหยุดนะ อื้ออ!”