ตอนที่ 4 - 1 เธอคือว่าที่ภรรยาของฉันเอง

“เธอเป็นว่าที่ภรรยาฉันเอง”

เอเบลพูดออกมาอย่างหน้าไม่อาย ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วยังไม่ได้ทำความรู้จักกันกับหญิงสาวจริงๆ จังๆ เลยด้วยซ้ำ ทว่าเขากลับขี้ตู่เอาว่าอีกฝ่ายคือว่าที่ภรรยาของตัวเองซะแล้ว

“อย่ามาโกหกน่า...ฉันไม่เห็นจะเคยได้ยินนายท่านลูเซียโน่ กับมาดามเอวาน่าพูดถึงว่าที่คู่หมั้นของนายเลยสักที” โทนี่ไม่เชื่อเพื่อนสนิท เพราะเขาเองเป็นหมอประจำตระกูลวินเทอร์ มีหรือที่จะไม่รู้เรื่องราวภายในของคนในตระกูล

“อีกไม่นานก็ใช่แล้วไง... อืม...อาการของเธอยังมีอะไรที่น่าเป็นห่วงอีกไหม ต้องพาเธอไปโรงพยาบาลหรือเปล่า” โทนี่อ้าปากค้าง เพราะทันทีที่เขาได้ฟังคำตอบของเอเบล เขาก็เข้าใจได้ในทันที ว่าเพื่อนสนิทคงจะชอบผู้หญิงคนนี้จริงๆ ถึงขั้นหมายตาเธอเอาไว้ให้เป็นว่าที่ภรรยาในอนาคต

“อะ...แฮ่ม อืม...ไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วงแล้ว ให้เธอพักผ่อน แล้วถ้าเธอตื่นก็ให้ดื่มน้ำมากๆ แค่นั้นแหละ”

นายแพทย์หนุ่มกระแอมไอก่อนที่จะตอบคำถามของเพื่อนสนิทออกมา ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายของผู้หญิงคนนี้กันแน่ ที่จู่ ๆ ก็กลายเป็นว่าที่ภรรยาของมาเฟียลำดับที่สองของตระกูลวินเทอร์โดยไม่รู้ตัว

“ถ้าอย่างนั้น นายก็กลับไปได้แล้ว”

เอเบลบอกหมอหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว โทนี่ถึงกับหน้าเหวอ เพราะถูกไอ้คนเอาแต่ใจตัวเองไล่กลับทันทีที่หมดประโยชน์

“อะไรกันวะ เพิ่งมาถึงได้ไม่นานก็จะไล่กันกลับซะแล้ว”

“พรุ่งนี้เข้าเวรเช้าไม่ใช่เหรอ” เอเบลเดินกลับออกมาจากห้องแต่งตัว เขาเปลี่ยนชุดใหม่แล้วเพราะชุดเดิมที่เคยสวมใส่อยู่มันเปียกไปหมด

“เออ... แล้วนี่นายจะเอายังไงกับเรื่องนี้” โทนี่ถามพลางชี้ไปยังหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง

“รับผิดชอบสิ ฉันพาเธอกลับมาบ้าน ถึงจะไม่ได้นอนกับเธอ แต่ถ้าคนอื่นรู้เข้า ชื่อเสียงของเธอก็เสียหายแล้ว”

โทนี่มองบน เพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่ามาเฟียหนุ่มจะสนใจสายตาของคนอื่นด้วย แถมยังทำตัวเป็นสุภาพบุรุษไม่แตะต้องหญิงสาวที่เหมือนเป็นอาหารจานหลักของมัน แล้วยังมีหน้าบอกว่าจะรับผิดชอบฝ่ายหญิงอีก

“เอาที่นายสบายใจ”

โทนี่คร้านจะเอ่ย เขาก้มหน้าลงมองนาฬิกาเรือนหรูที่ข้อมือของตน ก่อนที่จะเอ่ยขอตัวลากลับจริงๆ เอเบลไม่ได้รั้งเพื่อนสนิทเอาไว้ เขากล่าวคำขอบคุณที่โทนี่ไม่ค่อยจะได้ฟังจากปากของมาเฟียหนุ่ม ทำเอาโทนี่อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ เขาพยักหน้าแล้วคว้ากระเป๋าเครื่องมือเดินออกจากห้องไป

เอเบลหันกลับมาสนใจหญิงสาว ใบหน้าสวยที่เคยถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง ตอนนี้กลับคืนสู่ธรรมชาติ เขามองหน้าเธออย่างหลงใหล มาเฟียหนุ่มเดินไปนั่งลงบนเตียงข้างๆ คนที่นอนหลับตาพริ้ม ราวกับเป็นลูกแมวน้อย มือหนายื่นไปสัมผัสใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน ก่อนที่เขาจะชักมือของตนกลับมา แล้วลุกขึ้นจากเตียงเดินไปหยิบสมาร์ทโฟนต่อสายหาพี่ชาย

“ดอฟ เพื่อนๆ ของน้องสะใภ้กลับโรงแรมกันหรือยัง”

“อือ...กำลังจะกลับกันพอดี ทำไม...มีอะไรกับพวกเขาหรือเปล่า” ปลายสายตอบก่อนที่จะถามออกมาด้วยความสงสัย

“ผู้หญิงคนนั้นอยู่กับฉัน” เอเบลบอกพี่ชาย

“ผู้หญิงคนไหนวะ” การที่มีผู้หญิงอยู่กับน้องชายถือเป็นเรื่องปกติ เอวานเลยถามแค่ว่าผู้หญิงที่อยู่กับน้องชายคือใคร

“ก็คนที่ผมบอกว่าสนใจในงานแต่งของเดลไง” เอวานรีบเดินไปยังเคาน์เตอร์บาร์ทันที สายตาของเขาก็มองสำรวจไปยังกลุ่มของเพื่อนน้องสะใภ้ ก็ไม่พบหญิงสาวคนที่น้องชายสนใจจริงๆ

“นายล่อลวงเธอไปหรือไง” เขาเค้นถามเอเบลออกมาทันที

“ถามผู้หญิงของพี่ดูเถอะ หวังดีกับผมจนเกินเหตุ” เอวานมองไปยังรีน่าที่ยืนอยู่ในกลุ่มของเธอแล้วรีบซักไซ้น้องชายออกมาทันที

“เกิดอะไรขึ้น...รีน่ามาเกี่ยวอะไรด้วย”

“เรื่องมันยาว แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นอยู่กับผม ฝากพี่ช่วยบอกเพื่อนๆ ของเธอด้วยว่า รอให้เธอตื่นเดี๋ยวผมจะพาเธอไปส่งที่โรงแรมเอง”

เมื่อจบประโยคเอเบลก็วางสายไป มีแต่เอวานที่ยังคงรู้สึกงุนงง ยังไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เขาก็ทำตามที่น้องชายขอร้องมาแต่โดยดี เขาเดินกลับเข้ามาหากลุ่มเพื่อนของน้องสะใภ้ แล้วพูดออกมาโดยเติมแต่งเรื่องราวเข้าไป

“ทุกคนครับ เกิดเรื่องขึ้นกับผู้หญิงในกลุ่มของพวกคุณ แต่ตอนนี้เธอปลอดภัยแล้ว เอเบลน้องชายของผมเป็นคนช่วยเธอเอาไว้ ตอนนี้เธออยู่กับเขา แต่ยังคงนอนหลับไม่ได้สติอยู่ ถ้าเธอตื่นน้องชายของผมบอกว่าจะไปส่งเธอที่โรงแรมเองครับ”

คนทั้งกลุ่มต่างพากันรู้สึกตกอกตกใจ เมื่อได้รับรู้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับอิงวรา เพราะทุกคนต่างพากันคิดว่าอิงวรากลับโรงแรมไปแล้วตามที่ธัญญ่าบอก เจ้ลูซี่จึงหันไปถามย้ำกับธัญญ่า ผู้จัดการส่วนตัวของนางแบบสาว เธอก็ยืนยันว่าอิงวราเป็นคนบอกกับเธอเอง ว่าขอตัวกลับโรงแรมไปก่อน เธอเองก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับอิงวรา โชคดีที่คุณเอเบลช่วยเหลือนางแบบสาวไว้ทัน ไม่อย่างนั้นธัญญ่าเองก็คงจะนึกโทษตัวเองเหมือนกัน

เมื่อได้ยินว่าพี่ชายของเจ้านายจะพาอิงวรากลับไปส่งที่โรงแรม ทุกคนจึงขอตัวพากันกลับโรงแรมทันที เอวานจึงช่วยอำนวยความสะดวกโดยการให้ลูกน้องขับรถไปส่ง พวกเจ้ลูซี่ต่างพากันขอบคุณพี่ชายของเจ้านายก่อนที่จะจากกัน เอวานเองรู้สึกละอายใจที่เรื่องจริงไม่ใช่แบบที่เขาเล่ามาทั้งหมด แต่ก็ยอมรับคำขอบคุณของทุกคนแต่โดยดี หลังจากรถตู้ที่พากลุ่มของน้องสะใภ้ออกจากหน้าไนต์คลับไป มาเฟียหนุ่มจึงหันกลับไปมองรีน่าด้วยแววตาขุ่นเคือง คืนนี้เขามีเรื่องต้องคุยกับเธอ นางแบบสาวเองก็ดูเหมือนจะรู้ตัวว่าความหวังดีของเธอ กำลังจะกลับมาทำลายตัวของเธอเอง