แม่ลูกอ่อนร้อนสวาท

แม่ลูกอ่อนร้อนสวาท

Erotic Novel ผู้เขียน กาสะลอง

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ

หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ

เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

แม่ลูกอ่อนร้อนสวาท

ที่ไซต์งานก่อสร้างแห่งหนึ่งย่านปทุมธานี

“อะไรนะพี่เล็ก พูดเล่นหรือเปล่า… นี่ฉันเพิ่งหอบหิ้วลูกมาจากต่างจังหวัดเพื่อย้ายมาอยู่กับพี่ที่ไซต์งานยังไม่ทันถึงอาทิตย์ พี่ก็จะหนีไปทำงานเชียงใหม่อีกแล้ว”

‘น้ำอ้อย’ สาวแม่ลูกอ่อนวัยยี่สิบกว่าๆ เมียของ ‘ไอ้เล็ก’ ที่เป็นหนึ่งในทีมก่อสร้างของ ‘เสี่ยเบิ้ม’ รับงานซับคอนแทรกก่อสร้างคอนโดมาจากบริษัทก่อสร้างรายใหญ่อีกทอด บ่นด้วยสีหน้าเศร้า ไม่คิดว่าสามีจะโดนย้ายไปทำงานที่อื่นกะทันหัน

“โถ… พี่ก็ไม่ได้อยากไป… แต่เสี่ยสั่งพี่ขัดไม่ได้”

เล็กหมายถึงเสี่ยเบิ้มผู้เป็นนายจ้าง

“ฉันย้ายไปด้วยนะ”

น้ำอ้อยไม่อยากห่างผัว

“คราวนี้คงไม่ได้… ”

สามีส่ายหน้า

“ทำไมล่ะ… ”

“ที่เชียงใหม่ไม่มีที่พักเหมือนที่นี่”

เล็กหมายถึงการพักอาศัยของคนงานที่ต้องนอนในตู้คอนเทนเนอร์ วางเรียงกันเป็นแถวยาวอยู่ในแคมป์งานก่อสร้าง

“โธ่… งั้นฉันคงต้องกลับไปอยู่บ้านนอกแล้วสินะ”

เสียงของหญิงสาวฟังดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ต้องกลับ… รอพี่อยู่นี่แหละ เสี่ยเบิ้มบอกว่าให้เอ็งอยู่ที่นี่ได้ และยังอนุญาตให้พี่กลับมาทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์”

เล็กบอกกับภรรยา

“แบบนี้ก็ดีสิพี่… ถ้าฉันกลับไปอยู่บ้านนอกก็ไม่มีงานอะไรให้ทำ”

“เอ็งไม่ต้องทำอะไรหรอกนะ… เลี้ยงลูกเราให้ดีก็พอแล้ว เรื่องทำงานหาเงินปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่เถอะนะ”

เล็กรู้ว่าน้ำอ้อยเป็นคนขยัน อะไรที่ทำแล้วมีรายได้หล่อนไม่เคยเกี่ยง ทั้งงานงานเบา แต่ถ้าเลือกได้ เล็กก็อยากให้เมียรักเลี้ยงลูกอย่างเดียว

“เออ… แต่เสี่ยเบิ้มยังบอกอีกด้วยว่าเอ็งอยากทำงาน เสี่ยจะให้เอ็งทำงานเป็นแม่บ้านปัดกวาดเช็ดถูดูแลสำนักงานของเสี่ย”

เล็กบอกเรื่องที่เพิ่งคุยกับเสี่ยเบิ้มมาสดๆ ร้อนๆ เมื่อครู่ หลังจากโดนเรียกตัวไปพบแล้วรู้ว่าตัวเองจะต้องย้ายไปทำงานที่เชียงใหม่

“จริงหรือจ๊ะ ดีจัง… เสี่ยเบิ้มนี่ใจดีจัง ถ้าได้ทำงานฉันจะได้มีรายได้อีกทาง”

ดวงตาของแม่ลูกอ่อนวาวขึ้นด้วยความดีใจ เมื่อรู้ว่าตัวเองจะมีรายได้เพิ่มอีกทาง อย่างน้อยช่วยแบ่งเบาค่าใช้จ่ายที่ตอนนี้ต้องพึ่งพาเงินของสามีอยู่ฝ่ายเดียว

อีกสามสัปดาห์ต่อมา

“อ้อย… พรุ่งนี้หนูว่างไหม”

เสี่ยเบิ้มถาม ขณะน้ำอ้อยกำลังก้มๆ เงยๆ กวาดห้องทำงานที่ดัดแปลงมาจากตู้คอนเทนเนอร์ ข้างในติดแอร์เย็นฉ่ำ มีโต๊ะทำงานและโซฟา เวลาเข้ามาที่ไซต์งานเสี่ยเบิ้มมักจะนั่งทำงานประจำอยู่ในห้องนี้

“ว่างจ้ะ… เสี่ยมีอะไรหรือจ๊ะ”

น้ำอ้อยถามพลางหันมองมายังร่างสูงใหญ่ กำลังเดินเข้ามาในห้อง

เสี่ยเบิ้มเป็นผู้ชายตัวใหญ่มากเพราะเป็นลูกครึ่งฝรั่งที่อาศัยอยู่เมืองไทยมาตั้งแต่เกิด พ่อเป็นคนเยอรมัน ส่วนแม่ของเสี่ยเบิ้มเป็นคนอุดร ได้ดิบได้ดีจากมรดกของบิดาชาวเยอรมันที่มีอาชีพรับเหมาก่อสร้างมาก่อน

ทุกครั้งที่เห็นเสี่ยเบิ้ม หญิงสาวอดมองไม่ได้เพราะความสะดุดตากับหุ่นทรงและความหล่อเหลา

วันนี้เขาถอดเสื้อพาดไว้ที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน เหลือเพียงเสื้อกล้ามสีขาว จึงเห็นเรือนกายท่อนบนชัดเจน ลำคอหนาช่วยยืนยันถึงความเป็นคนแข็งแรง ช่วงไหล่กว้างกำยำไปด้วยมัดเนื้อ แพขนสีน้ำดำแผ่กระจายไปทั่วแผงอกกว้าง และที่แขนสองข้างก็มีเส้นขนปกคลุมลงมาถึงหลังมือ

“คนใช้ที่บ้านฉันเพิ่งลากลับต่างจังหวัดไปเมื่อวาน ตอนนี้ไม่มีใครทำงานบ้าน ถ้าเธอว่างฉันจะจ้างไปทำงานบ้านให้สักวัน”

“ได้จ้ะเสี่ย… ”

หญิงสาวรีบตอบตกลงในทันที